Να είσαι νεαρός μουσουλμάνος στη σημερινή Ευρώπη. Να ζεις την περιθωριοποίηση, τη φτώχεια, την αστυνομική στοχοποίηση, τον ρατσισμό.
Και να κοιτάζεις τα νέα της ημέρας: από τη μια, τα σκίτσα του Charlie Hebdo με τους γυναικείους κώλους ως μούτρα του Μωάμεθ να περιβάλλονται την ιερότητα της "ελευθερίας του λόγου".
Και από την άλλη, η ηγεσία του πιο ριζοσπάστη αριστερού και αντιρατσιστή ηγέτη που είχε ποτέ το Εργατικό Κόμμα, του Τζέρεμυ Κόρμπυν, να βαφτίζεται "αντισημιτική" επειδή στην πραγματικότητα αρνήθηκε να σιγήσει απέναντι στα εγκλήματα του Ισραήλ.
Και αντιμέτωπος μ' αυτή τη σύγχυση, να πέφτεις στα δίχτυα των φανατικών, που θέλουν να σε οπλίσουν με μίσος και μαχαίρια για να προωθήσουν τη δική τους δολοφονική ατζέντα.
Απέναντι στην οργανωμένη εκστρατεία σύγχυσης και αλλοίωσης του νοήματος των λέξεων, η Αριστερά πρέπει πρώτα και κύρια να ξανακαρφώσει τις λέξεις.
Να πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Με οποιοδήποτε κόστος.
πηγη:http://tsak-giorgis.blogspot.com