Δεν θα περιμένουμε ετυμηγορίες δικαστών, ανακριτών και εισαγγελέων, δεν θα «ενημερωθούμε» από διαρροές μπάτσων που θα δοθούν με ανταλλάγματα σε πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα και σε βραδινά πάνελ για τις καθημερινές συνήθειες και τα πιστεύω του πατέρα και της μάνας, δεν θα συμμετέχουμε στην σταύρωση του πατέρα και οργιζόμαστε μπροστά στην νεκρολαγνεία του καναπέ και των σαλονιών που μόλις έχει αρχίσει.
Όσο οι ιεροεξεταστές είναι έτοιμοι να δικάσουν ξανά, αποκρύπτοντας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, τόσο εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε ενάντια. Δεν περιμένουμε κανένα δικαστήριο να τιμωρήσει τον πατέρα, γιατί ο ίδιος θα τιμωρείται μόνος του κάθε μέρα, για όσο θα ζει. Οι ποινές του κράτους μπροστά στο εξ αμελείας έγκλημα του πατέρα δεν είναι μόνο άχρηστες, αλλά αποδεικνύουν και το παράλογο της ύπαρξής τους. Για να το πούμε ξεκάθαρα, δεν γίνεται ο θύτης, δηλαδή το κράτος, να οδηγεί σε δίκη έναν πατέρα και μια μητέρα που αναγκάζονται να δουλεύουν ενώ έχουν 5 1/2 μηνών παιδί. Ειδικά για τον πρώτο χρόνο θα έπρεπε οι γονείς, ανεξάρτητα αν είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, να είναι επιφορτισμένοι με το μεγάλωμα του παιδιού τους και να μην είναι αναγκασμένοι να το στέλνουν σε βρεφικό σταθμό επειδή είναι μισθωτοί σκλάβοι.
Καμία κυβέρνηση δεν θεσμοθέτησε άδεια τουλάχιστον ενός χρόνου με αποδοχές σε εργαζόμενους γονείς στον ιδιωτικό τομέα, καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να σκεφτεί να δώσει γενναίο επίδομα σε άνεργους νέους γονείς χωρίς προϋποθέσεις. Καμία κυβέρνηση δεν έκανε και δεν θα κάνει κάτι για το θέμα, γιατί το ζητούμενο για το κράτος είναι να διαιωνίζει και να εξελίσσει το σύστημα εκμετάλλευσης. Οι διάφορες καμπάνιες για το λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα και τα άθλια συνέδρια για την εξάλειψη της υπογεννητικότητας για το «καλό του έθνους», ουσιαστικά γίνονται για να εφοδιαστεί το σύστημα εκμετάλλευσης με νέους σκλάβους. Κάντε, λοιπόν, παιδιά και πρόβλημά σας πως και σε τι περιβάλλον θα τα μεγαλώσετε, πρόβλημά σας αν έχετε χρόνο ή όχι για τα παιδιά σας, γιατί υπάρχει ένα ολόκληρο κρατικό σύστημα διαπαιδαγώγησης που θα περνάει αρκετό χρόνο μαζί τους. Από τους πρώτους μήνες ζωής θα τα συντροφεύουν δομές, υπηρεσίες, δραστηριότητες, σχολεία και φροντιστήρια και δεν πειράζει, ας λέτε και ας νομίζετε πως τα παιδιά είναι δικά σας, ούτως άλλως τα ίδια λέτε και νομίζετε για την ζωή σας, πως σας ανήκει!
Τα χρόνια περνούν και η ζωή χάνεται μέσα από τα χέρια μας, στο τρέξιμο για τα προς το ζην και για την επιβίωση που στρεβλά μας πλασάρουν για ζωή. Όσο υπάρχει κράτος και μισθωτή σκλαβιά τόσο όλα θα είναι στρεβλά και ανάποδα. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ανθρωπινότητά μας, την ελεύθερη φύση μας και να χαιρόμαστε με ό,τι έχει αξία, τότε ο αγώνας ενάντια στις στρεβλώσεις που δημιουργεί το κράτος, ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, στο σύστημα των «αναγκών» και των αναγκών, πρέπει να είναι συνεχής και ανελέητος, σε κάθε ανάσα.
Ας μην είμαστε αέρας στον μύλο της εξουσίας, μόνο θύελλα που αφήνει μύλους ξεδοντιασμένους, χωρίς πανιά.
Ανυπόλυτος
πηγη: https://anarchypress.wordpress.com