Εάν το Βίλνιους επισφράγισε κάτι, δεν είναι άλλο από το τέλος του εναγκαλισμού της Αγκυρας με τη Μόσχα. Ο Τ. Ερντογάν έδωσε όποια μηνύματα μπορούσε να δώσει πως θέλει να επιστρέψει στη Δύση. Οι προσδοκίες της Αγκυρας ότι το Κρεμλίνο μέσα σε μερικούς μήνες θα σάρωνε την Ουκρανία και η Τουρκία μετά θα είχε νέο ρόλο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης αποδείχθηκαν λάθος.

Ο Ερντογάν στρέφεται από τον Πούτιν στον Μπάιντεν και μέσω ΝΑΤΟ θέλει αναθέρμανση των σχέσεων με την Ε.Ε. Μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η διαδικασία επανεκκίνησης των Ελληνοτουρκικών. Η Αθήνα θα μπορούσε, εκεί που ο Τούρκος πρόεδρος ενέπαιζε τον Σουηδό πρωθυπουργό Κρίστερσον, να απαιτήσει με μια ρητή δήλωση ανάκληση του casus belli. Η κρατική τρομοκρατία της Τουρκίας δεν μπορεί να είναι ανεκτή στο ΝΑΤΟ και από την άλλη να γίνεται τόση συζήτηση για πρώην μέλη του ΡΚΚ ή της FETO του ιμάμη Γκιουλέν.

Οσο ευνόητη ήταν η προεκλογική συμφωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν για moratorium και επανεκκίνηση, άλλο τόσο ευνόητη είναι και η αρχή πως τα παράνομα τετελεσμένα από την Τουρκία δεν είναι δεδομένα στο τραπέζι. Ούτε η κατοχή στην Κύπρο, όπου η Τουρκία χτίζει υποδομές για μικρά Ντουμπάι, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο ευρύτερα, όπου επίσης έχει επενδύσει σε αυθαίρετες ενέργειες και πλωτά γεωτρύπανα.

Οι υποχωρήσεις σε μια διαπραγμάτευση είναι αναγκαίες, αλλά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις που θα φέρουν νέα προβλήματα αντί να λύσουν, θα πρέπει να είναι καθαρό προς όλες τις κατευθύνσεις ποια είναι η βάση για την επίλυση των θεμάτων. Αυτό δεν θα το πράξουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Οφείλει να το κάνει η Αθήνα ώστε να ξέρουν και οι άλλες χώρες της περιοχής τι κάνουν.

πηγή:  https://www.efsyn.gr