Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 25 Σεπ 2011
Βιοκαλλιεργητικά - 10 Αυγούστου 2011 18:59
Κλίκ για μεγέθυνση

του Ηλία Μακρή βιοκαλλιεργητή - συνεταιριστή

 

Βρισκόμαστε αγαπητοί αναγνώστες βιοκαλλιεργητές και συμβατοκαλλιεργητές στο «Ζενίθ» των καλλιεργειών των κηπευτικών καθώς και των δενδρωδών και τα προβλήματα πολλά και μεγάλα από τις ασθένειες, μυκητολογικές και μικροβιακές, με το διαχωρισμό των μεν πρώτων σε ωΐδια, περενόσπορους κλπ. και των δεύτερων σε ακάρεα μασητικά - μυζητικά έντομα κολεόππτερα και διάφορων ειδών κάμπιες που προέρχονται από τις όμορφες και φανταχτερές πεταλούδες. Ο αγώνας που καλούμεθα να αναλάβουμε όλοι οι αγρότες είναι τρομερά άνισος, διότι όλα τα παραπάνω που ανέφερα έχουν με το μέρος τους την ίδια τη φύση που τα έχει προικίσει με αφάνταστες αντοχές και οφείλουμε όλοι μας να παραδεχτούμε ότι παρά τις έρευνες και τις προσπάθειες των επιστημόνων μας σε πολλά σημεία έχουμε «μεσάνυχτα» γι' αυτό κι ένας αξιολογότατος γεωπόνος έλεγε ότι αυτά είναι μεγαλόβια κι' εμείς είμαστε τα μικρόβια. Εδώ αγαπητοί μου ψάχνοντας δημιουργήθηκε μια άλλη σκέψη. Αφού «τα πάντα εν σοφία εποίησε», ποιος ξέρει όλα αυτά τα αντιπαθέστατα ζωύφια που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη σε άλλους τομείς, τι ενεργητικό ρόλο μπορεί να παίζουν. Σαν παράδειγμα αναφέρω, ότι του σαλίγκαρου το υγρό κάνει καλό στην επιδερμίδα. Ποιος ασχολήθηκε αν αυτό το υγρό της αντιπαθέστατης βρομούσας μπορεί να είναι χρήσιμο σε κάποιον τομέα της υγείας; Καλούμεθα λοιπόν εμείς μέσα στις τόσες άλλες αντιξοότητες να προφυλάξουμε τα φυτά μας, από όλες τις αρρώστιες διατηρώντας παράλληλα τη φυσική και περιβαλλοντική ισορροπία. Γι' αυτό και οι γεωπόνοι, μας λένε ότι η καταπολέμηση των ασθενειών πρέπει να λαμβάνει τη μορφή στιλέτου κι όχι εκστρατείες. Πρέπει να ερευνάμε σχολαστικά πόσος είναι ο εχθρός, ποιο είναι το αδύνατο σημείο του, ακόμα και σε ώρες της ημέρας ασφαλώς, και πόσο μπορεί να επηρεάζεται το φάρμακό μας από πολλές περιπτώσεις. Αν επί παραδείγματι ραντίσουμε με πυρεθρίνες το μεσημέρι, είναι σαν να μη ραντίσαμε, διότι το φάρμακο διασπάται από το φως της ημέρας.

Αγαπητοί αναγνώστες πολλά από τα φάρμακα που γράφουν στις οδηγίες τους, ότι απαγορεύεται η πώλησή στους ερασιτέχνες. Πως μπορεί να ξέρει ο κάθε γεωπόνος πωλητής ποιος είναι ο ερασιτέχνης και ποιος είναι ο έμπειρος; Αυτά είναι «παραμύθια»! Ακόμα κι αν έχει κάποια υποψία για τον αγοραστή, πολύ δύσκολα θα χάσει το κέρδος από την πώληση.

Αφού αναφερόμαστε για εμπειρία η ερασιτεχνισμό, επιτρέψτε μου δυο λόγια γι αυτό. Το φάρμακο πρέπει να αποσφραγιστεί και εφόσον έχουμε το κατάλληλο εξοπλισμό, μάσκα, γάντια, γυαλιά, όσο πολύ μακριά μπορούμε από την αναπνοή μας, βάζοντας πάντα τη σωστή δόση, πλένουμε το δοσομετρητή και κλείνουμε αμέσως τη συσκευασία. Ποτέ δεν πρέπει να νομίζουμε ότι μεγάλη δόση θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Ο ερασιτέχνης χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό, με το τσιγάρο στο στόμα, αποσφραγίζει το φάρμακο, το φέρνει πολύ κοντά για να διαπιστώσει πόσο γεμάτο είναι, το μυρίζει για να δει αν βρωμάει. Ρίχνει την ποσότητα με το μάτι και ραντίζει, όσο κι αν ο αέρας δεν του επιτρέπει. Προσοχή λοιπόν αγαπητοί μου. Να εφαρμόζουμε σωστά όλα όσα γράφουμε στις οδηγίες.

Επίσης, μεγάλη προσοχή χρειάζεται στις συνκαλλιέργειες ή όποιες οφείλουμε να παραδεχτούμε ομορφαίνουν τον κήπο μας όταν το φτιάχνουμε. Όμως άλλη αντοχή έχει στους ραντισμούς το ένα φυτό από το άλλο. Δεν είναι σωστό να φυτεύουμε μαρούλια στα «καβάλια» της ντομάτας, διότι όταν αναγκαστούμε να ραντίσουμε τη ντομάτα θα πάρει και το μαρούλι φάρμακο το οποίο θα το καταναλώσουμε την επόμενη ημέρα. Ούτε μαϊντανό στην άκρη της βραγιάς. Από τα παραπάνω αγαπητοί μου εύλογα βγαίνει το ερώτημα: αφού μιλάμε για βιοκαλλιέργειες, κατά συνέπεια για βιολογικά φάρμακα, τι χρειάζεται η τόση σχολαστικότητα; Από την πείρα που διαθέτω αγαπητοί αναγνώστες, κανένα φάρμακο δεν είναι «αγιασμός». Το καλύτερο φάρμακο είναι το τίποτα. Αυτό όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον. Επίσης το καλύτερο ζιζανιοκτόνο είναι ένας βοτανισμός όχι ολοσχερής. Καλό είναι να υπάρχουν λίγα αγριόχορτα, διότι με αυτά ασχολούνται και κρύβονται μέσα τους, όλα τα χορτοφάγα μικρόβια, και καλά και κακά.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα παραπάνω γραφόμενα είναι σωστή επαγρύπνηση. Μπαίνοντας ο βιοκαλλιεργητής τον κήπο του, του ψεκαστηράκι πρέπει να είναι στο ζωνάρι του, για να προλαβαίνει το κακό όταν είναι μικρό, εν τη γενέσει του και όχι όταν είναι μεγάλο. Τελειώνοντας επαναλαμβάνω. Προσοχή στη σωστή δόση. Εγώ προσωπικώς έχω παραδειγματιστεί ότι η μεγάλη δόση φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Και παρακαλώ διαβάστε την ιστοριούλα μου:

 

«Όταν θειαφίζαμε τις σταφίδες για την καταπολέμηση της φοβερής κάμπιας που ονομάζεται παραδόξως «αγρότιδα» με το φόρο Ντι -Ντι -Τι, η οποία ως γνωστόν κατέστρεφε τα μάτια του φυτού τόσο βαθιά ώστε όχι μόνο η ζημιά επηρέαζε την παραγωγή εκείνης της χρονιάς, αλλά και της επόμενης. Έκλεισα λοιπόν μια κάμπια και την έριξα μέσα στη συσκευασία του φαρμάκου, έκλεισα το σακί και την άλλη μέρα που ήρθα να συνεχίσω τη δουλειά μου, τη βρήκα κουλουριασμένη και κατά τη γνώμη μου ψόφια. Την πέταξα κάτω στο καθαρό αλώνι και συνέχισα τη δουλειά μου. Όταν γύρισα να πάρω φάρμακο, τη βλέπω να προχωρά με το γνωστό της τρόπο, υγιέστατη. Στο δε σημείο που την είχα πετάξει είχε βγάλει ένα μαύρο υγρό. Όταν ρώτησα το γεωπόνο, μου απάντησε ότι ο άμεσος κίνδυνος την ανάγκασε να μικρύνει την επιφάνειά της, να βγάλει από το σώμα της μια κηρώδη ουσία που την έκανε άτρωτη! Αυτό πιστεύω μας διδάσκει πάρα πολλά όχι μόνο για τις αντοχές που διαθέτουν αυτά τα «τερατάκια». Και τα ονομάζω τερατάκια, διότι π.χ στη βρομούσα αν δεν δώσει ο καλλιεργητής την πρέπουσα προσοχή, μόνον όταν αρχίσει να κόβει καρπούς, τότε θα καταλάβει ότι στην καλλιέργεια υπάρχουν δυσάρεστοι επισκέπτες. Όταν παραδείγματος χάρη στα φασολάκια υπάρχει έναρξη μελίγκρας, δε χρειάζεται να βάλετε τα γυαλιά σας, δώστε απλώς σημασία αν κυκλοφορούν μερμήγκια στην καλλιέργεια. Αυτά ξέρουν γιατί ανεβοκατεβαίνουν στις πυραμίδες των φασολιών.

 

Και όχι μόνον

Ντριν...Κτυπάει το τηλέφωνο του Δήμου και αμέσως βγαίνει ο αυτόματος τηλεφωνητής. Έχετε καλέσει το Δήμο Αιγίου, αν θέλετε την τάδε υπηρεσία πατήστε - 1 - ή αν θέλετε τη δεινα πατήστε - 2 -, και ούτω καθεξής έως το -7-. Αφού λοιπόν κατά την υπόδειξη του τελεφωνητή πατήσεις το σωστό ρυθμό που σ' ενδιαφέρει, σου απαντά : Σε συνδέω «όχι σας συνδέω». Σε 1 λεπτό περίπου απαντά το τηλέφωνο : είναι κατειλημμένο παρακαλώ δοκιμάστε αργότερα. Αυτό επαναλαμβάνεται ώρες ολόκληρες και έρχεται η αγανάκτηση του πολίτη και η απογοήτευση για την επιτυχία του Καλλικράτειου εγχειρήματος. Και σκέπτεσαι αν αυτό είναι επακόλουθο της οικονομικής κρίσης ή είναι κρίση συνειδήσεως και κρίση υπευθυνότητας. Και το χειρότερο που σε κάνει να αγανακτείς, ότι είναι πέρα για πέρα έλλειψη προγραμματισμού, διότι στην προκειμένη περίπτωση το οικονομικό κόστος υπάρχει. Ο κάθε αρμόδιος υπάλληλος τον μισθό του τον παίρνει. Το θέμα είναι αν αυτά που παίρνει τα επιστρέφει, δια της εργασίας του η δια της καρεκλοκαθεδρίας. Και αμέσως κάνεις τη σκέψη: κι αν απάντηση, ξέρει να δώσει λύση στο πρόβλημά σου ή θα σου απαντήσει ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί τα προγράμματα και δεν έχουν διανεμηθεί οι αρμοδιότητες.

Τα γράφω αυτά αγαπητοί αναγνώστες, διότι, για ότι κακό και δυσάρεστο συμβαίνει στις διάφορες υπηρεσίες, φταίει η κρίση. Μέσα σε αυτόν το λαβύρινθο της απογοήτευσης κάνω τη σκέψη: Αν το κάθε νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ενεργούσε όπως ενεργούν οι διάφοροι κερδοσκοπικοί οργανισμοί ιδιωτικού δικαίου, μήπως τα πράγματα θα ήσαν καλύτερα και να σταματήσει αυτή η «καραμέλα» ότι νοσεί η δημόσια διοίκηση. Είναι δηλαδή να σε ποιάνει τρέλα. Αναγνωρίζεις ότι είσαι άρρωστος αλλά δεν κάνεις τίποτα για να θεραπευτείς και μάλιστα η θεραπεία αυτή είναι χωρίς οικονομικό κόστος!

Επειδή έχω συνηθίσει τα πράγματα να τα αντιμετωπίζω στην πραγματική τους διάσταση και με παραδείγματα, θα αναφερθώ στο σοβαρό θέμα της πρόληψης για να μην έχουμε πυρκαγιές και καίμε τη χώρα μας, στην υπηρεσία που ονομάζεται «Πολιτική Προστασία» :

Έπειτα από διαλογική συζήτηση με τον προϊστάμενο αυτής της υπηρεσίας στην περιοχή μας, και ο οποίος όταν ανέλαβε έστειλε εγκύκλιο στα τοπικά διαμερίσματα με την ένδειξη «υπερεπείγον» για τη διενέργεια συντονισμένων ενεργειών αντιμετώπισης του προβλήματος, το οποίο εγώ προσωπικώς το εντοπίζω στην ευαισθητοποίηση του πολίτη πρωτίστως, και δευτερευόντως στην εφαρμογή του νόμου. Εν πάση περιπτώσει από τη συζήτηση βγήκε το συμπέρασμα ότι αν εφαρμοστεί ο νόμος έστω και σε όλους τους ιδιοκτήτες των άκρως επικίνδυνων τοποθεσιών, τότε όλοι θα ζητήσουν να καθαριστούν τα χωράφια τους. Με την πρώτη περίπτωση θα πληρώσουν πολύ περισσότερα. Στην ερώτησή μου γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος μου απάντησε: «είπαμε να μη φτάσουμε ως εκεί» διότι θα πληρώσει πολύ περισσότερα αν το καθάριζε μόνος του. Κάνω τη σκέψη αγαπητοί αναγνώστες: Η φωτιά σου δίνει την πολυτέλεια της ανεκτικότητας, της ευαισθησίας και της κοινωνικής πολιτικής ή ακόμα δε και της ψηφοθηρίας; Σιωπάς για να μη γίνεις δυσάρεστος. Με ποιο δικαίωμα κύριοι της Πολιτικής Προστασίας, κάνετε κοινωνική πολιτική ρισκάροντας να καταδικάσετε ολόκληρη περιοχή σε αφανισμό; Πώς μπορείτε να περνάτε κάθε μέρα από μερικά μέρη άκρως επικίνδυνα για ανάφλεξη, ακόμα και εντός των οικισμών, και να κοιμάστε ήσυχοι; Και αν «ό μη γένοιτο» συμβεί κάτι παραδείγματος χάρη από κείνο το ξεροχώραφο όταν ανεβαίνουμε στη στροφή της Συλίβαινας και καταστραφεί όλη η περιοχή δεν θα σας κυνηγούν οι «ερινύες»; Συγνώμη κύριοι αλλά εγώ δεν μπορώ να σιωπήσω και να μη σας χαρακτηρίσω «δωσίλογους» και εχθρούς του λαού, που αναλάβατε να τον προφυλάξετε από την καταστροφή και το αφήνετε στην τύχη. -

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου