Παρά τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις που καλλιεργούν για διαφορετικούς λόγους η Ρωσία και η Κίνα, αλλά και οι ΗΠΑ, στον ορίζοντα των διμερών σχέσεων Πεκίνου και Μόσχας δεν διακρίνεται μια δυναμική πέραν της τακτικής σύμπλευσης.

Με την οικονομία της να αντιπροσωπεύει το ένα δέκατο της κινεζικής, η Ρωσία γνωρίζει καλά ότι σε ένα δίδυμο στρατηγικής συνεργασίας με το Πεκίνο θα είχε τον ρόλο του ήσσονος εταίρου παρά τη σαφή στρατιωτική υπεροχή της σε συμβατικά και πυρηνικά όπλα.

Το Κρεμλίνο επιπλέον γνωρίζει ότι η μόνη ουσιαστική βοήθεια που μπορεί να περιμένει από την Κίνα στην περίπτωση που οι κυρώσεις της Δύσης απειλήσουν την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα δεν είναι άλλη από εξαγορές ρωσικών επιχειρήσεων από κινεζικούς ομίλους.

Ακόμη και στο γεωπολιτικό πεδίο η στρατηγική σύγκλιση δεν είναι δεδομένη.

Η Σιβηρία, που σε σύγκριση με την πληθυσμιακή πυκνότητα της γειτονικής Κίνας είναι ακατοίκητη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους φιλόδοξους μάνατζερ των κινεζικών επιχειρηματικών ομίλων προβάλλει σαν το Φαρ Ουέστ του 21ου αιώνα.

Αλλωστε, εδώ και δύο και πλέον δεκαετίες, Ρώσοι αναλυτές μιλούν για ασιατικό Κόσοβο - με άλλα λόγια, προβλέπουν ότι εκτός από τις κινεζικές επενδύσεις στην ανατολικά των Ουραλίων Ρωσία μπορεί να αλλοιωθεί και η δημογραφική της σύνθεση σε όφελος της Κίνας.

Και βέβαια, υπάρχει η όμορη της Κίνας πρώην σοβιετική Κεντρική Ασία όπου η αμφισβήτηση της επικυριαρχίας της Μόσχας δεν προέρχεται όπως στον γειτονικό Καύκασο από τις ΗΠΑ, ούτε από μια παντουρανική Τουρκία, αλλά από την Κίνα, η οποία αργά ή γρήγορα θα γίνει πόλος έλξης για τις ελίτ της περιοχής που για το ορατό μέλλον δεν θα μπορούν να υπολογίζουν σε ρωσικές επενδύσεις.

Τα παραπάνω δεν αμφισβητούν την αξία και τη βαρύτητα της σημερινής τακτικής σύμπλευσης Πεκίνου-Μόσχας, η οποία με τη σειρά της δεν αντιφάσκει με τη γραμμή πλεύσης για αποφυγή σύγκρουσης συνολικά με τη Δύση που έχει χαράξει η Κίνα.

Μακροπρόθεσμα, η Κίνα αποτελεί πρόκληση για τη δυναμική γεωπολιτικής ανασύνταξης της Ρωσίας στον ίδιο βαθμό με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.

Μην ξεχνάμε ότι η κατάκτηση της σημερινής Ουκρανίας από τη Ρωσία ολοκληρώθηκε μετά τα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ ο εποικισμός της Απω Ανατολής με την ίδρυση της πόλης του Βλαδιβοστόκ έναν αιώνα αργότερα.

Αλλωστε, η Κίνα του Μάο ζητούσε την επιστροφή όλης της περιοχής.

πηγη: https://www.efsyn.gr