Λίστα αντικειμένων
November 6, 2020
Εικοσιεννιά, σχεδόν, χρόνια -απ’ το 1984 έως και το 2012- στα «Νέα» -στο πολιτιστικό. Δεκάδες οι συνεντεύξεις -από ανθρώπους του θεάτρου, κυρίως, αλλά και της όπερας, της μουσικής, του κινηματογράφου..., έλληνες και ξένους. Οκτώ, σχεδόν, χρόνια στο ραδιόφωνο -απ’ το 1983 έως το 1991 -στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, η εκπομπή «Το Βιβλίο στο Μικρόφωνο». Δεκάδες οι συνεντεύξεις -από ανθρώπους του βιβλίου, κυρίως. Ποτέ δεν τους απευθύνθηκα με το βαφτιστικό τους. Και ποτέ στον ενικό.
Τόσα χρόνια στο θεατρικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα, με τους περισσότερους του θεάτρου είχα γνωριστεί, στον ενικό μιλούσαμε και με το μικρό τους τούς απευθυνόμουν. Και στις συνεντεύξεις. Αλλά όταν μιλούσαμε. Όταν τις έγραφα κρατούσα πάντα τον πληθυντικό της ευγένειας κι όχι τον «ενικό του ΠΑΣΟΚ» που είχε κατακυριεύσει τα πάντα. Και, γραπτά, με το «κυρία-κύριε» τους απευθυνόμουν. Είτε ήταν ο Μινωτής, ο Λαζάνης, ο Πέτερ Στάιν, ο Γκριγκορόβιτς, ο Λιουμπίμοφ, η Ντεμίντοβα, η Λυμπεροπούλου ή ο Λευτέρης Βογιατζής είτε παιδάκια πρωτοεμφανιζόμενα και πολλά υποσχόμενα, που μπορεί και να ’ταν και είκοσι, τριάντα, σαράντα... χρόνια νεότερά μου.
Πίστευα -και πιστεύω- ακράδαντα ότι ο ενικός και το μικρό όνομα στη γραπτή απεύθυνση δημιουργούν στον αναγνώστη ή στον ακροατή την αίσθηση ότι είμαστε με τον/την συνεντευξιαζόμενο/-η φιλαράκια και μαζί τα μαγειρεύουμε -μια ανοίκεια οικειότητα, μια ματαιόδοξη επίδειξη, μου φαινόταν αποκρουστικά έως γελοία, όταν τα διάβαζα. Πίστευα -και πιστεύω- ότι ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ. Επέμενα ότι η αποστασιοποίηση πείθει περισσότερο. Παλιομοδίτικο; Υποκριτικό; Περί όνυχος; Όπως θέλετε, πάρτε το. Το προτιμούσα απ’ τα κωλοπιασίματα.
Τώρα πώς τα θυμήθηκα αυτά; Συγκυρίες...
at November 06, 2020
Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 30
πηγη:http://totetartokoudouni.blogspot.com/