Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 21 Ιούν 2013

 

Τρία χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα εκείνη κατά την οποία ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό πρότυπο άρχισε να δημιουργείται στην Ελλάδα. Το πρότυπο αυτό ήταν η απευθείας κυριαρχία του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου χωρίς περιττές και επικίνδυνες διαμεσολαβήσεις. Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ελλάδα θα έπαιζαν απλά το ρόλο του διεκπεραιωτή των βουλήσεων και των εντολών των εκπροσώπων του κεφαλαίου που εκπροσωπούνταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τους τελευταίους μήνες έχει ενταθεί η προσπάθεια, από τη μεριά της κυβέρνησης και των προπαγανδιστικών μηχανισμών της, να πεισθούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, τα φτωχά μικροαστικά στρώματα πως όλα πλέον βαίνουν προς το καλύτερο. Πως από του χρόνου, για άλλη μια φορά, η οικονομική κατάσταση θα είναι καλύτερη και οι θυσίες θα έχουν πιάσει τόπο. Ένα κακό όνειρο ήσαν όλα και πέρασαν! Είναι όμως έτσι;

-8

-6

-4

-2

0

2

4

6

8

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2011

2012

ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΕΠ

Στα παρακάτω θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε της μεταβολές στην ελληνική οικονομία από το 2009 και μετά. Οι ρυθμοί των μεταβολών θα μας επιτρέψουν πιθανά να διακρίνουμε και τις μεταβολές των οικονομικών μεγεθών και στο άμεσο μέλλον. Βασικά άλλοθι για την απευθείας διακυβέρνηση της Ελλάδας από τη διεθνή του κεφαλαίου ήταν το υψηλό δημόσιο χρέος και οι υψηλές δημόσιες δαπάνες. Ας δούμε επομένως πως εξελίχτηκαν τα μεγέθη αυτά κατά την τριετία 2010-2012. Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε την εξέλιξη του δημοσίου χρέους της Ελλάδας όπως δίνεται από την ΕΛΣΤΑΤ.

Διάγραμμα 1

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

 

Κατ’ αρχάς βλέπουμε πως η στατιστική αρχή δείχνει μια μείωση του δημοσίου χρέους καυτά το 2012. Η εικόνα αυτή είναι παραπλανητική. Οφείλεται στο γεγονός

πως ενώ η απομείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους μέσω του PSI έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία του δανεισμού δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Η πραγματικότητα για την εξέλιξη του δημοσίου χρέους αποτυπώνεται με ακρίβεια στο επόμενο διάγραμμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και για όλες τις χώρες της ευρωζώνης.

Διάγραμμα 2

http://www.ecb.int/pub/pdf/other/art2_mb201305en_pp85-101en.pdf

Το διάγραμμα 2 μας δείχνει μια τεράστια εκτίναξη του δημοσίου χρέους κατά το 2012 και την σταθεροποίησή του, λόγω σταματήματος του δανεισμού, κατά το 2014 στο 180% περίπου του ΑΕΠ. Ο πρώτος επομένως διακηρυγμένος στόχος, της μείωσης δηλαδή του δημοσίου χρέους, δεν έχει επομένως καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Κατά την τριετία 2010-2012 το δημόσιο χρέος από 127% του ΑΕΠ έφτασε στο 180% του ΑΕΠ.

Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο διακηρυγμένο στόχο. Τις δημόσιες δαπάνες και το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα. Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε τη διαχρονική εξέλιξη του πρωτογενούς ισοζυγίου και του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης από το 2001 ως το 2012.

 

 

 

Διάγραμμα 3

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Στο διάγραμμα 3 βλέπουμε πως το πρωτογενές έλλειμμα μειωνόταν από το 2009 ως ο 2010 ενώ άρχισε και πάλι να αυξάνεται από το 2012. Η ίδια παρατήρηση ισχύει και για το ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης. Πριν βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για τα αποτελέσματα των ακολουθούμενων πολιτικών από το 2010 και μετά ας δούμε στα επόμενα διαγράμματα πως διαμορφώνονταν τόσο τα έσοδα όσο και τα έξοδα του δημοσίου.

Διάγραμμα 4

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

 

Το διάγραμμα μας δείχνει πως οι πρωτογενείς δαπάνες αυξάνονταν από το 2011 και μετά με ρυθμό μεγαλύτερο από τα συνολικά έσοδα. Αυτό ερμηνεύει και το γεγονός της αύξησης του πρωτογενούς ελλείμματος κατά το 2012.

Αν τώρα δούμε, στο διάγραμμα 5, τις πηγές των εσόδων της γενικής κυβέρνησης θα διαπιστώσουμε πως τόσο οι φόροι στη παραγωγή όσο και οι κοινωνικές εισφορές μειώνονταν συνεχώς από το 2008 και μετά ενώ αυξάνονταν μόνο τα έσοδα από τους φόρους στο εισόδημα μέσα από μια ανελέητη και αδίστακτη φοροεπιδρομή στα χαμηλά εισοδήματα κυρίως.

Διάγραμμα 5

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Και ας δούμε τώρα την κατεύθυνση των εξόδων.

Διάγραμμα 6

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Διάγραμμα 7

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Τα διαγράμματα 6 και 7 μας αποκαλύπτουν πως τα έξοδα της κυβέρνησης μειώνονταν μέχρι το 2011 σαν αποτέλεσμα της μείωσης των πρωτογενών δαπανών, των δαπανών εξαρτημένης εργασίας, δαπανών για προϊόντα και υπηρεσίες και των κοινωνικών παροχών ενώ αυξήθηκαν οι δαπάνες για τόκους και οι κεφαλαιακές μεταβιβάσεις . Μέσω δηλαδή της μείωσης των μισθών του δημοσίου, της καταστροφής του κοινωνικού κράτους και του μηδενισμού ουσιαστικά των δαπανών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων το ελληνικό δημόσιο μείωνε τις δαπάνες του ως το 2011. Από το 2011 βλέπουμε την αύξηση των πρωτογενών δαπανών και πάλι.

Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τα παραπάνω;

1. Το δημόσιο χρέος από 127% του ΑΕΠ το 2009 έφτασε στο 175% του ΑΕΠ. Το μη βιώσιμο χρέος του 2009 έγινε βιώσιμο το 2013; Ο στόχος που πραγματικά είχε τεθεί δεν ήταν να γίνει το δημόσιο χρέος βιώσιμο αλλά από ιδιωτικό να γίνει δημόσιο, να διασωθούν οι τράπεζες, κυρίως γαλλικές και γερμανικές, και με μοχλό το χρέος να ξεκινήσουν από την Ελλάδα οι απαραίτητες για το κεφάλαιο αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές σχετίζονται κυρίως με το σχεδιασμό του κεφαλαίου για ένα νέο παγκόσμιο καταμερισμό το κόστος του οποίου πρέπει να φορτωθεί στην εργασία. Το ελληνικό δημόσιο χρέος πάντως αυξήθηκε κατακόρυφα κατά την τριετία 2010-2012 καθιστώντας απολύτως μη εξυπηρετίσιμο.

2. Το δημοσιονομικό έλλειμμα ενώ άρχισε αρχικά να υποχωρεί με την αύξηση των φόρων, τη μείωση των κοινωνικών παροχών, τη μείωση των μισθών αλλά και των εργαζόμενων στο δημόσιο από το 2012 άρχισε να αυξάνεται και πάλι. Η τεχνική αισιοδοξία για τα δημόσια οικονομικά του ελληνικού κράτους που εναγωνίως προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση δεν μπορούν να υποστηριχτούν από τα εμπειρικά δεδομένα. Η κατάσταση των δημοσίων οικονομικών χειροτερεύει και θα γίνει σύντομα πολύ χειρότερη καθώς η φοροδοτική δυνατότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού έχει ήδη εξαντληθεί ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταρρεύσει.

Το δεύτερο, και μη αρχικά ομολογημένο, πρόβλημα που προσπάθησε η ελληνική αστική τάξη να λύσει με την ενεργό συμπαράσταση και καθοδήγηση των διεθνών οργανισμών του κεφαλαίου ήταν αυτό του ελλείμματος του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών. Τη μεγαλύτερη ανισορροπία στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τη δημιουργούσε το ισοζύγιο αγαθών.

Διάγραμμα 8

http://www.ecb.int/pub/pdf/other/art2_mb201305en_pp85-101en.pdf

Στο διάγραμμα 8 βλέπουμε το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το 2007 και το 2012. Το 2012 το ισοζύγιο ήταν ελλειμματικό σε ποσοστό 8% περίπου του ΑΕΠ. Τα τρία χρόνια της αυστηρότατης πολιτικής λιτότητας δεν ήσαν αρκετά για να μηδενίσουν το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κι όχι μόνο αυτό. Έχει

ιδιαίτερη σημασία να δούμε πως επιτεύχθηκε αυτή η μείωση. Κι αυτό το αναφέρω διότι η κυρίαρχη άποψη υποστηρίζει πως οι ασκούμενες πολιτικές θα είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση του ελλείμματος. στο διάγραμμα βλέπουμε πως το κύριο βάρος στη μείωση του εξωτερικού ισοζυγίου έπεσε στη μείωση των εισαγωγών με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης. Αρχικά με αλχημείες, όπως το πέρασμα του εφοδιασμού των πλοίων στο εξωτερικό εμπόριο, προσπάθησαν οι κυβερνήσεις να δημιουργήσουν μια πλασματική εικόνα για τις εξαγωγές. Ακόμη επιμένουν στην προπαγάνδα τους αυτή. Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική. Αυτό αποτυπώνεται στο διάγραμμα για το 2010. Από το 2011 όμως οι εξαγωγές αρχίσουν και πάλι να φθίνουν και η ίδια κατάσταση ακολούθησε και το 2012.

Διάγραμμα 9

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Για να πραγματοποιηθούν οι επιλογές του κεφαλαίου στην Ελλάδα έπρεπε να τσακιστούν οι μισθοί. Στο διάγραμμα 10 βλέπουμε την εξέλιξη των μισθών, της παραγωγικότητας και του κόστους εργασίας κατά την επίμαχη τριετία.

Διάγραμμα 10

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Οι μειώσεις των μισθών έρχονταν σε ήδη χαμηλούς μισθούς όπως βλέπουμε και στον πίνακα που ακολουθεί (οι τιμές σε δολάρια).

Πίνακας 1

 

http://www.bls.gov/news.release/pdf/ichcc.pdf

 

Από τον πίνακα διαπιστώνουμε πως οι αμοιβές των εργαζόμενων στη βιομηχανία στην Ελλάδα ήσαν οι χαμηλότερες, με εξαίρεση την Πορτογαλία, μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών. Μετά τις μειώσεις μισθών στην Ελλάδα οι κατώτατοι μισθοί, οι μεταβολές των οποίων συμπαρασύρουν το σύνολο των μισθών, διαμορφώθηκαν όπως δείχνει το επόμενο διάγραμμα.

 

Διάγραμμα 11

http://www.etui.org/Publications2/Policy-Briefs/European-Economic-Employment-and-Social-Policy/Minimum-wages-in-Europe-under-austerity

Και για ποιο λόγο, έλεγαν, πως ήσαν υποχρεωτικά οι μειώσεις μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών εισφορών και κοινωνικών επιδομάτων; Μα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, ότι κι αν εννοούν με αυτό. Τι έγινε όμως τελικά και σ’ αυτό τον τομέα: η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας κατέρρευσε σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους της βουλής των ελλήνων (διάγραμμα 12)

 

Διάγραμμα 12

http://www.pbo.gr/Portals/3/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9C%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%99A%20%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%97%20%CE%99%CE%91%CE%9D.-%20%CE%9C%CE%91%CE%A1.%202013.pdf

Οι μειώσεις των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών αλλά και η τεράστια στρατιά των ανέργων, αν και δεν έφεραν την ανάπτυξη και πολυπόθητη για τους αστούς ανταγωνιστικότητα, είχαν δραματικά αποτελέσματα στο εισόδημα και κατ’ επέκταση και στην καταναλωτική δαπάνη (διάγραμμα 11).

Διάγραμμα 11

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/A0708/PressReleases/A0708_SEL91_DT_QQ_04_2012_01_P_GR.pdf

 

Κατά την περίοδο 2010-2012 βλέπουμε την καταναλωτική δαπάνη να καταρρέει. Η καταναλωτική δαπάνη μειωνόταν με ρυθμούς γενικά μικρότερους από αυτούς του διαθέσιμου εισοδήματος διότι τα νοικοκυριά, προσπαθώντας να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο, κατανάλωναν από τις αποταμιεύσεις τους (διάγραμμα 12).

Διάγραμμα 12

http://www.google.gr/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&docid=z_CiB9tMqTcejM&tbnid=ZKrB7ghgKTeFEM:&ved=0CAUQjRw&url=http%3A%2F%2Fwww.voxeu.org%2Farticle%2Ftragedy-commons-european-central-bank&ei=KUyeUcGJMcLXPZqDgOgB&bvm=bv.46865395,d.ZWU&psig=AFQjCNFlMe91kImF9-0ePRDL12kRxqYwlw&ust=1369414347916906

Το σύνολο των παραπάνω μεταβολών είχαν φυσικά εξαιρετικές επιπτώσεις στην ίδια την παραγωγή και στο σύνολο της οικονομίας. στα επόμενα διαγράμματα βλέπουμε τις μεταβολές για το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. τα στοιχεία είναι της Τράπεζας της Ελλάδος και περιέχουν τα πλήρη δεδομένα και για όλο το 2012.

Διάγραμμα 13

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

Διάγραμμα 14

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

 

 

Διάγραμμα 15

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

 

Διάγραμμα 16

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

 

Στα διαγράμματα που προηγήθηκαν, αλλά και σε όλα όσα μπορεί κάποιος να διαπιστώσει αν ανατρέξει στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος. Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε το γενικό δείκτη της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα να είναι μονίμως σε αρνητικό έδαφος και μάλιστα η μείωση των ρυθμών μείωσης της βιομηχανικής παραγωγής άρχισαν να μειώνονται από το 2012.

 

Διάγραμμα 17

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

 

 

Ο βαθμός χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού στην Ελλάδα βρίσκεται σε συνεχή πτώση (Διάγραμμα 18)

Διάγραμμα 18

ΒΑΘΜΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥhttp://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

Πέρα από τα παραπάνω τα επόμενα διαγράμματα προδιαγράφουν και το μέλλον. Παρουσιάζουν τις μεταβολές στον κύκλο εργασιών στη βιομηχανία (διάγραμμα 19) και τις νέες παραγγελίες στη βιομηχανία (διάγραμμα 20)

 

Διάγραμμα 19

ΚΥΚΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

Διάγραμμα 20

ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑhttp://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

 

Εδώ καλό είναι να δούμε και μια άλλη προπαγανδιστική προσπάθεια καλλιέργειας αισιοδοξίας και ψυχικής ανάτασης από την κυβέρνηση και τα φερέφωνά τους. την αλήθεια για το λιμάνι του Πειραιά. Προκειμένου να παραπλανήσουν και να δημιουργήσουν κλίμα υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων προβάλουν κατά κόρο τα υποτιθέμενα τεράστια οφέλη από την ιδιωτικοποίηση μέρους του λιμανιού του Πειραιά. Στο διάγραμμα 21 που ακολουθεί βλέπουμε πως τα εμπορεύματα που διακινήθηκαν από το λιμάνι μετά από μια βραχυχρόνια άνοδο άρχισαν να παίρνουν και πάλι την κατιούσα.

 

 

 

 

Διάγραμμα 21

http://www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/sdos201303-04.pdf

Και για να ολοκληρώσουμε την καταστροφική εικόνα ας δούμε λίγο και το τι συμβαίνει στις τράπεζες. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα η πιστωτική επέκταση μειωνόταν συνεχώς μέχρι που έγινε αρνητική από το 2011 και μετά (διάγραμμα 22). Μόνο κατά το 2012 14 δισεκατομμύρια ευρώ αντλήθηκαν από την παντελώς εξαντλημένη ελληνική οικονομία για να καταλήξουν στην καταβόθρα των τραπεζών και να χαθούν για πάντα από την οικονομία.

Διάγραμμα 22

http://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2013/cr1320.pdf

 

Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα η μείωση των εισοδημάτων των εργαζόμενων, η εκτίναξη της ανεργίας και η κατακόρυφη μείωση της κατανάλωσης είχαν σαν αποτέλεσμα και την εκτίναξη των μη εξυπηρετούμενων δανείων (διάγραμμα 23)

Διάγραμμα 23

 

 

Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας αποτυπώνεται εντυπωσιακά στην κατακόρυφη και συνεχή μείωση των εργαζόμενων και την αντίστοιχη αύξηση των ανέργων σε ποσοστά πρωτόγνωρα (διάγραμμα 23). Εδώ πρέπει να κάνουμε μια σημαντική παρατήρηση. Το ποσοστό των ανέργων έχει νόημα αν αναφέρεται επί των μισθωτών. Οι αγρότες, οι μηχανικοί, οι συμβολαιογράφοι και πολλοί άλλοι δεν μπορούν να ενταχθούν στους ανέργους. Οι μισθωτοί, το 2009, ανέρχονταν στα 3,5 εκατομμύρια. Από αυτούς στον ιδιωτικό τομέα εργάζονταν περίπου 2,7 εκατομμύρια. Οι άνεργοι ανέρχονται σήμερα στα 1,35 εκατομμύρια. Μια και οι άνεργοι μπορούν πρακτικά να προέλθουν από τον ιδιωτικό τομέα το ποσοστό συρρίκνωσης των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα ανέρχεται στο 50% περίπου. Απόλυτη δηλαδή κατάρρευση.

Διάγραμμα 24

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/B

 

Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας αλλά και η δυναμική αυτής αποτυπώνονται στα επόμενα διαγράμματα και στα οποία βλέπουμε κατά σειρά το σχηματισμό του ακαθάριστου παγίου κεφαλαίου, τις ιδιωτικές επενδύσεις και τις κεφαλαιακές ροές.

Διάγραμμα 25

http://www.pbo.gr/Portals/3/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9C%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%99A%20%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%97%20%CE%99%CE%91%CE%9D.-%20%CE%9C%CE%91%CE%A1.%202013.pdf

Διάγραμμα 26

http://www.pbo.gr/Portals/3/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9C%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%99A%20%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%97%20%CE%99%CE%91%CE%9D.-%20%CE%9C%CE%91%CE%A1.%202013.pdf

 

 

Διάγραμμα 27

http://www.bruegel.org/publications/publication-detail/publication/779-eu-imf-assistance-to-euro-area-countries-an-early-assessment/?utm_source=feedly

 

Τα τρία διαγράμματα που προηγήθηκαν αποκαλύπτουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την αποεπένδυση σε αυτή η οποία και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς (διάγραμμα 27). Και ας περάσουμε τώρα να δούμε πως αποτυπώθηκαν τα παραπάνω στο ΑΕΠ. Στο διάγραμμα 26 βλέπουμε τους ρυθμούς μεταβολής του ΑΕΠ από το 2002 ως το 2012.

Διάγραμμα 28

Διάγραμμα http://eparistera.blogspot.gr/ . Δεδομένα από: http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/General/greek_economy_17_05_2013.pdf

Οι ρυθμοί συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας στο διάστημα 2008-2012 ήσαν από τους μεγαλύτερους που έχουν καταγραφή στην ιστορία του καπιταλισμού κάτι που αποτυπώνεται και στο διάγραμμα που ακολουθεί και πάλι από την τριμηνιαία έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους της βουλής των ελλήνων

Διάγραμμα 29

 

http://www.pbo.gr/Portals/3/%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9C%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%99A%20%CE%95%CE%9A%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%97%20%CE%99%CE%91%CE%9D.-%20%CE%9C%CE%91%CE%A1.%202013.pdf

Που οδηγούμεθα μετά από όλα αυτά που παρουσιάσαμε;

1. Τα δημόσια οικονομικά βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση. Το δημόσιο χρέος έχει πλέον φτάσει σε ασύλληπτα επίπεδα ενώ το πρωτογενές ισοζύγιο δεν ισοσκελίζεται παρά την τεραστίων διαστάσεων φορολογική επιδρομή και την μείωση των δαπανών. Καθώς από το 2014 σταματά η κάλυψη των πρωτογενών δαπανών με δανεισμό και ταυτόχρονα τα φορολογικά έσοδα θα παρουσιάζουν όλο και μεγαλύτερη υστέρηση νέα μέτρα θα είναι αναγκασμένη να πάρει η κυβέρνηση. Τα μέτρα αυτά φυσικά θα βρίσκονται στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης μείωσης των κρατικών δαπανών. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα και μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Ιδιαίτερα τα Ταμεία και το σύστημα υγείας έχουν ήδη καταρρεύσει. Οι μειώσεις των συντάξεων είναι πλέον μια αδήριτη αναγκαιότητα για την κυβέρνηση.

2. Η οικονομία έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και όλοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου προσποιούνται πως είναι χαρούμενοι για την ανάπτυξη που έρχεται. Όλοι οι δείκτες που αφορούν την βιομηχανική παραγωγή κινούνται πτωτικά παρά τα μικρά σκαμπανεβάσματά τους. Τα ίδια και στον τομέα των υπηρεσιών, του τουρισμού μη εξαιρουμένου. Ο τομέας ο οποίος έχει κυριολεκτικά διαλυθεί είναι αυτός των κατασκευών. Μεγάλο μέρος της οικονομίας που εξακολουθεί να φυτοζωεί, ιδιαίτερα φυσικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όσες απευθύνονται στην εσωτερική αγορά, τα καταφέρνει αυξάνοντας διαρκώς τα χρέη της.

3. Πιθανά από το 2014 θα αρχίσουν και οι πλειστηριασμοί σπιτιών και επιχειρήσεων καθώς τα δάνεια θα είναι σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό μη εξυπηρετούμενα. Ήδη διάφορα κερδοσκοπικά funds, εγχώρια και ξένα, προετοιμάζονται να αγοράσουν πακέτα δανείων σε χαμηλές τιμές. Με τη διαδικασία αυτή η ιδιωτική περιουσία των εργαζόμενων και τα περιουσιακά στοιχεία του μικρού κεφαλαίου θα ενταχθούν στα στοιχεία του μεγάλου κεφαλαίου αυξάνοντας παραπέρα τη συγκέντρωση και οδηγώντας προς τον ολοκληρωμένο και ολοκληρωτικό καπιταλισμό.

4. Η κυβέρνηση θα προσπαθεί να κερδίζει συνεχώς χρόνιο. Από τη μια προβάλλοντας ως μονόδρομο τις πολιτικές της και εντείνοντας την κινδυνολογία και τον αυταρχισμό και από την άλλη θα κάνει συνεχείς ενέσεις αισιοδοξίας συνεπικουρούμενη και από τους μηχανισμούς του διεθνούς κεφαλαίου. Καθώς η φτώχεια θα παίρνει πλέον μόνιμο χαρακτήρα οι ελπίδες των πολιτικών εκπροσώπων του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα εναποθέτονται στην παθητική αποδοχή αυτής της κατάστασης από τη μεριά του ελληνικού λαού καθώς αυτή θα στηρίζεται από τη μια από το δέος απέναντι στην εξουσία και από την άλλη από στον κοινωνικό κατακερματισμό και στην ελλιπή γνώση και την παραπληροφόρηση.

5. Φυσικά κάποια στιγμή κάποιοι από τους οικονομικούς δείκτες θα σταθεροποιηθούν ή και θα αρχίσουν να ανεβαίνουν. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά θετικό ούτε για τους εργαζόμενους ούτε για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Η ανεργία για παράδειγμα έχει ένα ανώτατο όριο που δε μπορεί να το ξεπεράσει. Κι αυτό είναι το όριο των μισθωτών που καλύπτουν θέσεις που χρηματοδοτούνται από το περιορισμένο μέρος του πλούτου που κατευθύνεται στα λαϊκά στρώματα. Το ΑΕΠ μπορεί να σταθεροποιηθεί ή και να ανεβαίνει ακόμη και μέσα από την πώληση των σπιτιών των εργαζόμενων που θα βγαίνουν σε πλειστηριασμό. Εκείνο που δεν θα αλλάζει θα είναι η ανεργία, τα εισοδήματα και οι συντάξεις. Θα σταθεροποιηθεί δηλαδή και θα παγιωθεί και η φτώχεια.

 

Όποιος προσποιείται ότι πιστεύει πως η μείωση των μισθών και των κοινωνικών παροχών προς τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους αποτελούν τη λύση του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας απλά προσπαθεί να αποκρύψει τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Τα συμφέροντα δηλαδή του κεφαλαίου.

Όποιος πιστεύει πως θα μεταβληθεί η κατάσταση και θα οδηγηθούμε σε ανάπτυξη ξεπουλώντας τις υποδομές και το δημόσιο πλούτο αδιαφορεί προκλητικά για την παγκόσμια εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων ενδιαφερόμενος μόνο για την ενίσχυση των περιουσιακών στοιχείων και την κερδοφορία του κεφαλαίου και είναι απλά επικίνδυνος για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τα φτωχότερα μικρομεσαία στρώματα .

Όποιος πιστεύει πως η παραπάνω κατάσταση θα ανατραπεί με το ΕΣΠΑ και τη φορολόγηση του πλούτου είναι απλά, τουλάχιστον, αφελής.

Τέτοιες τεράστιες υφέσεις και για τόσο χρονικό διάστημα είναι πρωτοφανείς για τον καπιταλισμό. Αντανακλούν ουσιαστικά τα αδιέξοδα του σημερινού καπιταλισμού και την κατάσταση γενικευμένης και χρόνιας κρίσης στην οποία έχει περιέλθει. Στην περίπτωση της Ελλάδας αντανακλάται με τον ποιο ωμό και βίαιο τρόπο αυτό το

αδιέξοδο. Το αδιέξοδο δηλαδή της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και της αδυναμίας του για ικανοποιητική κερδοφορία μέσα από παραγωγικές διαδικασίες. Πολλοί παράγοντες συνέκλιναν ώστε το τεράστιο αυτό πρόβλημα του σύγχρονου καπιταλισμού να πάρει αυτή την τόσο οξυμένη μορφή στην Ελλάδα. μεταξύ αυτών ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν ο στρεβλός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, η ένταξη και η εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ και η υιοθέτηση του ευρώ.

Στα παραπάνω καλό είναι να συνυπολογίσουμε και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης. Μιας τάξης που αποτελείται από τους δοσίλογους, τους μαυραγορίτες, τους ταγματασφαλίτες και τους κατσαπλιάδες της κατοχής και του εμφυλίου που αργότερα συμπληρώθηκε από λαθρέμπορους και κρατικοδίαιτους αγράμματους εργολάβους. Αυτός ο συρφετός θεώρησε το κράτος ως λάφυρό του μετά τον εμφύλιο. Τα συμφέροντα αυτών εξυπηρετούν αγράμματοι, αλαζόνες και εξωνημένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι μέσα σε ένα απίθανο σκηνικό διαφθοράς. Τα παραπάνω αποτελούν μια από τις βασικές σταθερές του καπιταλισμού όπου γης στην Ελλάδα όμως έχουν μια ιδιαίτερη ένταση και έκταση.

Τα παραπάνω παρόξυναν την καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα αποτελώντας έτσι τον πιο αδύνατο κρίκο μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και ιδιαίτερα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Οι βασικές αιτίες επομένως που γέννησαν και παρόξυναν την κρίση στην Ελλάδα παραμένουν απολύτως ενεργές και η άρση τους απαιτεί τα μέτρα για τη μείωση των μισθών, των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων να έχουν μόνιμο χαρακτήρα καθώς ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ των καπιταλιστικών οικονομιών θα συνεχίσει να ωθεί σε παραπέρα απόκλιση. Για να γίνει όμως αυτό κοινωνικά αποδεκτό απαιτείται πλήρης αδρανοποίηση και παθητικότητα, με την πειθώ και με το φόβο, των πληττόμενων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και προς τα εκεί κατατείνει το σύνολο των προσπαθειών ολόκληρου του μηχανισμού της αστικής εξουσίας.

Η μοναδική λύση είναι πλέον η άρση των μόνιμων αιτίων που προκαλούν τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Η ρήξη δηλαδή με τον ίδιο τον καπιταλισμό.

 

 

 

Σχετικά Αρχεία

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου