Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση New Labor Forum 28. Η Riley Renegade (ψευδώνυμο) είναι σεξεργάτρια και μέλος των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, η Kressent Pottenger είναι ερευνήτρια στην Διεθνή Ένωση Εργαζομένων Παροχής Υπηρεσιών (SEIU 925) του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.














Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας


Δημοσιεύθηκε την 11 Μαρτίου, 2024

Ένας ικανός αριθμός ατόμων στη σεξεργασία δεν προσδιόριζε τον εαυτό του ως τέτοιο, ο όρος όμως γίνεται όλο και πιο διαδεδομένος με το καιρό. Η σεξεργασία ήταν όρος που πολιτικοποιήθηκε στη δεκαετία του 1970 από την Carol Leigh που ήθελε να ενώσει όλα τα άτομα στην σεξεργασία με βάση τη φύση της δουλειάς μας. Υπάρχει μεγάλο μέγεθος στρωματοποίησης γύρω από τα άτομα στη σεξεργασία, υποβαθμίζοντας το ένα το άλλο με βάση θεωρούμενες διαφορές στη δουλειά· συχνά εντός της βιομηχανίας αποκαλείται «πορνοφοβία». Δουλεύω σε στριπ κλαμπ, και πολλές από τις συναδέλφους μου ορίζουν τους εαυτούς τους από την θέση τους στη βιομηχανία, δηλαδή, ως χορεύτριες ή stripper. Κάποιες φορές οι πιο πολιτικοποιημένες αυτοπροσδιορίζονται ως σεξεργάτριες. Αντιμετωπίζουν ως στίγμα την πορνεία ή αυτό που αντιλαμβάνονται ως «έξτρα». Τι καθορίζεται ως «εξτρά» διαφέρει με το άτομο, αλλά για τις περισσότερες χορεύτριες σημαίνει πιο άμεσες σεξουαλικές πράξεις με τους πελάτες. Νομικά οριζόμαστε ως εργαζόμενες στην ψυχαγωγία ενηλίκων αλλά καμιά δεν προσδιορίζεται ως τέτοια. Στο Μέριλαντ, όπου εργάζομαι, τεχνικά κάθε εργασία με σκοπό την σεξουαλική διέγερση είναι παράνομη. Είμαστε στο παραθυράκι της ψυχαγωγίας ενηλίκων που λειτουργεί σαν οι άνθρωποι που διεγείρονται στο κλαμπ είναι απλά συμπτωματικό. Δεν λαμβάνεται υπόψιν με την νομική έννοια· μπάτσοι έρχονται διαρκώς ως πελάτες.

Η εργοδοσία μου δεν συμπαθεί πολύ τον όρο σεξεργασία. Μπορεί να μπλέξουν ως ιδιοκτήτες οίκου ανοχής ακόμη και αν κάνουν τα στραβά μάτια στην πώληση πιο άμεσων σεξουαλικών υπηρεσιών. Ο καθένας έχει διαφορετικές προσδοκίες που κατά’ ανάγκην δεν είναι και πραγματικές. Έχω κάνει διαφορετικά είδη σεξεργασίας, αλλά άρχισα να κάνω στριπτιζ λίγο πάνω από ένα χρόνο πριν. Δούλευα σε ένα άλλο κλαμπ πριν απολυθώ επειδή ζήτησα ένα αντίγραφο του συμβολαίου μου, μετά με προσέλαβαν σε ένα άλλο κλαμπ και από τότε δουλεύω εκεί.

Θυμάμαι όταν με προσέλαβαν στη τωρινή μου δουλειά. Η διεύθυνση με έβαλε να διαγωνιστώ με ακόμη δέκα ερασιτέχνες χορεύτριες. Κερδίσεις ανάλογα με το ποια παίρνει το μεγαλύτερο χειροκρότημα. Η νικήτρια παίρνει 500$ και ένα συμβόλαιο. Είναι σαν το Hunger Games. Στην αίτηση εργασίας ρωτάνε όλες αυτές τις πολύ προσωπικές σεξουαλικές ερωτήσεις όπως: Ποιο είναι το πιο τρελό σεξουαλικά πράγμα που έχεις κάνει ποτέ; Ποια είναι η σεξουαλική σου φαντασίωση; Με πόσους ανθρώπους έχεις πάει; Μετά διαβάζουν δυνατά τις απαντήσεις σου στη σκηνή, κάτι που δεν σου λένε πως θα κάνουν. Είναι όλα για το θέαμα, και για να βλέπουν εμάς τις ερασιτέχνιδες πάνω στη σκηνή πραγματικά ευάλωτες.

Η διεύθυνση στο κλαμπ αυτό αποφεύγει να μας δώσει άμεσα αντίγραφα των συμβολαίων μας, παρά το γεγονός πως τα δικαιούμαστε, ώστε να μην τα συμβουλευόμαστε. Δεν υπάρχουν παροχές και το μοντέλο της βιομηχανίας είναι βασισμένο στον ψηλό τζίρο. Η παλιά μου εργοδοσία  είπε «ένα καινούριο κορίτσι γίνεται δεκαοχτώ κάθε μέρα». Τα κορίτσια αναμένεται να είναι στη δουλειά για δυο χρόνια. Στη πραγματικότητα οι περισσότερες από τις συναδέλφους μου είναι στη δουλειά για πέντε ή περισσότερα χρόνια επειδή για πολλούς ανθρώπους είναι η μόνη δίοδος προς δουλειά που είναι τόσο προσοδοφόρα.

Πολλές από τις δυναμικές στη δουλειά βασίζονται σιωπηρά στην αρχαιότητα, στις πολιτικές σου διασυνδέσεις στο κλαμπ, ή ουσιαστικά στην κοινωνική σου σχέση με την εργοδοσία. Πως το διαχειρίζεσαι αυτό πραγματικά καθορίζει την ποιότητα της βάρδιας σου, και πόσο πληρώνεις την εργοδοσία και το προσωπικό σε φιλοδωρήματα, πληρωμές δωματίων και τα σχετικά. Τα συμβόλαια μας λένε πως δεν υποτίθεται πως μας βγάζουν πρόγραμμα, ελέγχουν την εμφάνιση μας (όπως το μακιγιάζ και το χτένισμα), απαιτούν από μας να μοιραζόμαστε τα φιλοδωρήματα μας, ή να μας λένε πως να κάνουμε τη δουλειά μας. Φαινομενικά έχουμε μεγάλη αυτονομία, αλλά επινοούν πολλούς ύπουλους τρόπους για να ελέγχουν τη δουλειά μας.

Βάζεις το όνομα σου στο πρόγραμμα στο οποίο έχουν τέσσερις θέσεις για κάθε βάρδια. Είναι δεκαπέντε με είκοσι κορίτσια που δουλεύουν τις καθημερινές, και τριάντα ή περισσότερα τα σαββατοκύριακα. Αν δουλεύεις περισσότερο από πεντάωρη βάρδια μπορεί να έχεις μικρότερη χρέωση. Παλιότερα υπήρχε πιο σαφές σύστημα· μπορεί να πλήρωνες μικρότερες χρεώσεις αν δούλευες οχτάωρο, και αν δούλευες λιγότερο από πέντε ώρες μπορεί να πλήρωνες χρέωση 100$. Τώρα στη πραγματικότητα δουλεύει με προτιμήσεις: αν σε συμπαθούν και φέρνεις λεφτά, θα σου χαρίσουν τη χρέωση. Μερικές φορές είναι και ανοιχτά ρατσιστές. Πολλά από τα μαύρα κορίτσια πληρώνουν μεγαλύτερες χρεώσεις. Υπάρχουν δυο «λευκά» κλαμπ στη Βαλτιμόρη όπου η δημογραφική κατανομή είναι 90% λευκοί και 10% άτομα φυλετικών μειονοτήτων. Τα υπόλοιπα κλαμπ είναι σχεδόν αποκλειστικά Αφροαμερικάνες. Οι γυναίκες μειονοτήτων στο κλαμπ μου αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν το βάρος του ρατσισμού επειδή τα περισσότερα κορίτσια είναι λευκά. Παρά το ότι φέρνουν χρήματα η εργοδοσία θεωρεί τόσο τους μαύρους πελάτες όσο και τις εργάτριες ως λιγότερο αποδοτικούς χρηματικά.

Η εργοδοσία παίρνει 10$ από κάθε ιδιωτικό χορό, και μας χρεώνουν στο τέλος της βραδιάς. Πέρα από τη δουλειά στη σκηνή, υπάρχουν «δωμάτια σαμπάνιας» που λειτουργούν σε διάφορα επίπεδα. Κυμαίνονται από 330$ για μισή ώρα ως 780 και 1300$ για μισή ώρα. Η διεύθυνση παίρνει το 60% από αυτές τις χρεώσεις που χρεώνουμε στους πελάτες. Αναμένεται να δίνουμε στο προσωπικό 10%: τον DJ και το προσωπικό της υποδοχής που υπολογίζει τους χορούς και τις χρεώσεις μας στο τέλος της νύχτας. Αν κάποιοι από το προσωπικό της υποδοχής στην αίθουσα σου φέρνουν πελάτες, τότε υποτίθεται πως τους δίνεις προμήθεια από την αμοιβή που παίρνεις από το πελάτη. Είναι παράνομο να μας πιέσουν για προμήθεια. Παλιότερα είχαν πινακίδες στα αποδυτήρια που έλεγαν πως δεν ήμασταν υποχρεωμένες να δίνουμε προμήθεια, αλλά τις αφαίρεσαν. Δεν έδινα προμήθεια, μετά κατάλαβα την δυναμική του πως ο κόσμος έβγαζε χρήματα. Η διεύθυνση ήδη παίρνει προμήθειες στα δωμάτια, αλλά έχουν και σχέσεις με πλουσιότερους πελάτες και συμβουλεύουν τα κορίτσια που δίνουν προμήθεια να μιλάνε με εκείνους τους πελάτες. Ακόμη δεν μου αρέσει να δίνω προμήθεια επειδή συχνά το προσωπικό σε ξεχνά στα δωμάτια και σε αφήνουν περισσότερο από όσο υποτίθεται πως πρέπει να είσαι εκεί παρά το γεγονός πως υποτίθεται πως θα σου πουν πότε τελείωσε ο χρόνος. Αν δουλεύεις για οχτώ ώρες είναι πολύ για να είσαι σε δεκαπεντάποντα τακούνια και κάνεις αυτό το επίπεδο συναισθηματικής εργασίας, ξέρω πως αυτό είναι μια τυπική εργάσιμη για κάποια άλλη, αλλά να είσαι στην εναλλαγή της σκηνής, σε μια διαρκή υπερεξωστρεφή κατάσταση, πουλώντας χορούς και δωμάτια είναι απίστευτα εξουθενωτικό. Είμαι τόσο κουρασμένη μετά από πέντε ώρες και χρειάζομαι κάμποσες μέρες για να ηρεμήσω μετά.

Όταν ξεκινώ τη βάρδια μου, μπαίνω μέσα και ελπίζω πως θα είναι μια καλή βραδιά. Πάω στη δουλειά στις 9 το βράδυ και πρέπει να είμαι έτοιμη μέχρι να ξεκινήσω. Μακιγιάρομαι, διαλέγω ένα φόρεμα στα αποδυτήρια, μιλάω στις συναδέλφους μου και ενημερώνομαι για λίγο. Αν έχω την περίοδο μου κόβω το σχοινάκι του ταμπόν μου και ετοιμάζομαι. Είμαι στην αίθουσα για τις επόμενες πέντε ώρες μετακινούμενη μεταξύ διαφορετικών μπάτσελορ πάρτι και τύπων από κάθε γωνιά της ζωής. Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα σχετικά με τη δουλειά είναι να είμαι σεξουαλική επιβεβαίωση για ανθρώπους που δεν επιβεβαιώνονται συνήθως ή που δεν αισθάνονται ελκυστικοί. Πολλοί από αυτούς είναι άνδρες που είναι αμήχανοι ή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Νομίζω πως υπάρχει ένα στερεότυπο πως οι περισσότεροι πελάτες των στριπ κλαμπείναι βρωμιάρηδες και περίεργοι. Δεν το πιστεύω καθόλου αυτό. Φυσικά υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων που έρχονται αισθανόμενοι ανασφαλείς γύρω από την αρρενωπότητα τους και ξεσπούν στις στρίπερ. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των πελατών μου όμως αισθάνομαι πολύ συνδεδεμένη, και τους σέβομαι. Είναι πρακτικά απλά ευγνώμονες για την επαφή επειδή πολλοί άνθρωποι είναι αποστερημένη από αυτό στις ζωές τους, και είναι ωραίο να είσαι σε θέση να είσαι αυτό για αυτούς.

Συνήθως προσπαθώ να πουλήσω πρώτα χορούς, και μετά πουλάω τα ακριβότερα δωμάτια. Οι χοροί είναι 40$, και πραγματοποιούνται σε βελούδινες καμπίνες. Το κλαμπ παίρνει 10$ από αυτά, μερικές φορές αν κάνεις πολλές συνεδρίες δεν το παίρνουν προσοχή. Οι πελάτες τεχνικά απαγορεύεται να αγγίξουν πουθενά εκτός από τα χέρια τους στους γοφούς σου, αλλά ανάλογα με τον σωματοφύλακα, μπορεί να υπάρχουν διαφορές στην εφαρμογή και την αυστηρότητα. Η εργοδοσία έχεις αυτό που αποκαλείται το «μάτι στον ουρανό». Μας κοιτά και μετρά πόσους χορούς κάνουμε, κάτι που είναι οργουελικό. Οι προσδοκίες στα δωμάτια ποικίλουν, και εξαρτάται από το πελάτη σου. Υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν να κάνεις σεξουαλικές πράξεις ή να έχεις πιο άμεση επαφή, αλλά μπορείς πάντα να πεις όχι ή να φύγεις αν είναι επιθετικοί. Τα προσωπικά μου όρια είναι πως δεν κάνω τίποτα που να έχει σχέση με άμεση επαφή με τα γεννητικά τους όργανα, συχνά όμως όταν άνθρωποι πληρώνουν 780$ για ένα μισάωρο πιστεύουν πως θα πάρουν κάτι παραπάνω. Μπορείς να είσαι εντελώς γυμνή στα δωμάτια. Δεν έχω όμως κανένα πρόβλημα με τα κορίτσια που κάνουν αυτό που θεωρείται «εξτρά» επειδή η καθεμιά έχει το δικό της προϊόν.

Είμαι αντικαπιταλίστρια πολύ καιρό, όπως και συμμετέχω στο εργατικό κίνημα, έχω μάθει όμως στη δουλειά αυτή πως απολαμβάνω πραγματικά να πουλάω δωμάτια. Ήμουν πολύ κακή στο να πουλάω δωμάτια, και ζητούσα πάντα συγνώμη για το πόσο ακριβά ήταν όλα, αλλά έχω πολύ αυτοπεποίθηση στις πωλήσεις τώρα. Έχει να κάνει λιγότερο με το χρηματικό αντίτιμο, και περισσότερο με την συναισθηματική διαδικασία  του ότι αισθάνονται ενθουσιασμένοι, ξεχνώντας πως τους εξαπατούν. Ξέρω επίσης πως ο χρόνος και η προσοχή μου είναι πολύ πολύτιμη, και ο κόσμος θα πληρώσει απίθανα ποσά για εγγύτητα. επίσης νοιάζομαι αρκετά για τους ευγενικούς μου πελάτες, και δεν τους βλέπω απλά ως πορτοφόλια, έτσι αυτό βοηθά. Οι άνθρωποι απλά θέλουν να αισθάνονται πως έχουν σημασία, και γίνεται.

Τα δωμάτια με χαμηλότερη τιμή έχουν κάμερες, και οι τοίχοι δεν φτάνουν μέχρι πάνω. Δεν πιστεύω πως αξίζουν λόγω του πόσο πιεστικοί μπορεί να είναι για τα χρήματα. Στα ακριβότερα δωμάτια έχουμε ασφάλεια, στη πραγματικότητα όμως κάθε κορίτσι υποτίθεται πως προστατεύει τον εαυτό της. Τεχνικά επιτρέπεται να φύγουμε οποιαδήποτε στιγμή, η προτεραιότητα της διεύθυνσης είναι η ικανοποίηση του πελάτη, και δεν θέλουν να βλέπουν πελάτες να φεύγουν θυμωμένοι. Πάντα υπάρχει κίνδυνος σεξουαλικής επίθεσης στο δωμάτιο. Δηλώνεται ελάχιστα, και είναι δύσκολο να βρεθούν στατιστικές για αυτό, αλλά κάθε χορεύτρια που ξέρω έχει αντισταθεί σε επίθεση ή παρενόχληση. Η διεύθυνση είναι εκεί για να τηρεί τη τάξη. Είναι πολύ μη-συγκρουσιακοί με τους πελάτες. Η προτεραιότητα τους είναι να πληρωθούν. Αναπτύσσεις την αίσθηση σου ορίων, και πως αποκλιμακώνεις την σύγκρουση από τις συναδέλφους σου. Η εκπαίδευση σου είναι να είσαι με ένα κορίτσι που δουλεύει εκεί παραπάνω από μια χρονιά, βλέποντας πως λειτουργεί, και να ενημερώνεις όταν τα πράγματα πάνε στραβά με ένα πελάτη. Η διεύθυνση σπάνια μας κοιτά στα μάτια, και δεν ενδιαφέρεται για την ψυχική μας ευημερία. Είναι οι άλλες χορεύτριες που με στήριξαν επειδή όταν ξεκινάς δεν είσαι πραγματικά προετοιμασμένη για τη δυναμική του· για παράδειγμα, πως να αποκλιμακώσεις ήρεμα και πως να αποκλιμακώσεις επιθετικά. Οι πελάτες μπορούν να γίνουν επιθετικοί αν προσπαθείς να επιβάλεις τα όρια σου αμέσως, αλλά πρέπει να ξέρεις πως να τραβήξεις γραμμές. Το κόλπο είναι να το κάνεις με τρόπο που να μη καταλαβαίνουν καν πως είναι κατηγορηματικός. Πρέπει να λειτουργείς σα να νοιάζεσαι και να απολαμβάνεις την αλληλεπίδραση ώστε να πάρεις φιλοδωρήματα, κάτι που είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις έναν πολύ πιεστικό πελάτη. Κάποιοι απλά θέλουν να σε πληγώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν τα χρήματα σου για οποιοδήποτε ποσό.

Επίσης δεν είναι ανήκουστο η εργοδοσία να μας παρενοχλεί σεξουαλικά, και είναι χειρότερα ανάλογα με το κλαμπ στο οποίο δουλεύεις. Δεν αισθάνομαι άνετα να καταφεύγω σ’ αυτούς όταν αισθάνομαι παρενοχλημένη. Προτιμώ αντίθετα να πηγαίνω στα αποδυτήρια και να μιλάω σε κάποια από τις συναδέλφους μου. Μερικές φορές παγώνεις στα δωμάτια και χρειάζεσαι κάποιον να σε προστατεύσει. Θέλω να μπορώ να αντισταθώ, και δεν είναι ενδυναμωτικό να στρέφεσαι σε κάποιον άλλο άνδρα στην εργοδοσία, και να πω: «Ε, μπορεί αυτός ο άνδρας να με προστατέψει από αυτόν τον άλλο άνδρα;».

Κάποιοι φίλοι που ήξεραν πως ήμουν σεξεργάτρια μου πρότειναν το Sex Worker Outreach Project. Εστιάζουμε στις εργάτριες στο δρόμο, και σε ανθρώπους που κάνουν σεξεργασία για την επιβίωση. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μαύρες και τρανς γυναίκες. Κάνουμε απεύθυνση στο δρόμο κάθε δεύτερη εβδομάδα: μοιράζοντας προφυλακτικά, λιπαντικά, καραμέλες, νερό, ταμπόν και εποχιακά αντικείμενα. Μιλάμε για το τι γίνεται εκεί έξω, και για το πως αισθάνονται. Υπήρξαν μερικά περιστατικά σε γειτονιές που εξευγενίστηκαν πρόσφατα με αύξηση της αστυνομικής παρουσίας. Είχαμε κάποιες συγκρούσεις με την αστυνομία που παρενοχλούσαν σεξεργάτριες και κάνοντας παράνομους ελέγχους αν θεωρούσαν πως κάποιος ψώνιζε. Κάποιες επιχειρήσεις προσπάθησαν να διώξουν τις σεξεργάτριες μακριά από τη περιοχή. Υπήρξε ένας νέος νόμος που προτάθηκε από τον δημοτικό σύμβουλο Kristerfer Burnett για την αύξηση του προστίμου για τους πελάτες το οποίο πολεμήσαμε με επιτυχία. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε όταν δημοσιοποιήσαμε πως θα είχε ανεπιθύμητες συνέπειες στα απασχολούμενα στην σεξεργασία άτομα. Ο σύμβουλος ουσιαστικά κατάλαβε πως δεν βοηθούσε πρακτικά τα άτομα όσους θεωρούσε πως βοηθούσε, και αντίθετα στοχοποιούσε ένα  ήδη περιθωριοποιημένο πληθυσμό.

Με όρους ακτιβισμού για τα άτομα στην σεξεργασία, υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ νομιμοποίησης και αποποινικοποίησης. Η νομιμοποίηση είναι το μοντέλο που κυρίως έχει δοκιμαστείς την Ευρώπη, που αντιμετωπίζει τα άτομα στη σεξεργασία με ταξικό τρόπο, με τα άτομα να κατηγοριοποιούνται και αδειοδοτούνται. Συνεχίζει να δημιουργεί πολλά κρατικά εμπόδια  εισόδου στη βιομηχανία. Αντί να προωθεί την πλήρη πρωτοβάθμια φροντίδα, όπως αξίζει στους πάντες, το κράτος τελικά μπορεί να αντιμετωπίζει τα άτομα στη σεξεργασία ως φορείς ασθενειών, και να εστιάζει μόνο στα τεστ για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Το σκανδιναβικό μοντέλο λειτουργεί πάνω σε μια ιδέα φιλελεύθερης μεταρρύθμισης, με την άποψη πως, αν τερματίσεις τη ζήτηση, θα τερματίσει την προσφορά εργασίας. Αυτό είναι απλά αναληθές. Οι άνθρωποι θα επιθυμούν πάντα την στενή επαφή, θα θέλουν πάντα σεξ, και ο κόσμος θα θέλει να αγγίξει. Απλά το αναγκάζει να είναι πιο κρυμμένο, και πιο επικίνδυνο.

Οι πρόσφατοι νόμοι FOSTA (Fight Online Sex Trafficking Act) και SESTA (Stop Enabling Sex Traffickers Act) καταργούν μεγάλο ποσοστό ελέγχου για πελάτες. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν διαδικτυακές πλατφόρμες για να διαφημίσουν, μπορούν να ελέγξουν τις πληροφορίες των ανθρώπων, και να εξακριβώσουν κάποιον. Όταν οι διαδικτυακές πλατφόρμες περιορίζονται, απειλεί αυτές τις επιλογές. Αυτό κάνει τη δουλειά πιο επισφαλή, και δυσκολότερο να επιλέξεις το είδος των πελατών που θες. Έχει ένα ανατριχιαστικό αποτέλεσμα όταν συγχέει τους φόβους που έχουμε για το σεξ με την επίθεση και το τράφικινγκ. Η αποποινικοποίηση απαιτεί να μπορείς να κατανοήσεις τα όρια, ιδιαίτερα στο εσωτερικό. Η Αμερική έχει πολλές αδέξιες λύσεις για την σεξεργασία επειδή συγχέεται τόσο εύκολα με το τράφικινγκ. Οι καθιερωμένες φωνές γύρω από τους νόμους που επηρεάζουν την σεξεργασία είναι όλες οργανώσεις ενάντια στο τράφικινγκ. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το φάσμα των βαθμών αυτενέργειας  που μπαίνουν στην σεξεργασία. Κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν και φεύγουν εύκολα από την βιομηχανία, που σχετίζονται έντονα με την τάξη και τη φυλή. Άλλα άτομα βρίσκονται σε κατάσταση επιβίωσης και μικ΄ρη δυνατότητα να φύγουν από τη βιομηχανία. Κανένα άτομο στην σεξεργασία δεν είναι υπέρ του τράφικινγκ. Προφανώς δεν υπάρχει απόλυτη αυτενέργεια υπό το καπιταλισμό, επειδή όλοι δουλεύουμε για μισθούς, αλλά το να μην είμαστε σε θέση να μπούμε και να φύγουμε κατά βούληση από τη βιομηχανία το κάνει σεξεργασία. Πιστεύω πως υπάρχει μεγάλος βαθμός παρανόησης, και είναι σημαντικό να μιλάς στους συναδέλφους σου, τους φίλους σου και στην οικογένεια σου για αυτό.

Είχαμε μια συνάντηση κατά των FOSTA/SESTA πριν δυο μήνες στη πρωτεύουσα. Τώρα πηγαίνουμε πόρτα-πόρτα για το κίνημα αποποινικοποίησης στην Ουάσιγκτον. Στη Βαλτιμόρη απευθυνόμαστε στις σεξεργάτριες στο δρόμο, οργανώνουμε εργαστήρια, και τραπεζάκια σε διάφορες εκδηλώσεις. Κάθε χρόνο γιορτάζουμε την Παγκόσμια Μέρα για το Τερματισμό της Βίας Ενάντια στις Σεξεργάτριες κατά την οποία κατασκευάζουμε ένα βωμό και θυμόμαστε κάθε σεξεργάτρια που δολοφονήθηκε το προηγούμενο έτος, κάτι που με στεναχωρεί πραγματικά. Έχουμε παραστάσεις ποίησης, τέχνης και μουσικής. Μερικές συνάδελφοι μου αυτοκτόνησαν το περασμένο έτος. Μια από τις σημαντικότερες συζητήσεις που είχα στην αρχή ήταν η αναγνώριση πως ναι, οι σεξεργάτριες κουβαλάνε μπόλικο τραύμα. Επίσης έχουμε τρομερή αντοχή και δύναμη. Βλέπεις αυτή τη διπλή πραγματικότητα σε πολλές γυναίκες. Είναι ενδυναμωτικό να κερδίζεις από άνδρες ενώ σε επιθυμούν, σε σεξουαλικοποιούν ή αντικειμενοποιούν, και πληρώνεις το νοίκι σου με αυτό. είναι επίσης αποδυναμωτικό επειδή πολλοί άνδρες βλέπουν τις σεξεργάτριες με ένα  απλουστευτικό τρόπο, και υπάρχει ακόμη κάτι στη δυναμική που είναι εμπορευματοποίηση. Δεν είναι πάντοτε υγιής σύνδεση. Θεωρώ πως αυτό είναι το κέντρο μεγάλου μέρους της στάσης μου. Αυτό πουν θέλω να κατανοήσει ο κόσμος γύρω από τη σεξεργασία είναι αυτή η διπλή φύση της. Είναι πανίσχυρη και θεραπευτική, όπως και είναι τρομακτική και καταστροφική. Πιστεύω  πως υπάρχει δυσανάλογο βάρος στη σεξεργασία να αποδείξει πως είναι ενδυναμωτική, επειδή έχει τόσο μεγάλο στίγμα. Το πιστεύω αυτό μέσα μου. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για τις αποδυναμωτικές μου εμπειρίες στη δουλειά μου επειδή δεν θέλω οι άνθρωποι να τις αποδώσουν στο σύνολο της βιομηχανίας, και ον τύπο ανθρώπων που είναι οι σεξεργάτριες. είναι σαν κάθε δουλειά:  είναι φορές που είναι ενδυναμωτική και φορές που εύχομαι να έφευγα αμέσως.

Είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστείς την σεξεργασία σε ανθρώπους που δεν είναι σεξεργάτες. Άνθρωποι με τους οποίους έχω αισθανθεί πιο άνετα από τότε που έγινα σεξεργάτρια είναι άλλοι σεξεργάτες. Στο εργατικό κίνημα δεν υπάρχουν πολλοί ενεργοί υποστηρικτές. Είναι πολύ δύσκολο να πείθεις διαρκώς ανθρώπους πως η σεξεργασία είναι πραγματική εργασία. Είναι όπως κάθε τι που πρέπει να ξεμάθεις σχετικά με τη λευκή υπεροχή και την πατριαρχία: Εξερεύνησε τη δική σου σχέση με το σεξ, τη σεξεργασία και γιατί εμφανίζονται αυτές οι αντιδράσεις. Μετά επέκτεινε αυτό στο να είσαι πιο ενεργός υποστηρικτής της σεξεργασίας ως κανονικής μορφής εργασίας, όχι αντιμετωπίζοντας την απλά ως μια ακόμη καταπιεστική πτυχή της πατριαρχίας. Έχω συναντήσει πολλές φορές αυτή την νοοτροπία στην αριστερά, πως η σεξεργασία δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε η πατριαρχία. Πιστεύω πως η εμπορευματοποίηση δημιουργεί μια ιδιαίτερη δυναμική στη σεξεργασία, αλλά δεν πιστεύω πως η σεξεργασία βασίζεται στην αντικειμενοποίηση ή στην καταπίεση –  είναι περισσότερο η γοητεία της δύναμης της σεξουαλικότητας και η σύνδεση. Αυτό δεν είναι κάτι που θα καταργηθεί με τον καπιταλισμό. Είναι μια μορφή εργασίας που είναι απίστευτα ιερή, όμορφη και συνδετική. Είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα στο να είσαι ζωντανός.

από: https://geniusloci2017.wordpress.com