Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 25 Σεπ 2011
Βιοκαλλιεργητικά - 10 Ιουνίου 2011 01:07
Κλίκ για μεγέθυνση

του Ηλία Μακρή βιοκαλλεργητή συνεταιριστή

 

Από την πρωτομαγιά τα ηφαστειάκια,(ο σπιρτάκιας, ο μπουκαλάκιας, ο εξατμισάκιας και ο τσιγαράκιας), παρακαλούσαν τον πατέρα τους να τα αφήσει να απολαύσουν λίγο την άνοιξη μαζί με τον εξάδελφο τους το βοριά, αλλά ο γερο Κούτσαβλος(Ήφαιστος) που ήξερε τι διαβολάκια ήσαν δεν τα άφηνε. Κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Μάη που άρχισε να κιτρινίζει το χορτάρι ξέφυγαν της προσοχής του πατέρα τους και βγήκαν στα βουνά και στους κάμπους και καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα αυτής της εκδρομής. Όταν κατάλαβε ο Θεός του πολυτιμότατου αγαθού της φωτιάς, τρελάθηκε, αλλά ήταν πολύ αργά και δεν το πήρε χαμπάρι κι ο Δίας να ρίξει κανόνι κεραυνό όπως τότε του Φαέθωνα, ποιος ξέρει τι άλλες από τις γνωστές του ασχολίες είχε.

Δεν μπορώ αγαπητοί αναγνώστες, να μην επαναλάβω πράγματα χιλιοειπωμένα, αλλά βλέπετε η επικαιρότητα είναι δύσκολος κριτής και σε προστάζει, τα σοβαρά θέματα να τα επαναλαμβάνεις. Επειδή νομίζω ότι πιο σοβαρό θέμα δεν υπάρχει από την καταστροφική φωτιά και επειδή η φωτιά δεν σβήνει εύκολα και για τους γνωστούς λόγους που όλοι ξέρουμε- αέρας, θερμοκρασία μέρη δύσβατα κ.ά. και το κυριότερο αδυναμία προσωπικού λόγω γήρανσης- δεν έχουμε άλλη λύση από την πρόληψη.

Καθαρίστε λοιπόν όλοι τα χωράφια σας από την ανεπιθύμητη βλάστηση και βέβαια πιο πολύ τα επικίνδυνα σημεία εντός και εκτός οικισμών, πλησίον των δρόμων μέχρις ότου ξυπνήσουν οι αρμόδιοι και νομοθετήσουν νομικό πλαίσιο που να καταχωρεί το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου ως δεκαήμερο πράσινης ανάγκης και καθαρισμού των επικίνδυνων προς ανάφλεξη χωραφιών. Κι όπως όταν ψηφίζεις σου δίδεται διευκόλυνση δικαιολογημένης απουσίας μιας μέρας από την εργασία σου έτσι να δίδεται διευκόλυνση δικαιολογημένης απουσίας μιας μέρας και για την πρόληψη της φωτιάς. Και εξ αυτού του γεγονότος ότι οι κατοικούντες στις πόλεις θα θυμηθούν ότι έχουν και ένα χωραφάκι στον τόπο που γεννήθηκαν ή έχουν αγοράσει ένα οικόπεδο και πρέπει να το καθαρίσουν για να μη γίνει αιτία καταστροφής. Εδώ βέβαια δεν ξέρω τι νομική δυνατότητα έχουν οι Καλλικράτειοι δήμοι στο αν μπορούν να πρωτοστατήσουν και γιατί όχι κι ο δικός μας δήμος να πρωτοπορήσει σε αυτό το θέμα της πρόληψης της φωτιάς, ασφαλώς και σε πολλά άλλα θέματα, όπως κάδους κομποστοποίησης απορριμμάτων δικοπτών στις άκρες των παροχών για οικονομία του πολυτιμότατου αγαθού του νερού και άλλα.

 

Και όχι μόνο

 

Όπως αντιλαμβάνεστε αγαπητοί αναγνώστες το θέμα του προηγούμενου δημοσίευματός μου με τίτλο Μικροί Μεγάλοι, είναι ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας, που έχουν σχέση με την ισορροπία του κοινωνικού ιστού σε παγκόσμιο επίπεδο και γι αυτό, για άλλη μια φορά ζητώ την προσοχή σας αλλά και τυχόν σχόλιά σας. Αφού λοιπόν μιλάμε για σχέσεις ανθρώπων, θεωρώ απαραίτητο να τρέξουμε μαζί στα βάθη των προ Χριστού αιώνων και να δούμε σε ποια κατάσταση βρίσκονταν αυτές οι σχέσεις αφεντικών- δούλων και γιατί όλοι περίμεναν σύμφωνο με τις προφητείες να παρουσιαστεί κάποιος « Μεσσίας» (για την εκκλησία η λέξη « Μεσσίας» θεωρείται μεσίτης προς τον πατέρα Θεό για τη σωτηρία του ανθρώπου. Τώρα πως γίνεται από την «Τριάδα την Ομοούσιον και Αχώριστον» ένα μέλος να γίνεται μεσίτης ας μας το εξηγήσουν οι παπάδες.)

Για να δούμε λοιπόν τι τύχη είχαν οι δούλοι και οι σκλάβοι. Σκλαβοπάζαρα λοιπόν, αλυσοδεμένα πόδια, άνθρωποι σαν τα ζώα να κωπηλατούν με το ρυθμό του τυμπανιστή στα καράβια και με το βούρδουλα στο χέρι των «μπράβων» των μεγάλων... Όπως αντιλαμβάνεστε οι πιο πολλοί από αυτούς πέθαιναν εξουθενωμένοι κι αμέσως αντικαθίσταντο με άλλους που υπήρχαν εφεδρεία και ο αποθανών στη θάλασσα. Πόσα κορμιά έπεφταν κατά τη μεταφορά των μεγάλων βράχων για να γίνουν τα μεγάλα έργα τα οποία όλοι μας αποκαλούμε πολιτισμό της κάθε εποχής Πυραμίδες, Παρθενώνας, Κυκλώπεια τείχη, πανύψηλα κάστρα, βαθιές κατακόμβες και άλλα. Όλα αυτά μυρίζουν αίμα, και αν αφουγκραστούμε έχοντας στο μυαλό μας τα τεκταινόμενα θα ακούσουμε βογκητά και επιθανάτιους ρόγχους. Πόσες αρχόντισσες και άρχοντες του καιρού εκείνου απολάμβαναν το θέαμα της ρίψης σκλάβων στα λιοντάρια η και το θέμα των μονομάχων στο Κολοσσαίο και αν μάλιστα οι μελλοθάνατοι τύχαινε να είναι φίλοι από τη φυλακή τους και δεν βύθιζαν το μαχαίρι ο ένας στο στήθος του άλλου οι άρχοντες απορούσαν και μονολογούσαν «τώρα γιατί δεν τον σκοτώνει»; Που να καταλάβουν οι «μεγάλοι» οι τύραννοι τη φιλία των «μικρών» ανθρώπων.

Και κάποια η νύχτα του Δεκέμβρη γίνεται το μεγάλο το αναμενόμενο, χωρίς κανονιοβολισμούς χωρίς φανφάρες, όχι όμως και χωρίς συμβολισμούς που ξυπνούν όταν τη σκέψη των φτωχών ανθρώπων και των τσοπάνηδων, γιατί τα τσοπανόσκυλα δεν γάβγιζαν, γιατί τα κάρβουνα δεν έκαιγαν, γιατί ήταν τόσο γλυκιά και ήρεμη νύχτα. Άρα κάτι γίνονταν. Ρε λες να ήλθε ο « Μεσσίας» στον κόσμο και να ζήσει η ανθρωπότητα καλύτερες μέρες, με αγάπη, ομόνοια και με ταπεινότητα, ο «μεγάλος» να βλέπει το «μικρό» με συμπάθεια; Σιγά μη γίνει έτσι! Ρε έχει τέτοιες ρίζες το κακό που μικρή πρόοδος μπορεί να έγινε για να σταματήσουν τα σκλαβοπάζαρα και τα σωματοπάζαρα και πολλά άλλα.

Αν τοποθετήσουμε τον καθένα μας, επαγγελματικά, εκπαιδευτικά, οικονομικά σε μια μεγάλη σκάλα και αντιληφθούμε σε πιο σκαλοπάτι βρίσκεται ο καθένας μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι πολύ υψηλά ιστάμενοι δε δίνουν σημασία στους παρακάτω και όχι μόνο σημασία αλλά να αγνοούν παντελώς ότι αυτά τα κάτω σκαλοπάτια τα βουλιαγμένα μέσα στη λάσπη και την υγρασία, στη φτώχεια και στην ανέχεια. Αυτά τα σκαλοπάτια στηρίζουν τα ψηλότερα και αν δεν αντιληφθούν οι «επάνω» ότι αυτά τα κάτω σκαλοπάτια σιγά-σιγά ροκανίζονται και απ' ότι φαίνεται από τα όσα συμβαίνουν και σήμερα ιδιαίτερα στις πόλεις, είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει όλη σκάλα και τότε όλα θα γίνουν ζούγκλα και όποιος φάει τον άλλον.

Τον αδικημένο κανένας νόμος δεν τον σταματά και κανένας «χωροφύλακας», γιατί το μόνο που του μένει είναι η «βία» αφού δεν έχει και τίποτα να χάσει. Το παράξενο είναι ότι δεν οι αδικημένοι δε ζητούν και πολλά πράγματα. Οι ταλαίπωροι, μια ήρεμη ματιά θέλουν, ένα σαραβαλάκι αντί της Μερσεντές, λίγο κρασάκι και ψωμάκι αντί του Αστακού και του χαβιαριού, ένα ντουσάκι αντί του πολυτελούς μπάνιου και της θερμαινόμενης πισίνας, έναν καλό λόγο θέλουν, μια αναγνώριση, ένα χτυπηματάκι στην πλάτη, ένα γεύμα μαζί και όχι χώρια τα αφεντικά και χώρια οι χαμάληδες. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και δεν είναι όλοι το ίδιο και ιδιαίτερα οι εξαιρέσεις αυτές προέρχονται από τους ευρισκόμενους στα μεσαία σκαλοπάτια, γι αυτό επικεντρώνω το δημοσίευμά μου στους πολύ υψηλά ιστάμενους και να ξέρετε ότι οι πιο πολλοί από αυτούς ούτε καν ανέβηκαν από τα σκαλοπάτια αυτά, αλλά με άλλους τρόπους σαλιάζοντας και έρποντας, διότι πολλοί από αυτούς που ανέβηκαν από τα σκαλοπάτια ξέρουν τι θα πει να είσαι υποχρεωμένος σε κάποια περίοδο της ζωής και να αναγκάζεσαι να λες το « ότι πεις εσύ αφεντικό».

Αγαπητοί αναγνώστες θα επανέλθω στο επόμενο δημοσίευμά μου, με το γιατί δεν επιτεύχθηκε η αναμενόμενη επικράτηση του καλού, της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ταπεινότητας, που πιστεύουν πάντα οι άνθρωποι. Τι έφταιξε και δεν πέτυχε, κι' όχι μόνο τι έφταιξε, αλλά ποιοι δεν πρόσεξαν όσο έπρεπε.

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου