Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός περιδιάβαζε εύχαρις στους διαδρόμους ενός σούπερ μάρκετ, συνοδευόμενος από τους αυλικούς και τα δημοσιογραφικά του παρελκόμενα, για να πλασάρει τα νέα μέτρα κατά της ακρίβειας στην εκλογική του πελατεία. Η οποία θα βλέπει πλέον, με δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης, την τιμή του βρεφικού γάλακτος να μειώνεται κατά 15%. Παρεμπιπτόντως, η τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος είχε αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια κατά 213%...
Από πολίτες καταντήσαμε πελάτες. Οχι μόνο καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών, κάτι που δεν είναι δυνατόν να αποφύγουμε, αλλά πελάτες της εξουσίας, του Καθεστώτος. Το οποίο ασφαλώς δεν χρειάζεται σκεπτόμενους, αυτόβουλους ανθρώπους, αλλά εθελόδουλους υπηκόους, που υφίστανται πρόθυμα την καθημερινή κομποστοποίηση των εγκεφάλων τους από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, για να επικυρώσουν όταν έρθει η ώρα με την ψήφο τους την άγρια, απροκάλυπτη εκμετάλλευσή τους από το Σύστημα, και να πουν κι ευχαριστώ. Ισως προσδοκώντας ορισμένοι και κάποια ανταλλάγματα, όπως είναι ένας διορισμός στο Δημόσιο: να το το διαβόητο πελατειακό σύστημα...
Ο πελάτης, λοιπόν! Ο αγοραστής ειδών ενός καταστήματος, ή ο θαμώνας κέντρου, σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό, το πρόσωπο που χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες οποιουδήποτε ελεύθερου επαγγελματία. Αυτή είναι η θετική νοηματοδότηση του όρου, γιατί υπάρχει και η αρνητική: «Πελάτης της ΑΕΚ ο Ολυμπιακός» ήταν ο τίτλος ενός άρθρου του 2018 στην ιστοσελίδα «https://www.apodytiriakias.gr/», για μια νίκη της Ενωσης επί των ερυθρολεύκων. Πελάτης, στην ποδοσφαιρική αργκό, είναι ο ηττημένος κατά συρροήν, αυτός που υποτάσσεται σε έναν πιο κραταιό αντίπαλο. Και τελικά, αυτή η υποτιμητική σημασία του πελάτη φαίνεται να είναι εγγεγραμμένη στο ετυμολογικό DNA του όρου.
Η αρχική σημασία του πελάτη, στα αρχαία, είναι «αυτός που πλησιάζει, που προσεγγίζει». «Ομοιος ομοίω αεί πελάζει», έλεγε ο Πλάτωνας, που σημαίνει πως από τη φύση μας προσεγγίζουμε ανθρώπους που μας μοιάζουν – τα ομώνυμα έλκονται, μ’ άλλα λόγια. Τώρα, το ωραίο της λέξης είναι πως «πελάτης» στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν κάθε μέλος της τάξης των ελεύθερων, αλλά φτωχών πολιτών, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Αυτοί οι πελάτες λοιπόν υποχρεώνονταν να μισθώνουν την εργασία τους για να ζήσουν. Η αγγλική λέξη για τον πελάτη, «client», προέρχεται από το λατινικό όρο «cliens», που αναφερόταν σε κάθε Ρωμαίο πολίτη με περιορισμένα δικαιώματα, ο οποίος προσέφερε τις υπηρεσίες του σε κάποιο εξέχον πρόσωπο, έναν πατρίκιο ας πούμε, εξασφαλίζοντας έτσι την οικονομική και νομική του προστασία...
Η ετυμολογία λέει την αλήθεια, που ισχύει, όπως βλέπουμε, διαχρονικά: παραμένουμε πελάτες των ισχυρών και των πλουσίων – και με την κακή έννοια, της πολιτικής και κοινωνικής εξάρτησης, αλλά φυσικά και με την «καλή». \
Εννοώ πως για να μετακινηθώ με τη μηχανή μου, αναγκάζομαι να γίνω πελάτης ενός μεγαλοεπιχειρηματία των καυσίμων. Αγοράζω λοιπόν τη βενζίνη που μου πουλάει ακριβά ο εν λόγω, που τυγχάνει επιπλέον και ιδιοκτήτης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, και κάμποσων μέσων ενημέρωσης που προωθούν τους κοινοβουλευτικούς κλητήρες του. Γιατί τα έχει όλα αυτά; Για να είναι σίγουρο το Μεγάλο Αφεντικό πως τελικά θα γίνω πελάτης του, μα στα καύσιμα, μα στην ενημέρωση, μα στα σπορ, μα στην κάλπη!
Αρα, κάπου όλες και όλοι μας είμαστε πελάτες, οπότε εξ ορισμού το δίκιο είναι πάντα με το μέρος μας – να δούμε πότε και πώς θα το διεκδικήσουμε.
«Πελάτες μου! χαχαχα! Wellcome. Οι 7 brothers σας χαιρετούν»
Υπέροχος Θανάσης Βέγγος
από: https://www.efsyn.gr