Η ατζέντα του Νταβός, παρότι σύγχρονη και πολλές φορές ενδεδυμένη με έντονο κοινωνικό πρόσημο, μοιάζει πλέον αμφιλεγόμενη σε ορισμένους κύκλους και σε ορισμένα σημεία.



Δημήτρης Ραπίδης



Το πρόγραμμα του φετινού φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας επικεντρώθηκε σε θέματα περιφερειακής ασφάλειας και συνεργασίας, στην ανάπτυξη και το νέο περιβάλλον στην εργασία, στην κλιματική κρίση και φυσικά στην τεχνική νοημοσύνη ως κινητήρια δύναμη για την οικονομία και την κοινωνία.

Παρότι η ετήσια αυτή συνάντηση έχει ενδιαφέρον τόσο για τα θέματα που συζητώνται, όσο και και για τις θέσεις που διατυπώνονται από τους συμμετέχοντες, δεν λαμβάνει τη δέουσα δημοσιογραφική κάλυψη. Όσο περνούν δε τα χρόνια, το ενδιαφέρον μειώνεται και η πλειοψηφία των πολιτών παγκοσμίως μένει απλώς με μια επίγευση του τι συζητήθηκε (κι αποφασίστηκε) στο φόρουμ, χωρίς να συνεχίζεται η συζήτηση σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο και χωρίς να υπάρχει ένα follow-up των εκτιμήσεων από τους συμμετέχοντες.

Σταδιακά το φόρουμ στο Νταβός άρχισε να κυριαρχείται περισσότερο από γεωπολιτικές εκκρεμότητες και αναταράξεις, παρά από οικονομικές προσδοκίες βάσει δεδομένων και προβλέψεων. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό έχει προκύψει λόγω της αδυναμίας να προβλεφθεί και να αξιολογηθεί το μέλλον, που πάει η παγκόσμια οικονομία, τι να περιμένουμε το επόμενο διάστημα, πως αναμένεται οι εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις να επηρεάσουν την άσκηση πολιτικών. Η εξίσωση της παγκόσμιας οικονομίας και των γεωπολιτικών εξελίξεων μεγαλώνει απότομα, μπαίνουν πολλοί παράγοντες και μεταβλητές μέσα και η αξία των εκτιμήσεων και προβλέψεων χάνει την σημασία και, πολλές φορές, τη εγκυρότητά της – αν όχι τον ρεαλισμό της.

Τα τελευταία αρκετά πλέον χρόνια η παγκόσμια οικονομία και πολιτική μοιάζουν εξαιρετικά επιρρεπείς σε απότομες γεωπολιτικές μεταβολές, μέσα στις οποίες δυναμώνει ο ρόλος και η επιρροή των συνεπειών της κλιματικής κρίσης, τη στιγμή που επιμένουν οι αρνητικές συνέπειες του ασκούμενου οικονομικού μοντέλου. Η ατζέντα του Νταβός, παρότι σύγχρονη και πολλές φορές ενδεδυμένη με έντονο κοινωνικό πρόσημο, μοιάζει πλέον αμφιλεγόμενη σε ορισμένους κύκλους και σε ορισμένα σημεία και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν τελικά προσφέρει κάτι στη χάραξη της παγκόσμιας πολιτικής και στις προβολές της στο εσωτερικό του κάθε κράτους.

Όσο οι πόλεμοι παγκοσμίως εξαπλώνονται, όσο η παγκόσμια οικονομία επιβραδύνεται κι αδυνατεί να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο της αστάθειας και της ύφεσης, τόσο οι πιθανότητες για πρόοδο στην κοινωνική ατζέντα του Νταβός εξανεμίζονται. Θέματα όπως η ενεργειακή μετάβαση και η ισότητα των φύλων, όσο κρίσιμα και σημαντικά κι αν είναι, υποχωρούν πολλές φορές μπροστά στη λίστα προτεραιοτήτων των hard politics. Οι εκατομμύρια πρόσφυγες, οι ανισότητες, η βία κατά των αμάχων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το σύνολο των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων φουντώνουν και μοιάζουμε πολλές, ως παγκόσμια κοινότητα, να είμαστε εγκλωβισμένοι στην παλίρροια της οικονομικής κρίσης του 2008. Σαν να έχει κολλήσει ο χρόνος και οι συνέπειες εκείνων των σκοτεινών ετών, ιδιαίτερα σκοτεινών και για την Ελλάδα φυσικά, να επιμένουν στον καθορισμό της καθημερινότητας ασχέτως των προσπαθειών που γίνονται για να προχωρήσουμε μπροστά.

Το Νταβός τελικά μας αφορά όλους αλλά όσο δεν μπαίνει και στον πυρήνα των κοινωνιών, όσο δεν επαναξιολογεί το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο, κινδυνεύει να καταστεί ένα φόρουμ για λίγους και, κυρίως, ένα φόρουμ που δεν έχει απήχηση στη διαμόρφωση των παγκόσμιων πολιτικών ή στην απάντηση απέναντι στις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις.

Πηγή: www.rosa.gr