Συχνά πυκνά ακούμε και διαβάζουμε ότι «οι αγορές ψήφισαν», που σημαίνει ότι επειδή (οι τράπεζες, τα funds, οι πολυεθνικές) σε δανείζουν (μετά από εκδόσεις κρατικών ομολόγων) ή επειδή αποφάσισαν να «επενδύσουν» («τα ωραία τους λεφτά») στη χώρα σου ή επειδή αναλαμβάνουν -με ιδιωτικοποίηση- την «αποτελεσματική λειτουργία» ενός σημαντικού τμήματος του δημόσιου τομέα εκεί που το κράτος απέτυχε (ηθελημένα και προμελετημένα) και τα σκάτωσε πατόκορφα («λόγω των διαχρονικών παθογενειών του δημοσίου» όπως λένε), έρχονται οι αγορές και καταθέτουν την εμπιστοσύνη τους ή άλλως πως «ψηφίζουν» θετικά.

Μετά ακολουθεί ο Μητσοτάκης και σου πουλάει -σαν επιτυχία του- ότι μας πουλάνε (προτιμησιακά) τα πολυεθνικά μονοπώλια και ολιγοπώλια και ότι μας δανείζει τοκογλυφικά το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Γκραν σουξέ!!

Η οικονομία πάει σφαίρα (το είπε και στο CNN): «Πάει πάρα πολύ καλά. Μετά από 13 χρόνια καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας. Έχουμε ρεκόρ φέτος στον τουρισμό», αλλά δεν παρέλειψε να τονίσει ότι «χτυπηθήκαμε από τις πλημμύρες», βλέπεις η κυβέρνηση του είναι «νέα, ωραία και ατυχής».

Αλλά μην στεναχωριέστε βρε κουτά, μπορεί να καήκατε και να πνιγήκατε φέτος το καλοκαίρι (η ατυχία που λέγαμε), μπορεί να μην παράγετε τίποτα πλέον, μπορεί τα ταμεία να είναι άδεια και γιοκ οι αποζημιώσεις, μπορεί τα πολλά επόμενα χρόνια να μην μπορέσετε να σηκώσετε κεφάλι, μπορεί από δω και πέρα να υποχρεώνεστε να ασφαλίζετε την περιουσία σας, αλλά ο τουρισμός πάει επίσης σφαίρα (το είπε και στο CNN):

«Δεν συμφωνώ ότι η βαριά βιομηχανία του τουρισμού κινδυνεύει. Αυτό που θέλουμε να επικοινωνήσουμε στον κόσμο είναι ότι η τουριστική περίοδος μπορεί να μην περιορίζεται στο καλοκαίρι και ότι μπορεί να έρθει στην Ελλάδα από τον Μάρτιο», (από Μάρτη Καλοκαίρι).

Όμως εάν οι αγορές ψηφίζουν και βγάζουν κυβέρνηση, εσύ από ενεργός πολίτης και ψηφοφόρος έχεις καταντήσει ένας πελάτης, ένας κατ’ ουσία σκέτο αγοραστής (και δανειολήπτης για να συνεχίζεις να είσαι αέναα υπόδουλος καταναλωτής). Αυτοί επιλέγουν την κυβέρνηση κι εσύ αγοράζεις…. Αγοραστούς, μαζί με υποσχέσεις, όνειρα, θαύματα και κοσμογονίες.

Κι αφού γκρεμιστούν οι υποσχέσεις, σαρωθούν τα όνειρα, πνιγούν και ξεβραστούν τα θαύματα (μαζί με τις κορδέλες των εγκαινίων τους) σου λένε ανερυθρίαστα και με περίσσιο θράσος ότι θα μπορούσε η κατάσταση να είχε ξεφύγει κι άλλο και τα πράγματα να ήταν πολύ χειρότερα (που δεν είναι κατόπιν ενεργειών τους).

Θαυμάστε απόσπασμα από το επίτομο έργο «Η μυθολογία του Μητσοτάκη» όπως αναγνώστηκε στην τελευταία ΔΕΘ:

«Πρέπει να σας πω όμως ότι, τουλάχιστον αυτό το είδαμε στην πράξη, μεγάλες πόλεις της Θεσσαλίας -τα Τρίκαλα, η Καρδίτσα, τα Φάρσαλα- δεν πλημμύρισαν. Αν είχαν πλημμυρίσει και αυτές οι πόλεις τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα.

Δεν ξέρω αν για αυτό οφείλονται τα έργα τα οποία έγιναν ή η ροή των νερών έτσι όπως ήρθε. Δεν είμαι ειδικός. Όμως γι’ αυτό και επιμένω τόσο πολύ στην ανάγκη να ξαναδούμε την αντιπλημμυρική θωράκιση μέσα από μια τελείως διαφορετική ματιά», η οποία αντιπλημμυρική θωράκιση με τελείως διαφορετική ματιά πραγματώνεται μόνο αγοράζοντας … Αγοραστό. Αυτόν ξέρετε αυτόν εμπιστεύεστε!

Ο Μητσοτάκης όπου αδυνατεί να παρουσιάσει «θαύματα» κατασκευάζει μύθους (από δικαιολογίες). Όμως και τα δύο είναι «επικίνδυνα προς βρώση».

«Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο μύθο και το θαύμα. Ο μύθος είναι η εξιδανίκευση ενός γεγονότος. Το θαύμα είναι η πλαστογράφηση ενός γεγονότος».
Robert G. Ingersoll, Αμερικανός αγνωστικιστής

από:https://www.koutipandoras.gr