Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 11 Δεκ 2014
Μπροστά στο μέλλον
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Του Δήμου Λ. Παπαδημητρίου

τ.Υφυπουργού-τ.Βουλευτή

 

Η ακραία φτώχεια σε τμήματα του Ελληνικού Λαού λόγω των λανθασμένων πολιτικών αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, η πόλωση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις για τις ευθύνες της κρίσης και η εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ συνθέτουν το σημερινό πολιτικό σκηνικό της Χώρας.

Η κοινωνία συνολικά είναι εγκλωβισμένη στη δίνη της κρίσης και γι’ αυτό παρατηρείται ένα πνευματικό τέλμα, αφού δεν γίνεται παραγωγή πολιτικής σκέψης και ιδεών, ενώ ένα επίμονο ερώτημα μας απασχολεί : τί να κάνουμε;

Να σιωπήσουμε ή να απέχουμε ή ακόμη χειρότερα να αδιαφορήσουμε για τα διαδραματιζόμενα στην Πατρίδα; Είναι αυτό υπεύθυνη στάση για το ήθος και τα πιστεύω ενός αληθινού δημοκράτη και πατριώτη;

Από την μελέτη της Ιστορίας μας, αλλά και από προσωπική εμπειρία γνωρίζουμε πολύ καλά οτι ο αγώνας για την προάσπιση των λαικών συμφερόντων και για τη δημοκρατία είναι συνεχής και αδιάκοπος. Όποτε σημειώθηκαν παύσεις και διαλείμματα σ’ αυτόν τον αγώνα, τότε δοκιμάσαμε ως έθνος, καταστροφές, δεινά και πισωγυρίσματα.

Εμείς επιλέξαμε να μιλήσουμε και να δράσουμε ξανά, και όσοι από εμάς κατείχαμε δημόσιες θέσεις έχουμε έναν επιπλέον λόγο να ασχοληθούμε με τα δημόσια πράγματα. Είναι η ευθύνη για τα πεπραγμένα της πολιτικής μας διαδρομής και η υπεράσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας μας.

1.Η πρώτη πράξη της παρέμβασής μας, μετά από πολλά χρόνια απουσίας από τον δημόσιο βίο, είναι η οφειλή προς τον Ελληνικό Λαό μιας μεγάλης συγγνώμης και μιας ειλικρινούς αυτοκριτικής μας, κυρίως γιατί δεν προχωρήσαμε, όταν έπρεπε, σε μια έγκαιρη, συλλογική και αποφασιστική αντίδραση ενάντια στα εκφυλιστικά φαινόμενα μιας δράκας καθαρμάτων, που δυστυχώς εκτράφηκαν μέσα στις γραμμές μας, οι οποίοι με τον παράνομο πλουτισμό τους και άλλες ατιμωτικές πράξεις προξένησαν τεράστια βλάβη, τόσο στην ηθική υπόσταση του ΠΑΣΟΚ, όσο και στο δημόσιο συμφέρον. Όλοι αυτοί αποτέλεσαν το καρκίνωμα στο κορμί του Κινήματος. Τέτοιοι ευτελείς «σύντροφοι» μας πρόσβαλαν και μας ντρόπιασαν, είναι απόβλητοι, και πρέπει να τιμωρηθούν αμείλικτα και παραδειγματικά από τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας.

 

2.Με την ευκαρία της σαραντάχρονης επετείου από την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, μπορούμε ψύχραιμα και αντικειμενικά να μιλήσουμε : Για το πατριωτικό πολιτικό κίνημα που ενσάρκωσε τις ελπίδες της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δημοκρατική που να ανήκει στο λαό της.

Ήταν ευτυχής η συγκυρία ίδρυσης του Κινήματος διότι στη δεκαετία του 1970 κυριαρχούσαν η πολιτική αθωότητα και οι ριζοσπαστικές ιδέες της χειραφετημένης Αριστεράς, ενώ την ίδια εποχή τερματιζόταν η ντροπή στην Ευρώπη από τις τρεις δικτατορίες, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας.

