Δευτέρα πρωί. Ο καύσωνας και ο θόρυβος από τη βαβούρα της πρώτης εργάσιμης μέρα της εβδομάδας κυριαρχούν σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Αθήνας. Εξ ορισμού μια στενάχωρη συνθήκη. Ωστόσο, αυτό που ακολούθησε είναι απείρως πιο θλιβερό.

Η παραπάνω μονοτονία και ο πρωινός καφές διακόπηκαν από τις κραυγές μιας γυναίκας που ζητούσε βοήθεια συμπληρώνοντας ότι τη δέρνουν. Για να επιβεβαιωθούν τα λεγόμενά της, ακολούθησαν οι ήχοι από σφαλιάρες. Κόσμος μαζεμένος κάτω από την πολυκατοικία, έβλεπε την ίδια γυναίκα να είναι έτοιμη να πέσει από τον τρίτο όροφο! Κλήθηκε άμεσα η αστυνομία, ήρθαν έξι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. και δύο πυροσβεστικά. Η προσέγγιση στο διαμέρισμα αντιμετωπίστηκε από τους γονείς με ένα «όλα καλά, δεν έγινε τίποτα». Σίγουρα δεν ήταν «όλα καλά». Δεν ήταν καν «λίγο καλά». Ακόμα κι αν η γυναίκα είχε εμφανώς ψυχολογικά προβλήματα. Η αστυνομία απομάκρυνε τους υπόλοιπους ένοικους -ορθά- και μετέφερε τους εμπλεκόμενους στο τμήμα.

Δεν θα βγάλω πόρισμα. Δεν είμαστε δικαστές ούτε εισαγγελείς. Εμείς οι υπόλοιποι κάναμε αυτό που έπρεπε. Ακούσαμε μια γυναίκα να φωνάζει ότι τη δέρνουν, την είδαμε να είναι έτοιμη να τερματίσει τη ζωή της και καλέσαμε τις Αρχές.

Μπορούμε όμως να βγάλουμε συμπεράσματα. Από την οικογένεια που δεν ήθελε φασαρίες, αφού είναι «όλα καλά». Από την κυρία στο ισόγειο που είπε «φαίνονται καλοί άνθρωποι και δεν θέλω να μπλέξω». Από τους περίεργους γείτονες που μαζεύτηκαν αμέσως και εξαφανίστηκαν ακόμα πιο γρήγορα όταν τελείωσε το «σόου». Από όλους μας, που -πολύ ή λίγο- στρέφουμε το βλέμμα αλλού σε τέτοιες περιπτώσεις. Από αυτούς που νοιάστηκαν αληθινά και ειδοποίησαν τις Αρχές.

Να μιλάμε, να νοιαζόμαστε, να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας στον διπλανό μας. Να μην είμαστε ξένοι στις ίδιες τις πολυκατοικίες μας για να είμαστε ασφαλείς - μα πάνω απ’ όλα άνθρωποι.

πηγη: https://www.avgi.gr