Ήταν μια εβδομάδα γεμάτη από συνόδους, συναντήσεις, διαβουλεύσεις, με το μέλλον της Ευρώπης να βρίσκεται σταθερά στο επίκεντρο. Σύνοδος κορυφής στις Βρυξέλλες, υπουργοί Εξωτερικών της ομάδας G7 στο Κάπρι της προεδρεύουσας Ιταλίας. Ακόμα και οι ζυμώσεις στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και οι δραματικές δηλώσεις του Ουκρανού Προέδρου περί κινδύνου τρίτου παγκοσμίου πολέμου δεν είναι άσχετες με τα σχέδια των Ευρωπαίων για μεγαλύτερη στρατιωτική αυτονομία και παγκόσμια παρουσία.
Η Ε.Ε. για ακόμα μία φορά κινήθηκε στα ίδια ρηχά νερά. Εκκλήσεις για ειρήνευση, απαρέγκλιτη στήριξη της Ουκρανίας, απειλές για κυρώσεις σε Ρωσία και Ιράν, αν και η ως τώρα εμπειρία δεν έχει δείξει να δικαιώνει αυτή τη στρατηγική. Μέσα σε όλα αυτά και μια έκθεση από τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα με αφορμή τα 30 χρόνια της ενιαίας αγοράς, που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την απώλεια της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών και προειδοποιούσε ότι μια μελλοντική διεύρυνση θα χρειαστεί την ανάλογη χρηματοδότηση ως αμορτισέρ για την απορρόφηση και νέων πολιτικών και κοινωνικών κραδασμών.
Ακριβά γούστα
Εδώ βρίσκεται και το ζουμί της ιστορίας. Οι ηγεσίες των χωρών της Ε.Ε., όπου κυριαρχεί η Κεντροδεξιά, κάτι που διαμορφώνει τις πλειοψηφίες και στο Συμβούλιο αλλά και στο Κολέγιο των Επιτρόπων, έχουν αποφασίσει ότι η ενίσχυση των αμυντικών δαπανών θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της επόμενης περιόδου. Αυτό κοστίζει. Ήδη στη Γερμανία οι έκτακτες δαπάνες των 100 δισεκατομμυρίων που είχε εξαγγείλει ο Όλαφ Σολτς στο πνεύμα της Zeitenwende (Αλλαγή εποχή) έχουν εξαντληθεί. Θα χρειαστούν πρόσθετα κονδύλια, την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών δεν θέλει καν να σκεφτεί το ενδεχόμενο δημιουργίας νέων ελλειμάτων. Από πού θα πρέπει να κόψει;
Το ίδιο ισχύει και για την πράσινη μετάβαση. Στις 12 Απριλίου σε ολόκληρη την Ευρώπη το κίνημα Fridays for Future έδειξε σημεία αναζωογόνησης. Ίσως να έφταιγαν και οι πρωτόγνωρες εικόνες από το Ντουμπάι με τους ανεμοστρόβιλους και τα πλημμυρισμένα ξενοδοχεία πολυτελείας. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες απάντησαν… προκαταβολικά με «μεγάλα λόγια», όπως τους ειρωνευόταν το Politico, αν και «ο κουμπαράς έχει ήδη γίνει κομμάτια». Στη συνέχεια παρέθετε το σχόλιο μιας ερευνήτριας από το φημισμένο Ινστιτούτο Bruegel, που μιλούσε για ένα «τρίγωνο του αδυνάτου»: «πράσινη και ανταγωνιστική οικονομία, αυξημένες αμυντικές δαπάνες, αλλά και δημοσιονομική σταθερότητα». Εδώ πλέον δεν απαιτείται μόνο δημιουργική λογιστική, αλλά μάλλον μαγικές, ταχυδακτυλουργικές ικανότητες. Αλλά τέτοιες δεν υπάρχουν. Όπως δεν υπάρχει και κανένα καπέλο από όπου θα μπορούσαν να ξεπηδήσουν μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να κάνουν πράξη αυτά τα ακριβά «γούστα». Αυτό εξηγεί και την ασάφεια και την αμηχανία των σχετικών υποσχέσεων.
Η απλή λογική οδηγεί σε ένα προφανές, αλλά ανατριχιαστικό συμπέρασμα. Μόνο με περικοπές σε άλλους τομείς, δηλαδή στο κοινωνικό κράτος, στις δημόσιες παροχές και στις υπηρεσίες, μπορεί να εξοικονομηθούν κονδύλια. Αυτή τη φορά μπορεί να μην ζητηθεί από τους λαούς να βάλουν διπλό πουλόβερ, όπως είχε ευφάνταστα προτείνει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης ενεργειακής κρίσης. Ελπίζουμε μόνο να μην δούμε μεταφρασμένα σε όλες τις επίσημες γλώσσες της Ε.Ε. τα ευφυολογήματα του κυρίου Άδωνη να τρώμε λιγότερο για να μην καταλήξουμε υπέρβαροι. Αλλά η κατάσταση δεν σηκώνει αστεία και αυτό θα αποδειχτεί και στις ευρωεκλογές.
από:https://www.avgi.gr