«Δημοσιογραφία» βαφτίζεται και… Ν’ αντιγράφεις αυτούσιες φράσεις από ρεπορτάζ άλλων ή από συνεντεύξεις και να υπογράφεις φαρδιά-πλατιά το κολάζ ως δική σου δουλειά. Να έχεις ωράριο τηλεργασίας καθημερινά και μέχρι τη 1 το πρωί ώστε, πάνω από τον υπολογιστή και με ανοιχτή διαρκώς την τηλεόραση, να γράφεις περιλήψεις για τις εξελίξεις στα ριάλιτι για 680 ευρώ τον μήνα. Να κάνεις copy-paste μια είδηση χωρίς να έχεις τον χρόνο ή διάθεση ή ατζέντα για να την ελέγξεις. Να κυνηγάς κάποιον «διάσημο» για να τοποθετηθεί έστω και με μία φράση στο «πιασάρικο» θέμα της ημέρας. Να πιέζεις αφόρητα κάποιον που δεν θέλει να μιλήσει να σου κάνει δηλώσεις.
Να περνάς την ημέρα σου ξεροσταλιάζοντας έξω από ένα κανάλι π.χ. περιμένοντας πότε θα βγει ο τάδε παρουσιαστής για να σου πει αν έκλεισε συμφωνία για την επόμενη σεζόν. Να περνάς την ημέρα σου ξεροσταλιάζοντας έξω από τα δικαστήρια περιμένοντας πότε θα βγει ο Κούγιας για να σου κάνει μια δήλωση που «θα συζητηθεί». Να προτάσσεις το γεγονός ότι ο Κασσελάκης είχε ανάψει το τζάκι στις Σπέτσες και τι μπουφέ προσέφερε στους βουλευτές, αντί για το τι ουσιαστικό πολιτικό ειπώθηκε. Να ρωτάς ένα δημοφιλές πρόσωπο γιατί χώρισε και πώς είναι η προσωπική του ζωή.
Να κάνεις «δημοψηφίσματα» ώστε να αποφασίσει εκ των προτέρων το κοινό αν για ένα, υπό δικαστική διερεύνηση, έγκλημα ευθύνεται ο φερόμενος ως θύτης. Να έχεις στο πάνελ σου μόνιμα έναν εκπρόσωπο της αστυνομίας ώστε με δική του τοποθέτηση να κλείνουν τα σχετικά θέματα. Να έχεις στο πάνελ σου συχνά έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας ώστε με δική του τοποθέτηση να «ανάβουν» τα σχετικά θέματα. Να πληροφορείς τον κόσμο πόσο κομψή είναι η σύζυγος του πρωθυπουργού και τι φοράει.
Ολα αυτά αντιμετωπίζονται εδώ και χρόνια ως μέρος αυτού που ονομάζουμε «δημοσιογραφία» και το ξέρουμε. Ισως να ήταν σε οξείς τόνους η, αρκετά πατρική ωστόσο, παραίνεση του Γιώργου Νταλάρα στα υποαμειβόμενα παιδιά των καναλιών που απάντησαν ότι κάνουν τη δουλειά τους, στο στιγμιότυπο που έγινε viral. Είχε όμως δίκιο. Και ίσως κάποιο από αυτά να προσέξει τι του ’πε ο Νταλάρας και ν’ αποφασίσει μέσα του πως τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω δεν είναι δημοσιογραφία και τίποτα απ’ αυτά η δουλειά του.
από: https://www.efsyn.gr