Πώς μπορεί να ερμηνευτεί η αδιαφορία τους για τους υπερβολικά πολλούς νεκρούς της πανδημίας, τους νεκρούς των Τεμπών και τους πνιγμένους μετανάστες στο Αιγαίο;

Πώς μπορεί να ερμηνευτεί η αδιαφορία τους για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, για τη μείωση της φορολογίας των μεγάλων Α.Ε., για τη δίχως όριο υπηρέτηση των ολιγαρχών, την υπουργοποίηση θαυμαστών της χούντας, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης, τις λαμογιές κάποιων κυβερνητικών βουλευτών, την υποβάθμιση του ΕΣΥ, των τρένων και της εκπαίδευσης, το τσαλάκωμα του «πόθεν έσχες» από πρωθυπουργό και υπουργούς, την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, την αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 40 δισ. και την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού;

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα.

Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω το φαινόμενο άρχισα να διαβάζω πολύ. Διαπίστωσα λοιπόν ότι η κυβέρνηση μοίρασε απίστευτα ποσά από το Ταμείο Ανάκαμψης και με τις απευθείας αναθέσεις, τα οποία διαχύθηκαν και σε χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Συμπληρωματικά μοίρασε και πολλά επιδόματα. Ταυτόχρονα προσέλκυσε κερδοσκόπους επενδυτές, μετά τον περιορισμό των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, γεγονός που μείωσε την ανεργία έστω και με κακοπληρωμένες δουλειές. Ανέκαμψε επίσης και ο τουρισμός μετά την πανδημία. Φαίνεται ότι έτσι αντισταθμίστηκε η ακρίβεια σε καύσιμα και τρόφιμα.

Φτάνουν όμως τα παραπάνω για να αντισταθμίσουν τα μη οικονομικά κακουργήματα της κυβέρνησης; Φαίνεται πως ναι. Και αυτό γιατί ζούμε σε μια εποχή «χαμηλών πτήσεων». Λείπει η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή για όλους, που σε κάνει να υπερβαίνεις τον εαυτό σου, να ενδιαφέρεσαι για το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία, για την καλή λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ελευθερία και την ισότητα.

Τώρα ο καθείς και η ιδιωτική ουτοπία του, η οποία περιορίζεται στην υλική ζωή του και μόνο. Τα άλλα δεν ενδιαφέρουν. Δεν έχει ο ίδιος θύμα στα Τέμπη; Δεν τον απασχολεί το έγκλημα. Το κακούργημα των παρακολουθήσεων ουδόλως τον αφορά -κουλτουριάρικα ζητήματα! Ετσι φτάνει να στηρίζει με την ψήφο του τη θεσμική και οικονομική κακοποίηση της χώρας.

«Ζούμε σε μια ναρκισσιστική κοινωνία» έλεγε πρόσφατα γνωστός ψυχαναλυτής. Ισως αυτό να δίνει την απάντηση στη στάση της κοινωνίας απέναντι σε αυτά που «δεν την αφορούν».

ΥΓ. Η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και τα ανομήματά του είναι ένα άλλο οδυνηρό κεφάλαιο.

πηγη: https://www.efsyn.gr