Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις καταλήψεις των παραλιών, ανακαλύψαμε ακόμα μια πλευρά της διαφθοράς στην Ελλάδα. Ένας επιπλέον τομέας σκανδάλων αναδείχθηκε με αφορμή την πυρκαγιά, το Σάββατο, σε μονάδα ανακύκλωσης υλικών στον Ασπρόπυργο. Η υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής στη συγκεκριμένη περιοχή, που φιλοξενεί αρκετά ανακυκλωτήρια υλικών, έχει παρουσιάσει και άλλα παρόμοια επικίνδυνα περιστατικά. Μάλιστα, το καλοκαίρι του 2015 η Αττική πνίγηκε στον τοξικό καπνό από τη φωτιά σε μονάδα που ανήκε στην εταιρεία Γενική Ανακύκλωση Α.Ε.
Μέσα στη συγκεκριμένη μονάδα βρέθηκαν υλικά τα οποία δεν είχαν καμία δουλειά σε ένα κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων, όπως διάφορων ειδών βιομηχανικά και βιοτεχνικά απόβλητα, που σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να ακολουθούν εντελώς διαφορετικούς «δρόμους» και διαδικασίες για να μην κινδυνεύουν το περιβάλλον και η υγεία των πολιτών.
Μάλιστα, το «ατύχημα» αυτό στάθηκε αφορμή για να κυκλοφορήσουν φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί έναν χρόνο νωρίτερα στο συγκεκριμένο κέντρο και έδειχναν φορτηγό να φορτώνει αδιαχώριστα σκουπίδια (ανακυκλώσιμα και μη ανακυκλώσιμα μαζί) με προορισμό το μεγαλύτερο σκουπιδότοπο της χώρας, τον ΧΥΤΑ Φυλής.
Σε κείμενο με τίτλο «Η μαφία της ανακύκλωσης» στο artinews.gr (22/3/21) είχαν καταγραφεί κατά τη διετία 2019 - 2020 δεκαπέντε (!) περιστατικά πυρκαγιών σε ανακυκλωτήρια. Η παραπάνω πρακτική, όπως και πολλές άλλες, είχαν αναφερθεί και σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Καθημερινή, που έγινε επίσης λίγο καιρό μετά την πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο, το 2015, με περιστατικά εκδίωξης των αρμόδιων ελεγκτών από τις εγκαταστάσεις των εταιρειών «ανακύκλωσης», τσιλιαδόρους που ειδοποιούν τους ιδιοκτήτες αν πλησιάζει κάποιος ελεγκτής την ώρα που στο εκάστοτε ανακυκλωτήριο «ξεφορτώνονται» ποσότητες σκουπιδιών που δεν είχαν καμία πρόθεση να διαχωρίσουν και να προωθήσουν για ανακύκλωση. Κοινώς, μιλάμε για κανονική μαφία, που κλέβει, εκφοβίζει, παρανομεί ασύστολα και δηλητηριάζει το περιβάλλον.
Δυστυχώς, ο δημόσιος φορέας (ΕΟΑΝ) που οφείλει να εποπτεύει τις ιδιωτικές εταιρείες ανακύκλωσης παραδέχεται δημόσια ότι δεν μπορεί να το κάνει, καθώς ακόμα και οι κυρώσεις που επιβάλλει πέφτουν στο κενό -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- και απλώς δεν ισχύουν! Κι έτσι, ως χώρα πληρώνουμε 100 εκατομμύρια τον χρόνο σε πρόστιμα για περιβαλλοντικές παραβάσεις! Και συνεχίζουμε…
πηγη: https://www.avgi.gr