Η Μέλπω Λεκατσά, ήταν φοιτήτρια της φαρμακευτικής το 1973 και συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Ήταν από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές που έστησαν μέσα στο Πολυτεχνείο το πρόχειρο φαρμακείο και περιέθαλπταν τους τραυματισμένους φοιτητές.

Μετά την φονική καταστολή της εξέγερσης συνελήφθη και βασανίστηκε από στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Πενήντα χρόνια μετά η Μέλπω Λεκατσά μίλησε στο Open για δύο από τους βασανιστές της που συνάντησε τυχαία μετά από χρόνια. 

Τον πρώτο, που ήταν εκ των ταγματαρχών που έδιναν τις εντολές για τα βασανιστήρια, τον είδε τυχαία στη λαϊκή αγορά της Νέας Ιωνίας. Ήταν με τη σύζυγό του και της κουβαλούσε τα ψώνια κάνοντας τον καλό χριστιανό και τον καλό οικογενειάρχη. Ήταν ο άνθρωπος που στο κελί των βασανιστηρίων την αποκαλούσε «πόρνη». 

Τον δεύτερο, που ήταν δεσμοφύλακας και εκτελούσε τα βασανιστήρια, τον συνάντησε τυχαία όταν μπήκε στο φαρμακείο της ένα βράδυ που διανυκτέρευε για να πάρει αντιβίωση.

«Τον είδα μετά από δέκα χρόνια στο φαρμακείο. Είχα διανυκτέρευση και μου ζήτησε αντιβιοτικό, μάλλον, για το παιδί του. Μου είπε ότι δουλεύει στον ΟΤΕ σε κάποιο νησί του Αιγαίου και είναι πολύ καλός οικογενειάρχης», περιγράφει η Μέλπω Λεκατσά και συνεχίζει:

«Τι μου τα λες; Θα σε εξυπηρετήσω γιατί είμαι εν υπηρεσία για τη δημόσια υγεία», του απάντησε.

Είναι ειδικής «κατασκευής» τα άτομα που διαλέγανε για να γίνουν βασανιστές σημειώνει η Μέλπω Λεκατσά και καταλήγει: «Δεν συγχωρώ τους βασανιστές μου. Δεν συγχωρώ όταν έχουν πεθάνει 48 φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Δεν μπορώ να συγχωρέσω».