Υπάρχει περιθώριο ομαλής παράδοσης της εξουσίας στην Τουρκία σε περίπτωση ήττας του Ερντογάν;

Οι γέφυρες για μια εναλλαγή στην εξουσία κάηκαν με προσωπική ευθύνη του δύο φορές: με τη σκληρή καταστολή των κινητοποιήσεων στο Πάρκο Γεζί τον Ιούνιο του 2013, αλλά και με την οριστική ρήξη Ερντογάν-Φετουλάχ Γκιουλέν, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην αμνήστευση του κεμαλικού βαθέος κράτους για τις συνωμοσίες Εργκένεκον και «Βαριοπούλα».

Η πλήρης κατάκτηση του κρατικού μηχανισμού ολοκληρώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, το οποίο οδήγησε στη συγκρότηση ένοπλης κομματικής πολιτοφυλακής του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ για παν ενδεχόμενο.

Ακολούθησε η καθεστωτική αλλαγή με τη συγκρότηση «σουλτανικής» προεδρίας, με τον Ερντογάν να κερδίζει χωρίς πολλές δυσκολίες την επανεκλογή του, το 2018.

Από τη Δικαιοσύνη, την αστυνομία και τις ένοπλες δυνάμεις, οι εκκαθαρίσεις που έγιναν μετά το πραξικόπημα δεν είχαν προηγούμενο στην τουρκική Ιστορία, μετά το 1923.

20 και πλέον χρόνια του Ερντογάν στην εξουσία, μέχρι το 2014 ως πρωθυπουργός και μετά ως πρόεδρος, είναι μια συνεχής διακυβέρνηση μεγαλύτερη και από αυτήν του Κεμάλ.

Στα 20 χρόνια, ο στενός οικογενειακός και πολιτικός κύκλος του Ερντογάν μπήκε σε μια δίνη ενός χωρίς προηγούμενο παράνομου πλουτισμού.

Είναι βέβαιο ότι σε περίπτωση ήττας, ο Ερντογάν και ο στενός του κύκλος θα αντιμετωπίσουν βροχή από δικαστικές διώξεις για όλη τη βεντάλια ποινικής και πολιτικής κατάχρησης της εξουσίας.

Το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει ο βαθμός στον οποίο ο Ερντογάν ελέγχει τις ένοπλες δυνάμεις, μετά από 20 χρόνια στην εξουσία.

Ισχύει ακόμη η ανίερη συμμαχία του Ερντογάν με τους στρατηγούς, που διαμορφώθηκε το 2013 με κοινό αντίπαλο τον Γκιουλέν;

Ποιος ελέγχει τους αποφοίτους των παραγωγικών σχολών των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας, που εντάχθηκαν στο στράτευμα στη διάρκεια της 20ετίας Ερντογάν;

Ο υπουργός Άμυνας και πρώην επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, Χ. Ακάρ, είναι ο άνθρωπος του Ερντογάν στον στρατό ή ο άνθρωπος του στρατού στην κυβέρνηση;

Όλη η προσοχή συγκεντρώνεται στο τι θα συμβεί αύριο το βράδυ, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

Θα κερδίσουν με το σπαθί τους οι Ερντογάν-ΑΚΡ ή θα χρειαστεί να προσφύγουν σε όλες τις δυνατές μεθοδεύσεις για την αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος;

Θα είναι λελογισμένη η νοθεία ή απροσχημάτιστη;

Και το πιο κρίσιμο ερώτημα των ερωτημάτων είναι αν το καθεστώς Ερντογάν θα καταφύγει σε επικαιροποιημένες εκδοχές της προβοκάτσιας που προβλεπόταν από τα σχέδια Εργκένεκον και «Βαριοπούλα».

Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, με μια βεβαιότητα που στηρίζεται στα όσα εκτυλίχθηκαν το βράδυ του αποτυχόντος πραξικοπήματος: ότι ο κίνδυνος διευρυμένης εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης δεν είναι υπόθεση εργασίας ή σενάριο άσκησης επί χάρτου, αλλά πιθανό ενδεχόμενο.

Ένα είναι βέβαιο: ότι αν ο νικητής των εκλογών είναι ο Ερντογάν, θα πυροδοτήσει μια δυναμική βίαιης ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, με πρώτα μέτρα τη διάλυση του ΗDP, τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του δημοφιλούς δημάρχου Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου και, τέλος, δεν αποκλείεται να εξαπολύσει δίωξη κατά του Κιλιτσντάρογλου για συνεργασία με τρομοκράτες.

Με δυο λόγια, η αναμέτρηση Ερντογάν με τη συμμαχία της αντιπολίτευσης είναι μια επικίνδυνη υπαρξιακή μάχη και για τις δύο αντίπαλες πλευρές.

Ολα δείχνουν ότι η προσδοκία να αναγνωρίσει ο ηττημένος τη νίκη του αντιπάλου του και να τον συγχαρεί είναι για τον αυριανό πρώτο γύρο των εκλογών στην Τουρκία απόσπασμα από μυθιστόρημα πολιτικής μυθοπλασίας.

πηγη: https://www.efsyn.gr