Γράφει ο Νίκος από Βόλο
Συγκλονιστικό το χτεσινό ρεπορτάζ της κυρίας Δεναξά. Πρόκειται για το αποκορύφωμα της εξάρτησης της ντόπιας άρχουσας τάξης στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, το μεγάλο αφεντικό της από το 1947 ως σήμερα. Πρόκειται για το άκρον άωτον της υποτέλειάς της αστικής Ελλάδας στις ΗΠΑ, σε σύγκριση με όλα όσα συνέβησαν πάνω στο ζήτημα αυτό στα πενήντα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή μετά το 1974.
Το μητσοτακικό αντιδραστικό καθεστώς, καθεστώς των πιο αδίστακτων παραδοσιακών λακέδων της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και των πατρώνων της, φτάνει ξανά την Ελλάδα σε καταστάσεις που θυμίζουν ξανά την εποχή του Βαν Φλητ και του Πιουριφόι.
Αν σήμερα στην Ελλάδα όλες οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις είχαν σωστή ανάλυση της κατάστασης που βιώνουμε και δεν είχαν πέσει στη λούμπα της πολύχρονης αστικής προπαγάνδας για μια… “ισχυρή” ακόμη και… “ιμπεριαλιστική” για ορισμένους Ελλάδα (κι άλλες τέτοιες φαντασιώσεις, που ακούγονται από μερικούς αδαείς νεοφώτιστους ως η σούπερ ταξική ανάλυση), τότε θα είχαν σπεύσει να συγκροτήσουν ήδη το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο της πιο δυναμικής πάλης, ενάντια στην μετατροπή αυτού του τόπου σε προτεκτοράτο και στρατιωτική βάση των Γιάνκηδων. Με μια σωστή πολιτική ανάλυση της σύγχρονης πραγματικότητας αυτού του δύστυχου καθημαγμένου τόπου μας, η πρωτοπορία αυτού του αριστερού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, δηλαδή ένα πραγματικά άξιο του ονόματος, της αποστολής του και της ιστορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, θα ξεσκέπαζε καθημερινά, χωρίς περιστροφές το κατάντημα της χώρας και τον προδοτικό για τον τόπο μας ρόλο των ντόπιων μεγαλοαστών κεχαγιάδων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα. Και θα καλούσε κάθε πραγματικό πατριώτη και δημοκράτη αυτής της χώρας να συστρατευθεί με τους κομμουνιστές για τη λευτεριά και την εθνική ανεξαρτησία, την απαλλαγή του τόπου από τα πολλαπλά ιμπεριαλιστικά δεσμά, μια απαλλαγή που είναι προϋπόθεση και για τη νίκη και της σοσιαλιστικής επανάστασης στη χώρα μας.
Αλλά δυστυχώς στην πιο κρίσιμη αυτή στιγμή βρέθηκαν εδώ ορισμένα πρόσωπα, πασίγνωστοι ρεβιζιονιστές επί δεκαετίες, αλλά με ηγετικούς τίτλους σε αυτό που θέλει να λέγεται σήμερα “κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδας”, πρόσωπα τα οποία θέλησαν επίσημα να ξεπλύνουν όχι
μόνο την εξάρτηση και την υποτέλεια, που τις βάπτισαν ανύπαρκτες, αλλά ακόμη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών στην επιβολή της χούντας του 1967…
Εδώ και πολλά χρόνια τα ίδια αυτά ηγετικά πρόσωπα έχουν μεταχειριστεί κάθε μέσο για να σβήσουν από τη λαϊκή συνείδηση την ιδέα ότι ο τόπος μας βρίσκεται δεμένος στα πλέον ιμπεριαλιστικά δεσμά, οικονομικά και στρατιωτικά, τα οποία πρέπει να συντρίβουν, αν θέλουμε να δούμε μια άσπρη μέρα.
Πάντως η τωρινή εξέλιξη των πραγμάτων, όταν η θατσεροχουντική “κυβέρνηση των πιράνχας” του Μητσοτάκη, έγινε κι επίσημα πλέον το στρατιωτικό πιόνι των ξένων αφεντικών της, έθεσε σαφέστατα οριστικό τέλος στα παραμύθια που αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τη μορφή μιας πυραμίδας ιμπεριαλιστών, μεγάλων και μικρών, Αμερικάνων και Ρωμιών κι Ουγκαντέζων, ενώ αποδείχνει ξεκάθαρα σε όποιον έχει μάτια για να βλέπει, πως η πραγματικά λενινιστική θεώρηση του ιμπεριαλισμού, με τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αφενός και αφετέρου μια ολόκληρη σειρά εξαρτημένων, υποτελών χώρων που αρμέγουν κι απομυζούν οι ιμπεριαλιστές σε συνεργασία με μια ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχίας υποτελών, η αντίθεση δηλαδή του πραγματικού ιμπεριαλισμού και των λαών που – όταν αφυπνίζονται- τον αντιμάχονται με σημαία τους τη λευτεριά και την ανεξαρτησία, είναι όχι απλώς επίκαιρη αλλά η μόνη επιστημονικά σωστή και στον 21ο αιώνα.
από://vathikokkino.gr