12 Σεπτεμβρίου 2011 10:04

Δύο είναι τα αναμφισβήτητα δεδομένα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή: Πρώτον η γερμανική οικονομική και πολιτική κυριαρχία και δεύτερον η ενδοτικότητα, λιγότερη ή περισσότερη απέναντι στις γερμανικές ορέξεις των άλλων ευρωπαίων «ηγετών».

Σίγουρες και αδιαμφισβήτητες είναι και οι διαθέσεις κύρια της Γερμανικής ελίτ, αλλά όχι μόνο, για τη χώρα μας. Τους πέφτουν τα σάλια να την κατακτήσουν όπως διαχρονικά αποδεικνύεται. Ιδιαίτερα για τους Γερμανούς, η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, πέραν του άλλου πλούτου που διαθέτει για λεηλασία, τους δίνει διέξοδο για το εμπόριο τους με την Άπω Ανατολή. Έτσι, αφού έφυγαν ηττημένοι στο Β' παγκόσμιο πόλεμο, επιστρέφουν, αυτή τη φορά χωρίς στολές, μπότες, όπλα και κνούτο, αλλά με την ίδια ακριβώς επιδίωξη: τη λεηλασία.

Η ιστορία ξεκινάει από παλιά: Ο Γερμανός ιστορικός Φαλμεράιερ (1790-1861) με τα φληναφήματά του στα δυο του βιβλία, ‘'Ιστορία της χερσονήσου του Μωρέως''(1830-1836) και ‘'Περί καταγωγής των σημερινών Ελλήνων'' (1835). Δεν αναγνωρίζει πουθενά Έλληνες ούτε Ελλάδα.1

Το 1830 ο «δαιμόνιος» καγκελάριος της Αυστρίας Μέττερνιχ είχε εκφράσει τον πόθο του για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με αυτή την «ευχή», «η Ελλάδα να είναι λέμβος άνευ εδάφους και πηδαλίου».2

Το 1841 ο πρεσβευτής της Αγγλίας στην Αθήνα Λάιονς έλεγε, «Ελλάς πραγματικώς ανεξάρτητος είναι κάτι παράλογον». (γράμμα στον Φίκελμον 17-7-1830).3

Αφήνω τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την εγκληματική συμπεριφορά των Γερμανών ναζί απέναντι στον ελληνικό λαό και τη χώρα.

Δυστυχώς ο γερμανικός εθνικισμός και επεκτατισμός δεν τελειώνουν με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο του 20ου αιώνα.

Από τις αρχές τις δεκαετίας του '90 η πολιτική και οικονομική ελίτ επιτίθενται κατά της Ελλάδας όχι με όπλα αλλά με ύβρεις και συκοφαντίες όπως, «η Ελλάδα είναι άρρωστη, αναξιόπιστη, διεφθαρμένη, χρεοκωπημένη, ταραχοποιός, γελοία» και άλλα παρόμοια χαϊδευτικά. Φθάσανε στο απόγειο της γελοιότητάς τους να πούνε ότι Ελλάδα δεν υπάρχει. Η παραπληροφόρηση άρχισε στις αρχές τις δεκαετίας του ‘90 με την ειδικού βάρους εφημερίδα Ζιντόιτσε Τσάϊτουνγκ με άρθρα της και με την δημοσίευση ενός χάρτη της Ελλάδας χωρίς Έλληνες αλλά με Μακεδόνες στα βόρεια, Αρωμούνους στα κεντρικά , Αλβανούς στα νότια και πάει λέγοντας. Η υστερία αυτή έφθασε στο απόγειό της το ‘93. Τότε εκδίδεται από το διάσημο φιλολογικό-πανεπιστημιακό εκδοτικό οίκο ‘'Deutscher Taschenbuch Verlag'' και τον καθηγητή Michael Weithmann το βιβλίο με τίτλο ‘' Τα ταραγμένα Βαλκάνια, οι περιοχές διενέξεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη''. Στο χάρτη του βιβλίου αυτού λοιπόν, η Ελλάδα είναι εξαφανισμένη. Στο επάνω μέρος, στο ύψος της Θεσσαλονίκης υπάρχει η ένδειξη ‘'Makedonien'' Μακεδονία και στο ύψος της Στερεάς η ένδειξη ‘'Albanien'' Αλβανία.4 Τα δημοσιεύματα αυτά και οι χάρτες αποτυπώνουν με σαφήνεια πώς θα ήθελε η γερμανική ελίτ την Ελλάδα. Φυσικά, οι τότε «αγέρωχες» ελληνικές κυβερνήσεις απαξίωσαν να απαντήσουν. Να αναλογιστούμε δε τι διαδραματιζόταν στα Βαλκάνια εκείνη την εποχή. Και συγχρόνως να θυμηθούμε ότι το 1943 οι χιτλερικοί είχαν αποφασίσει να δώσουν την Μακεδονία στους Βούλγαρους. Έκαναν πίσω μετά από μεγαλειώδη διαδήλωση 400.000 ατόμων στις 22/7/1943 στην κατεχόμενη Αθήνα.

Και φτάνουμε στις μέρες μας που οι Γερμανοί ξανάρχονται: ο γερμανός υπουργός οικονομικών Σόϊμπλε διαλαλεί παντού, με κάθε τόνο και με εμφανή την ικανοποίηση που του δίνουν οι δηλώσεις του ότι για να σωθεί το ευρώ και η ευρωζώνη, μια υπερχρεωμένη χώρα- πέρα από την απίθανα σκληρή λιτότητα και φτώχεια που θα περιέλθει ο λαός της-, πρέπει να παραδώσει και την εθνική της κυριαρχία στις Βρυξέλλες. Δηλαδή στο Βερολίνο. Ακόμα και στην τελευταία συνέντευξή του άφησε ισχυρά υπονοούμενα ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εθνικά κοινοβούλια και να χάνουμε χρόνο με αυτά. Γι' αυτό και από τον τρέχοντα μήνα θα μας καθίσει ο υπέρ- πρωθυπουργός Γερμανός Χορστ Ραιχενμπάχ με τοποτηρητές σε όλα τα υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς. Αλλά και ο πρωθυπουργός «μας» και ο λιπώδης κυβερνητικός ιστός Α' διαλαλούν ότι, αφού δανειζόμαστε, είναι φυσικό να χάσουμε εθνική κυριαρχία. Στο ίδιο μήκος κύματος και η «δική» μας Έλενα Παναρίτη, βουλευτής Επικράτειας του Παπανδρέου, στενή συνεργάτης του αιμοσταγούς δικτάτορα Φιουτζιμόρι του Περού που, αφού διευκρίνισε ότι δεν είναι Ελληνίδα αλλά Αμερικανίδα, είπε: «πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα λιγότερο ελληνική». Επίσης, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου που είναι φορολογικός παράδεισος και έδρα ξεπλύματος μαύρου χρήματος Λουξεμβούργου, Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ έχει κάνει σημαία του ότι η Ελλάδα θα χάσει την εθνική της κυριαρχία, επειδή χρωστάει.

Το ‘'Βήμα της Κυριακής'' 31/07/2011 με πηχυαίους τίτλους στην πρώτη σελίδα αναφερόμενο στην στάση του πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής γράφει: «Τι θέλετε να πουλήσω την Πελοπόννησο;» και στις εσωτερικές σελίδες ξεδιπλώνεται το στόρυ περίπου έτσι: ο πρωθυπουργός μας που άκουγε ιδρώνοντας και ξεϊδρώνοντας για ώρα κάποιους εκ των «εταίρων» (Φιλανδούς, Αυστριακούς, Σλοβάκους, όλοι φίλοι των Γερμανών, τυχαίο;) να απαιτούν όλο και περισσότερες εγγυήσεις για τη νέα... «βοήθεια», αναγκάστηκε να φωνάξει δυνατά: «Τι θέλετε επιτέλους να κάνω για να πεισθείτε; Μήπως να βάλω ενέχυρο τα νησιά μας ή να πουλήσουμε την Πελοπόννησο; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται και το ξέρετε».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το στόρυ, κάπου εκεί η συζήτηση φαίνεται ότι πήρε άλλη τροπή. Οι εταίροι έσκυψαν το κεφάλι από ντροπή, συνειδητοποιώντας ξαφνικά ότι αποστολή τους είναι η διάσωση της ευρωζώνης και του ευρώ, διαισθανόμενοι συγχρόνως σε τι δύσκολη θέση είχαν φέρει τον πρωθυπουργό ενός «κυρίαρχου» κράτους. Από εκείνο το σημείο λοιπόν, άνοιξε η επιμήκυνση, προσφέρθηκε η ανταλλαγή των παλαιών τίτλων με νέους, πιο μακροχρόνιους, μειώθηκαν τα επιτόκια, προβλέφθηκε η επαναγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά και περιελήφθη αναπτυξιακό σχέδιο τύπου Μάρσαλ, αν και το τελευταίο το κρύψανε στο τέλος του Γιώργου αλλά δεν το πήρε χαμπάρι.

Αν όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι; Αν εξελίχθηκαν λίγο διαφορετικά τα γεγονότα; Δηλαδή: Παπανδρέου: «τι θέλετε να σας πουλήσω την Πελοπόννησο»; Οι άλλοι, αφού ξεπέρασαν το ευχάριστο ξάφνιασμα με ένα στόμα απάντησαν: «ΝΑΙ». Τότε ο Γεώργιος ο Β', Παπανδρέου ο Γ' είπε: «εντάξει κύριοι, είστε σκληροί τοκογλύφοι, αλλά για να σώσω τη χώρα συμφωνώ. Τι θα μας δώσετε τώρα;». Και τότε, όλοι ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί άλλαξαν την τροπή της συζήτησης. Και να η επιμήκυνση, και να η ανταλλαγή των παλαιών τίτλων με νέους πιο μακροχρόνιους, να η μείωση των επιτοκίων και να όλα τα άλλα καλούδια που μας έδωσαν και ακόμα να τα δούμε.

Μήπως γι αυτό χειροκροτούσαν όλοι όρθιοι στο υπουργικό συμβούλιο τον Πρωθυπουργό που ερχόταν από τη σύνοδο; Μήπως γιατί πήγε καλά η αγοραπωλησία... συγγνώμη η διαπραγμάτευση;

Εξάλλου, στις 16 Αυγούστου η Υπουργός Οικονομικών της Φιλανδίας αποκάλυψε ότι η χώρα της, μετά από διμερή συμφωνία μεταξύ αυτής και του λοβοτομημένου Βενιζέλου, πήρε εμπράγματες εγγυήσεις για να συμμετάσχει στο δεύτερο δάνειο προς την Ελλάδα (ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το λένε βοήθεια). Λέτε να κατάλαβε λάθος η ξανθιά; Δε νομίζω.

Ο ΔΟΛιος τύπος το έγραψε, με τον δικό του τρόπο βέβαια, ίσως το ξαναγράψει, εμείς θα φταίμε που δεν τον πιστεύαμε.

Ο Γιωργάκης και ο λιπώδης κυβερνητικός ιστός Β' δεν έχουν ούτε μία περγαμηνή αντίστασης, τώρα θα έκαναν ανένδοτο; Να το σκεφτούμε λίγο;

Ανδρέας Γ. Λιάκουρας 02/09/2011

Γιατρός ΕΣΥ. Einwoher in Korinth.

Παραπομπές:

1-4 Μ. Πλωρίτης επιφυλλίδες 1989-2004 Β' τόμος εκδ. Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων.