Ο οποίος ανακοίνωσε από τις αρχές Μαρτίου ακόμη, ότι η Βρετανία θα αντιμετωπίσει τον COVID19 δια της εφαρμογής της θεωρίας της ανοσίας της αγέλης. Μιας νεοφιλελεύθερης έμπνευσης θεωρίας που θέλει την οικονομία να μη διαταράσσεται καθόλου από τη λήψη γενικευμένων και οριζόντιων περιοριστικών μέτρων, αντιμετωπίζοντας την πανδημία αποκλειστικά με ατομική ευθύνη των πολιτών.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή επιβάλλεται η εφαρμογή της φυσικής μεθόδου της ελεύθερης εξάπλωσης της νόσου, χωρίς ευρύτερες κεντρικές παρεμβάσεις και περιοριστικά μέτρα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά την αγορά και την οικονομία, κατά τρόπο ώστε ο καθένας να είναι υπεύθυνος για τη δική του υγειονομική προστασία, μέχρις ότου αποκτηθεί ανοσία από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Η δήλωση του πρωθυπουργού της Βρετανίας πάγωσε την παγκόσμια κοινότητα. Το «πείραμα Τζόνσον», αν εκτελούνταν μέχρι τέλους, σύμφωνα με τις επιστημονικές εκτιμήσεις θα αρρώσταιναν τα δύο τρίτα του Βρετανικού πληθυσμού, 40 εκατομμύρια δηλαδή άνθρωποι, με ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Εντωμεταξύ κι ενώ η θεωρία της αγέλης στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν σε εφαρμογή, ο Μπόρις Τζόνσον νόσησε ο ίδιος από τον ιό, μπήκε στην εντατική και κινδύνευσε η ζωή του, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε αργότερα.
Από τότε όμως που βγήκε από το νοσοκομείο, αξιοποιώντας ευφυώς τα μηνύματα της προσωπικής του ιστορίας, άλλαξε άρδην την πολιτική αντιμετώπισης της νόσου. Με το μεγαλύτερο, πιο αμφιλεγόμενο και πιο παρακινδυνευμένο πείραμα ανοσίας της αγέλης να εγκαταλείπεται, υπέρ μιας αντιμετώπισης που έβαζε πλέον γερά στο παιχνίδι τις κρατικές παρεμβάσεις και τα περιοριστικά μέτρα, με κόστος για την αγορά και την οικονομία, αλλά με φανερό όφελος για την κοινωνία.
Ο COVID19 εκδικήθηκε τον αλαζόνα νεοφιλελεύθερο Μπόρις Τζόνσον, στον οποίο όμως έδωσε μια ευκαιρία την οποία εκείνος αξιοποίησε, αλλάζοντας ευφυώς τακτική και σώζοντας τη Βρετανία από τα χειρότερα.
Το επόμενο παράδειγμα επίδειξης ύβρεως απέναντι στην πανδημία αφορά στον έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που, αν και κινείται στο ίδιος μήκος κύματος όσον αφορά στην αλαζονεία, έχει πάντως διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα του Βρετανού πρωθυπουργού.
Αυτή τη φορά πρόκειται για ύβρη που ξεκινά από την αλαζονεία της υπερεκτίμησης της πολιτικής δύναμης ενός ηγέτη, που τον ωθεί να διαχειριστεί την πανδημία προς ίδιο πολιτικό όφελος.
Ο έλληνας πρωθυπουργός, ακολουθώντας το γενικό πνεύμα της διεθνούς κοινότητας για λήψη αυστηρών μέτρων με σκοπό τον περιορισμό της εξάπλωσης της νόσου και εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία που ευνοούσε τη χώρα λόγω γεωγραφικής θέσης και χαμηλής διεθνούς κινητικότητας εκείνη την εποχή, χρησιμοποίησε πολιτικά την καλή πορεία της εξάπλωσης της πανδημίας, αποδίδοντάς την αποκλειστικά στην προσωπική πολιτική του παρέμβαση.
Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν κακό, αν η αλαζονική στάση απέναντι στον κίνδυνο της πανδημίας δεν είχε και συνέχεια.
Ο έλληνας πρωθυπουργός, εκμεταλλευόμενος το ανώδυνο για τη χώρα πρώτο κύμα της πανδημίας και την εικόνα που είχε δοθεί διεθνώς για τη χώρα ως ασφαλούς προορισμού, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την όλη υπόθεση σαν κίνητρο προσέλκυσης τουρισμού, φερόμενος όμως αλαζονικά απέναντι στις υγειονομικές πρόνοιες, τις φροντίδες που έπρεπε να αναλάβει το κράτος και τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Υποκύπτοντας ιδεοληπτικά και συμφεροντολογικά, ως γνήσιος νεοφιλελεύθερος, στις απαιτήσεις των μεγάλων τουριστικών πρακτόρων για την ελεύθερη, χωρίς υποχρεωτική και καθολική εκτέλεση τεστ, όπως επέβαλαν οι διεθνείς υγειονομικοί κανόνες, διέλευση των τουριστών από τα σύνορα. Κι ακόμη, υποκύπτοντας και στις πιέσεις των αεροπορικών εταιρειών και των πλοιοκτητικών συμφερόντων, που επέμεναν να μην επιβληθεί αραίωση των επιβατών στις πτήσεις και τις θαλάσσιες συγκοινωνίες.
Η ύβρις που επέδειξε ο έλληνας πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην πανδημία, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις τους και αγνοώντας επιδεικτικά τους υγειονομικούς κανόνες, οδήγησε σε μια πρόωρη, από το καλοκαίρι ακόμη, όσο και μεγάλης έντασης υγειονομική υποτροπή, την οποία πληρώνει σήμερα η χώρα με γρήγορη και ανεξέλεγκτη πια εξάπλωση της πανδημίας.
Ενώπιον της σοβαρής πλέον κατάστασης ο πρωθυπουργός έντρομος άλλαξε στάση και παραιτούμενος από την ευθύνη της κρατικής φροντίδας, προχώρησε σε ακόμη μεγαλύτερη ύβρη και παρεκτροπή, αναγορεύοντας την ατομική ευθύνη καθενός ως την κορυφαία προσπάθεια προστασίας απέναντι στον μεγάλο κίνδυνο.
Η ύβρις έφερε την άτη, την υπερβολή δηλαδή στη συμπεροφορά και αυτή με τη σειρά της έφερε τη νέμεση και την τίση, τη θεία δίκη δηλαδή και την τιμωρία, σύμφωνα με τις αρχαιοελληνικές αντιλήψεις.
Μόνο που δεν τιμωρείται μόνον ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση που διέπραξαν τα προπατορικά παραπτώματα της ύβρης και της αλαζονείας, αλλά ολόκληρος πληθυσμός, ο οποίος κάτω από αυτές τις δυσμενείς υγειονομικές συνθήκες οδηγείται σε έναν ιδιαίτερα απειλητικό και μακρύ χειμώνα.
Η τιμωρία των υπευθύνων στην περίπτωσή μας είναι αργή, καθώς ακολουθεί το νόμο της πρώιμης πολιτικής φθοράς.
Τρίτο παράδειγμα επίδειξης ύβρεως και επιβολής τιμωρίας, αποτελεί χωρίς αμφιβολία ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Ο οποίος έχοντας χειριστεί την πανδημία COVID19 κατά τρόπο:
Α) αλαζονικό, ειρωνευόμενος όσους παίρνουν μέτρα προστασίας και φορούν μάσκα, μεταξύ των οποίων και τον πολιτικό του αντίπαλο Τζο Μπάιντεν,
Β) συνωμοσιολογικό, αποδίδοντας την πανδημία σε κινεζικό δάκτυλο εχθρικών προς τις ΗΠΑ συμφερόντων, αλλά και
Γ) αντιεπιστημονικό, προτείνοντας δημόσια στους αμερικανούς εγχύσεις στις φλέβες τους με… απολυμαντικό για προστασία από τη νόσο,
έφτασε να νοσήσει ο ίδιος, ένα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές στις οποίες είναι και πάλι υποψήφιος.
Με σοβαρό κίνδυνο πρώτα για τη ζωή του, λόγω ηλικίας και δευτερευόντως και για την προοπτική της συνέχισης της αμφιλεγόμενης διακυβέρνησής του.
Ο κορονοϊός τιμωρεί την αλαζονεία του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, καθηλώνοντάς τον στο νοσοκομείο, λίγο καιρό πριν από τις αμερικανικές εκλογές, από τη νόσο που αυτός τόσο πολύ αμφισβήτησε, απαξίωσε και ειρωνεύτηκε.
Τελικά επαληθεύεται ότι υπάρχει τόσο η Νέμεση της αρχαιοελληνικής αντίληψης, όσο και η Θεία Δίκη της θρησκευτικής παράδοσης. Όπως επαληθεύεται και το πνεύμα του θαύματος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, του έργου του Ντοστογιέφσκι: «Έγκλημα και Τιμωρία»
Μόνο που δεν τιμωρούνται από τον COVID19 μόνον οι υπεύθυνοι.
Οι οποίοι όταν είναι ηγέτες κρατών, παίρνουν στο λαιμό τους και εκατομμύρια αθώα θύματα…
ΠΗΓΗ:πηγή: tvxs.gr