Με οδηγό το όραμα της Αλλαγής όπως διατυπώθηκε στο σπουδαίο πολιτικό κείμενο της ιστορικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974, πραγματοποίησε σημαντικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε θεσμικό και πολιτικοκοινωνικό επίπεδο που άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή της Ελλάδας.

Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η περίοδος που σημάδεψε την μετέπειτα πορεία του ήταν το τέλος της πρώτης κυβερνητικής θητείας, το 1989.

Ήταν τότε που ο σημερινός τρόφιμος των φυλακών Κορυδαλλού, ως επικεφαλής μιας συμμορίας, σχεδίασε και υλοποίησε ένα πογκρόμ εσωκομματικών εκκαθαρίσεων, και όσοι από τα κοινοβουλευτικά και άλλα στελέχη υπερασπισθήκαμε την πολιτική μας αυτονομία και την αυθύπαρκτη φωνή μας πληρώσαμε, με τον πολιτικό μας εξοβελισμό, πολύ ακριβά το τίμημα.

Εκείνη η ιδιότυπη «εθνοκάθαρση» μαζί με το βρώμικο 1989 που συνέπεσε χρονικά, δηλαδή η ανίερη συμμαχία μεταξύ των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογικών ρευμάτων, της Δεξιάς και της παραδοσιακής Αριστεράς, από αφορμή το οικονομικό σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά με προφανή επιδίωξη την φυλάκιση του Ανδρέα Παπανδρέου και συνακόλουθα τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ήσαν κατά τη γνώμη μας, οι δύο όψεις της γενεσειουργού αιτίας που αποτέλεσε το πρελούντιο της μετέπειτα, και της τωρινής, απαξίας του πολιτικού συστήματος.

Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1996, τα στελέχη που ακολούθησαν στην ηγεσία (Κ. Σημίτης, Γ. Παπανδρέου, Ε. Βενιζέλος) απέτυχαν το ρόλο τους, αφού δεν προχώρησαν στη θεσμοθέτηση μέτρων και ρυθμίσεων για την δραστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την πάταξη της διαφθοράς που είχε λάβει την μορφή χιονοστιβάδας στην περίοδο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, αλλά ούτε και θέλησαν να μπολιάσουν το Κίνημα με συλλογικές λειτουργίες και περισσότερη εσωκομματική δημοκρατία. Έτσι το ΠΑΣΟΚ βαθμιαία αφυδατώθηκε πολιτικοοργανωτικά, ενώ στην περίοδο της κρίσης έχει συρρικνωθεί σε πολιτική δύναμη μονοψήφιου αριθμού, φαινόμενο πρωτόγνωρο παγκοσμιως!

Το ΠΑΣΟΚ ήταν πράγματι η μεγάλη ευκαρία για το Λαό και την Πατρίδα, όμως προδόθηκε και καταστράφηκε από ανθρώπους που ήσαν συγχρωτισμένοι με την απόλυτη απόκλιση από τον ορθό κανόνα ηθικών αρχών και αξιών, δηλαδή την αλητεία. Αυτό το ηθικοκοινωνικό άγος που διαπερνά οριζόντια τα κοινωνικά στρώματα και τους επαγγελματικούς κλάδους και καταστρέφει την ελληνική μας ιδιοσυστασία, αυτή η γάγγραινα, που κατατρώει τα συλλογικά υποκείμενα, π.χ. φορείς και κόμματα και τα οδηγεί στην ανυποληψία και στην απαξία.

Η πολύχρονη ενασχόληση μας με τα κοινά έδειξε οτι οι πιο υπέροχες ιδεολογικές διακηρύξεις και τα πιο προωθημένα πολιτικά προγράμματα, δεν μπορούν να υλοποιηθούν , αν οι άνθρωποι που καλούνται να τα εφαρμόσουν, δεν εμφορούνται από ηθικές αρχές και αξίες. Πέραν αυτού, οι κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για να έχουν διάρκεια στον χρόνο και όφελος στην κοινωνία, πρέπει να τύχουν της ομόθυμης στήριξης των κοινωνικών δυνάμεων (του εργατικού κινήματος, της τοπικής αυτοδιοικησης, των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων).

 

3.Η πολυεπίπεδη κρίση που ταλανίζει τη Χώρα είναι το βαρύ και σκληρό τίμημα μιας αυταπάτης την οποία δημιούργησε το παρασιτικό – καταναλωτικό μοντέλο, που χαρακτήρισε την θέση της Ελλάδας στην περίοδο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Η κρίση ήταν η αφορμή να αναδειχθούν οι κραυγαλέες αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος.

Η πόλωση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις για τα αίτια και τις ευθύνες της κρίσης πήρε γρήγορα γιγαντιαίες διαστάσεις επιτείνοντας την γενικευμένη θλίψη και απαισιοδοξία. Οι λίγες ψύχραιμες και συνετές φωνές έδωσαν έναν διαφορετικό τόνο στη δημόσια συζήτηση, υποστηρίζοντας οτι οι εφιαλτικές επιπτώσεις της κρίσης δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν, παρά μόνον, στα πλαίσια μιας συγκροτημένης εθνικής προσπάθειας.

Η θέση που διατυπώνουμε ήρθε να επιβεβαιωθεί, τόσο από την ηχηρή διάψευση των βαρύγδουπων εξαγγελιών της Ν.Δ και του Σαμαρά με τα Ζάππεια και τα ισοδύναμα μέτρα, όσο και από τις χωρίς αντίκρυσμα κορώνες λαικισμού των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά, η πανσπερμία απόψεων και εκτιμήσεων, ένας πραγματικός τραγέλαφος που επεκράτησε σχετικά με τις ευθύνες της κρίσης και την αντιμετώπισή της, έδωσε την ευκαιρία να αναδυθούν στο πολιτικό προσκήνιο ακραία, ανεύθυνα και επικύνδινα μορφώματα, όπως η φασιστική Χρυσή Αυγή.

Δυστυχώς υπάρχουν ακόμη πολλοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οτι η κρίση είναι σαν πόλεμος. Και τον πόλεμο δεν τον αντιμετωπίζεις με τμήμα ή μέρος, αλλά με το σύνολο των δυνάμεών σου. Με άλλα λόγια, αν οι δανειστές είχαν από την αρχή απέναντί τους μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας, τότε οι επιπτώσεις της κρίσης δεν θα ήσαν τόσο επώδυνες ιδίως για τους φτωχούς και τους μη προνομιούχους Έλληνες.

 

4.Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, χωρίς εξαίρεση, επιρρίπτουν τις ευθύνες για την κρίση μονομερώς στο ΠΑΣΟΚ, προσπερνώντας με ευκολία τα αναμφισβήτητα δεδομένα οτι το δημόσιο χρέος, το έλλειμμα και το εμπορικό ισοζύγιο υπερδιπλασιάσθηκαν, ουσιαστικά καταβαραθρώθηκαν, επί των ημερών της εξαετούς διακυβέρνησης της Χώρας από τη Ν. Δ και τον Κώστα Καραμανλή.

Δεν μπορεί μιά ολόκληρη παράταξη να στοχοποιείται συλλήβδην, όταν κάποιοι κυριευμένοι από θυμό και αγανάκτηση, επιρρίπτουν την ευθύνη για την κρίση επί δικαίων και αμαρτωλών. Είναι σαν να θεωρούν φυσιολογικό τον βιασμό της φύσης, όταν μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά! Η κομματική εμπάθεια τους τυφλώνει, ώστε να μη μπορούν να διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι!

Ασφαλώς την πρώτη, την κύρια ευθύνη για την κρίση έχει το φαύλο πολιτικό σύστημα, με αιχμή την κριτική στους κυβερνώντες που δεν θωράκισαν την εθνική οικονομία, ούτε είχαν πρόνοιες, ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την καταιγίδα που έβλεπαν να έρχεται. Είναι όμως οι ευθύνες αποκλειστικές , και μόνον σε εκείνους που άσκησαν εξουσία; Σ’ένα δημοκρατικό πολίτευμα οι ευθύνες είναι αναλογικές. Όσο πιο ψηλά βρίσκεται κάποιος στην ιεραρχία της εξουσίας και στην πυραμίδα της κοινωνίας, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευθύνη του, δεν είναι όμως αυτή η ευθύνη αποκλειστική.

