του Ηλία Μακρή συνεταιριστή βιοκαλλιεργητή

Αν συμφωνείτε αγαπητοί αναγνώστες, ότι μεταξύ μας πρέπει να ανταλλάσσουμε απόψεις γύρω από διάφορα θέματα που έχουν σχέση, με την υγεία μας, με τις καλλιέργειές μας, με την πορεία μας γενικότερα στην κοινωνία, ή αν κάποιος από το χώρο μας διαπίστωσε κάτι, ή διάβασε, ή παραδειγματίστηκε ο ίδιος σε κάτι, πρέπει να το μεταφέρει και στους άλλους, τότε καλώς γράφω τα παρακάτω. Εγώ προσωπικώς πιστεύω ότι όχι μόνο πρέπει, αλλά είναι και υποχρέωση όλων μας, να μεταφέρουμε και στους άλλους ότι νομίζουμε ότι μπορεί να τους ωφελήσει. Προχωρώ πιο πέρα και πιστεύω ότι αμάρτημα δεν είναι αν θα φας λάδι την ημέρα της νηστείας. Αλλά φοβερό αμάρτημα είναι, να κρύβεις μέσα σου κάτι που ξέρεις και που μπορεί να ωφελήσει και τους άλλους. «Βάζεις δηλαδή τη λυχνία κάτω από το τραπέζι και όχι επάνω στο τραπέζι να φωτίζονται όλοι».

Και επιτέλους μπαίνω στο θέμα μας.

Ποιος γιατρός δεν έχει εκφραστεί αρνητικά για τις δυο άσπρες «σκόνες», τη ζάχαρη και το αλάτι. Εμείς όμως δυστυχώς εξακολουθούμε να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες και από τα δυο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως πρόκειται για τη ζάχαρη και για την οποία μάλιστα, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις, που ή τις αγνοούμε, ή τις ξέρουμε αλλά τις παραβλέπουμε. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικές. Ποιος από μας δεν ξέρει τη θρεψίνη, που έκανε θραύση στον παιδόκοσμο στη δεκαετία του 60 που παράγεται από το ακίνδυνα και υπέροχα σταφύλια μας; Όπως επίσης και την σταφιδίνη, το συμπυκνωμένο αυτό εκχύλισμα που βγαίνει από τη σταφίδα και τη μεταχειρίζονται οι ζαχαροπλάστες για την παραγωγή χαλβά εξαιρετικής ποιότητας. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε ότι καλά το τέλος του 19ου αιώνα που η χώρα μας αντιμετώπισε μεγάλη σταφιδική κρίση, ο δικτάτορας τότε Μεταξάς απαγόρευσε τη χρησιμοποίηση ζάχαρης στη βιομηχανία γλυκισμάτων, για να ενισχύσει τους αγρότες με νόμο, ο οποίος έπαψε να ισχύει από το 1965 και μετά. Πολλά, αγαπητοί μου αναγνώστες υπάρχουν που μπορούν να αντικαταστήσουν τη ζάχαρη και βέβαια είναι δυνατόν να αγνοούμε το θείο και πολύτιμο γλυκαντικό, το μέλι. Αναφέρω μερικά: χαρουπόμελο, σιρόπι άγανης, σιρόπι σφένδαμου, ξυλιτότη και άλλα.

Ο λόγος όμως που αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα είναι ότι από πολλά χρόνια χρησιμοποιείται από τους Ινδιάνους τις Παραγουάης ένα φυτό που θυμίζει το ζαχαρότευτλο και ονομάζεται ΣΤΕΒΙΑ, Και από τα όσα πλεονεκτήματα έχει, το ονομάζουν ελπιδοφόρο, διότι ενδέχεται στο προσεχές μέλλον να συμβάλλει στην αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, τόσο του καπνού, όσο και των ελαιοδένδρων και γιατί όχι και πολλών άλλων μη προσοδοφόρων.

Επιτρέψτε μου μερικά από τα πλεονεκτήματά της: υποκαθιστά πλήρως τη ζάχαρη αφού είναι πιο γλυκιά και χωρίς καθόλου θερμίδες- είναι 150 έως 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη- και καμία ένδειξη μέχρι στιγμής δεν υπάρχει για να επιθυμητές δράσεις στον οργανισμό του ανθρώπου. Αντιθέτως έρευνες στην Παραγουάη έδειξαν ότι η Στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριακές ιδιότητες. Είναι ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η ουσία της Στέβιας είναι σταθερή ακόμα και σε 200ο βαθμούς Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική. Αποτελεί πηγή χρήσιμων φυσικών χημικών ουσιών πολύ ωφέλιμες για τον ανθρώπινο οργανισμό όπως, υποκαθιστά τη ζάχαρη για τους διαβητικούς, είναι αντιυπερτασική, αντιβακτηριακή, αντιοξειδωτική, προλαμβάνει την τερηδόνα ρυθμίζει το ζάχαρο στο αίμα, είναι η καρδιοτονωτική, επουλωτική και περιποιείται το δέρμα.

Στη χώρα μας καλλιεργείται προς το παρόν σε πειραματικό στάδιο με στόχο ενδεχομένως να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση σε πολλές όπως πιο πάνω ανέφερα καλλιέργειες. Και ίσως αυτή την ώρα που γράφεται αυτό το δημοσίευμα, να έχει πάρει την έγκρισή της από τους υπουργούς Γεωργίας των χωρών της Ε.Ε. δεδομένου ότι έχει πάρει θετική γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των τροφίμων «EFSA» για την πλήρη νομιμοποίηση της.

Στη χώρα μας χρησιμοποιείται για οδοντιατρική και καλλυντική χρήση. Ελεύθερα χρησιμοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ελβετία, Ιαπωνία, Κίνα, ο Λατινική Αμερική, και τελευταία στη Γαλλία από τις 26 -08-2009 η κόκα-κόλα και η πέπσι-κόλα, τη χρησιμοποιούν ήδη στα προϊόντα τους. η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων «EFSA» τον Απρίλιο 2010 ανακοίνωσε ότι τοξικολογικά τα παράγωγα της Στέβιας είναι τελείως ασφαλή για την ανθρώπινη υγεία. Με τα από τα παραπάνω αγαπητοί μου, περιμένουμε νομοθετική ρύθμιση και στη χώρα μας, έτσι ώστε να καλλιεργηθεί αντί του καπνού προς το παρόν, αφού η τεράστια ζήτηση θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα πολλών αγροτών στη χώρα μας από τις εξαγωγές. Οι αγρότες μας πέραν από τη συμμετοχή τους στην πράσινη ανάπτυξη πρέπει να προσανατολιστούν και προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών συνυπολογίζοντας στα προγράμματά τους και τον αγροτουρισμό. Μόνο δια του τρόπου αυτού μπορούν να συμπιέσουν το κόστος παραγωγής και να εφαρμοστεί ο χρυσός κανόνας, «σπανιότης και πλημμυρίς» για την επίτευξη ικανοποιητικών τιμών.

Από τα παραπάνω, βγαίνει το συμπέρασμα, ότι όλα τα θέματα έχουν σχέση με την κατάσταση που έχουμε βρεθεί τώρα. Τώρα βέβαια θα μου πείτε, τι δουλειά έχει η κατανάλωση υποκατάστατων γλυκαντικών ουσιών αντί για ζάχαρη, σύμφωνα πάντα με τους επιστήμονες γιατρούς τους διατροφολόγους κ.λ.π. Όσο λιγότερους διαβητικούς και παχύσαρκους έχουμε τόσο λιγότερο κόστος περίθαλψης και κατά συνέπεια λιγότερες δαπάνες στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και με το σκεπτικό ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει την υγεία των πολιτών, ακόμη και τους κλέφτες και τους κακούργους και τους παραδικαστικούς και τους δολοφόνους και κάθε «καρυδιάς καρύδι». «Νους υγιής εν σώματι υγιή» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας. Ας φροντίσουμε λοιπόν για το υγιές σώμα, χωρίς να σπαταλάμε χρήματα όσον αφορά το νού, δεν το βλέπω σύμφωνα με αυτά που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας. Είναι «κομμάτι» δύσκολο.-