Όσο διαρκούσε η συνέντευξη με τον θρυλικό « Πέπε » Μουχίκα, τον πρώην αντάρτη Τουπαμάρος και πρόεδρο της Ουρουγουάης, έβλεπα με την άκρη του ματιού μου μια γυναίκα να απλώνει ρούχα, στο βάθος του φτωχικού αγροκτήματος. Με το τέλος της συνέντευξης πιάσαμε την κουβέντα για τα οικογενειακά και η συζήτηση ήρθε στη γυναίκα του Λουσία Τοπολάνσκι και την περίφημη μεγάλη απόδραση της:  στη μαζικότερη απόδραση γυναικών στην ιστορία, το είχε σκάσει το 1971 από τις φυλακές της δικτατορίας μαζί με 38 αριστερές συγκρατούμενες της. Σήμερα η Λουσία είναι αντιπρόεδρος της χώρας.  «Δεν τη βλέπεις τόση ώρα;» με ρώτησε ο Πέπε, δείχνοντας μου τη γυναίκα που άπλωνε τα ρούχα.

Η Λουσία είναι απερχόμενη αντιπρόεδρος, καθώς σήμερα 24 Νοεμβρίου διεξάγονται προεδρικές εκλογές. Τον πρώτο γύρο κέρδισε ο υποψήφιος της Αριστεράς Ντανιέλ Μαρτίνεζ με 40,7% αλλά η σημερινή αναμέτρηση είναι αμφίρροπη, καθώς ο υποψήφιος της δεξιάς Λουίς Λακάλε Που( 29,7%) παίζει το χαρτί της τάξης και ασφάλειας, παρότι η Ουρουγουάη παραμένει η ασφαλέστερη μετά την Κούβα, χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Για να εξασφαλίσουν τη νίκη από τον πρώτο γύρο, προσωπικότητες και κινήσεις της Αριστεράς είχαν ζητήσει από τον δημοφιλή Μουχίκα να διεκδικήσει ξανά τον προεδρικό θώκο, που είχε αφήσει το 2015 μετά από μια εξαιρετικά επιτυχημένη θητεία: o κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 250%, η οικονομία αναπτύχθηκε με γρήγορους ρυθμούς και παράλληλη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων, ενώ έγιναν και σημαντικά βήματα στον τομέα των κοινωνικών ελευθεριών. από την νομιμοποίηση των αμβλώσεων και του γάμου ομοφυλοφίλων μέχρι την  αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης.

Πέπε Μουχίκα: Ο Ουρουγουανός «πρόεδρος των φτωχών» για «την Ελλάδα που στήθηκε στον τοίχο». Του Σ. Κούλογλου

Στα 84 πια και ύστερα από 12 χρόνια απομόνωσης σε ένα πηγάδι της χούντας(η συγκλονιστική ιστορία του έγινε ταινία με τον τίτλο « Η δωδεκάχρονη νύχτα [La noche de 12 años]» που προβλήθηκε πέρυσι στην Ελλάδα), ο Χοσέ Πέπε Μουχίκα απέρριψε την πρόταση να ξαναγίνει «πρόεδρος των φτωχών»  όπως έγινε παγκοσμίως γνωστός, προτιμώντας να παραμείνει στο αγρόκτημα του, στα περίχωρα του Μοντεβιδέο. Δεν το εγκατέλειψε άλλωστε ποτέ, καθώς εκεί έμεινε και στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας, αρνούμενος πεισματικά να μετακομίσει στο προεδρικό Μέγαρο.