Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 11 Φεβ 2014
«ΕΦΥΓΕ» Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΤΑΚΟΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ….Καλό σου ταξίδι αξέχαστε φίλε………
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Πλήθος κόσμου, την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013, συνοδέψαμε στην τελευταία του κατοικία τον αγαπημένο μας φίλο και συμπατριώτη Γεώργιο Σπυρ. Ντακόλια, που απεβίωσε την προηγούμενη ημέρα σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 87 ετών. Η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κλειτορίας, παρόντων, του Δημάρχου του διευρυμένου Δήμου Καλαβρύτων Γιώργου Λαζουρά, πρώην και νυν Αντιδημάρχων και δημοτικών συμβούλων, πρώην Δημάρχων και Κοινοταρχών, του Βουλευτή Αχαΐας Αθανάσιου Νταβλούρου, καθώς και εκπροσώπων Φορέων και Συλλόγων της Κλειτορίας και της ευρύτερης περιοχής.

Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Δήμαρχος Καλαβρύτων, ο υπογράφων ατομικά και ως πρώην πρόεδρος της τέως Κοινότητας Λυκούριας, πρ. δημοτικός σύμβουλος του τέως Δήμου Κλειτορίας και επίτιμος πρόεδρος της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης, καθώς και ο παριστάμενος Βουλευτής Αχαΐας.

Γέννημα θρέμμα της Λυκούριας, ο Γεώργιος Ντακόλιας, μετά την απόλυσή του από το Στρατό, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κλειτορία, όπου αρχικά δημιούργησε μικρό εμπορικό κατάστημα. Κατά τη διάρκεια της πάνω από εξήντα χρόνια λειτουργίας του, το κατάστημα είχε εξελιχθεί σε σημαντική εμπορική επιχείρηση και σε αξιόλογη βιοτεχνία και βιομηχανία παραγωγής υφασμάτων. Ο μεταστάς είχε προσλάβει και απασχολούσε πολλούς εργαζομένους, κόντρα στο ρεύμα φυγής των νέων από την πολύπαθη επαρχία μας, την εποχή της μεγάλης εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.

Υπήρξε υπόδειγμα ήθους, ευγένειας, καλοσύνης και αυτοσυγκράτησης. Έθετε πάντοτε το κοινό συμφέρον πάνω από το προσωπικό του. Με την αρχοντιά του, την εντιμότητα, την ευπροσηγορία του και την έντονη διάθεση καλόπιστης κριτικής, αρετές που του προσέδωσαν επάξια τα χαρακτηριστικά του ευπατρίδη της τοπικής μας κοινωνίας, καθιέρωσε «Σχολή» στους νεώτερούς του, αρχών κοινωνικής συνύπαρξης και ήθους. Και όλα αυτά με γνώμονα τις ανθρώπινες αξίες, που ο ίδιος από πολύ νέος ενστερνίστηκε και που στις μέρες μας τείνουν να εκλείψουν.

Τον θυμόμαστε από τα πρώτα εφηβικά μας χρόνια ως μαθητές του Γυμνασίου στα Μαζέικα, όπου σχεδόν καθημερινά, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, η κωμόπολη έσφυζε από τους συμπατριώτες μας της γύρω περιοχής. Κατέφθαναν εκεί πεζοπορώντας ή με τα ζώα τους από τα απομακρυσμένα χωριά για την προμήθεια αναγκαίων αγαθών, την εξυπηρέτησή τους από τις πολλές (τότε) δημόσιες υπηρεσίες αλλά και για να βλέπουν τα παιδιά τους, τα πολλά γυμνασιόπαιδα που διέμεναν ανά δύο ή τρία σε νοικιασμένα δωμάτια. Ήταν αδύνατο να μην περάσουν οι περισσότεροι «ταξιδιώτες» από το μαγαζί του Γεώργιου Ντακόλια, που το είχε κατά μεγάλο μέρος μετατρέψει σε εντευκτήριο επικοινωνίας, γνώσεων και πολιτισμού. Για να του σφίξουν το χέρι, να θαυμάσουν την ευγένεια και την καλοσύνη του, να ζητήσουν τη συμπαράσταση και τη βοήθειά του, τις συμβουλές του σε πολλά θέματα, τη συμβολή του στη νουθεσία των τέκνων τους, καθότι ο ίδιος με πατρική αγάπη ενδιαφερόταν για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα, διότι επικοινωνούσε με τους καθηγητές τους και ήταν διαρκώς ενήμερος περί της διαγωγής τους. Και ο αείμνηστος Γιώργος που είχε μάθει από πολύ νωρίς να προσφέρει, να συγχωρεί και να συμπάσχει με το συνάνθρωπο, εγκάρδια, αμέριστα και με αξιοπρέπεια συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων όσων από τους συμπατριώτες ζητούσαν τη συμπαράστασή του, κερδίζοντας την πραγματική φιλία και την αγάπη τους.

Ασχολήθηκε με τα κοινά συμμετέχοντας ενεργά στις δράσεις των πολιτιστικών συλλόγων, των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, του συλλόγου «Ο Καλός Σαμαρείτης» κλπ, αλλά και της Ένωσης των Εμπόρων και Επιχειρηματιών της Κλειτορίας. Κέρδισε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του, εκπροσωπώντας τους επάξια μέσα και από αυτή την εποικοδομητική συμμετοχή του, με τα τόσο εύστοχα επιχειρήματά του που ευχαρίστως δεν επιδέχοντο αντιρρήσεων από οποιονδήποτε.

Δεν δίσταζε να τοποθετεί πάνω από κόμματα και παρατάξεις το συμφέρον των συμπολιτών του, των τότε αυτοδιοικητικών Κοινοτήτων της περιοχής, μετέπειτα του «Καποδιστριακού» Δήμου Κλειτορίας και μέχρι την τελευτή του βίου του, του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων. Είχε πάντα την παρρησία να συμφωνεί ή να διαφωνεί, βάζοντας το δικό του στίγμα στα κοινοτικά και δημοτικά δρώμενα. Όσοι ασχοληθήκαμε με την τοπική αυτοδιοίκηση στην ιστορική και πολύπαθη (πρώην) επαρχία μας, είχαμε την καλή τύχη να έχουμε το Γιώργο τον Ντακόλια ανεπανάληπτο καθοδηγητή, σύμβουλο και μέντορά μας, για τις προεργασίες και την ποιότητα και τις προθέσεις των προσώπων με τα οποία επρόκειτο να συνεργαστούμε, αλλά και για τις προτεραιότητες που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε στη συνέχεια. Όταν δε, διεπίστωνε έριδες και μη επωφελείς παραταξιακές αντιπαλότητες μεταξύ μελών των κοινοτικών και μετέπειτα δημοτικών συμβουλίων, ως ρεαλιστής στη ζωή, με παραινέσεις του εποικοδομητικές, είχε την ικανότητα να μας ενώνει με την αξιοσέβαστη πειθώ του, για την επιτυχία του καλώς εννοούμενου συμφέροντος των συνδημοτών μας.

Με την εξαίρετη και αγαπημένη σύζυγό του, Κρίνα Σπυροπούλου από το Δρυμό Καλαβρύτων, δημιούργησαν μια υποδειγματική οικογένεια. Οι κόρες του, Έφη και Γιάννα, που διαπρέπουν στον επιστημονικό, πολιτισμικό και καλλιτεχνικό τομέα και ακολούθησαν πιστά το χαρισματικό και φωτεινό παράδειγμά του, με τους συζύγους τους και αγαπητούς μας φίλους Κώστα Λαδά και Τάκη Μπαλφούσια, αντίστοιχα, συμπλήρωσαν την ευτυχία του αγαπημένου τους πατέρα και πεθερού, με το να τον καταστήσουν και στοργικό και τρυφερό παππού.

Είναι γεγονός ότι η προσωπικότητα του αείμνηστου Γιώργου έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στις σελίδες της ιστορίας της Κλειτορίας, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής της στον χώρο και στον χρόνο.

Εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του και τους ευχόμαστε την εξ Ύψους παρηγορία.

Τούτα τα λόγια ας είναι λουλούδια από το Σαϊτά, το Χελμό και τις κοιλάδες του Αροάνειου και του Λάδωνα στο Μνήμα, στην Κλειτορία, του αγαπημένου και ακριβού μας φίλου Γιώργου Ντακόλια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

 

29 Δεκεμβρίου 2013

Γεώργιος Μιλτ. Κοσμάς

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου