Ορμώμενοι από βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης αλλά και βαθιάς ενσυναίσθησης της αγωνίας των συντρόφων, του μοναδικού Κινήματος στον λεγόμενο ελλαδικό χώρο, για το μέλλον της μεγάλης τους παράταξης, ψάξαμε ενδελεχώς και βρήκαμε κάποια ποιήματα – πονήματα ενός εκ των στυλοβατών του, του Τηλέμαχου Χυτήρη, τα οποία πιστεύουμε θα απαλύνουν κάπως τον πόνο τους. Τους τα αφιερώνουμε ολόψυχα…
ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου.
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!
Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει – έστω – ένας υδραυλικός.
Από τη συλλογή «Ποιήματα εκ προμελέτης»
τ’ άνθος
τ’ άγριο της πλαγιάς
ποτέ δεν θάκοβα εγώ.
εσείς το χαλάσατε
και τώρα το κρατάτε φρέσκο, λέτε
στ’ ανθογυάλι
αυταπάτες
τ’ άνθος πέθανε
να το ξέρετε
κι είναι άχρηστο
και βλαβερό θάλεγα
νάχετε για στολίδι
ένα νεκρό
Από τη συλλογή «Σα να συνέβη»
Από την άλλη, δεν νοιώσαμε το παραμικρό συναίσθημα για το έτερο ψυχοραγόν κόμμα, το οποίο στο παρελθόν, είχε προσπαθήσει, μεταξύ άλλων, να καπηλευτεί ακόμα την… καύση του Χριστουγεννιάτικου δέντρου της πλατείας Συντάγματος το 2008 –βάζοντας φωτογραφία του σε ημερολόγιο της νεολαίας του(!), αν ενθυμούμαστε καλά– για να αναρριχηθεί στην εξουσία, γεγονός που κατόρθωσε εν τέλει, αφού είχε τάξει σε διάφορους αποδέκτες, προς άγρα ψηφαλακίων, μεταξύ πολλών άλλων, μέχρι και αποφυλάκιση έγκλειστων.
Λιόπανα
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.252, Οκτώβριος 2024