Αυτό, που θεωρούμαστε το ύψιστο δημιούργημα της Φύσης, μήπως να το δούμε λίγο; Οτι, ας πούμε, κάνουμε παιδάκια αντί για αυγουλάκια. Και; Το κάνουν όλα τα θηλαστικά, ωστόσο κάποια ευχαριστιούνται κάθε φορά το σεξ – μείον ένα, λοιπόν. Οτι έχουμε γλώσσα επικοινωνίας; Το έχουν οι πάντες και τα πάντα. Ακόμα και τα δέντρα. Οτι δεν την καταλαβαίνουμε εμείς, είναι τεράστιο μείον (μας) – μείον διακόσια.
Ο Σωτήρης Δημητρίου, ο σπουδαίος ανθρωπολόγος, ο πιο ευγενής άνθρωπος που έχω γνωρίσει και βαθιά ερωτευμένος με τη σύντροφό του κινηματογραφίστρια Αλίντα Δημητρίου, μου είχε πει σαν ζούσε πως η μεγαλύτερη διαφορά μας με τα υπόλοιπα ζώα είναι πως δεν τρώμε την τροφή μας, περπατώντας...
Κάθε φορά που βλέπω τον σύγχρονο άνθρωπο να περπατάει σαν να τον κυνηγάνε τριάντα ξενηστικωμένοι ελέφαντες και να τρώει ταυτόχρονα μία τυρόπιτα (αυτή, τη για πέταμα, τη με σφολιάτα) ή να σέρνεται στον δρόμο, και ενώ βαριέται να κουνήσει το ένα πόδι μετά από το άλλο, μασουλάει ασύδοτα το πανάκριβο (πανάκριβο όμως πλέον!) σουβλάκι, δίχως καμία απολύτως σκέψη να τον συνδέει με τον έξω ή τον μέσα του κόσμο, αυτά τα λόγια του Δημητρίου θυμάμαι – μείον χίλια. Λένε πως είμαστε ανώτερα όντα γιατί έχουμε δημιουργήσει τεχνικό πολιτισμό. Ναι, έχουμε... Φωλιά μυρμηγκιών έχετε δει ποτέ; Να πάρει ο διάολος όλο το επίπλαστο Ντουμπάι, φίλε μου! Και δίχως εκπομπές ρύπων, γατάκια... Μείον άπειρο.
Δεν είμαστε το ύψιστο δημιούργημα καμίας Φύσης. Γι’ αυτό και δημιουργήσαμε έναν θεό-τιμωρό-συμπλεγματικό με την ανθρώπινη φύση του (εξού και τη βασάνισε όσο δεν πάει!), ώστε να νιώθουμε υψηλοδημιουργημένοι... Να μας φτύσουμε να μη μας βασκάνουμε μωρέ τα τσαμένα και πονέσει η κοιλίτσα μας, τίγκα στη σφολιάτα και το σουβλακολιπάκι μόνο! Φτου μας, στις πενιές του μπουζουκιού μας! Γιατί, τι είναι η ζωή, μωρέ παιδιά απ’ τη Σαμαρίνα; Λίγο κρασί, λίγη πενιά και τ’ αγόρι σου, που φορούσε το πουκάμισο το θαλασσί, που φόραγες καμιά φορά κι εσύ, εκεί κάτω στο γιαλό, στα βοτσαλάκια, στο τσιμέντο, στα πλακάκια... Τσιμέντο – αυτό ρίξανε. Στους νεκρούς που αυτοί σκότωσαν, δίχως καν να βλεφαρίσουν (σαν ρεύονται, σου λέει, περισσότερο νιώθουν τα μέσα τους να συσπώνται). Πλακάκια – αυτό τα κάνανε. Με την ίδια την κοινωνία. Που πάλι την εξουσία τούς έδωσε – με το αζημίωτο φυσικά.
[Ο κάτωθι διάλογος δεν είναι φανταστικός. Αφάνταστος – αυτό είναι. Ανάμεσα στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Β. Κόκκαλη και τον πρώην πρόεδρο του ΟΣΕ (2020-2023) Σπύρο Πατέρα, στην εξεταστική για τα Τέμπη. Ως ύψιστο δημιούργημα δικό μας τον παραθέτω. Του ανώτερου ευθυνοφοβικού μας γλουτιαίου.]
– Κύριε μάρτυς... ήσασταν πρόεδρος στον ΟΣΕ, σωστά;
– Σωστά.
– Ποιος σας διόρισε;
– Η εισήγηση του αρμόδιου υπουργού, του κ. Καραμανλή και έγκριση της τοποθέτησής μου εκεί από την ελληνική Βουλή.
– Μάλιστα... Προσωπικό εκτός ΑΣΕΠ προσλαμβάνατε;
– Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω την ερώτηση αυτή, κ. Κόκκαλη... Εννοείτε κατά τη διάρκεια της θητείας μου;
– Ναι.
– Προσωπικό εκτός ΑΣΕΠ...
– Ναι. Με μπλοκάκι κ.λπ.
– Προσλήφθηκε, ναι.
– Πόσοι;
– Περί τα 210 άτομα.
– Πού τους βρήκατε;
– Εεεε... Σε συνεννόηση με την Ομοσπονδία, τις διευθύνσεις και όλο το δυναμικό του ΟΣΕ ζητήθηκε να συλλεχθούνε άνθρωποι (σ.σ. να «συλλεχθούνε» είπε, ρε!), οι οποίοι θα ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν στον οργανισμό (σ.σ. γίνεται όλο και καλύτερο...), και στη συνέχεια τηρήθηκαν όλες οι διαδικασίες μέσω επιτροπών αξιολόγησής τους, συνεντεύξεων και προσόντων με τα οποία θα είχαν προσληφθεί αν είχε ακολουθηθεί και η διαδικασία του ΑΣΕΠ (σ.σ. που όμως δεν ακολουθήθηκε).
– Ξέρετε από ποιες περιοχές είναι αυτοί οι «διατεθειμένοι να εργαστούν»;
– Οχι. Ειλικρινά καθόλου.
– Πάρα πολλοί είναι από τις Σέρρες.
– ...
– Τυχαίο προφανώς (σ.σ. όπως και ότι ο Καραμανλής ξαναβγήκε βουλευτής στις Σέρρες τόσο προφανώς τυχαία).
– Δεν... δεν το θυμάμαι.
– Μάλιστα.
Εντελώς μάλιστα, ύψιστά μου δημιουργήματα. Εντελώς μάλιστα όμως.