Έχει ένα όνειρο ο Μητσοτάκης (καμία σχέση με αυτό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που το πλήρωσε με τη ζωή του), να εκσυγχρονίσει το κράτος. Να το κάνει ευέλικτο, ψηφιακό, αποτελεσματικό και επιτελικό, ένα Ι.Χ κράτος, ένα κράτος ακριβώς σαν τα μούτρα του.
Ένα τέτοιο κράτος για να φτιαχτεί χρειάζεται κάποιον που θα συγκρουστεί με τις «ελλαττωματικές» ιδέες της Αριστεράς, με τις δημοκρατικές αγκυλώσεις λειτουργίας των θεσμικών οργάνων, με τις αβελτηρίες των ανεξάρτητων αρχών, με την αυτοτέλεια των κοινωνικών οργανώσεων, με την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, με την ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, με την δίκαιη διανομή του πλούτου, με την διασφάλιση των ατομικών ελευθεριών, με την προστασία της ιδιωτικότητας, με την διεύρυνση του κοινωνικού κράτους και με την εξασφάλιση του χαρακτήρα των δημοσίων αγαθών.
Το μοναδικό δημόσιο αγαθό που έχει ανάγκη ένα καθεστώς σαν αυτό του Μητσοτάκη -για τον μετασχηματισμό του κράτους- είναι ο μηχανισμός επιβολής του Νόμου και της Τάξης. Ο μηχανισμός αυτός όχι μόνο έμεινε ανέγγιχτος αλλά ενισχύθηκε σκανδαλωδώς, υπερτροφικά και μονόπλευρα, στην επιβολή και επικράτηση του εκσυγχρονιστικού παρακράτους, την ίδια ώρα που το κοινό έγκλημα ξεσαλώνει ανεξέλεγκτο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε όλα αυτά τα μέτωπα και συγκρούστηκε με τις «παθογένειες» έχοντας στο πλευρό του (με το αζημίωτο) τους κατόχους των κωδικών του συστημικού πυρηνικού οπλοστασίου και -αφού έβαλε μπουρλότο στα τόπια της κοινωνίας- πέτυχε τεράστια νίκη, σχεδόν θρίαμβο, 41%.
Τα αποτελέσματα του μετασχηματισμού της λειτουργίας του κράτους είναι απολύτως ορατά:
Η απαξίωση του κοινοβουλίου και του νομοθετικού του έργου με την βιομηχανία των prokat νομοσχεδίων με τις fast track διαδικασίες.
Τα κενά περιεχομένου χαρτοφυλάκια των υπουργών, αφού τις αρμοδιότητες ασκεί ένα στενό επιτελείο κολλητών (και μη εκλεγμένων) παρά τω πρωθυπουργώ.
Ο ευνουχισμός της ανεξαρτησίας των ελεγκτικών αρχών.
Οι απευθείας αναθέσεις -ως κανόνας- των δημοσίων προμηθειών και των δημοσίων έργων, οι ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων οικονομικών τομέων του δημοσίου, το ξεσάλωμα των μυστικών κονδυλίων, η θεοποίηση της αισχροκέρδειας και η ποινικοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Ο ευτελισμός της δικαιοσύνης με τις παρεμβάσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων και οι παρωδία των πορισμάτων από τις προκαταρκτικές επιτροπές της Βουλής.
Το τελευταίο στάδιο, για τον μετασχηματισμό του κράτους σε παρακρατικό μηχανισμό του Μητσοτάκη, είναι η ολοκληρωτική μετατροπή της αυτοδιοίκησης σε υποδιεύθυνση τμήματος του Μαξίμου.
Ο πρωθυπουργός δεν αναζητά ικανούς αυτοδιοικητικούς, συνάμα και ιδεολογικά συνοδοιπόρους του για να εκλεγούν περιφερειάρχες.
Αναζητά ορκισμένους σε αυτόν υπαλλήλους που θα εκτελούν το «όραμα» του για ένα ΙΧ κράτος στα πλαίσια μιας «Μεταδημοκρατίας».
Αναζητά να εκλεγούν στις περιφέρειες Δέκα(τρεις) Μικροί Μητσοτάκηδες!
Αλλά και στους δήμους ή επιλογή (εμφανούς ή αφανούς) στήριξης των υποψηφίων δημάρχων υπηρετεί την ίδια σκοπιμότητα.
Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει κανένα πρόβλημα να στηρίζει την υποψηφιότητα του Δημήτρη Καμπόσου (Άργος Μυκήνες) παρά το αντισημιτικό του παραλήρημα και την ακραία επίθεση στον Μπουτάρη.
Να στηρίζει τον «δημαρχάρα» Αχιλλέα Μπέο (Βόλος) που τραμπουκίζει πολίτες ή καθυβρίζει πολιτικούς του αντιπάλους.
Να στηρίζει τον Δημήτρη Κωστούρο (Ναύπλιο) που πετούσε περιττώματα στην πόρτα του άλλου υποψηφίου δημάρχου.
Μην επιτρέψουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη την Κυριακή το βράδυ να δει και την αυτοδιοικητική κάλπη σαν μία ακόμα κολυμβήθρα του Σιλωάμ
“Ένα μουλάρι θα σου δουλέψει για δέκα χρόνια πρόθυμα και υπομονετικά, για να έχει το προνόμιο να σε κλωτσήσει μια φορά.”
Ουίλιαμ Φώκνερ, Αμερικανός συγγραφέας
www.koutipandoras.gr