Εδώ δεν μιλάμε για συνενοχή του λαού ή των φτωχών και μη προνομιούχων στην κρίση, αλλά για την συνευθύνη που πρέπει να αναδέχεται ο κάθε πολίτης διότι έτσι συμβάλλει καθοριστικά στην εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και στην κοινωνική ειρήνη. Με άλλα λόγια, ο υπεύθυνος πολίτης στη συμπεριφορά και στις πράξεις του πρέπει να κινείται πάντοτε με αυτοπροσδιορισμό, δηλαδή να αυτενεργεί όχι μόνον για το προσωπικό του όφελος, αλλά και για το γενικό καλό (π.χ δεν μπορεί να απαιτεί φακελάκι επείδη θεωρεί πενιχρή την μισθοδοσία της Υπηρεσίας του, ούτε καταπατά την δημόσια και κοινωνική περιουσία διότι τον καταπατητή γείτονα τον καλύπτει ο τάδε αξιωματούχος της εξουσίας, όπως δεν επιτρέπεται να δέχεται δώρα και μίζες από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδια και τις δουλειές τους).

 

5.Σ’αυτή την άνυδρη από οράματα και ιδέες εποχή, περιμέναμε η αυθεντική, η χειραφετημένη Αριστερά να παίξει τον ιστορικό και ταυτόχρονα τον παιδευτικό της ρόλο. Όμως σήμερα δεν υπάρχει αυτό το πολιτικό συλλογικό υποκείμενο που με την υπεροχή των ιδεών και την οραματική του στρατηγική να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους Έλληνες.

-Το ΚΚΕ είναι μια σοβαρή πολιτική δύναμη. Είναι όμως εγκλωβισμένο σε σταθερές και βεβαιότητες που μοίαζουν παράταιρες με την σημερινή εποχή των αλλεπάληλων ανατροπών και της ταχύτατης ηλεκτρονικής εξέλιξης και γι’αυτό το εμποδίζουν να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ψηλότερα.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη. Η άνοδός του δεν οφείλεται στην ορθότητα ή στον ρεαλισμό των διακηρυγμένων θέσεών του, αλλά στην έκρηξη της αντίδρασης των λαικών στρωμάτων από την συνεχιζόμενη πολιτική της καταστροφικής λιτότητας που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα. Αντικειμενικά αποτελεί μια διέξοδο στην απόγνωση που νιώθουν πολλοί Έλληνες λόγω της κρίσης, όταν την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ φυλλοροεί και η ευρεία Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη συνεχίζει να μαστίζεται από πολυκερματισμό των δυνάμεων της και κρίση ιδεολογικού προσανατολισμού.

Η Ν.Δ λειτούργησε εντελώς από κομματικό συμφέρον στο πρώτο διάστημα της κρίσης. Έμεινε έξω από τις αναμφισβήτητες ευθύνες της για την πρόκληση της κρίσης και με την αντιμνημονειακή της ρητορική θόλωσε τα νερά για τις προθέσεις και τις δυνατότητές της να αντιμετωπίσει την κρίση.

Το ΠΑΣΟΚ έχει πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της πολιτικής των μνημονίων διότι από την αρχή η ηγετική του ομάδα διέπραξε το ολέθριο λάθος να αντιμετωπίσει την λαίλαπα της κρίσης μόνο του και μάλιστα ερήμην του Ελληνικού Λαού. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά την εκλογική νίκη του Οκτωβρίου 2009, έπρεπε αμέσως να απευθυνθεί προς τον Ελληνικό Λαό, να μιλήσει με θάρρος και ειλικρίνεια για τα εντελώς διαφορετικά δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, από τα επίσημα στοιχεία, και να ζητήσει την συνευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Εφόσον διαπίστωνε ατελέσφορη την προσπάθειά της για συνεννόηση και εθνική ενότητα, τότε έπρεπε να προσφύγει στη λαική ετυμηγορία.

Η ευρωπαική εμπειρία μας έχει διδάξει οτι ένα υπεύθυνο σοσιαλιστικό κόμμα, θέτει πάντοτε υπό την κρίση του λαού τα κρίσιμα ζητήματα, εκείνα που ξεπερνούν τα συνήθη πλαίσια και όρια μιας μονοκομματικής κυβέρνησης, ακόμη και αυτοδύναμης.

 

6. Οι ευθύνες για την οικονομική κρίση δεν έχουν μόνο ελληνική πατρότητα. Είναι ευθύνες και ευρωπαικές και διεθνείς.

Η Αριστερά, το λαικό προοδευτικό κίνημα συνολικά οφείλει να γνωρίζει για την ουσία των αντιθέσεων που επικρατούν στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Αντιθέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις του καπιταλισμού, όπως και αντιθέσεις μεταξύ των χωρών της μητρόπολης και των χωρών της περιφέρειας του καπιταλισμού ή αλλιώς, αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες του βορρά και τις χώρες του νότου, όπως προσφυώς τις αποκάλεσε ο διορατικός Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος είχε μιλήσει για αυτά τα καίρια ζητήματα πριν από σαράντα και πλεόν χρόνια! Είναι αυτές οι αντιθέσεις που αποδιάρθρωσαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα οι ελλειματικές οικονομίες σε αντίθεση με τις πλεονασματικές, να αποκλειστούν από τον ορθολογικό, τον λελογισμένο δανεισμό για την κάλυψη των χρηματοοικονομικών τους αναγκών.

Σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη εκείνο που δραματικά επιζητούν οι άνθρωποι είναι να επικρατήσει η γεωπολιτική της αλληλεγγύης και της ειρήνης απέναντι στην γεωστρατηγική των οικονομικών συμφερόντων και του διεθνούς ανταγωνισμού. Αν δεν επιτευχθεί αυτό, τότε οι αγορές του χρήματος, οι δανειστές και οι τοκογλύφοι θα επηρεάζουν, κατά το δοκούν, τις προοπτικές των χωρών και τις τύχες των λαών, ιδίως των αδύναμων οικονομιών. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας άφρονης εξέλιξης θα είναι ένας περισσότερο ταραγμένος και αβέβαιος κόσμος, όπου θα κυριαρχούν η φτώχεια, η δυστυχία, η βία, οι εμφύλιες διαμάχες και οι πόλεμοι.

Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες του περιφερειακού καπιταλισμού (Πορτογαλλία, Ιρλανδία κ.α) έχει πληρώσει την οικονομική κρίση με πολύ βαρύ και σκληρό τίμημα. Για την αμετάκλητη αλλαγή σελίδας στο δράμα που βιώνουμε, ως κοινωνία, δεν αρκεί η επίκληση ενώπιον της τρόικας και των εταίρων μας στην ευρωζώνη, για τον πόνο και τις θυσίες που έχουμε υποστεί, αλλά οτι η συνεχιζόμενη καταστροφική πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων είναι παντελώς αδιέξοδη και πρέπει να λάβει τέλος εδώ και τώρα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την σθεναρή στάση μιας πατριωτικής κυβέρνησης εθνικής εμβέλειας, όπου στην τελική κρίσιμη διαπραγμάτευση με την ανώτατη ηγεσία των δανειστών μας θα κληθούν να συμμετάσχουν, στα πλαίσια μιας Εθνικής Επιτροπής Διαπραγμάτευσης – Ε.Ε.Δ, οι ηγεσίες όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, εκτός από τη νεοναζιστική Χρυστή Αυγή.

 

7. Το ΠΑΣΟΚ χρονικά, πολιτικά και συναισθηματικά ταυτίστημε με την μεταδικτατορική εποχή, την ονομαζόμενη περίοδο της Μεταπολίτευσης. Επετέλεσε τεράστιο έργο με θετικό πρόσημο, αλλά είχε και αρνητικές πλευρές και διέπραξε σοβαρά λάθη.

Στη νέα εποχή που διανύουμε, πέρα από την αναγνώριση μας για την συνολική προσφορά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον σεβασμό που τρέφουμε και την τιμή με την οποία περιβάλουμε τα εμβληματικά πρόσωπα του Κινήματος (τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Γιάννη Αλευρά, την Μελίνα Μερκούρη, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Λευτέρη Βερυβάκη, τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, και αμέτρητους άλλους αγνούς αγωνιστές), όπως και τα ενδιαφέροντα στιγμιότυπα και τις ωραίες εικόνες που μεταφέρει η συλλογική μας μνήμη από την κοινή προσπάθεια να αλλάξουμε την Ελληνική κοινωνία, τώρα όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι, στο δραματικό έρωτημα: τί να κάνουμε; η απάντηση βρίσκεται στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενός νέου πολιτικού συλλογικού υποκειμένου που θα εκφράζει ενιαία τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη.

Πάμε σαν άλλοτε, τότε που πραγμάτωσε την ένωση της παράταξης ο αλησμόνητος ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου και μοιράσθηκε το όραμα της Αλλαγής με όλους εμάς τους συναγωνιστές του, από τον κεντρώο Γεώργιο Μαύρο μέχρι τον αριστερό Μανώλη Γλέζο.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη είναι ο σταθερός ενσαρκωτής των πόθων και των προσδόκιων του Λαού μας, έχει βαθειές ρίζες στην Ελληνική κοινωνία, έρχεται από μακριά και πηγαίνει μακριά. Οι αρχές και οι αξίες της είναι αναλλοίωτες στον χρόνο.

Η ενότητα της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης αφορά όλους ανεξαίρετα τους δημοκρατικούς ανθρώπους του Κέντρου και της Αριστεράς. Το πολιτικό τόξο της παράταξης είναι ευρύ και εκτείνεται από τους κεντρώους και τους σοσιαλδημοκράτες μέχρι τους σοσιαλιστές, του δημοκράτες αριστερούς και τους ανθρώπους των κινημάτων της οικολογίας, της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Καλούμαστε όλοι μαζί, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς έπαρση και ηγεμονισμούς, χωρίς υστερόβουλους υπολογισμούς, να ενώσουμε τις δυνάμεις και τα όνειρα μας για μια Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη, οικονομικά αυτοδύναμη και κοινωνικά δίκαιη.

Όραμά μας είναι ο Σοσιαλισμός με ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινο πρόσωπο.

Σήμερα, ιδίως οι νέοι, για να εμπνευσθούν και να κινητοποιηθούν για έναν μεγάλο και ωραίο σκοπό, δεν αρκούν οι ευχάριστες πολιτικές διακηρύξεις και τα καλογραμμένα πολιτικά προγράμματα, αλλά απαιτούν εφικτές λύσεις στα προβλήματα και παραδείγματα δίκαιης εξουσίας και χρηστής διοίκησης από πρότυπα ενάρετου πολιτικού και παντός ηγήτορος στη δημόσια και κοινωνική ζωή.

Στο εγχείρημα, που ουσιαστικά αφορά την ύπαρξη της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, καλούνται όλοι οι επικεφαλής των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, λυτρωμένοι από τις δουλείες και τους εξαναγκασμούς του «εγώ» τους, να αποσυρθούν και να δώσουν την ευκαρία και τη δυνατότητα στη γενιά των 30 και 40 ετών να αναλάβει τα ηνία του νέου κόμματος.

Οι νέοι και οι νέες, με το απαράμιλλο δημοκρατικό ήθος τους, την ιδεολογικοπολιτική συγκρότησή τους και την ανιδιοτελή προσφορά τους προς τον Λαό, την Πατρίδα και τη Δημοκρατία, μπορούν να σηκώσουν τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα.

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου