Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 22 Απρ 2015

 

Πάτρα, 20 ΑΠΡ 2015

Του Γιάννη Λύχρου, γιατρού

 

Από πολλές πλευρές, γίνεται κριτική στην ακολουθητέα πολιτική διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Σχεδόν όλες αυτές οι κριτικές έχουν ένα κοινό σημείο: την έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος. Η αιτιολογία είναι ότι, με το εθνικό νόμισμα θα μπορεί η χώρα να καθορίζει σύμφωνα με τις ανάγκες και το συμφέρον της, την ισοτιμία του νομίσματος. Επομένως, θα μπορεί να χαράζει με μεγαλύτερη ανεξαρτησία την οικονομική της πολιτική.

Η άποψή μου είναι ότι η πολιτική του «έντιμου συμβιβασμού» εντός της ευρωζώνης, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κόκκινες γραμμές των υφεσιακών μέτρων, είναι η απολύτως προτιμότερη και λιγότερο επώδυνη για τον Ελληνικό Λαό. Για τρείς κυρίως λόγους:

α. Στις συνθήκες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, η δυνατότητα καθορισμού της νομισματικής ισοτιμίας είναι περιορισμένη. Οι «αγορές» έχουν πολλές δυνατότητες να επηρεάσουν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα την νομισματική ισοτιμία μιας μικρής χώρας. Ιδιαίτερα μιας χώρας του μεγέθους, της οικονομικής βαρύτητας και παραγωγικής δομής της Ελλάδας, η οποία εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις εισαγωγές.

β. Αποτελεί φενάκη, για τους προαναφερθέντες λόγους αλλά και την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, το χτίσιμο του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα. Ιδιαίτερα με τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά στην συγκεκριμένη διεθνή συγκυρία.

γ. Η επίτευξη ενός «έντιμου συμβιβασμού», δεν φράζει τον δρόμο στην προοπτική μελλοντικών ριζοσπαστικότερων κοινωνικοπολιτικών μέτρων. Απεναντίας, αποτελεί μια μικρή νίκη, με διεθνή αντίκτυπο, των δυνάμεων της εργασίας εναντίον του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού κεφαλαίου, που ηγείται του ταξικού πολέμου της επιβολής άκρατης λιτότητας στους λαούς.

Το ζήτημα είναι σαφέστατα πολιτικό και καθόλου οικονομικοτεχνικό. Ακριβώς για τον λόγο αυτό εξωθούν τα πράγματα σε ρήξη οι νεοφιλελεύθεροι θεσμοί της Ε.Ε, ΕκΤ και του ΔΝΤ και οι πρόθυμοι και ετερόκλητοι εκπρόσωποί τους στο εσωτερικό. Δεν είναι, λοιπόν, απίθανο να επιβληθεί στην Ελλάδα μια υποχρεωτική ρήξη, αντί του «έντιμου συμβιβασμού», όσο ακριβά και αν πληρώσουν μια τέτοια απόφαση. Αν δεν είχαν κόστος από μια τέτοια απόφαση, θα μας είχαν ήδη οδηγήσει στην ρήξη, καθαρά για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους.

Η σύγκρουση και έξοδος από το ευρώ δεν μπορεί παρά να είναι αποφεκτέα για την Ελληνική πλευρά. Όμως, πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν εξαρτάται μόνο από μας η αποφυγή της. Η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας καθιστά την ρήξη σαν την εσχάτη κίνησή μας. Στην περίπτωση που εξωθηθούν τα πράγματα εκεί, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι. Όταν δεν μπορείς να αποφύγεις μια σύγκρουση πρέπει να κάνεις τρία πράγματα:

1. Να μετρήσεις τα κέρδη και τις ζημιές από αυτή την σύγκρουση και να αποφασίσεις αν πρέπει να συγκρουστείς ή όχι. Δηλαδή να αποκλείσεις το ενδεχόμενο να χάσεις περισσότερα με την ρήξη από ότι θα έχανες από την υποταγή. Είναι σαφές ότι στην εξίσωση αυτή δεν μπαίνουν μόνο στενοί οικονομικοί όροι, αλλά και όροι ηθικοί και πολιτικοί όπως η αξιοπρέπεια, η προοπτική και η εθνική κυριαρχία. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, να έχεις προαποφασίσει την μορφή της ρήξης που σε συμφέρει. Ολοκληρωτική ρήξη με ευρωζώνη και Ε.Ε.; Συναινετική αποχώρηση από το ευρώ; Πτώχευση μέσα στο ευρώ; Και πολλές άλλες δυνατότητες που ξεπερνούν την οικονομία και τους στόχους αυτού του κειμένου.

2. Πρέπει να ενημερώσεις αυτούς που αφορά η σύγκρουση, για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Η κοινωνία και το λαϊκό κίνημα είναι αυτοί για τους οποίους θα ακολουθηθεί η μια ή άλλη πολιτική και έχουν και ηθικό αλλά και ουσιαστικό δικαίωμα να γνωρίζουν και να αποφασίσουν. Εξ άλλου, το λαϊκό κίνημα και οι εργαζόμενοι αποτελούν το μοναδικό όπλο για μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Απαραίτητη προϋπόθεση για ένα αποτελεσματικό και αποφασισμένο λαϊκό κίνημα είναι η ειλικρινής και έντιμη ενημέρωσή του. Με τρόπο ώστε να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ της κυβέρνησης και του Λαού. Οποιαδήποτε απόκρυψη ή ωραιοποίηση της αλήθειας θα είναι καταστροφική. Για την εγκαθίδρυση αυτής της εμπιστοσύνης είναι ανεπίτρεπτη και η παραμικρή καθυστέρηση στην παραγωγή κυβερνητικού έργου στους τομείς:

α. της αποκατάστασης του αισθήματος δικαίου της κοινωνίας,

β. της ανακατανομής του εισοδήματος και των φορολογικών βαρών,

γ. της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, και

δ. της δημοκρατίας.

3. Πρέπει να επιλέξεις εσύ τον τρόπο και την στιγμή της ρήξης και να μην πέσεις στην παγίδα που σου στήνουν. Η ρήξη δεν προαναγγέλλεται και δεν προγραμματίζεται. Εφαρμόζεται. Για την εφαρμογή της με ελπίδες επιτυχίας, πρέπει η κυβέρνηση να έχει την ενεργό στήριξη και την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της κοινωνίας και των εργαζομένων. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα επιτυχίας.

Αν δεν κάνεις αυτά θα αποτύχεις ακόμα και αν έχεις τις καλύτερες προθέσεις.

Αν αποτύχουμε δεν θα ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα ηττηθεί η κοινωνία, πρώτα – πρώτα στην Ελλάδα και στην συνέχεια στην Ευρώπη. Θα έχει χαθεί μια ευκαιρία για τους Ευρωπαϊκούς Λαούς.

Για αυτό μόνο μια λύση υπάρχει, πάση θυσία κανένα υφεσιακό μέτρο δεν είναι αποδεκτό.

 

 

 

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου