Η προπαγάνδα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων μάς καλεί να δεχθούμε ότι το άρθρο 16, που κατοχυρώνει τον δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι τάχα «παρωχημένο». Βέβαια, τι μπορεί να σημαίνει αυτό, όταν αναφερόμαστε στον Καταστατικό Χάρτη του πολιτεύματος, είναι κάτι που ξεφεύγει της οποιασδήποτε γλωσσολογικής ανάλυσης.
Ωστόσο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όλους τους «παρωχημενοποιούς» αυτό που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά: την υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Κρίνεται ένας νόμος ως παρωχημένος πότε δηλαδή; Οταν δεν ανταποκρίνεται και δεν καλύπτει πλέον τις τρέχουσες ανάγκες; Κρίνεται ότι έχει ξεπεραστεί από τις παρούσες καταστάσεις και ότι δεν συνάδει με τις εξελίξεις; Γι’ αυτό ακριβώς υπάρχει το σώμα της Βουλής ως νομοθετικό όργανο, το οποίο μπορεί να επικαιροποιήσει, να καταργήσει ή να αντικαταστήσει έναν νόμο, με γνώμονα τον εναρμονισμό στις σημερινές συνθήκες. Ομως, μέχρι να γίνει κάτι από όλα αυτά, ο υπάρχων νόμος ισχύει και οφείλουμε, άπαντες, να τον τηρούμε. Διαφορετικά, καθιστάμεθα έκνομοι, παράνομοι.
Τα ίδια ισχύουν και για το Σύνταγμα εν συνόλω αλλά και για τα επιμέρους άρθρα του. Κρίνεται ότι το Σύνταγμα δεν ανταποκρίνεται πλέον στις παρούσες συνθήκες, στις καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα; Και πάλι, μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει η προβλεπόμενη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, είτε μερική είτε συνολική είτε σε λίγα άρθρα του είτε σε περισσότερα. Και, ασφαλώς, όπως ειπώθηκε και πιο πάνω σε σχέση με τους νόμους, εφαρμόζεται και εδώ η συνθήκη ότι, μέχρι της ολοκληρώσεως της αναθεωρητικής του Συντάγματος διαδικασίας, το Σύνταγμα αυτό ισχύει και εφαρμόζεται στο ακέραιο. Χωρίς εκπτώσεις, αστερίσκους, υπερβάσεις και επίκληση οποιασδήποτε άλλης συνθήκης που περιορίζει ή αναστέλλει ή, ακόμα χειρότερα, καταργεί την εφαρμοστική του ισχύ.
Στα παραπάνω, ας προσθέσουμε όσα αναφέρονται από την πλευρά των προπαγανδιστών των ιδιωτικών πανεπιστημίων, περί των καταλήψεων, ότι δηλαδή οι φοιτητικές καταλήψεις είναι παράνομες με βάση νόμο του κράτους και ότι ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ναι, να πούμε ότι συμφωνούμε, ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται μέχρι να αλλάξει. Αλλά, αν είναι έτσι, τότε τι πρέπει να πούμε για όλους αυτούς που κόπτονται να μας πείσουν ότι η παραβίαση ενός θεμελιακού άρθρου του Συντάγματος είναι κάτι τριτεύον και ανάξιο περαιτέρω συζήτησης και αναφοράς; Οποιος υποστηρίζει αυτή την κατάφωρη και εξόφθαλμη παραβίαση του άρθρου 16 δεν παρανομεί; Δεν θα πρέπει να ληφθούν μέτρα εναντίον του; Μόνο για τους καταληψίες μάς «καίει» η εφαρμογή του νόμου; Για όλους όσοι καταλύουν άρθρο του Συντάγματος, επειδή αυτοβούλως το βάφτισαν ως «παρωχημένο», δεν προβλέπεται διωκτική διαδικασία;
*(Ph.D)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
από: https://www.efsyn.gr