Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr
Στο διάσημο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο Αμερικάνος», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αστυ τον Δεκέμβριο του 1891, περιγράφεται η άφιξη στη Σκιάθου ενός ξενιτεμένου ελληνοαμερικανού, του Τζων Στόθισον:
«Εἶχεν εἰσέλθει ἄνθρωπος ὑψηλός, καλοφορεμένος, ὣς σαρανταπέντε ἐτῶν, ὡραῖος, ἀνοικτοπρόσωπος, ἐξυρισμένος…μὲ παχεῖαν χρυσῆν καδέναν ἐπὶ τοῦ στήθους, ἀφ᾽ ἧς ἐκρέμαντο μικρὸν ἐγκόλπιον καί τινες βῶλοι χρυσοῦ. Ποίας φυλῆς, ποίου κλίματος ἦτο, δυσκόλως ἠδύνατο νὰ εἰκάσῃ τις. Ἐφαίνετο ἀποκτήσας οἱονεὶ ἐπίχρισμα ἐπὶ τοῦ προσώπου, ὡς προσωπίδα τινὰ ἄλλου κλίματος, εὐζωίας καὶ πολιτισμοῦ, ὑφ᾽ ἣν ἐλάνθανε κρυπτομένη ἡ ἀληθὴς καταγωγή του».
Ήταν γιος του Μοθωνιού, οι γονείς του είχαν πεθάνει και γύρισε στη Σκιάθο, παραμονές Χριστουγέννων, να ξαναβρεί το σπιτικό του και την παλία αρραβωνιαστικιά του. Πήγε στα καπηλειά, μετά στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών και κοίταζε εκεί με προσοχή ένα μικρό σπιτάκι μισογκρεμισμένο, μια μαύρη γωνιά με μια τρύπα από τζάκι. Ο Αμερικάνος μπήκε, γονάτισε, φίλησε το πάτωμα και έμεινε εκεί γονατισμένος κάμποση ώρα, δακρυσμένος.
Εν συνεχεία, αφού έδωσε λίρες στα παιδάκια να του βρούνε την παλιά αρραβωνιαστικιά του, όλα πήγαν κατ’ ευχήν και στο τέλος την παντρεύτηκε την όμορφη Μελαχρώ.
Ο Παπαδιαμάντης βλέπει με συγκίνηση πάντα τους ξενιτεμένους που επιστρέφουν, ειδικά τους αμερικάνους, σαν και κείνον στο διήγημα “Ο πολιτισμός εις το χωρίον”, ο οποίος έσωσε μια φτωχή από τους τοκογλύφους της Σκιάθου. Παρότι ο Παπαδιαμάντης ήταν βυθισμένος στην παράδοση, εν τούτοις είχε ανοιχτά τα μάτια στο νέο που φέρνουν οι ξενιτεμένοι, από τόπους, όπου “εκ πολυτελείας”, όπως έλεγε, μπορούν και έχουν ελευθερία και δημοκρατία.
Αυτά σκεφτόμουν ακούγοντας τον κ. Κασσελάκη να αγορεύει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και παρότι ο λόγος του είχε μιαν αφέλεια, εν τούτοις δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως ήταν άμεσος και ειλικρινής.
Από την άλλη είχαμε τους άλλους τέσσερις. Πλην του Τζουμάκα, ο οποίος είχε σαφείς πολιτικές αναφορές, προτείνοντας την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις λαϊκές του ρίζες, οι άλλοι τρεις ήταν γενικόλογοι και ασαφείς, αν εξαιρέσουμε και κάποιες αντιδεξιές αποστροφές του λόγου του Νίκου Παππά.
Ειδικά η Αχτσιόγλου και ο Τσακαλώτος κινήθηκαν στην γνωστή κατεύθυνση της πάλαι ποτέ “ανανεωτικής αριστεράς” και πρότειναν ένα δίκαιο κράτος, μια δίκαιη φορολογία, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και υπεράσπιση των μειονοτήτων και γενικώς των αναξιοπαθούντων.
Πρόκειται για έναν πολιτικό λόγο που εκλαμβάνει την πολιτική σφαίρα ως πεδίο έκθεσης ιδεών, ενώ πρόκειται για το κατεξοχήν πρακτικό πεδίο. Ο Μητσοτάκης, όταν ήταν να γίνει πρόεδρος, πρότεινε γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, μείωση δραστηρική των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων και προσήλωση στις ΗΠΑ. Και το πακέτο αυτό έγινε δεκτό και πήρε 40%. Ήταν ένα μέσες άκρες νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.