Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 18 Αύγ 2017
Νίκος και Άννα Βουρνάζου
Κλίκ για μεγέθυνση
Νίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα ΒουρνάζουΝίκος και Άννα Βουρνάζου

 

Φωτό:Η Άννα και ο Νίκος Βουρνάζος (90 και 93ετων) στο σπίτι τους στο Δερβένι Κορινθίας τον Αύγουστο του 2017-πίσω στη στρογγυλή φωτό η Άννα και ο Νίκος (28 και 31ετων) το 1955 την ημέρα του γάμου τους

 

 

 

I'm really glad when I see these news ( Nick Vournazos Donations) , I recover my faith on human kind when I find out that in the world there are still people who are able to give money the real meaning for what it was created.

27 September 2016 -Blanca A Escamilla Ardinsson architect Mexico 

Μετάφραση: Χαίρομαι πραγματικά όταν βλέπω τέτοια νέα(δωρεές Νίκου και Άννας Βουρνάζου), ανακτώ  την πίστη μου στο ανθρώπινο είδος, όταν ανακαλύπτω ότι στον κόσμο εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δίνουν χρήματα για αυτό το πραγματικό νόημα που δημιουργήθηκε.

 

 

 

Ο Νίκος και η Άννα Βουρνάζου κάθε  χρόνο  ανελλιπώς την τελευταία δεκαπενταετία,  λίγο πριν επιστρέψουν στη δεύτερη πατρίδα τους στην Μελβούρνη  Αυστραλίας, προβαίνουν σε πάρα πολλές αγαθοεργίες και φιλανθρωπικές ενέργειες στην γενέτειρά τους την Ανατολική Αιγιάλεια και το Δερβένι Κορινθίας.

Η  φιλανθρωπία του Νίκου Βουρνάζου και της συζύγου του Άννας   ευθυγραμμίζονται σε μια βασική αξία του  ανθρωπιστικού ιδεώδους που δρα ως κινητήρια δύναμη για κοινωνικό αγαθό.  «Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευγενές για την ευημερία της κοινωνίας,  από μια συνεισφορά στην υγεία και γενικά στον συνάνθρωπό μας που βιώνει πολύ δύσκολες περιστάσεις,» σχολιάζει  στο δημοσιογράφο Β. Αντωνίου  εκδότη της εφημερίδας «Στύξ»-www-styga.gr,  τόσο η κ Άννα Βουρνάζου, όσο και ο κ Ν. Βουρνάζος.

 

Το Φιλανθρωπικό

και Κοινωνικό έργο

του ζεύγους Βουρνάζου

 

Το ζεύγος Βουρνάζου τον Φεβρουάριο του 2014, συγκλονισμένο από τη δοκιμασία μιας ανιψιάς που ζει στο Πέρθ Αυστραλίας που είχε  διαγνωσθεί με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, και μιας άλλης κοπέλας που ζει στη γειτονιά τους στη Μελβούρνη, αποφάσισε να συνεισφέρει ενάμισι εκατομμύρια δολάρια στο ίδρυμα «FRONDITHA CARE» για να δημιουργηθεί ειδικευμένη ανεξάρτητη νοσοκομειακή πτέρυγα για άτομα με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας εντός των προτεινόμενων γηριατρικών εγκαταστάσεών της στο Clayton. 

 

               Επίσης  στο ραδιοέρανο του ιδρύματος «FRONDITHA CARE» από το ραδιόφωνο 3ΧΥ Αυστραλίας στις 7 & 8 Μαΐου 2016 (συγκεντρώθηκαν 671.300 δολάρια), το ζεύγος Βουρνάζου ήταν   οι μεγάλοι δωρητές, δωρίζοντας 500.000 δολάρια.

 

               Η συνολική συνεισφορά του ζεύγους Βουρνάζου είναι η πιο γενναιόδωρη στην ιστορία του ιδρύματος  «FRONDITHA CARE»( «Φροντίδα») και της ελληνικής παροικίας στην Αυστραλία, επισημαίνουν όλα τα ΜΜΕ της Μελβούνης Αυστραλίας  και ανέρχεται στο ποσό των δυο εκατομμυρίων δολαρίων!!

 

 

Προσφορά  στην ιδιαίτερή του πατρίδα η χρηματοδότηση 

του έργου «ΠΥΛΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΤΑ ΧΡΥΣΑΜΠΕΛΑ»

 

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, καλοκαίρι 2017, ο Νίκος και η Άννα  Βουρνάζου   διάγοντας υγιώς και  αισίως το 93ο  έτος της ηλικίας του και το 90ο έτος της ηλικίας της, επέστρεψαν ακμαίοι παρά την ηλικία τους στην Ελλάδα ( Ακράτα –Αιγείρα –Δερβένι) για να επισκεφθούν την αγαπημένη «αετίσια φωλιά» τους  όπως αποκαλούν το  σπιτάκι της οικογένειας   στο χωριό του, το Χρυσάνθιο (Βερσοβά) και το σχολείο του στους Αμπελόκηπους (Αρφαρά).  Αισθάνονται και το δηλώνουν περήφανοι για τον τόπο καταγωγής τους με όλους τους τρόπους.

               Κοντά στο σχολείο υπάρχει   η μεγάλη πύλη του δημοτικού  άλσους «Τα Χρυσάμπελα»  και μια πινακίδα που γράφει: «Η ΠΥΛΗ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 2002 ΜΕ ΔΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΥΡΝΑΖΟΥ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΝΑΣ». Τα πεύκα του δημοτικού άλσους «Τα Χρυσάμπελα», που περιζώνουν το δημοτικό σχολείο όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα ο συγγραφέας Νίκος Βουρνάζος, φυτεύτηκαν από τον ίδιο και τους συνομήλικούς του. Ο Νίκος Βουρνάζος επισκέπτεται το άλσος κάθε χρόνο , κάθεται στον ίσκιο των πεύκων και αναπολεί τις μεγάλες προσπάθειες με το κουβάλημα του νερού  στα ξηρά καλοκαίρια για να ριζοπιάσουν.

 

               Μετά από αυτή την υλοποίηση της επιθυμίας του, για την κατασκευή της πύλης του άλσους,  ευχαριστεί τον  εκ Χρυσανθίου κ Αποστόλη Μετζελόπουλο (νυν πρόεδρο της Τ.Κ. Χρυσανθίου)  που σχεδίασε  και επέβλεψε την αρχιτεκτονική μελέτη  αφιλοκερδώς αυτό το θαυμάσιο έργο της πύλης και το περάτωσε,  ενώ η συμβολή του υπήρξε μεγάλη σε συνεργασία  με τον Πολιτιστικό Σύλλογο  Αρφαρών . Το έργο της  πύλης άλσους Χρυσαμπέλων, που βρίσκεται ανάμεσα στα δυο χωριά του Χρυσανθίου και των Αμπελοκήπων έχει κατασκευαστεί με επιλογή αρχιτεκτονικών στοιχείων, παραδοσιακής Ελληνικής Αρχιτεκτονικής, και έχει και κάποια κλασσικά στοιχεία μέσα. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πέτρα και ξύλο.  Το κόστος του έργου έφτασε στα 2.300.000 δρχμ. 

               Οι κάτοικοι αντιμετώπισαν θετικά την προσφορά αυτή, και μάλιστα στη γιορτή κρασιού που γίνεται κάθε χρόνο, ο κόσμος έχει μείνει ενθουσιασμένος από το έργο της πύλης,  αφού διαβαίνουν την πύλη  5.000 άτομα καθε  διήμερο της γιορτής.

 

Στις 17/8/2002 οι φορείς της περιοχής συντάσσουν ευχαριστήριο

 

ΠΡΟΣ

Τον κ. Βουρνάζο Νικόλαο του Σπυρίδωνα και της Βενετσιάνας καταγόμενο εκ Χρυσανθίου και διαμένοντα μόνιμα στη Μελβούρνη Αυστραλίας και προσωρινά στο Δερβένι Κορινθίας.

 

Κύριε Βουρνάζο,

Εμείς οι παρακάτω υπογράφοντες εκπρόσωποι φορέων των Δημοτικών Διαμερισμάτων Αμπελοκήπων και Χρυσανθίου του Δήμου Αιγείρας και πιο συγκεκριμένα:

Ο Νικολαϊδης Νικόλαος Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου του Δ.Δ Χρυσανθίου.

Ο Οικονόμου Σπήλιος Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου του Δ.Δ Αμπελοκήπων.

Ο Σπηλιόπουλος Γεώργιος Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων.

και Κάππος Δημοσθένης Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Χρυσανθίου, θέλουμε με την επιστολή μας αυτή να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας και δι’ημών τις ευχαριστίες των συχωριανών μας για την δωρεάν σας προς τον τόπο μας χρηματοδοτώντας το έργο «ΠΥΛΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΤΑ ΧΡΥΣΑΜΠΕΛΑ» και να επισημάνουμε τα παρακάτω:

Εξαναγκασμένος από την ανέχεια της μεταπολεμικής πατρίδας μας, να μεταναστεύσετε και δίνοντας τους αγώνες σας επί σειρά ετών στους νέους τόπους που σας φιλοξένησαν, πετύχατε να αναδειχθείτε σε σημαίνων στέλεχος της Ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα.

Αποτέλεσμα αυτής της επιτυχίας σας ήταν η σημαντική και ευγενική Προσφορά σας να χρηματοδοτήσετε την Κατασκευή του έργου «ΠΥΛΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΤΑ ΧΡΥΣΑΜΠΕΛΑ».

Πιστεύουμε ότι η επιλογή του συγκεκριμένου έργου δεν έγινε τυχαία. Συναισθηματικοί δεσμοί, αναμνήσεις και βιώματα σας συνδέουν με  το άλσος «ΤΑ ΧΡΥΣΑΜΠΕΛΑ», διότι από το Δημοτικό Σχολείο που είναι μέσα σε αυτό το άλσος αποφοιτήσατε και για την δημιουργία του οποίου εργαστήκατε τότε.

Επίσης, θεωρείτε κύριε Βουρνάζο ότι ο λόφος αυτός λόγω του φυσικού κάλους του και λόγω της θέσης του αποτελεί πόλο τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής, πράγμα το οποίο και εμείς πιστεύουμε καθώς επίσης και η Δημοτική Αρχή και γι’ αυτό έχει προγραμματίσει και εκτελεί μέσα στο χώρο αυτό έργα τουριστικής υποδομής έτσι ώστε τα έργα που έχουν γίνει, το έργο που εσείς χρηματοδοτήσατε, αυτό που η Δημοτική αρχή κατασκεύασε, καθώς και αυτά που στο μέλλον θα γίνουν, να αποτελέσουν δυναμικό ξεκίνημα τουριστικής ανάπτυξης που τόσο ανάγκη έχουν τα Δ.Δ Αμπελοκήπων και Χρυσανθίου.

Τελειώνοντας κύριε Βουρνάζο, θέλουμε για μία φορά ακόμα να σας ευχαριστήσουμε γ αυτήν την ευγενική προσφορά σας στον τόπο.

Οι εκπρόσωποι των φορέων:

Ο Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου  Χρυσανθίου Νικόλαος Νικολαίδης.

Ο Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αμπελοκήπων Σπήλιος Οικονόμου.

Ο Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων Γεώργιος Σπηλιόπουλος.

Ο Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Χρυσανθίου Δημοσθένης Κάππος.

Ο Τοπικός Σύμβουλος Χρυσανθίου Σπυρόπουλος Σπύρος

 

Η ανάπλαση της πλατείας Χρυσανθίου

 

Λίγο πιο κάτω  από το άλσος με το δημοτικό σχολείο, στο Χρυσάνθιο το σπίτι της οικογένειας, όρθιο και ερειπωμένο  και πιο κάτω η πλατεία  με τον μεγάλο πλάτανο στο κέντρο της, αναμορφώθηκε με χρηματοδότηση του Νίκου Βουρνάζου και συντοπίτη φίλου του , επίσης  απόδημου στη Μελβούρνη Νίκου Θεοδώρου.

 

Ήταν η προτροπή του εξαδέλφου Ν. Θεοδώρου καταγόμενου από το Χρυσάνθιο και διαμένοντα στην Αυστραλία και η προτροπή του  κ Αποστόλη Μετζελόπουλου που προσφέρθηκε  αφιλοκερδώς, που συνετέλεσαν στην απόφασή   για  την ανάπλαση της πλατείας Χρυσανθίου με τη Συνεργασία του Δήμου Αιγείρας  ώστε να χρηματοδοτήσουν  ο Ν. Βουρνάζος και ο Ν. Θεοδώρου το έργο αυτό, τοποθετώντας τον άνθρωπο που θα επιβλέψει κα θα φτιάξει το έργο πάντα σε συνεργασία με τον Δήμαρχο.  

 

               Στις  30 Ιανουαρίου 2004 το Δημοτικό Συμβούλιο Αιγείρας, ομόφωνα ενέκρινε στην τακτική συνεδρίασή του, την αίτηση του Νικ. Βουρνάζου και του Νικ. Θεοδώρου, για πρόταση ανάληψης έργου «Ανάπλασης πλατείας του Δ. Δ Χρυσανθίου» με δικούς τους πόρους.

 

               Το δημοτικό συμβούλιο ζήτησε την άμεση εκτέλεση του έργου και διατηρησε το δικαίωμα να επιβλέπει το έργο  και να παρέχει συμβουλές στους δωρητές ή στους πληρεξουσίους τους, ως προς την τεχνική του πλευρά, ώστε οι εργασίες να γίνουν στα πλαίσια της οριοθέτησης αλλά και σύμφωνα με τις προδιαγραφές που υπέβαλε ο πληρεξούσιος των δωρητών κ. Απ. Μετζελόπουλος.

 

               Τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του έργου την  είχε ο κ. Απόστολος Μετζελόπουλος.  Κατασκευάστηκε  νέο δάπεδο στην πλατεία , κατασκευάστηκαν τα πλαϊνά τοιχία με διακοσμητικό τούβλο, και έγινε η διαμόρφωση του δαπέδου  σε σημεία που περνάει ο δρόμος με άλλο σχεδιασμό, ενώ άλλος σχεδιασμός έγινε για την πραγματική πλατεία να ξεχωρίζει πάντα στο ίδιο επίπεδο.

 

               Το κόστος υπολογίσθηκε στα   4 εκατομμύρια δρχμ. περίπου. Το έργο αυτό αναβάθμισε το κέντρο του χωριού και   το ανάπλασε.

 

 

Ο Έλλην Πρέσβυς  στην Αυστραλία πραγματοποιεί  οδοιπορικό

στη γενέτειρα του Ν. Βουρνάζου

 

 

Την προσωπικότητα  επιτυχημένου επιχειρηματία και συγγραφέα ομογενή στην Αυστραλία Νίκου Βουρνάζου, μετά από τη μεγάλη δωρεά του 1,5εκατομ δολαρίων στον προνοιακό οργανισμό «Μέριμνα»της Μελβούρνης για τη δημιουργία νοσοκομειακής μονάδας που θα αφορά την πάθηση Σκλήρυνση κατά πλάκας, αναδεικνύει μέσα από ένα οδοιπορικό ζωής –αφιέρωμα, με πρωτοβουλία της κ. Εύας Δαφαράνου συζύγου του έλληνα πρέσβη στην Αυστραλία κ. Χαράλαμπου Δαφαράνου, συνεπικουρούμενη από την κ. Σοφία Ανδρικοπούλου - Βουρνάζου και της μεγάλης της αγάπης προς τον αδελφό της, και που ήταν όνειρο και παλαιά της επιθυμία.

               Η ψυχή, η δύναμη, η εργατικότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη, το δημοκρατικό ήθος είναι το παράδειγμα που δίνουν οι παλιότερες γενιές στις νέες μέσω του Ν. Βουρνάζου και είναι αυτό που μας συγκινεί τονίζει η κ. Εύα Δαφαράνου.

               Το αφιέρωμα – οδοιπορικό, που καταγράφεται από ταινία μικρού μήκους που σκηνοθετεί η κ. Εύα Δαφαράνου, μια ταινία που σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της «Μέριμνας» στη Μελβούρνη κ. Γιώργο Λεκάκη, έγινε για να προβληθεί κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της νοσοκομειακής πτέρυγας για τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

               Ο πρέσβης κ. Δαφαράνος και η σύζυγός του τίμησαν με την παρουσία τους στην Ανατ. Αιγιάλεια και τη Δυτ. Κορινθία το Νίκο και την Άννα Βουρνάζου, και δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από τους ανθρώπους που μιλούν για το Ν. Β. καθώς και από το μαγευτικό τόπο όπου μεγάλωσε. Το οδοιπορικό περιελάμβανε επίσκεψη, του ζεύγους Χάρη και Εύας Δαφαράνου του Νίκου και Άννας Βουρνάζου στη γενέτειρά του το Χρυσάνθιο Αιγιαλείας, με επίσκεψη πατρικό σπίτι, τις εκκλησίες των Αγίων Αποστόλων (Νέα και Παλαιά) την πλατεία του χωριού που χρηματοδότησε και ο τιμώμενος. Ακολούθως επίσκεψη στους Αμπελόκηπους Αιγιαλείας όπου βρίσκεται το σχολείο εντός του πευκόφυτου άλσους που συμμετείχε στη δενδροφύτευσή του προπολεμικά ο Νίκος ως μαθητής του δημοτικού. Η μεγάλη πέτρινη πύλη του άλσους κατασκευάστηκε με δωρεά του Νίκου.

 

Ο Νίκος Βουρνάζος  στο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού(ΣΑΕ)

 

Ο Ν. Βουρνάζος,  εκπροσώπησε την Αχαϊκή Ομοσπονδία των Αποδήμων της Μελβούρνης(Σύλλογος Πατρών, Παγκαλαβρυτινή Αδελφότης, Σύλλογος  Αιγιαλέων Μελβούρνης) στην 5η  Παγκόσμια Συνέλευση του ΣΑΕ  που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 11 έως 14 Δεκεμβρίου 2003. Όπως είναι γνωστό σκοπός του ΣΑΕ είναι να λειτουργεί ως σύνδεσμος- γέφυρα των απανταχού Ελλήνων που υπολογίζονται σε 7.000.000 περίπου, για την συνέχεια και την καλλιέργεια της γλώσσας , την διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού και ως Lobby για τα Εθνικά θέματα.           

               Ο κ Βουρνάζος, όπως και πολλοί άλλοι απόδημοι τόνισαν,   επισήμανε  ότι η Παγκόσμια Συνέλευση του ΣΑΕ παρουσίασε αδυναμίες και προχειρότητα χαρακτηρίζοντάς την από καλή ως μέτρια. Επεσήμανε δε ότι για να επιζήσει πρέπει στηριχθεί και να βελτιωθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση.     

               Σ’ αυτή τη Παγκόσμια Συνέλευση ελπιδοφόρα και εντυπωσιακή ήταν η παρουσία της νέας γενιάς και των Γυναικών. Τα δίκτυα που εκπροσωπούνταν εκτός  των νέων  και των γυναικών ήταν και τα δίκτυα των επιστημόνων των επιχειρηματιών και το δίκτυο του πολιτισμού.     

               Με περισσή περηφάνια δήλωσε ότι αγάπησε την Αυστραλία σαν πατρίδα, διότι από την αρχή δεν ένοιωσε σαν ξένος, ούτε έφυγε από τις ρατσιστικές επιθέσεις, αλλά αντεπιτέθηκε στο ρατσισμό, κρατώντας την ελληνική   γλώσσα ενώ ταυτόχρονα υιοθετούσε την υπηκοότητά του σαν Αυστραλός.

               Ο κ. Βουρνάζος θύμισε ότι η Αχαϊκή Ομοσπονδία Μελβούρνης το 1995 στο μεγάλο σεισμό του Αιγίου είχε συγκεντρώσει με ραδιοέρανο το ποσό των 200.000δολαρίων, και εκπροσωπεί άξια το νομό μας  δεδομένου ότι  συνεργασία των τριών Αχαϊκών συλλόγων στη Μελβούρνη είναι άριστη σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

 

 

Αθλοθέτης δωρητής  μαθητικών βραβείων

 

Ο Νίκος Βουρνάζος ενθυμούμενος τις γυμνασιακές σπουδές του στα γυμνάσια  Ακράτας και Δερβενίου, αποφάσισε  το σχολικλό έτος 2002 - 2003 να  ενισχύσει με βραβεία μαθητές που θα ασχοληθούν με εργασίες που έχουν αντικείμενο την Ιστορία της Ελλάδας, Αρχαία Βυζαντινή και Σύγχρονη. Με αυτά τα βραβεία ήθελε να επιβραβεύσει πέραν των πρώτων αριστούχων μαθητών που έτσι κι αλλιώς βραβεύονται και άλλες ομάδες μαθητών που θα μελετήσουν με ερευνητικό τρόπο την Ιστορία της Ελλάδας. Ήρθε σε επαφή με τους καθηγητές των Λυκείων Ακράτας κ. Παν Κιζήλο και κ. Παν. Κουμπούρα και έβαλε σε εφαρμογή την ιδέα μου αυτή μέσα από τη  Σχολική  Βιβλιοθήκη  Ενιαίου  Λυκείου  Ακράτας, που   πέτυχε και επεκτάθηκε  τον επόμενο χρόνο και για τους μαθητές  των  Α΄ -   Β΄ και  Γ΄  τάξεων  Λυκείου  των  σχολείων  Αιγείρας  -  Ακράτας  και  Δερβενίου.  Απονέμονταν  2  βραβεία  .   Το  πρώτο  βραβείο  με  ποσό  300  ευρώ  και  το  δεύτερο  με  ποσό  200  ευρώ .  Το  συνολικό  ποσό  του διαγωνισμού  Νίκου  Βουρνάζου  σχολικού  έτους    ανέρχονταν  στα  1100  ευρώ .

 ΟΡΟΙ   ΤΟΥ   ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

·              Οι  εργασίες  των  μαθητών  δεν ήταν μικρότερες  των  1500  λεξεων  ( περίπου  5  σελίδες)  και  παραδίδονται στον  Διευθυντή  του  σχολείου  τους  το  αργότερο  μέχρι  15  Μαρτίου  2004.

·              Βασικά  κριτήρια  αξιολόγησης  θεωρούνταν  :  η  αφομοίωση  προσωπικών  γνώσεων  , η  αξιοποίηση  πηγών  ,  η  υποσημείωση  παραπομπών  ,  η  γνησιότητα  προσωπικής  εργασίας  ,  η  αναφορά  βιβλιογραφίας  . 

·              Την  επιτροπή  αξιολόγησης  τη  συγκροτούσαν  οι  φιλόλογοι  των  σχολείων  Αιγείρας ,  Ακράτας  και  Δερβενίου  για  τον  αντίστοιχο  διαγωνισμό  του  σχολείου  τους .  Το  καθένα  από  τα  τρία  σχολεία  έδιδε βραβείο  με  ποσό  200  ευρώ  την  πρώτη  εργασία  του  σχολείου  και  πρόκρινε  για  τη  γενική  αξιολόγηση  και  μία  δεύτερη  εργασία .

·              Οι  έξι  εργασίες  των  τριών  σχολείων , με  καλυμμένα  τα  στοιχεία  των  μαθητών  και  των  σχολείων  τους, αξιολογούνταν  από  έγκριτο,  γενικής  αποδοχής,  μέλος  του  Συνδέσμου  Φιλολόγων  Αιγιαλείας  και  Καλαβρύτων,  που  έδιδε τα βραβεία στις  δύο  καλύτερες .

          Στην απονομή  των  επάθλων  που πραγματοποιούνταν   κατά  την  τελετή  λήξης  των  μαθημάτων  στα  Λύκεια  Ακράτας  τον μήνα  Μάιο ήταν πάντοτε παρών ο δωρητής  του  διαγωνισμού  - ο  κ.  Νίκος  Βουρνάζος  ο απόδημος  Έλληνας  στην  Αυστραλία ,  εκ  Χρυσανθίου  Αιγείρας ,  που  σε  ηλικία  78  ετών  έγινε πτυχιούχος  Ελληνικής  Φιλολογίας  Πανεπιστημίου  Μελβούρνης.     

 

 

Βιογραφικό

 

Ο Νίκος Βουρνάζος γεννήθηκε στο Χρυσάνθιο Αιγιαλείας το 1924. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και παρέμεινε στο χωριό να εργαστεί για την ανατροφή των έξι μικρότερων αδελφών του. Tα  χρόνια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ) και απολύθηκε Το 1945 μετά τα Συμφωνία της Βάρκιζας.

               Το 1987 τιμήθηκε με το μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης 1941-1945 και με την κρατική αναγνώριση για τα συμμετοχή του στις μάχιμες τάξεις του ΕΛΑΣ.

               Το 1995 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Νέας Αγγλίας (the Univsrcity of New England)  και το 2002, σε ηλικία 78 ετών, πήρε πτυχίο φιλολογίας.

               Εδώ στην Ελλάδα είχε τελειώσει το 8τάξιο γυμνάσιο σε ηλικία 26 ετών, κατ’ οίκον διδαχθείς(πηγαίνοντας στο τέλος του σχολικού έτους για εξετάσεις προβιβασμού, τα πέντε πρώτα χρόνια στην Ακράτα και τις τελευταίες τάξεις  στο Δερβένι Κορινθίας). Το 1951 τελείωσε το τότε γυμνάσιο (Μέση Εκπαίδευση) σε ηλικία 27 ετών, ως κατ’ οίκον διδαχθείς και εισήχθη επιτυχώς στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο δεν του επέτρεψαν να φοιτήσει για λόγους οικονομικούς. Το 1951 έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εισήχθη επιτυχώς , αλλά δεν είχε χρήματα να συνεχίσει. Το 1952 κλήθηκε  να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και αποστρατεύτηκε τον επόμενο χρόνο.

Πήγε  στο στρατό να υπηρετήσει τη  θητεία του και μετά το στρατιωτικό του καθήκον έφυγε για την Αυστραλία.  O Νίκος Βουρνάζος, μεγαλύτερος από τα επτά αδέρφια της οικογένειάς του,   31 ετών το 1955  παντρεύτηκε την 28χρονη Άννα Αντ. Χριστοπούλου και  μετανάστευσαν μαζί  στην Αυστραλία.  Πήγε στην Αυστραλία  με τη γυναίκα του  Άννα Αντ. Χριστοπούλου, που κατάγεται από τα Μαντουριάνικα (Χελιδόρι) Κορινθίας, γιατί είχε δυο αδέρφια εκεί και ήταν πιο εύκολα  να προτιμήσει την ξενιτιά της Αυστραλίας, αφού δεν είχε επαφές με Αμερική Καναδά  κ.ά.. χώρες.

               Εκεί στη Μελβούρνη όταν εγκαταστάθηκε, πήρε τους γονείς του και όλη την οικογένεια. 

               Στην   Αυστραλία  βρήκε εργασία, πράγμα που έλειπε στην πατρίδα, και με οικονομίες αλλά και με την επιχειρηματικότητα που τον διακατείχε ασχολήθηκε με μικρομάγαζα στην αρχή, και κατέληξε εργολάβος οικοδομών που σ’ αυτόν το τομέα προόδευσε. Ένα πράγμα που τον συγκινεί  πάντα είναι η οικογένεια. Πάντα ήθελε την οικογένεια ενωμένη και δυνατή, πράγμα που το κατάφερε με τα αδέρφια του και τις αδερφές του εκεί.  Η συνεργασία, η αλληλοϋποστήριξη, που κρατάει μέχρι σήμερα αποτέλεσε την πορεία της οικογένειάς του,απέδωσε καρπούς.

               Αυτό που τον βοήθησε στο να προοδεύσει ήταν η στέρηση που είχε βιώσει στην πατρίδα. Για το Νίκο η στέρηση  των αγαθών  των προς το ζην, αποτελεί στοιχείο προόδου. Η μη στέρηση που υπάρχει σήμερα στα παιδιά  της σύγχρονης οικογένειας έχει το αντίθετο αποτέλεσμα ομολογεί ο Νίκος και συνεχίζει:

               Δεν μου έδωσε η ζωή παιδιά αλλά αν είχα, όχι μόνο θα τα εκπαίδευα  σκληρά όπως εγώ, αλλά θα τα μάθαινα να γίνουν άνθρωποι αυτοδημιούργητοι. 

               «Η νεολαία των Ελλήνων ομογενών στην Αυστραλία στέκεται πολύ καλά. Στέκεται κοντά με την Ελληνική γλώσσα τον Ελληνικό πολιτισμό και την λαϊκή ελληνική παράδοση, την οικογένεια, αλλά η πορεία προς την τρίτη γενιά θα χαλαρώνει τους δεσμούς αυτούς με την Ελληνικότητα και τις παραδόσεις. Είμαστε περήφανοι γιατί ακόμα η νεολαία βρίσκεται στα ίδια βήματα με τα δικά μας, μέσα από τους Συλλόγους, τα  Ελληνικά σχολεία και τις εκκλησίες που στήνουμε πάντα στις Ελληνικές κοινότητες εδώ.  Η παιδεία που δέχτηκα εγώ εδώ στην Ελλάδα  στις δύσκολες συνθήκες που σου ανέφερα, σκάβοντας όλο τον χρόνο και το βράδυ με το λυχνάρι διαβάζοντας για να δώσω εξετάσεις  προβιβασμού του Γυμνασίου, με αποτέλεσμα να τελειώσω 27 χρόνων,   η δυναμικότητα που είχα και την αισθανόμουν, αυτό είναι που με παρακίνησε να πάω στο Πανεπιστήμιο 70 χρονών, και να πάρω το πτυχίο μου σε ηλικία 78 ετών.  Από το 1965 ασχολήθηκε με τους παροικιακούς οργανισμούς, τους οποίους υπηρέτησε δημιουργικά από υπεύθυνες θέσεις.

 

Συγγραφικό έργο

Τον Οκτώβρη του 2002  ο Ν. Βουρνάζος τέλειωσε το Πανεπιστήμιο τη Νέας Αγγλίας The University of New England και πήρε το πτυχίο  φιλολογίας  Bachelor of Arts σε ηλικία 78 χρονών. Τα τοπικά ελληνικά μέσα ενημέρωσης. σχολίασαν ευνοϊκά την επιτυχία του. Η συνέχεια έμελλε να είναι η συγγραφή   του βιβλίου «Χορεύοντας μόνος».

               Το 2003 επιδόθηκε στη συγγραφή του βιβλίου «Χορεύοντας μόνος», για να βάλει στο χαρτί όσα έζησε και γνώρισε μέσα από τα γεγονότα που άλλοι είχαν διαμορφώσει και εκείνα στα οποία είχε ο ίδιος πρωταγωνιστήσει.

               Ήταν  μια επιθυμία που υπέβοσκε μέσα μου και ζητούσε επίμονα να καταγράψω κάποτε τα γεγονότα που έζησα, πριν ξεχαστούν δηλώνει ο Ν. Β και συνεχίζει:.

               Αρχικός μου στόχος ήταν να συνδέσω το απόμακρο οικογενειακό παρελθόν με το τόσο διαφορετικό παρόν και το απρόβλεπτο μέλλον και να γίνουν μνημόσυνο στους γονείς μου. Η αναδρομή στις εποχές και στις συνθήκες που ζήσαμε εμείς οι παλιοί βοηθά στην κατανόηση των θεσμών και των εξελίξεων των καιρών μας και συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός δίκαιου και δημιουργικοί μέλλοντος. Τα γεγονότα που εμείς οι παλιοί ζήσαμε τις τραγικές εποχές και μας φαίνονταν ασήμαντα. στις εποχές που ζούμε γίνονται σημαντικά και μπορούν να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Έβαλα στο χαρτί όσα έζησα  και όσα άκουσα για να μιλήσουν τα ίδια με τη δική τους αμείλικτη λογική.

Έγραψα για την αιματοβαμμένη Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο για να τιμήσω τους τίμιους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για μια δίκαιη κοινωνία. Όποιοι και να φταίνε. αυτή είναι μια πραγματικότητα. Υπεύθυνες είναι οι ξένες επιρροές και οι ξενόδουλοι δικοί μας ηγέτες όλων των παρατάξεων. 

Έκτοτε ακολούθησαν και άλλα βιβλία πρώτο των οποίων ήταν η μετάφραση  στην Αγγλική του «Χορεύοντας μόνος» «Dancing solo» έκδοση 2004  .

 

               Το  2007 στο δεύτερο βιβλίο του  με τίτλο  «Αν οι νεκροί είχαν φωνή»   όπως είναι συνέχεια του «Χορεύοντας μόνος» που αναφέρεται  συνοπτικά στα γεγονότα της Εθνικής αντίστασης και του Εμφύλιου δηλώνει ο Ν. Βουρνάζος.

               Ο Ν. Βουρνάζος ακούγοντας την  εσωτερική φωνή  που του ‘λεγε ότι «πρέπει να γράψει και τα άλλα». Οι αναμνήσεις, του που του  είχαν γίνει ερινύες,  τον καλούσαν να βάλει στο χαρτί, αυτά  που έζησε και τους ανθρώπους που γνώρισε στους αγώνες για επιβίωση και για μια δικαιότερη κοινωνία.

               Το «Αν οι νεκροί είχαν φωνή. . .»  είναι γέννημα παραπονεμένης φωνής της ιστορικής μνήμης γεγονότων και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που θυσιάστηκαν διαμορφώνοντας έτσι ένδοξες ιστορικές στιγμές σε ιστορικές εποχές και ιστορικούς χώρους της ακριτικής Ανατολικής Αιγιάλειας, όμως φέρνει στο φως  τα δρώμενα της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου όπως αυτός τα βίωσε κατά τη διάρκεια της περιόδου 1941-1949 στην Ανατολική Αιγιάλεια.  

 

               Το  2008 το τρίτο βιβλίο του  με τίτλο «Δυτική Κορινθία-Κατοχή Αντίσταση Εμφύλιος», είναι συνέχεια στα πολεμικά γεγονότα 1941- 1949 του  βιβλίου «Αν οι νεκροί είχαν φωνή» που αναφέρεται στην Ανατολική Αιγιάλεια.

Η Κορινθία σαν σύνολο έδωσε πολλούς αγωνιστές και ικανά στελέχη τόσο στο Αλβανικό μέτωπο όσο και στην Εθνική Αντίσταση.

                              Από τις τάξεις  του μαχητικού  ΕΑΑΣ ο Ν.Β υπηρέτησε  στο νομό Αργολιδο-Κορινθίας και έζησε από  κοντά τα πολεμικά γεγονότα. Στα μεταπολεμικά χρόνια γνώρισε αγωνιστές και έντιιιους απλούς συμιπολιτες από τη Δυτική Κορινθία οι οποίοι του έδωσαν ενδιαφέρουσες μαρτυρίες  για τα πολεμικά γεγονότα εκείνης  της εποχής.

 

 

 

                              Το τέταρτο βιβλίο με τίτλο «ΟΙ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΙ» – «Μετανάστες που κτίζουν ξένες πατρίδες» 2010, είναι ένα βιβλίο ιστορικό και ταυτόχρονα βιογραφικό.

               Ο Ν.Β  περιγράφει όσα έζησε μέσα από   τις τάξεις του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ, τόσο το πολεμικό δράμα όσο και τις δραστηριότητες  των Ελλήνων μεταναστών που  βρέθηκαν πρόσφυγες  σε ξένες πατρίδες.

 

               Το πέμπτο βιβλίο του Ν. Β.  κυκλοφόρησε σε 3 εκδόσεις  έχει «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ»2011, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ 2012, Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ 2013.   

·               Αναφέρεται σ την προσφορά και τις θυσίες της Ελληνίδας γυναίκας στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου.

·              Ο Ν.Β θυμάται το στρατόπεδο Χαϊδαρίου και τις Ελληνίδες που έστειλαν οι Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους στη Γερμανία φορτωμένες σε βαγόνια που ήσαν για ζώα. σα να ήσαν πρόβατα. Θυμάται τις ταπεινώσεις και τους βιασμούς γυναικών της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου από παρακρατικούς και χωροφύλακες. Θυμάται Αθηναίες γυναίκες κατά τη γερμανική κατοχή που πούλαγαν το κορμί τους σε μαυραγορίτες εμπόρους για ένα κομμάτι ψωμί.

·              Όλα αυτά γράφτηκαν για την προβολή και προώθηση της αλήθειας για την άγρια εκμετάλλευση της απανταχού γυναίκας.

·               Συγκέντρωσε  υλικό για την προσφορά της γυναίκας στα χρόνια της κατοχής και στην εθνική αντίσταση καθώς επίσης κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

·              Στο δεύτερο μέρος του  βιβλίου αναφέρεται στις λογοτέχνες Ελληνίδες που διέπρεψαν στη μακρινή Αυστραλία.

 

Στα 92 του, κυκλοφόρησε σε δυο εκδόσεις το τελευταίο βιβλίο του  με τίτλο «ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗ»2015,  Β΄ΕΚΔΟΣΗ 2016.  Σ΄ αυτό το βιβλίο έβαλε στο χαρτί

·               ανησυχίες του που προέκυψαν από τις γενεαλογικές αλλαγές, τόσο στις ελληνικές οικογένειες, όσο και στην Ελληνική Παροικία της Αυστραλίας. Για την αντίδραση των άγγλών στρατιωτών και το ρόλο που έπαιξε η πατρίδα τους στην Μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944 και  μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς

·              για τις Μάχες της ΑΘήνας μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και τις επιπτώσεις που είχαν σε μένα

·              για γεγονότα που έζησα στην ανάμειξή μου  με τα κοινά της Ελληνικής Παροικίας. ιδιαίτερα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και άλλους οργανισμούς τους οποίους υπηρέτησα αφιλοκερδώς.

·              για το ρόλο που έπαιξε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός Χαρκιανάκης στα χρόνια της παντοκρατορίας του.

·              για τους προκατόχου ς ιεράρχες του κ. Στυλιανού και για άλλους που τον ακολούθησαν.

·              για τα πλούτη της Αρχιεπισκοπή ς Αυστραλίας και τι συνέπειες που είχαν στους πιστούς της Ελληνικής Παροικίας.

·              για την ανέγερση του 15καπενταόροφου κτηρίου τη Κοινότητας Μελβούρνης και τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει στην ίδια τη κοινότητα.

·              για τον αρχικαπετάνιο του ΕΛ.ΑΣ Άρη Βελουχιώτη 

·              για τα τραγικά γεγονότα που έζησα όταν αποστρατεύτηκα από τις τάξεις του ΕΛ.ΑΣ και γύρισα στο σπίτι μου στο Δερβένι.

 

Το   καλοκαίρι του 2009 ο Ν. Βουρνάζος  προσπαθεί για διαδημοτικό γηροκομείο Ακράτας –Αιγείρας- Δερβενίου 

 

               Για  την προώθηση και την υλοποίηση του Γηροκομείου των τριών Δήμων Ακράτας Αιγείρας και Ευρωστίνης  βρέθηκε στην ιδιαίτερη κατοικία του, στο Δερβένι Κορινθίας   και το  καλοκαίρι του 2009 ο ομογενής από την Αυστραλία κ. Ν. Βουρνάζος και  εμπνευστής της ιδέας του διαδημοτικού γηροκομείου.

               Στην τοπική εφημερίδα Στύξ  ο κ. Ν. Βουρνάζος για την πορεία της υπόθεσης του Διαδημοτικού Γηροκομείου, είχε τονίσει μεταξύ άλλων:

               «Μετά  από την πάροδο αρκετών μηνών συστάθηκε  και υπεγράφη  συμβόλαιο από εμένα και τους Δήμους Ακράτας, Αιγείρας και Ευρωστίνης στις 22 Ιουνίου 2009 το  κοινωφελές Ίδρυμα με την επωνυμία «ΦΡΟΝΤΙΔΑ»και με περιουσία 10.000Ευρώ,  που   αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα. Προσωρινή  έδρα του Ιδρύματος θα είναι ο Δήμος Ευρωστίνης του Νομού Κορινθίας, και θα μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του στο Δήμο Ακράτας του Νομού Αχαΐας, όταν ανεγερθεί το κτήριο του Ιδρύματος.

               Ακολούθως, κατά την χρονική διάρκεια του καλοκαιριού, προγραμματίστηκε  και πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου,  συνάντηση στην Κ.Ε.Δ  στα κεντρικά γραφεία  της Αθήνας, από εμένα τον πρόεδρο του Τ.Σ του Δ.Δ. Πορροβίτσας κ.  Χαρ. Νικολάου και τον κ. Ανδρέα Κουσουλό μέλος της επιτροπής για το υπό ίδρυση και κατασκευή γηροκομείο,  με τους αρμόδιους της ΚΕΔ κ.κ. Σοφοκλή Οικονομίδη, Κ. Παπακώστα και Ιωάννη Κόκκορη.                        

Στη συνάντηση αυτή διερευνήθηκε η ενοικίαση οικοπέδου οκτώ (8) στρεμμάτων στο Δ.Δ.  Πορρωβίτσας Δήμου Ακράτας. Ο  υπεύθυνος για ενοικιάσεις ακινήτων του Δημοσίου,   είπε ξεκάθαρα «ότι μέχρι το τέλος του χρόνου δεν γίνεται τίποτα γιατί σταματούν οι διαδικασίες παραχώρησης δημοσίων κτημάτων.»

               Στη  συνέχεια,  εγώ,  ο κ Ανδρ. Κουσουλός και  ο κ. Χαρ. Νικολάου συναντηθήκαμε με την πολιτικό μηχανικό κ. Ελένη Μανιατοπούλου, η οποία ανέλαβε την τεχνική μελέτη του κτηρίου για να ολοκληρωθεί ο φάκελος  με το τοπογραφικό, τα σχέδια  που συντάσσει ο δήμος για να υποβληθούν στην αρμόδια Υπηρεσία των Πατρών  να προωθηθεί σχεδίων που απαιτείται για την μίσθωση του συγκεκριμένου ακινήτου»

               Την ίδια χρονική περίοδο  σε συνομιλία με το κ. Π Μελή, Δήμαρχο Ακράτας, υπήρξε και σχετική  δήλωση του Δημάρχου Ακράτας στην  οποία αναφέρονται τα εξής: Π. Μελής: “ότι και να γίνει, με το αν θα προχωρήσει η ενοικίαση  του Δημοσίου κτήματος ή όχι, εγώ θα εξασφαλίσω ακίνητο στην παραλιακή ζώνη για την ανέγερση του κτηρίου του Ιδρύμαματος, μέσα από την Ανώνυμη Μονομετοχική Δημοτική Εταιρεία που έχει στην διαχείρισή της τα ακίνητα του Δήμου”.

Η διοίκηση,  οι σκοποί και οι πόροι  του Ιδρύματος 

«Το Ίδρυμα διοικείται, βάσει του καταστατικού,  από επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από τον Νικόλαο Βουρνάζο ή εκπρόσωπο του, τους Δημάρχους ή εκπροσώπους τους και από τρεις πολίτες, που θα επιλέγονται σε συμφωνία  με τους προαναφερθέντες. Οι πολίτες θα προέρχονται από δήμους Ευρωστίνης, Αιγείρας και Ακράτας αντίστοιχα και ειδικότερα ο πολίτης από το Δήμο Ακράτας θα είναι κάτοικος του Δ.Δ. Πορρωβίτσας.

               Η θητεία του Διοικητικού Συμβουλίου είναι τετραετής. Πρόεδρος του Δ.Σ ορίστηκα εγώ( Νικόλαος Βουρνάζος) ή εκπρόσωπός μου, όλα δε τα μέλη του Δ.Σ, έπειτα από σχετική ψηφοφορία ορίζουν τον Αντιπρόεδρο, τον Γραμματέα και τον Ταμία.  Το Δ. Σ. συνεδριάζει τακτικά κάθε μήνα τουλάχιστον και εκτάκτως όποτε το ζητήσει ο πρόεδρος ή τέσσαρα μέλη του, με γραπτή αίτησή τους προς τον πρόεδρο, πάντοτε όμως έπειτα από πρόσκληση του Προέδρου. Οι αποφάσεις του Δ. Σ. λαμβάνονται κατά πλειοψηφία των παρόντων μελών και σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η γνώμη με την οποία συντάσσεται ο Πρόεδρος ή ο νόμιμος αναπληρωτής του.

               Σκοπός του ιδρύματος είναι η ανέγερση και συντήρηση Γηροκομείου, που Θα φιλοξενεί, χωρίς επιχειρηματικό κέρδος, σε μόνιμη βάση, άτομα της τρίτης ηλικίας, (άνδρες και γυναίκες), μέχρι 60 στον αριθμό, στα οποία θα παρέχει τις εκ του Νόμου προβλεπόμενες δέουσες συνθήκες διαμονής, διατροφής και ιατρικής περίθαλψης, παράλληλα δε και την ψυχαγωγία τους με κάθε πρόσφορο και αρμοδίως εγκεκριμένο τρόπο, δια της υλοποιήσεως πολιτιστικών εκδηλώσεων και λοιπών δραστηριοτήτων, που θα κατατείνουν στο αποτέλεσμα αυτό.

 

Δυστυχώς ούτε μια Δημοτική Αρχή - Αιγείρας ή Ακράτας ήΕυρωσίνης - δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει δημοτική παραθαλάσσια έκταση για την ανέγερση του Γηροκομείου. Το  έργο δεν προχώρησε λόγω του ότι παρέμεινε στις υποσχέσεις των τότε  δημάρχων.

 

Τον  Οκτώβρη του 2009 ο Ν. Βουρνάζος  προσπαθεί για δωρεά ενός πλήρους εξοπλισμένου  ασθενοφόρου για τους Δήμους Ακράτας –Αιγείρας- Δερβενίου

 

Η δυσκολία  συντονισμού των υπηρεσιών της δημόσιας Υγείας σε δυο διαφορετικές Περιφέρειας -Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου- καθώς και των Νομαρχιακών υπηρεσιών –Αχαΐας και Κορινθίας- για τη λειτουργία αποκλειστικής χρήσης ασθενοφόρου στους τρεις δήμους, η δωρεά ποτέ δεν υλοποιήθηκε.  Την ευθύνη φέρουν οι  πρώην Νομαρχίες Αχαΐας και Κορίνθου και οι π. Αποκεντρωμένες Περιφέρειες  Δυτ. Ελλάδας και Πελοποννήσου. 

 

 

 www.styga.gr/Στήλες/κοινωνικα/17 Αυγούτου 2017

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου