Πολλές φορές σε (α)διάφορες δηλώσεις πολιτικών προσώπων, βλέπουμε το μέγεθος ή της (αυτ)απάτης ή της προπαγάνδας. «Ολοι πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι η παράταξη που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη και που κάνει τώρα την Ελλάδα Ευρώπη. Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία. Είμαστε μία παράταξη ταυτισμένη με την ευρωπαϊκή ιδέα». Τα παραπάνω γλαφυρά τα είπε από τα Καλάβρυτα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσπαθώντας προφανώς να γράψει μια άλλη ιστορία για το κόμμα του.
● Αντε να του δώσουμε ότι όντως η Ν.Δ. είναι η παράταξη που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη πριν από 43 χρόνια. Μέχρι εκεί όμως. Πότε όμως «κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη»; Οταν την εκτροχίαζε δημοσιονομικά το 2007-2009 επί Κ. Καραμανλή και έφυγε τρέχοντας πριν καταφτάσει ο διεθνής οικονομικός έλεγχος; Οταν έσκασε η βόμβα της χρεοκοπίας και πετούσε αντιμνημονιακό αετό στα Ζάππεια επί Σαμαρά το 2010-2011; Οταν Αντώνης Σαμαράς και Κυριάκος Μητσοτάκης καταψήφιζαν το πρώτο μνημόνιο τον Μάιο του 2010, σε αντίθεση με την πιο υπεύθυνη Ντόρα Μπακογιάννη; Οταν η Ν.Δ. τράβηξε το χαλί της κυβέρνησης Παπαδήμου επειδή ήθελε να γίνει πρωθυπουργός ο πρόεδρός της; Μέχρι να πάρει την καρέκλα και εκείνος και να γίνει η απαραίτητη μνημονιακή κωλοτούμπα, όπως ακριβώς είδαμε να επαναλαμβάνεται και στο τρίτο μνημόνιο επί ΣΥΡΙΖΑ.
● Και πάμε τώρα στο σήμερα και στο πιο τραγελαφικό όλων ότι η Ν.Δ. «κάνει τώρα την Ελλάδα Ευρώπη». Ας θυμίσουμε πώς την κάνει Ευρώπη: Με την άτυπη μετατροπή του πολιτεύματος σε «πρωθυπουργική δημοκρατία» και ό,τι αυτό σημαίνει για τις θεσμικές ισορροπίες. Με ένα μέγαρο Μαξίμου που κανονίζει όλα τα «deals». Με ένα δήθεν επιτελικό κράτος που αποδεικνύεται πουκάμισο αδειανό όταν έχεις πυρκαγιές ή φυσικές καταστροφές. Με σκάνδαλα υποκλοπών που φτάνουν στο πρωθυπουργικό γραφείο και κουκουλώνονται με νύχια και με δόντια για να μη βρεθεί άκρη. Με χειραγώγηση των ΜΜΕ και ακραία προπαγάνδα, κάτι που έχει ως επίτευγμα την περίφημη «θέση 107» στην ελευθερία του Τύπου. Με εκφοβιστικές αγωγές (SLAPP) από εμπλεκόμενους σε σκάνδαλα που έχουν το θράσος να ζητούν και τα ρέστα. Με ταπεινωτικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην Iστορία της. Με εγκατάλειψη των δημόσιων δομών (μεταφορές, υγεία, παιδεία, κ.λπ.) με στόχο να «κερδίσουν οι φίλοι μας κάνα φράγκο παραπάνω». Με αντίληψη ενός κράτους-λάφυρο από το οποίο δεν διστάζουμε να αρπάξουμε ως κόμμα τα μέιλ των αποδήμων, μέσα από το υπουργείο Εσωτερικών, για να στέλνουμε «ενημερωτικά» μηνύματα σε υποψήφιους εκλογικούς πελάτες. Από τα «συμφέροντα» που όποτε μας κάνουν κριτική τα καταγγέλλουμε, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να πίνουμε και ποτάκια μαζί τους.
● Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή ήταν σχεδόν πάντα η αντίληψη της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα. Οι δήθεν «φιλελεύθερες» πινελιές του Κυριάκου Μητσοτάκη θόλωσαν γρήγορα, ειδικά όταν πέφτει η κουρτίνα της προστατευμένης επικοινωνίας και συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούν να κρυφτούν, όπως π.χ. τα Τέμπη και η αδιανόητα χυδαία προσπάθεια συγκάλυψης. Επειδή λοιπόν οι πολίτες αισθάνονται ότι το πολιτικό σύστημα έχει πλέον έντονη ανισορροπία, γι’ αυτό και το μήνυμα της ευρωκάλπης θα είναι τσουχτερό. Οσοι δεν είναι στραβοί ή δοτοί το καταλαβαίνουν.
● Στο μεταξύ βλέπω πολλούς να αναρωτιούνται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταθέτει την πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά του Κώστα Αχ. Καραμανλή για τα Τέμπη, αφού έχει τους απαιτούμενους 30 βουλευτές. Η κυβέρνηση ξέρει όμως γιατί ζητάει επίμονα την κατάθεσή της. Γιατί, όπως προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής, αν κατατεθεί η αναλυτική πρόταση που περιγράφει τέσσερα αδικήματα κατά του πρώην υπουργού και απορριφθεί από τη «γαλάζια» πλειοψηφία στην Ολομέλεια, όπως είναι βέβαιο, τότε ο Καραμανλής ουσιαστικά «αμνηστεύεται», διότι απαγορεύεται να ζητηθεί ξανά η δίωξή του για το ίδιο ζήτημα με τα ίδια στοιχεία.
από: https://www.efsyn.gr