Εφτά όμορφα κορίτσια γέννησαν ο Ατλαντας και η κόρη του Ωκεανού, Πλειόνη, στην Κυλλήνη της Αρκαδίας. Τις είπαν Πλειάδες και ήταν η Αλκυόνη, η Μερόπη, η Κελαινώ, η Ηλέκτρα, η Στερόπη, η Ταϋγέτη, η Μαία. Ολες νυμφεύθηκαν θεούς, πλην Μερόπης, που ηράσθη θνητόν και αυτός ήταν ο Σίσυφος. Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή!.. Λέμε. Η αγία Μερόπη που η μνήμη της εορτάζεται σήμερα, 2 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε στην Εφεσο τον 3ο αιώνα. Χριστιανή που μαρτύρησε στη Χίο, φέρουσα και όνομα Μυρώπη, εκ του μύρου που ελάμβανε από τον τάφο της μυροβόλου αγίας Ερμιόνης.
Τώρα, πώς από τη μυθολογία, τα μαρτύρια και το εκ τάφου μύρο πάμε στα κεφτεδάκια, αυτό, αν μου επιτρέπεται, είναι αυστηρά οικογενειακή υπόθεση. Καθόσον η σημερινή γιορτή συμβαίνει να είναι οικογενειακή (μας) γιορτή. Διότι Μερόπη ήταν η μητέρα μας, γεννηθείσα εν Ικαρία (επί τουρκοκρατίας) το 1911, θανούσα εν Αθήναις προ πολλών ετών (1999). Που χήρεψε νέα και που όσο ζούσε και ήκμαζε, εξαιρετικά δυναμικός χαρακτήρας, 2 Δεκεμβρίου, κάθε χρόνο, μάζευε παιδιά, εγγόνια (πρόφτασε κι ένα-δυο δισέγγονα) με σταθερό μενού: κεφτέδες και παστίτσιο· ή μάλλον παστίτσιο και κεφτέδες! Η γιορτή εξακολουθεί οικογενειακή, καθώς στους πολλούς απογόνους διαιωνίστηκαν και δύο Μερόπες, η μεγάλη, γιατρός και η μικρή, δασκάλα. Οθεν το σόι εκτείνεται στο μέλλον διά των απογόνων…
Η οικογένεια Βοναπάρτη τώρα είναι και αυτή μια μεγάλη οικογένεια που ξεκίνησε από την Ιταλία, μέσω Κορσικής, έφτασε στο Παρίσι και από εκεί, μέσω αυτοκρατορίας, απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, την οποία και για αρκετό διάστημα κατέλαβε. Το γενεαλογικό δέντρο είναι τεράστιο, με κλάδους που σχηματίζουν ολόκληρο πάρκο! Δεσπόζουσα μορφή, ο λοχαγός, μετέπειτα στρατηγός, κατόπιν ύπατος, αμέσως μετά αυτοκράτορας, ο Ναπολέων Α’ Βοναπάρτης. Μετά εξόριστος, μετά πάλι αυτοκράτορας και πιο μετά είχε κι αυτός το… Βατερλό του και πέθανε, πάλι εξόριστος, το 1821. Απέκτησε δύο γιους, με δύο γυναίκες, η μία ερωμένη. Είδα τώρα στο Διαδίκτυο πως ένα τρισέγγονός τους ενυμφεύθη το 2019 στη Βιέννη δισεγγονή του τελευταίου των Αψβούργων!
Δεν μπλέκω οικογένειες: δουλειά τους και δουλειά μας που λένε. Ετυχε όμως ο κολοφώνας της δόξας του Ναπολέοντα, η Μάχη των Τριών Αυτοκρατόρων, πιο γνωστή ως Μάχη του Αούστερλιτς, θρίαμβος του Ναπολέοντα που άλλαξε την Ιστορία της Ευρώπης, να συμπέσει με τη γιορτή της αγίας Μερόπης, 2 Δεκεμβρίου 1805.
Και από τον Ναπολέοντα και το Αούστερλιτς (αναγραμματισμός του… Βατερλό, ποιητική αδεία! Σπάνια θα βρεις στην Ιστορία Αούστερλιτς άνευ Βατερλό…) στα σκλαβοπάζαρα από Δυτική Αφρική, πρώτα μέσω Αγγλίας και μετά μέσω πολλών πολιτισμένων ευρωπαϊκών χωρών –που κάπως έτσι από απολίτιστοι πέρασαν στον πολιτισμό: εκπολιτίζοντας άλλους, με το ζόρι– προς… Νέο Κόσμο, με τους ωραίους ρατσισμούς του, τις φιλότιμες συμμορίες των Κου-Κλουξ-Κλαν, τις ευγενείς δολοφονίες του Μάλκολμ Χι, του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλων… νέγρων που μετά τους είπαν έγχρωμους, τώρα τους λένε Αφροαμερικανούς κι έτσι μαθαίνουμε εκτός από τα χρώματα και κάποια γεωγραφία…
Τι μου ’ρθε, μετά τη μυθολογία, τις Μερόπες, τα κεφτεδάκια και όλα αυτά κι έφτασα στα φυλετικά και ρατσιστικά. Δεν ήρθε σε μένα. Η ιδέα ήταν του ΟΗΕ που αποφάσισε το 1949 να καθιερώσει Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας τη… 2α Δεκεμβρίου, ανήμερα της αγίας Μερόπης. Λέω κι εγώ σήμερα, 2α Δεκεμβρίου 2023, να την προτείνω ως Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Νεότερης Δουλείας· εκεί να δεις πράγμα που σαλεύει…
www.efsyn.gr