Προφανώς, ο σημερινός τίτλος, στον απόηχο της εργατικής Πρωτομαγιάς, παραπέμπει στο κλασικό «Μωρίας Εγκώμιον» του Ερασμου. Την αναλγησία πρόσθεσαν ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Αγγλίας, Χιου Μπιλ, και ο διοικητής της, Αντριου Μπέιλι (Μπάμπης Μιχάλης «“Πάρτε το απόφαση, είστε φτωχότεροι”!», «Συντακτών», 27/4).
Ο πρώτος, ο οικονομολόγος (αυτοί ξέρουν, εμείς κολλάμε μπρίκια!..) ξηγήθηκε σπαθί, δηλώνοντας (26/4) ότι βρετανικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις πρέπει να αποδεχτούν τη φτώχεια και να πάψουν να ζητάνε αυξήσεις, διότι, προσπαθώντας να διατηρήσουν την αγοραστική τους δύναμη, ανεβάζουν τις τιμές και τα πράγματα χειροτερεύουν.
Ο δε δεύτερος, ο διοικητής, ανάλογο… καπιταλιστικό μανιφέστο είχε συγγράψει πέρυσι, θεωρώντας ότι μεγάλες αυξήσεις μισθών μπορεί να προκαλέσουν πληθωριστικό σπιράλ.
Το παλιό ανέκδοτο: «Είναι μακριά η Αμερική;», «Σκάσε και κολύμπα!», είναι ευκρινέστερο, νομίζω, ως δήλωση προθέσεων. Προς επίρρωση των θέσεών τους, η κεντρική τράπεζα της Βρετανίας αμείβει τον πρώτο, τον οικονομολόγο, μόλις με 180.000 λίρες ετησίως (6 φορές πάνω από το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) και στον δεύτερο, τον διοικητή, δίνει μισθό πείνας, 500.000 λίρες κάθε χρόνο!
Την ίδια ώρα, τώρα δηλαδή, ο πληθωρισμός τροφίμων στη Βρετανία (το Brexit τούς έλειπε!) είναι ο υψηλότερος των 45 τελευταίων ετών (20% πάνω, Μάρτιο με Μάρτιο), ενώ τα κέρδη εταιρειών ορυκτών καυσίμων (πετρελαιάδων…) και αγροτοβιομηχανικών έχουν σαλτάρει στα ύψη· κάτι προς 255% μες στην τριετία, λέει…
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, από… σύστημα (θα τρόμαζε, νομίζω, και ο Μαρξ· είναι θαμμένος και στο Λονδίνο ο άνθρωπος!): όσο πιο πολύ φτωχαίνουν οι φτωχοί, τόσο περισσότερο τα ’κονομάνε οι πλούσιοι!
Κάπως μου ’ρθε στο νου ο «Φωτεινός» του Βαλαωρίτη, εκεί που λέει (Ασμα πρώτον): «… –Τι Ρήγας, τι Ρηγόπουλα! Είν' ο καινούργιος κύρης, /που πλάκωσε με ξένο βιο να γένη νοικοκύρης. /Παληόφραγκοι, που πέφτουνε σαν όρνια στα ψοφίμια,/ εκείνοι πάντα κυνηγοί και πάντα εμείς αγρίμια»…
πηγη: https://www.efsyn.gr