Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 13 Φεβ 2020
Το ελληνοτουρκικό, η κρίση και ο εθνικός αναστοχασμός
Κλίκ για μεγέθυνση
Μάνος Ναρασλής
13/02/2020, 17:41
 

 

Η ιστορία, η γεωγραφία και η συγκυρία είναι οι πυλώνες που καθορίζουν την στρατηγική και διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά της εξωτερικής πολιτικής.

 

Η περίοδος 2009 – 2019 καταγράφεται ως η δεκαετία της κρίσης, της γενικευμένης δοκιμασίας των Ελληνικών αντοχών, οικονομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά. Το σύμπτωμα της ηλεκτρισμένης αντιπολίτευσης που κυριάρχησε κατά τη δεκαετία της κρίσης, παρήγαγε οδυνηρή αμφιθυμία, καταλήγοντας σε έντονη ταραχή, που εκδηλώθηκε με δριμύτητα στο επίπεδο της κοινωνικής συνοχής, επιφέροντας διχασμό. Ωστόσο, η Ελλάδα άντεξε. H δεκαετία της κρίσης ολοκληρώθηκε επιτυχώς, με τη χώρα τραυματισμένη σε επίπεδο κοινωνικής ηρεμίας, αλλά εντός ευρωπαϊκού πλαισίου. Η μετατραυματική ανάγκη της Ελλάδας είναι να μεταβολίσει την εμπειρία της κρίσης και τις αντιξοότητες της σε συνείδηση Εθνική και ιστορική. Η ιστορία δεν είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη ανεύρεσης λύσεων στα προβλήματα του μέλλοντος.

Εν όψει του εμβληματικού 2021, της επετείου συμπλήρωσης διακοσίων ετών από την εθνική παλιγγενεσία, σημείο αναφοράς για τον Ελληνισμό και αφετηρία μιας καινούργιας δεκαετίας που ξεκινά με προκλήσεις επί των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η συγκυρία απαιτεί από την Ελλάδα να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, πολιτικών και διπλωματικών.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, ως προς την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, η στρατηγική της καθημερινής έντασης, που εφαρμόζει η Τουρκία με σκοπό να νομιμοποιήσει τη «σύμβαση» Τουρκίας – Λιβύης, υπό την κυβέρνηση Σαράζ, επιβάλλουν στην Ελλάδα τον αναστοχασμό της εθνικής στρατηγικής με υπευθυνότητα, ευρεία συναίνεση και προοπτική, στη βάση του πραγματικού πατριωτισμού που υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα και παράγει λύσεις.

Προστατεύει την ελληνική κυριαρχία η μετάθεση στο μέλλον των σημαντικών εθνικών επιλογών;

Η πάροδος σαράντα έξι ετών από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και σαράντα τεσσάρων ετών από την ελληνική προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος λειτουργεί προς όφελος της σταθεροποίησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Εγκαθιδρύοντας την πολιτική του κατευνασμού στην Εθνική γραμμή της χώρας. Η επιλογή της υποχωρητικότητας στηρίχθηκε στη δεδηλωμένη Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, επιφέροντας στην Ελλάδα μία επώδυνη σχέση με τον χρόνο, αφήνοντας τη χώρα πίσω από τις εξελίξεις.

Η στρατηγική του Ελσίνκι καθόρισε  την  ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο δεν απέδωσε πολιτική λύση στο Κυπριακό, ούτε τροχοπέδησε την τουρκική παραβατικότητα, αφήνοντας μετέωρη την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

Η Ελλάδα, ως προς τη συγκρότηση Εθνικής γραμμής, έχει χρέος να αναλογιστεί τον στοχασμό του Διονύσιου Σολωμού «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικόν ό,τι είναι αληθές» απομακρύνοντας εθνικιστικές ψευδαισθήσεις, κομματικές αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές αντιθέσεις, αντιλαμβανόμενη την πραγματικότητα με Εθνική υπευθυνότητα.

Η Τουρκία ξεπερνώντας την κρίση ταυτότητας που δημιούργησε ακυρώνοντας την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατάφερε να διεκδικήσει ένα γενικευμένο τουρκικό εξαιρετισμό, επικαλούμενη τη νευρική της θέση στον χάρτη και την ανάγκη προστασίας της εσωτερικής κι εξωτερικής της ασφάλειας, μεταφέροντας τους συσχετισμούς των δυνάμεων σε ένα επίπεδο που η Ευρώπη έχει περιορισμένη επιρροή.

Το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου με ασύμμετρες πολιτικές επιπτώσεις και στρατιωτικές περιδινήσεις δεν είναι πρωτίστως ζήτημα χρόνου, αλλά αποκύημα πολιτικού εφησυχασμού.

Το ερώτημα είναι, αν η περίοδος της αδράνειας καταλήγει στην επίγνωση του Εθνικού αναστοχασμού υπό όρους υπευθυνότητας.

Τα καινούργια δεδομένα δεν επιτρέπουν την προσκόλληση σε ημίμετρες ή μερικές λύσεις. Η εφαρμογή των συμβάσεων παραχώρησης δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης που έχει επικυρώσει η Ελλάδα με διεθνείς εταιρείες λειτουργούν θετικά ως προς την θωράκιση της Εθνικής κυριαρχίας, ωστόσο η Ελλάδα δεν αρκεί να απολαμβάνει ασφάλεια δια της προσκολλήσεως.

Η βάση της Εθνικής στρατηγικής πρέπει να είναι η αναγνώριση μίας διαφοράς με την Τουρκία, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο. Υπό αυτή την αφετηρία μπορούν να ξεκινήσουν διπλωματικές επαφές με την Τουρκία, καθιστώντας σαφές ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας λειτουργούν ευεργετικά, ως προς την διασφάλιση της ηρεμίας στην ευρύτερη περιοχή. Υπό τον όρο του αλληλοσεβασμού, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μεταξύ των δύο κρατών.

Η δεκαετία των προκλήσεων απαιτεί από την Ελλάδα να διαμορφώσει μία διορατική σχέση με την πραγματικότητα.

Αποσαφηνίζοντας την εθνική γραμμή της χώρας.

Προσφέροντας σταθερότητα στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, μέσα από ένα αρραγές μέτωπο πραγματικού πατριωτισμού, στο πλαίσιο συνεννόησης όλων των πολιτικών αρχηγών.

Διατηρώντας το Διεθνές Δίκαιο στο κέντρο του στρατηγικού αναστοχασμού.

Διαμορφώνοντας σαφή στάση στο ελληνοτουρκικό, στηρίζοντας την Κύπρο.

Διευρύνοντας τις συμμαχίες της Ελλάδας, μέσω του ενεργητικού ρόλου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκτιμώ, ότι η ένταση της Ελληνοτουρκικής κρίσης θα εκτονωθεί μέσω της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ίσως υπό κυβέρνηση Εθνικής ενότητας. Ακόμα και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει μία απόφαση για το Αιγαίο και το Καστελόριζο, ως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της  Α.Ο.Ζ, που θα ευνοεί την ελληνική κυριαρχία. Με γνώμονα το «αληθές», τον μοναδικό φορέα πραγματικού πατριωτισμού.

πηγη:https://www.koutipandoras.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου