Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 29 Νοέ 2020
ΚΟΡΩΝΟ-ΑΓΛΑΪΣΜΑΤΑ: Μικρά κείμενα για την πανδημία
Κλίκ για μεγέθυνση




του Β. Χριστόπουλου*

 




                                   Κορωνο – αγλαΐσματα



(1): ΜΕΘ


Στη μεγάλη, σχεδόν άδεια, αίθουσα ο κύριος Μ, πήρε θέση στo βήμα. Τα μάτια του ήταν υγρά, αλλά στο πρόσωπό του είχε χαραχτεί ένα δαιμονικό χαμόγελο. Το βλέμμα του σταθερά καρφωμένο στο φακό της τηλεόρασης. Τον ενδιέφεραν οι τηλεθεατές, σε αυτούς απευθυνόταν. Ήξερε πως τον παρακολουθούσαν με αγωνία. Έφερνε τις αλήθειες από το όρος Σινά.
-Η αντιπολίτευση, είπε, όλο ζητάει ΜΕΘ. ΜΕΘ, ΜΕΘ, ΜΕΘ, κολλήσανε σαν μεθυσμένοι στις ΜΕΘ. Να το ξεκαθαρίσουμε. Όσες ΜΕΘ κι αν έχουμε και 2000 και 5000, το σύστημα υγείας κάποια στιγμή θα κορεστεί. Δεν θα αντέξει, αν δεν χτυπήσουμε το πρόβλημα στην πηγή. Οι ΜΕΘ δεν είναι πανάκεια. Να μην ακούσω ξανά για ΜΕΘ. Και να ξέρουμε πως αν έχουμε 5000 ΜΕΘ και γεμίσο


υν, αυτό θα σημαίνει 2000 νεκρούς. Αυτό θέλουμε; Θέλουμε 2000 νεκρούς;
Οι τηλεθεατές είχαν παγώσει. Δεν το είχαν σκεφτεί: Οι θάνατοι τελικά εξαρτώνται από τον αριθμό των ΜΕΘ: Κάποιοι σκέφτηκαν πως καλύτερα νεκροί στο διάδρομο παρά στο ασφυκτικό περιβάλλον μιας ΜΕΘ.



(2): Οι νεκροί



Ο κύριος Μ. ανέβηκε στο βήμα με ύφος ηγεμονικό. Αποφασιστικός, αυστηρός αλλά και μειλίχιος. Απέπνεε μια ήρεμη δύναμη. Αυτήν που εξασφαλίζει στον ηγέτη ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ. Γνώριζε πως τα λόγια του θα παρουσιαστούν με το βάρος της απόλυτης αλήθειας,
Κοιτούσε σταθερά στο σημείο που ήξερε πως ήταν ο φακός της κάμερας. Αυτή τον ενδιέφερε.

-Μην μιλάτε για νεκρούς, κύριοι της αντιπολίτευσης. Σεβαστείτε τους. Αποτελεί ασέβεια κάθε αναφορά σε νεκρούς. Ύβρις για τους ίδιους αλλά κυρίως για τους οικείους τους που ακόμη θρηνούν. Πέσ’ τε ότι άλλο θέλετε, αλλά μακριά από αριθμούς νεκρών.
Οι περισσότεροι τηλεθεατές συμφώνησαν: Έχει δίκιο ο άνθρωπος, μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Κάποιοι άλλοι, αριστεροί αυτοί, μελαγχόλησαν. Θυμήθηκαν το πρόσφατο παρελθόν και τους 102 νεκρούς της πυρκαγιάς στο Μάτι: Μην κάνουμε κι εμείς τα ίδια, αυτά τα φρικτά που μας έκαναν το 2018, σκέφτηκαν χωρίς καμιά διάθεση συμψηφισμού.
Στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Μ κατέληξε:
-Αφήστε τις μεμψιμοιρίες, κύριοι, εμπιστευτείτε μας. Το πρώτο κύμα της πανδημίας αντιμετωπίστηκε με επιτυχία. Αλλά και στο δεύτερο κύμα πάμε καλά. Αυτό αποδεικνύουν οι συγκρίσεις ανάμεσα σε δεκάδες ευρωπαϊκές χώρες. Οι περισσότερες θρηνούν χιλιάδες. Σε αντίθεση με αυτές, η δική μας μετρά μόλις 1500 νεκρούς.



(3): Η απάντηση του ιδιωτικού τομέα



Ο κύριος Μ. ήταν έτοιμος για ένα ακόμη διάγγελμα. Η Αριστερά το είχε παρακάνει με την γκρίνια της. Στο πρόσωπό του χαράχτηκε το γνωστό δαιμονικό χαμόγελο. Τώρα που οι ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρείες ανακοίνωσαν τα εμβόλια, έπρεπε να δώσει στην Αριστερά μια αποστομωτική απάντηση. Οι μητροπόλεις του καπιταλισμού είχαν φροντίσει γι αυτό. Είχαν χρηματοδοτήσει με δισεκατομμύρια ιδιωτικές εταιρείες και όχι τους κρατικούς οργανισμούς.
-Στην τρέχουσα πανδημία, είπε ο κύριος Μ, η Αριστερά βρήκε ξανά την ευκαιρία να υπερασπιστεί το βραδυκίνητο και γραφειοκρατικό δημόσιο. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η χώρα και ο κόσμος ολόκληρος πλήττονται από μια πανδημία. Κατανοώ ότι ο φόβος κυριάρχησε στις καρδιές των ανθρώπων. Οι ηλικιωμένοι και οι ευάλωτοι αγωνιούν αν θα βρουν μια θέση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο ή μια άδεια ΜΕΘ να τους δεχτεί.
Έλαβα υπόψη μου αυτήν τη νέα κατάσταση. Ενίσχυσα με σύνεση το ΕΣΥ με νέους διορισμούς και νέες ΜΕΘ. Πέραν αυτού όμως του αυτονόητου μας ζητά κι άλλα: Να κάνουμε διορισμούς και στην παιδεία. Μα δεν βλέπουν πως τώρα με την τηλε-εκπαίδευση, αναδείχτηκε η απόλυτη υπεροχή της ιδιωτικής παιδείας; Μας ζητά επίσης διορισμούς και στην πρόνοια και στις συγκοινωνίες. Σε λίγο θα ζητήσει να ανακτήσει το δημόσιο και τις υποδομές, που με κόπο ξεφορτώθηκε από πάνω του: αεροδρόμια, λιμάνια, εθνικές οδούς κλπ.
Ευτυχώς έρχονται τα εμβόλια και η πανδημία θα πάρει τέλος. Θα σταματήσει η προπαγάνδα της και η ανίερη επίθεση κατά του ιδιωτικού τομέα.
Γιατί, αγαπητοί συμπολίτες, ποιοι δημιούργησαν τα εμβόλια; Η Pfizer, η BioNTech, η Moderna. Τελικά, κύριοι της Αριστεράς, αθεράπευτοι νοσταλγοί του δημοσίου, η ίδια η πανδημία δίνει την απάντησή της. Τα σωτήρια εμβόλια δεν τα δημιούργησε κανένα κρατικό ΕΣΥ, κανένα κρατικό πανεπιστήμιο, κανένας κρατικός οργανισμός. Αλλά ο ιδιωτικός τομέας, μέσα από τις κορυφαίες φαρμακευτικές εταιρείες του.


ΥΓ. Γράφοντας το Κορωνο – αγλαϊσματα (1): ΜΕΘ, δεν μπορούσα να φανταστώ πως η πραγματικότητα θα με ξεπερνούσε με τη δήλωση Γ. Γεραπετρίτη: «Οι ΜΕΘ δεν είναι λύση του ζητήματος… Αν είχαμε 5.000 ΜΕΘ θα σήμαινε.. πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών…».




(4): Ένα διάγγελμα αλήθειας


Ο κύριος Μ. ήταν έτοιμος για το νέο κορωνο – διάγγελμά του. Οι κάμερες είχαν στηθεί και οι κάμεραμαν περίμεναν ένα του νεύμα. Η ομιλία είχε δουλευτεί με επιμέλεια από την ομάδα των στενών συνεργατών του μετά από διορθώσεις και πολλές ανασυντάξεις. Η μακιγιέρ είχε ολοκληρώσει το μακιγιάζ. Είχε βάλει και κολλύριο στα μάτια να δείχνουν υγρά, συγκινημένα. Να φανερώνουν άνθρωπο ευσυγκίνητο με ενσυναίσθηση για τις δυσκολίες της κοινωνίας.
Όλα ήταν έτοιμα για ένα ακόμη επιτυχημένο διάγγελμα. Αλλά κάτι τον ενοχλούσε τον κ. Μ. Για άλλη μια φορά θα έλεγε λόγια που δεν τα πίστευε. Θα κορόιδευε την κοινωνία αλλά περισσότερο θα κορόιδευε τον εαυτόν του. Κυρίως εκείνο που τον βασάνιζε ήταν ότι είχε παγιδευτεί στις προτάσεις της Αριστεράς. Υποχρεωνόταν να μιλάει, όχι με επικοινωνιακούς όρους όπως τον κατηγορούσαν, αλλά με τη δική της γλώσσα: Ναι, φροντίζουμε το ΕΣΥ, κάναμε διορισμούς, αυξήσαμε τις ΜΕΘ, σήμερα δωρεάν τεστ, αύριο δωρεάν εμβόλια και δεν συμμαζεύεται…
Είχε παρασυρθεί από την Αριστερά σε έναν λεκτικό ανταγωνισμό ενίσχυσης του ΕΣΥ και κατά συνέπεια του δημοσίου. Ποιος, αυτός που πίστευε στο μικρό επιτελικό κράτος που αφήνει χώρο και ελευθερίες στους ιδιώτες.
Την στιγμή που ο κάμεραμαν τον ρωτούσε:
-Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε; πήρε την απόφασή του. Τώρα ήταν η μεγάλη του ευκαιρία. Ή τώρα ή ποτέ. Έριξε μια ματιά στους στενούς συνεργάτες του που παρακολουθούσαν δίπλα από την κάμερα και αποφασισμένος έσκισε την ομιλία του. Πέταξε τα χαρτιά στο καλάθι και είπε.
-Πάμε παιδιά, είμαι έτοιμος.
-Ξεκινάμε, γράφουμε, φώναξε ο κάμεραμαν. Τρία, δυο , ένα.
Ο κύριος Μ. πήρε μια βαθειά ανάσα και ξεκίνησε.
-Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες. Σήμερα θα σας μιλήσω μέσα από την καρδιά μου. Με την ειλικρίνεια ενός ηγέτη που αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει, επιτέλους, τη γλώσσα της αλήθειας. Ζήσαμε και ζούμε μια πρωτόγνωρη πανδημία. Και είμαι περήφανος που την αντιμετωπίζουμε με επιτυχία, αλλά και χωρίς παρεκκλίσεις από τις αρχές μας. Που την αντιμετωπίζουμε εφαρμόζοντας το πρόγραμμά μας. Χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της Αριστεράς που πλειοδοτεί σε νέους διορισμούς. Χωρίς να διορίζουμε γιατρούς και νοσηλευτές, να χτίζουμε νέα νοσοκομεία για να αυξήσουμε τις ΜΕΘ, χωρίς να διορίζουμε δασκάλους και καθηγητές για να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη. Αντιμετωπίσαμε την πανδημία χωρίς να φουσκώνουμε, να διογκώνουμε το ήδη μεγάλο και βραδυκίνητο δημόσιο που μας ταλανίζει χρόνια τώρα. Απ’ εναντίας, παρά τις δυσκολίες , καταφέραμε να το μειώσουμε. Και να αφήσουμε χώρο στο δημιουργικό ιδιωτικό τομέα: στην υγεία, στην παιδεία, στην πρόνοια. Βέβαια δεν μειώσαμε το κράτος όσο θα θέλαμε αλλά παρά τη σκληρή αντιπολίτευση που δεχόμαστε είμαστε σε καλό δρόμο.
Με τα παρατεταμένα lockdown και τα επικείμενα εμβόλια που σε λίγο καταφτάνουν, είμαι αισιόδοξος ότι γρήγορα θα ξεπεράσουμε την κρίση. Και μάλιστα με καλό ευρωπαϊκό σκορ σε νεκρούς.
Και όταν, με τη βοήθεια του Θεού, εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός ώστε να αποκτηθεί το τείχος της ανοσίας, η Αριστερά και όλη η αντιπολίτευση θα κληθεί να λογοδοτήσει για την πλειοδοσία της. Ναι, θα πάμε σε πρόωρες εκλογές. Παρά το ότι θα βυσσοδομεί χωρίς αιδώ πάνω στους νεκρούς μας, είμαι σίγουρος πως θα πάρει για άλλη μια φορά το μάθημά της. Θα το πάρει από σένα, περήφανε ελληνικές λαέ, όπως και τον Ιούλιο του 2019.
Όταν τέλειωσε και έσβησαν οι προβολείς, οι στενοί του συνεργάτες τον πλησίασαν ανήσυχοι.
-Πρόεδρε, γιατί πήρες αυτό το ρίσκο;
Ο κύριος Μ τους κοίταξε χαμογελώντας με κατανόηση.
-Πότε θα μιλούσα, κύριοι, τη γλώσσα της αλήθειας, αν όχι σήμερα; Σήμερα είναι η ευκαιρία μας. Σήμερα που τα εμβόλια καταφτάνουν, σήμερα που ελέγχουμε τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση είναι στην κατάψυξη. Σήμερα που διαδηλώσεις, απεργίες και κάθε αμφισβήτηση είναι σε ασφυκτική καραντίνα. Γιατί στην πολιτική, κύριοι, τα πάντα ρει. Αύριο πολλά από αυτά μπορεί να αλλάξουν.

Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στο facebook το Νοέμβρη του 2020

* Ο βασίλειος χριστόπουλος  γεννήθηκε στην Πάτρα το 1951.  Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Αθήνας  (1969-1975) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χωροταξία και Περιφερειακή Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης (1989-1990).  Ζει και εργάζεται μόνιμα στην Πάτρα.

Έχει δημοσιεύσει μελέτες για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, δοκίμια για την τέχνη, κείμενα για το θέατρο σκιών,  μικρά πεζογραφήματα, νουβέλες, τέσσερα μυθιστορήματα και πολιτικά κείμενα σε ζητήματα επικαιρότητας.
Από το 2005 μετέχει στο τοπικό  κίνημα  υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών – ριών.  Από   11/6/2013 μέχρι 11/6/2015 συμμετείχε στο κίνημα υποστήριξης της ΕΡΤ και ΕΡΑ Πάτρας.

Κυκλοφορούν τα βιβλία του:

(2018)  Γιατί σε μένα;  Κέδρος, 32 Διηγήματα
(2012)  Δεν θα ησυχάσουμε ποτέ, Κέδρος (μυθιστόρημα)
(2009)  Αναζητώντας το Θεό,  Κέδρος (διηγήματα)
(2005)  Κι εσύ Έλληνας, ρε;,  Κέδρος (μυθιστόρημα)
(2002)  Στο φως της ασετιλίνης,  Κέδρος (μυθιστόρημα)
(1999)  Ορέστης, ο Πατρινός Καραγκιοζοπαίχτης Ανέστης Βακάλογλου, Αχαϊκές εκδόσεις (βιογραφία)
(1998)  Κάτοικος Πατρών,  Κέδρος (μυθιστόρημα)
(1987)  Τέχνη μια δυνατότητα, Αχαϊκές εκδόσεις (δοκίμιο)
(1984)  Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική Αχαΐας,  Μέλισσα (μελέτη)

Για επικοινωνία:  vaschristop@yahoo.gr



 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου