Του Ηλία Μακρή Βιοκαλλιεργητή -Συνεταιριστή

Μεταχειρίστηκα αγαπητοί αναγνώστες ποδοσφαιρικό όρο, παρά το γεγονός που ούτε ιδέα έχω αφενός και αφετέρου είμαι εναντίον των όσων γίνονται στο χώρο αυτό με τους χουλιγκανισμούς και τα κερδοσκοπικά τερτίπια :

Ένα μικρό κομματάκι λοιπόν για τα βιοκαλλιεργητικά.

Περνώντας από ένα περιβόλι στην Ακράτα έγινε μάρτυρας ενός φαινομένου, που αποδεικνύει την άγνοια που έχουν ορισμένοι αγρότες για την αξία της βιομάζας και γενικώς των υπολειμμάτων των καλλιεργειών :

Καθάριζε λοιπόν το περιβόλι του, ο συνάδελφος αγρότης, για να το καλλιεργήσει και αφού μάζευε τα χόρτα με το καρότσι, τα πέταγε στον κάλαθο των αχρήστων. Περιττό να αναφέρω βέβαια, έπειτα από τα όσα έχω γράψει κατά καιρούς για το θέμα αυτό αγαπητοί μου, τα πλεονεκτήματα που θα είχε το έδαφος του περιβολιού αν τα ενσωματωμένα μέσα με τη «φρέζα» η ωφέλεια θα ήταν διπλή (και ενσωμάτωση αζώτου αφενός από «λαψάνα και τσουκνίδα» και κατά κάποιο τρόπο απολύμανση από την οξύτητα των πιο πάνω φυτών.

Κι όχι μόνο

1) όπως όλοι μας αγαπητοί αναγνώστες διάβασα κι εγώ ο ίδιος το προηγούμενο δημοσίευμα μου και διαπίστωσα ότι δεν έπρεπε να περάσει στα ψιλά γράμματα, αυτό το μαργαριτάρι, που είναι ο όρκος του μεγάλου Αλεξάνδρου. Γι' αυτό επιτρέψτε μου να σας παρακαλέσω να ανεχθείτε εκ μέρους μου μια εμπεριστατωμένη ανάλυση και πιστέψτε με αξίζει τον κόπο: α)«Εύχομαι να ευτυχήσετε με την ειρήνη». Δεν τους λέει εν ειρήνη αλλά μαζί με την ειρήνη. Να την ενσωματώσετε μέσα στην ψυχή σας να την κάνετε θρησκεία σας, να α είναι ο καταστατικός χάρτης του καθενός στο κάθε βήμα του για να μπορέσουν όλοι μαζί από εδώ και πέρα να ζήσουν μονιασμένοι.

β) «Να θεωρείτε την οικουμένη πατρίδα σας». Δηλαδή στο κάθε βήμα του ο κάθε πολίτης αγκαλιά με την ειρήνη και τη σωφροσύνη να νοιώθει ότι ο τόπος που ζει και διαμένει είναι ένα κομμάτι της μεγάλης πατρίδας για την οποία όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την προκοπή της.

γ) «Δεν χωρίζω τους ανθρώπους όπως μερικοί στενόμυαλοι σε έλληνες και βαρβάρους». Βαρβαρότητα θεωρείται η κακία που έχουν οι άνθρωποι και όλα τα συναφή ελαττώματα που πηγάζουν από αυτή και όσοι έλληνες έχουν αυτά τα ελαττώματα είναι χειρότεροι από βάρβαροι.

δ) «Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή ούτε η ράτσα. Τους κρίνω μόνο από την αρετή που διαθέτουν». Διότι, αγαπητοί αναγνώστες, ο έχων αρετή, και καλώς νοικοκύρης είναι και οικογενειάρχης και καλός εργάτης και καλός δάσκαλος και καλός υπάλληλος και αν του έχει δοθεί κάποια εξουσία και είναι κυβερνήτης ακόμη καλύτερα. Το καλύτερο κυβερνητικο σύστημα αγαπητοί μου είναι εκείνο όπου ο κυβερνήτης και οι πέριξ αυτού έχουν χρησιμότητα και αρετή.

ε) «Τις διαφορές σας να τις λύνετε όχι με τα όπλα αλλά ειρηνικά, στην ανάγκη θα είμαι κι εγώ μαζί σας» Κι' εδώ αγαπητοί μου αξίζει να σταθούμε λίγο και να σκεφθούμε πως ο καβαλάρης του ατίθασου του Βουκεφάλα, που έκοβε «γόρδιους δεσμούς» με τη σπάθα, τους λέει όχι σπάθες και πως ένας μαθητής του Αριστοτέλη είναι και αυτός φθαρτός, ότι δηλαδή «σήμερα υπάρχει» και «αύριο μπορεί να μην υπάρχει» όταν τους έλεγε ότι θα είμαι και εγώ μαζί σας. Την απάντηση θα την βρούμε αγαπητοί μου, αν απαντήσουμε στην αδερφή μου τη γοργόνα «ο βασιλιάς Αλέξανδρος ζει» :

στ) «το θεό να μην τον θεωρείτε ως αυταρχικό κυβερνήτη αλλά ως πατέρα όλων μας». Το θεό όχι τους θεούς σε μια εποχή όπου πολυθεΐας και ειδωλολατρίας. Τόσο μπροστά έβλεπε και τόσο θάρρος διέθετε, όταν αναφέρονταν σε ένα θεό, αγνοώντας παντελώς τους κεραυνούς του Δία.

ζ) «Τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπουδή να τον κρατήσετε σαν σύνολο αγάπης». Αυτό το τελευταίο αγαπητοί αναγνώστες, με ώθησε να αναλύσω μαζί σας αυτό το αριστούργημα. Γι' αυτήν την αγάπη πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι μας που τόσα κατά καιρούς έχουν γράψει μεγάλοι άντρες : π. χ. ο αγράμματος κατά «μερικούς» Μακρυγιάννης κι ο αγράμματος γέρος του Μοριά με το περιβόητο «πριν βγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα παλιά τα περασμένα κάνετε κι εσείς το ίδιο για να ευημερήσει η Πατρίς».

2. Η στήλη αυτή η έχει πολλές φορές τονίσει, ότι τα θέματά της απορρέουν από τα όσα ο κάθε πολίτης αποκομίζει από τη συνδιαλλαγή του με τις διάφορες υπηρεσίες. Αυτό που συνήθως όλοι μας με μια κουβέντα ονομάζουμε δημόσια διοίκηση και γραφειοκρατία και εκ των πραγμάτων τη βάζουμε κοντά και το κερασάκι «νοσεί» και φυσικά όχι αδικαιολόγητα.

Αγαπητοί μου επειδή με ρωτούν πολλοί με τη φράση, πως κάθεσαι και τα «σκαρώνεις» όλα αυτά, έχω κατά καιρούς απαντήσει και απαντώ και πάλι: Πιστεύω στο διάλογο μεταξύ όλων μας και όχι μόνο σε επίπεδο χωριανών, αλλά και μεταξύ τοπικών διαμερισμάτων. Να μαζευόμαστε δηλαδή σε κάποιο χώρο που ασφαλώς θα έχουν επιλέξει ορισμένοι αρμόδιοι φορείς, και εκεί πίνοντας το τσαγάκι μας, το καφεδάκι μας το χαμομηλάκι μας «οι πιο μεγάλοι» να συζητήσουμε ήρεμα και να διαλογιστούμε για τόσα κοινά θέματα που απασχολούν την περιοχή μας. Ασφαλώς σε μια τέτοια συγκέντρωση όλο και θα βρίσκεται και κάποιος σοφότερος να μας πει δυο λόγια και δεν είναι ανάγκη αυτό να γίνεται σε συνδυασμό με χορούς και «κλαπατσίμπανα», καλά είναι και αυτά απαραίτητα αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο αγαπητοί μου. Δε νομίζετε;

Τέτοιες λοιπόν συναντήσεις δημιουργώ στο μυαλό μου, νοερά και όλα αυτά που θα έλεγα για κάθε θέμα, αν συνέβαινε πραγματικά, όπως πιο πάνω αναφέρω τα γράφω στο χαρτί και τα παραθέτω ενώπιόν σας με κάθε σεβασμό και αγάπη. Σκέπτομαι λοιπόν πως σε μια τέτοια συγκέντρωση ήταν αδύνατον να μη ξεφυτρώσει από τους συμμετέχοντες και το θέμα της υδροκέφαλης γραφειοκρατίας. Αν κάποιος λοιπόν κράταγε πρακτικά θα έγραφε: Λαβών το λόγο ο Ηλίας Μακρής ανέφερε τα παρακάτω...

Το θέμα μας λοιπόν είναι για τα διάφορα κρατίδια που υπάρχουν μέσα στο μεγάλο κράτος και για τα οποία μπορούμε να πούμε τις γνωστές σε όλους μας φάσεις «κράτος εν κράτει» και το «βασιλικότερος του βασιλέως» και αναφέρω λοιπόν ονομαστικά το καθένα : δασική υπηρεσία - αρχαιολογική υπηρεσία - ΥΠΕΧΩΔΕ - περιβαλλοντολογικές οργανώσεις με τα διάφορα επώνυμα π. χ. Προστασίας Φαραγγιών, εθνικών πάρκων, φιλοζωικές οργανώσεις κλπ., κι οπωσδήποτε με όσα παρακλάδια που μπορεί να υπάρχουν σε αυτές.

Επειδή είναι πολύ μεγάλο θέμα, ασφαλώς δεν μπορεί να εξαντληθεί με ένα δημοσίευμα, ασφαλώς θα χρειαστούν και άλλα.

Η δασική υπηρεσία λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες, με τις διάφορες επί μέρους υπηρεσιακές αρμοδιότητες και γραφειοκρατικές καθυστερήσεις δυσκολεύει αφάνταστα τη ζωή των πολιτών που ζητούν η που τους αναγκάζουν να ζητούν τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις.

Ξέρω βέβαια πως υπάρχουν νόμοι που πρέπει να εφαρμόζονται, και εδώ έρχεται η ικανότητα και η οξυδέρκεια του κάθε υπαλλήλου να διεκπεραιώσει το κάθε θέμα, που τις περισσότερες φορές ερχόμενος στο κάθε επίμαχο θέμα, λαμβάνει ύφος στρατηγού και περιμένει ασφαλώς να του γίνει η γνωστή πρόταση του γρηγορόσημου. Σαν παράδειγμα αναφέρω, αν κάποιος θέλει να πουλήσει ένα κτήμα φυσικά με συμβόλαιο και τοπογραφικό και μέσα στη μέση τον κάμπο ακόμα να είναι, πρέπει να πάρει άδεια αποχαρακτηρισμού, ότι δεν είναι δάσος. Και εδώ αγαπητοί μ ου αναγνώστες, αλίμονο αν έχει τίποτε πουρνάρια ή έχει αφήσει ο νοικοκύρης και κάνα πεύκο για σκια ή αν στο πρανές κάποιου κτήματος ολιγώρησε να καταστρέψει την έστω και μικρή λογγώδη βλάστηση.

Άλλο παράδειγμα αγαπητοί μου πιο χαρακτηριστικό της ταλαιπωρίας και της άρνησης του αρμόδιου υπαλλήλου και την άγνοιά του ότι στον κάθε νόμο υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Δρομολογεί ένας φορέας είτε αρμοδιότητος τοπικής Αυτοδιοίκησης είτε ΤΟΕΒ κλπ., ένα έργο άρδευσης ή ύδρευσης και χρειάζεται την κατασκευή δεξαμενής για την αποθήκευση νερού και υπάρχει ανάγκη να γίνει εντός της δασικής έκτασης. Ξεχάστε το αγαπητοί αναγνώστες ότι θα δοθεί άδεια. Και επειδή παρόμοια περίπτωση έτυχε προσωπικό σε μένα και στην ερώτησή μου, απαιτεί το δημόσιο συμφέρον από το κράτος να είναι μέσα στο δάσος δεξαμενές με νερό; Η να μην είναι; Θέλετε αγαπητοί αναγνώστες να ακούσετε την απάντηση; Και τελειώνω με αυτή.

Εγώ κύριε Μακρή εφαρμόζω αυτά που με διάτασει ο νόμος.

Δασική υπηρεσία συνέχεια σε επόμενο δημοσίευμα.