Του Ηλία Μακρή - συνεταιριστή, βιοκαλλιεργητή

Αγαπητοί αναγνώστες υποθέτω ότι και σεις αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο είναι να ασχολείται κάποιος με τα κοινά της περιοχής του και να μην κριτικάρει τα κατά τη γνώμη του κακώς κείμενα ή και να επαινέσει τα καλώς γενόμενα και να μη γίνει δυσάρεστος, έστω και αν είναι αληθινά, ιδιαίτερα όταν ζούμε σε κλειστή κοινωνία. Βλέπετε οι αδυναμίες των ανθρώπων και οι προσωπολατρίες δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Τα γράφω αυτά, διότι στο προηγούμενο δημοσίευμά μου, έκανα κριτική στους αρμόδιους της Πολιτικής Προστασίας και βέβαια μέσα σε αυτούς ήταν κι ο κατά κοινή ομολογία όλων, αλλά κι εμού του ιδίου, ο ικανότατος ασχολούμενος με τα κοινά επαξίως ο αρμόδιος της πολιτικής προστασίας καταγόμενος από την περιοχή μας. Εφ' όσον, μέσα από τον τοπικό τύπο, αποφάσισα να περνάω τη σκέψη μου εις ανάγνωση όλων, δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ, επί του τόσο σοβαρού συγκεκριμένου θέματος και να μην καταλογίσω ευθύνες έστω και αν πρόκειται για πολύ στενά δικά μου πρόσωπα.

Υπερέβαλα σε ορισμένους χαρακτηρισμούς. Ζητώ συγνώμη και συγκεκριμένα όσον αφορά τη λέξη «δοσίλογος» αλλά αυτή καθ' εαυτή η ερμηνεία της αφήνει να εννοηθεί ότι εφόσον αναλαμβάνουν να «φυλάξουν το κοπάδι να μην το κατασπαράξει ο λύκος, ενώ τον βλέπουν να έρχεται και δεν τον «σκοτώνουν» και τον αφήνουν να κατασπαράξει το ποίμνιο», τότε θα πρέπει να δώσουν λόγο, διότι στην προκειμένη περίπτωση να βλέπεις το 100 % επικίνδυνο χωράφι προς ανάφλεξη που μπορεί να καταστρέψει την κοινότητα Συλιβαινιωτίκων, θα πρέπει να λογοδοτήσουν ιδιαίτερα στον εαυτό τους. Κι εδώ πρέπει να αναφέρω ότι δεν χρησιμοποίησα τη λέξη δοσίλογος με την έννοια που αποδίδονταν κατά την γερμανική κατοχή σε συνεργάτες των κατακτητών.

Τέτοια δημοσιεύματα μπορεί επιφανειακά να μας στενοχωρούν αλλά στην ουσία είναι υπέρ του στεναχωρούμενου, αρκεί βέβαια να σπεύσει να διορθώσει τον κακό. Έλεγαν οι σοφοί γονείς μας, « όποιος θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίω κι όποιος θέλει το κακό μου με κάνει γελάω», γι' αυτό αγαπητοί μου της Πολιτικής Προστασίας, τον Ηλία Μακρή «γράψτε» τον όπου θέλετε, και δώστε του όποιον χαρακτηρισμό, αλλά «κόψτε μερικά αυτιά» στούς ασυνείδητους, ζαμανφουτίστες που ξέρουν ότι μπορεί να γίνουν πρόξενοι μεγάλης καταστροφής και δεν δίνουν σημασία. «Δρασκελίστε» τον Ηλία Μακρή και προχωρήστε στη δουλειά σας, μην είναι αύριο πολύ αργά! Αν και με τη βροχή του Αυγούστου μάλλον τη σκαπουλάραμε και φέτος. Φαίνεται ότι κουράστηκε ο «Ήφαιστος» από του κάψιμο αρκετού μέρους της χώρας μας, τον πόνεσε και το πόδι του και μάλλον είπε: άσε αυτούς, του χρόνου βλέπουμε.

Σχετικά λοιπόν με τα ανωτέρω και τα εις το προηγούμενο δημοσίευμά μου γραφόμενα, αγαπητοί αναγνώστες μαζί να συζητήσουμε ορισμένες σκέψεις μου έτσι απλά, σαν να είμαστε στο καφενείο, μεταξύ ούζου, καφέ και αναψυκτικών, ν' αναλύσουμε τα παρακάτω. Τι είναι αγαπητοί μου δημοσίευμα; Τι σκοπό έχει; Προς ποιούς απευθύνεται; Και τι επιδιώκει να επιτύχει; Απευθύνεται για ανταλλαγή απόψεων σε κοινωνικές συγκεντρώσεις και βελτίωση των διαφόρων θεμάτων που αφορούν τον τόπο; Διότι αν δεν είναι έτσι και απλώς ο κάθε γράφων κάνει επίδειξη γνώσεων και ρητορικών φράσεων, διότι «στο κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Σαν παράδειγμα αναφέρω αγαπητοί μου, τον αείμνηστο Γεννηματά που κάθισε 13 ώρες σε μια καρέκλα ακούγοντας όλους τους παρευρισκομένους σε μεγαλειώδη λαϊκή συγκέντρωση που έγινε στην Πάτρα, ακούγοντας όλους τους ομιλητές και συγκινημένος σηκώθηκε από την καρέκλα του και είπε : Που είστε κύριοι της Βουλής και των διαφόρων φορέων για να διαπιστώσετε, τι σοφία διαθέτει ο λαός μας. σε αυτή τη λαϊκή κολυμπήθρα όλοι μας να αναβαπτιζόμαστε και όχι μόνο να τους ζητάμε να μας ψηφίσουν, διότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από όλους μας τα θέματα στην πράξη καλύτερα από μας τους διαβασμένους που πολλές φορές είμαστε άσχετοι.

Ευελπιστώντας λοιπόν ότι το παρόν δημοσίευμα θα ταράξει σαν βοτσαλάκι τα λιμνάζοντα νερά, αναφέρομαι αγαπητοί αναγνώστες στην τόσο πολυσυζητημένη από αρμόδιους και φορείς πράσινης ανάπτυξης, τόσο από το κυβερνών κόμμα όσο και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για μείωση των ρύπων, εκμεταλλευόμενοι την ενέργεια από τον αέρα το νερό τα σκουπίδια τη βιμάζα κλπ. Διαβάζοντας αγαπητοί αναγνώστες, άρθρα σοβαρών επιστημόνων. οι οποίοι δίνουν ικανοποιητικές λύσεις, διαβάζοντας επίσης Κ.Υ. Αποφάσεις και Κοινοτικές Οδηγίες που αναφέρονται τόσο για τη διαχείριση υγρών και στερεών αποβλήτων και από τη διαχείριση αυτή και επεξεργασία, να παράγουμε ενέργεια. Βλέποντας τις αετορράχες της περιοχής μας και τα ποτάμια μας να κατηφορίζουν ανεξέλεγκτα παρασέρνοντας μεγάλο μέρος γόνιμης γης, σε πιάνει παράπονο. Διαβάζοντας παράλληλα ότι η χώρα μας πληρώνει ή θα πληρώσει πρόστιμα για τη μη εφαρμογή των Κοινοτικών Οδηγιών, για την εφαρμογή των ανωτέρω «ξύνεις» το κεφάλι σου, «ψάχνεσαι» και μονολογείς: Τι να φταίει άραγε; Από τι υλικά δημιουργείται αυτός ο εφησυχασμός και μαζί με την ρουτίνα διαβίωσης με τη ρουτίνα διαβίωσης καταλήγουμε στην αναβολή με πολλές βέβαια δικαιολογίες, οικονομικές, περιβαλλοντικές κ.λπ..

Το παράδοξο είναι, ότι αυτές οι περιβαλλοντολογικές είναι έργο των ιδίων υπευθύνων. Επειδή λοιπόν κι εγώ πρέπει να δικαιολογήσω τα ανωτέρω, επιτρέψτε μου μερικά στοιχεία και ντοκουμέντα, π.χ. το πόσο παλιά είναι η ιδέα της αιολικής ενέργειας το δείχνει το έγγραφο που έστειλε ο Ευάγγελος Καραβοκυράς το Μάιο του 1913 στο βασιλιά Κωνσταντίνο, ότι εφεύρε μηχάνημα σιδηρούν που μπορεί να εκμεταλλεύεται τους ανέμους και τις θύελλες παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια και τον παρακαλούσε για τη νομιμότητα της εφεύρεσής του. Θα θεωρηθούμε ανιστόρητοι και αγνώμονες αν δεν αναγνωρίσουμε την εφευρετικότητα και τη χρησιμοποίηση από τους προγόνους μας κάθε φυσικής δύναμης, ιδιαίτερα αέρα του νερού, ιστιοφόρα, ανεμόμυλοι, υδρόμυλοι κλπ. Από τα παρακάτω ντοκουμέντα και στοιχεία αποδεικνύεται πόσο αναγκαία είναι η εφαρμογή των ανωτέρω:

1 - σε άρθρο του Γιάννητσοδάκη με τίτλο το πράσινο στο προσκήνιο και υπότιτλο τόσο εύκολο εν τέλει.

2- άρθρο του προέδρου της επιτροπής περιβάλλοντος Κυριάκου Μητσοτάκη με τίτλο οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας την εποχή της κρίσης που αφήνει να εννοηθεί ότι τελικά η κρίση μπορεί να μας βγάλει σε καλό, αν δώσουμε σημασία στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

3 - ετήσια γιορτή αιολικής ενέργειας του 2009 στη Μασσαλία που ευρίσκετο όλο το επιστημονικό και επιχειρηματικό ελληνικό στοιχείο κι όλοι οι ομιλητές εξήραν την ωφελιμότητα και την αναγκαιότητα της εφαρμογής της αιολικής ενέργειας.

4 - παγκόσμια ημέρα του ανέμου το 2009 με προγράμματα και ομιλίες σε όλα τα σχολεία της χώρας και προκήρυξη διαγωνισμού με θέμα την αιολική ενέργεια.

5 - ομιλία του καθηγητή Αρθούρου Ζερβού στην Αίγλη Ζαππείου με αφορμή την παρουσίαση από τον Γιώργο Παπανδρέου του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ με θέμα ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πράσινης ανάπτυξης.

Και πάρα πολλά άλλα αγαπητοί αναγνώστες που χρειάζονται τόμοι να συμπληρωθούν αν τα αναφέρουμε όλα, χαρτιά, γιορτές, αποφάσεις, ομιλίες, διαγωνισμούς κλπ. αλλά ο λαός αυτός, δηλαδή, που σε μια μέρα κατασκεύαζε βαρέλι με νερό και άλεθε ι το σιτάρι του, αυτός ο λαός που στο οροπέδιο του Λασιθίου έφτιαχνε ανεμόμυλους, αυτός του συγκέντρωνε σε χωματολίμνες το νερό για να ποτίσει τα χωράφια του και τα ζωντανά του, αυτός που κάθε μέρα έπαιρνε τα σκουπίδια του σπιτιού του, όσα περίσσευαν από το από τα οικόσιτα και τα έριχνε στις ρίζες των δέντρων, βλέπει σωρούς τα βρωμερά σκουπίδια, βλέπει αδέσποτα καιανεξέλεγκτα τα ποτάμια μας βαίνει στη ράχη για να λιχνίσει στη σταφίδα και ότι άλλο προϊόν και αφού ο αέρας του παίρνει το καπέλο κι έχει διαβάσει η ακούσει τα ανωτέρω σκέπτεται. Τι γίνεται; Ποιί μας διοικούν εν τέλει; Και βέβαια χωρίς να το θέλουμε ι μας βγαίνει πάλι ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ.

Πηγή περιοδικό « Ανεμολόγια».