Καθώς σε λίγο γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της επανάστασης του '21, έρχονται στην επικαιρότητα τα προσωπικά αφηγήματα (απομνημονεύματα) των αγωνιστών και άλλων δημόσιων προσώπων του 1821. Οι περισσότεροι τα έγραψαν προκειμένου να τονίσουν τη συμβολή τους στον αγώνα, και κάποιοι να ξεπλύνουν τα λερωμένα τους, να σβήσουν τους λεκέδες τους.

Την ίδια μέθοδο διάλεξε και ο βουλευτής (και καθηγητής) Α. Λομβέρδος μέσα στην πανδημία. Εκδίδει το δικό του προσωπικό αφήγημα: Τα απομνημονεύματά του για τη περίοδο της διακυβέρνησης Σύριζα. Με τίτλο «Απόπειρα Δολοφονίας». Από τον τίτλο και μόνο φαίνεται καθαρά η πρόθεσή του: Στην 5ετία Σύριζα κατηγορήθηκε, διώχτηκε, έγινε απόπειρα πολιτικής δολοφονίας του. Αλλά αυτός άντεξε και μάλιστα αγωνίστηκε για τη δημοκρατία και την ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Και τώρα, ασφαλής πια μέσα στο πολιτικό περιβάλλον της ΝΔ αποκαθιστά το κύρος του και αποκαλύπτει τους συκοφάντες του.

Κατά τους πιο ψύχραιμους είναι ένα βιβλίο- απολογία και μια προσπάθεια να αποτινάξει την εμπλοκή του στο σκάνδαλο.

Κατά τους πολιτικούς του αντιπάλους πρόκειται για ένα βιβλίο πλυντήριο, να ξεπλύνει τις βρομιές του και να αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από το σκάνδαλο Novartis στη σκευωρία.

Με την ευκαιρία να θυμίσουμε κάποια στοιχεία:

Στις αρχές του 2020 (κυβέρνηση Ν.Δ.) η δικογραφία αρχειοθετήθηκε για τους Σαμαρά, Πικραμμένο, Στουρνάρα, Βενιζέλο, Λυκουρέντζο, Σαλμά, και Κουτρουμάνη. Αλλά παραμένει ακόμη ανοιχτή για το Λομβέρδο (και τους Αβραμόπουλο, Γεωργιάδη).

Η ΝΔ, όπως είναι γνωστό, αντιγύρισε επίσημα το σκάνδαλο Novartis σε σκευωρία Novartis, δηλαδή Συριζα - Παπαγγελόπουλου. Και οι παλιοί κατηγορούμενοι μετατράπηκαν σε κατηγόρους.

Τέλος αφαιρέθηκε η δικογραφία από τα χέρια της εισαγγελέως κατά της διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, με το κόλπο της συγχώνευση της Εισαγγελίας Διαφθοράς και της Οικονομικής Εισαγγελίας. (Και τώρα χωρίς εμπόδια κατηγορούν την πρώην εισαγγελέα Διαφθοράς για συμμετοχή της στη σκευωρία Novartis!).

Μέσα σε αυτό το ασφαλές για τον ίδιο περιβάλλον (όπως διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές του Ιούλη 2019) ο Λομβέρδος περνά στην αντεπίθεση με το απομνημόνευμά του «Απόπειρα Δολοφονίας».

Αλλά ο συγγραφέας επιθυμούσε κάτι περισσότερο. Ήθελε ένα βιβλίο που θα προκαλέσει συζητήσεις, θα γραφτούν άρθρα και κριτικές. Και, βέβαια, θα πουλήσει να βγάλει και κάτι ο εκδότης του.

Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο όταν στην κοινή γνώμη βαραίνει ακόμη το σκάνδαλο Novartis; Σαν βεβαιότητα ή έστω σαν βάσιμη υποψία; Και όταν ακούει κάποιος το Λομβέρδο να μιλάει για σκευωρία και να απειλεί τους εισαγγελείς, απλά χαμογελάει;

Το βιβλίο χρειαζόταν μια πιπεράτη ιστορία. Nα περιέχει κάτι ερεθιστικό. Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε ο ίδιος ή τον πονήρεψε ο εκδότης - επιμελητής του, αλλά το βρήκαν. Ήταν, λέει, μια παλιά σκέψη του που προήλθε από ένα αρνητικό συναίσθημα. Δεν μας περιγράφει κάποιο γεγονός, δεν μας δίνει κάποιο στοιχείο που να ενισχύει την υπόθεση της σκευωρίας.

Αλλά μας περιγράφει μια σκέψη του (. Σκέφτηκε, λέει, να δείρει τον Τσίπρα. «Τους εκπροσωπούσε ο αρχηγός τους, ο τότε πρωθυπουργός... Έτσι γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα να τον δείρω. Κυριολεκτώ... Θα επεδίωκα, σκεφτόμουν, να διασταυρωθώ μαζί του, όταν θα ερχόταν στην αίθουσα της Βουλής για να μιλήσει και τότε θα του έσπαγα τη μύτη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Σοβαρολογούσα».

Το βιβλίο «Απόπειρα Δολοφονίας» όταν εκδοθεί σίγουρα θα πουλήσει. Αλλά δεν πρόκειται να διασώσει τη μελλοντική φήμη του συγγραφέα ούτε να αποκαταστήσει το κύρος του. Μπορεί να το έκαναν τα Απομνημονεύματα για πολλούς αμφιλεγόμενους αγωνιστές. Μπορεί να τα κατάφερε ο αγαπημένος μας Μακρυγιάννης, αν και το έργο του καταξιώθηκε πρωτίστως για τη λογοτεχνική του αξία. Ο Λομβέρδος όμως δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα περισσότερο από την αυτογελοιοποίησή του.

Γιατί όπως λέει ο λαός μας: εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια.