Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 25 Σεπ 2011
Βιοκαλλιεργητικά και όχι μόνο  - 09 Σεπτεμβρίου 2010 10:05
Κλίκ για μεγέθυνση

Του Ηλία Μακρή βιοκαλλιεργητή συνεταιριστή

 

Ελπίζω αγαπητοί αναγνώστες να συμφωνείτε ότι από τη στήλη των βιοκαλλιεργητικών, έχω το δικαίωμα να μην ασχολούμαι μόνο με τις καλλιέργειες των φυτών και δένδρων αλλά και με διάφορα άλλα θέματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον, με τις διάφορες επιπτώσεις που έχουν οι διάφορες δραστηριότητες του ανθρώπου σε αυτό, άλλες διότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, και άλλες διότι εκείνη τη στιγμή που τις κάνει δεν σκέφτεται τα μετέπειτα, ή πολλές φορές τα σκέπτεται αλλά ενεργεί διότι έτσι τον βολεύει, θεωρώντας μάλιστα ότι αυτό το δικό του, είναι πολύ μηδαμινό μπροστά στα περιβαλλοντολογικά χάλια που υπάρχουν.

Για αυτό πολλές φορές αν παρατηρήσεις κάποιον για κάτι που θεωρείς επιβαρυντικό, παίρνεις την απάντηση «ωχ καημένε, εδώ δεν βλέπεις πως περπατάμε όλοι μας σε ένα τεντωμένο σκοινί κι εσύ ψάχνεις ψύλλο στ' άχυρα». Δηλαδή ψύλλο στ' άχυρα θεωρεί τα καμένα λάδια που ρίχνουν για να εξαλείψουν τη σκόνη από τούς δρόμους και γύρω- γύρω από τα σταφιδάλωνα. Ψύλλο στ' άχυρα θεωρεί τον διασκορπισμό νιτρικών λιπασμάτων και μάλιστα 36% στα περιβόλια σε διαπερατά εδάφη και πάνω από πηγές που υδρεύονται χιλιάδες άνθρωποι. Ψύλλο στ' άχυρα θεωρεί σύμφωνα με το προηγούμενο δημοσίευμά μου, αν η φωτιά κάψει τα πάντα αρκεί να μην καούν σπίτια. Ασήμαντο θεωρείται το γεγονός ότι πολλοί οι απορροφητικοί βόθροι βρίσκονται ελάχιστα μέτρα από τις υδροφόρες πηγές και κατά μήκος των ακτών που κολυμπάμε οι γονείς και τα παιδιά τους, ανυποψίαστοι κάνουν τις γαργάρες με θαλασσινό νερό επειδή είναι και ιωδιούχο. Τώρα θα μου πείτε ίσως μερικοί σκέφτονται και λίγο προϊόν χαβούζας δεν πειράζει σε τόσα εκατομμύρια κυβικά τόνους νερού, αγνοώντας ότι αυτά τα προϊόντα -ούρα, απορρυπαντικά και πολλά άλλα- επιπλέουν λόγω της προέλευσής τους.

Και βέβαια μικρή ευθύνη έχουν οι αρχόμενοι από τους άρχοντες οι οποίοι καθώς πληροφορούμαι σχεδιάζουν την επανεκλογή τους στον Καλλικράτειο Δήμου έστω και δεύτεροι ή τρίτοι αρκεί να μη χάσουν την κάποιια σφραγίδα ή εξουσία, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία.

 

Είναι δε τόσο προσκολλημένοι με την εδραίωση και εξασφάλιση της επανεκλογής τους, ώστε το προηγούμενο δημοσίευμά μου σχετικά με την πρόληψη τυχόν καταστροφικής φωτιάς τους έλεγα δοσίλογους και εχθρούς του λαού «για μένα σοβαρότατη κατηγορία» και κανένας δεν ασχολήθηκε και να μου ζητήσει το λόγω έστω και τηλεφωνικώς. Εγώ βέβαια έχω στοιχεία φανερώνουν πως ο φανερότατα να δικαιολογήσω την αλήθεια των όσων έγραψα, αλλά τέτοια χονδροπετσιά που λέει πολλές φορές και ο κόσμος δεν το περίμενα.

Για να δούμε λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες σε τι συνίσταται η μανία επανεκλογής των μέχρι σήμερα ασχολουμένων με τα κοινά, ενώ πολύ καλά γνωρίζουν ότι δεν τα πήγαν και τόσο καλά «στις εξετάσεις» εκτός αν δικαιολογούν την επανεκλογή τους ως μετεξεταστέοι.

Αυτό όμως ας το κρίνει ο καθένας με την ψήφο του. Αν και έτσι που «μαγειρεύονται» τα εκλογικά πράγματα, με μεθοδεύσεις, κομματικές σκοπιμότητες και συγκενολογιακές φατρίες, δύσκολα μπορεί να αμυνθεί ο ψηφοφόρος και να μη γίνει πάλι μέτοχος του ρητού «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».

Κατά τη γνώμη μου έπρεπε αυτοί οι κύριοι πρώτα να περνούν από προκριματικές διαδικασίες ενώπιον του λαού και ύστερα να μπαίνουν στα ψηφοδέλτια.

Είναι γνωστό σε όλους μας το ρητό, «τα πλούτη πολλοί εμίσησαν τη δόξα ουδείς».

Ποια δόξα όμως; Τη δόξα που είναι προϊόν ευγενούς άμιλλας, προϊόν κόπων και μόχθων, προϊόν πολλών προσπαθειών νυχθημερόν έρευνας στα εργαστήρια, για την καλυτέρευση της ζωής των λαών, προϊόν της προσπάθειας του πυροσβέστη πιλότου, καθώς και του επίγειου πυρόσβεση για να σώσει ζωές, προϊόν της προσπάθειας των γιατρών χωρίς σύνορα, και τόσων άλλων αγαπητοί μου που μπορεί να γεμίσεις βιβλία ολόκληρα με ονόματα αξιόλογων ανθρώπων, που κάνουν καλά κι' ευσυνείδητα τη δουλειά τους και ασκούν τα καθήκοντά τους. Αυτή τη δόξα νομίζω πως πρέπει όλοι μας να αναγνωρίζουμε και να παραδεχόμαστε και να δοξάζουμε τους όσους πιο πάνω ανέφερα.

Για να δούμε τι σαράκι είναι εκείνο και πως ονομάζεται που δυσκολεύει τις προσπάθειες πολλές φορές των σωστών ανθρώπων ώστε να καταφέρουν ότι καλό μπορούν για την κοινωνία και ασφαλέστατα με την αξία τους να δοξαστούν.

Και βέβαια αναφέρομαι στο σαράκι, το φοβερό μικρόβιο της μισαλλοδοξίας που κατοκοεδρεύει παντού, σε όλες τις εκδηλώσεις των ανθρώπων, σε όλες τις αντιπαλότητες, κομματικές, κοινωνικές, επιστημονικές, εμπορικές κ.ά. .

Φτάνοντας στο σημείο άνθρωποι που ενώ ωφελούνται από την προσπάθεια κάποιου η κάποιων για κάτι καλό, να προτιμούν να μη γίνει τίποτα κι' ας ζημιωθούν οι ίδιοι.

Είναι το ρητό του αείμνηστου Χριστοόδουλου «εγώ δεν θέλω γίδα διότι βαριέμαι να τη βοσκήσω, θέλω όμως να ψοφήσει η γίδα του γείτονα».

Κάθομαι και ψάχνω πολλές φορές ιδιαίτερα τις νύκτες, τότε που δουλεύει ρολόι το εργαστήρι του μυαλού μου, γιατί φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει ακόμα και η Εθνική μας κυριαρχία :

Τριακόσιοι άνθρωποι επιστήμονες οικονομολόγοι δεν μπόρεσαν να δουν τον κατήφορο που είχε πάρει η χώρα και τώρα άλλοι παρουσιάζονται ως σωτήρες, άλλοι ως υποστηρικτές των συμφερόντων του λαού και του μέσου και πιο κάτω Έλληνα πολίτη;

Όλα αυτά βέβαια όσοι έχουμε λάβει μέρος σε κομματικές συγκεντρώσεις, ξέρουμε ότι στοχεύουν στην καταφρόνηση του αντιπάλου κόμματος, έστω κι αν είναι εις βάρος των συμφερόντων του λαού. Τελειώνοντας σας παρακαλώ να μου πείτε τη γνώμη σας, παρακολουθώντας μια συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία, ο μέσος Έλληνας πολίτης με μια κατά κάποιον τρόπο μέση μόρφωση, τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει;

Όλοι καλά τα λένε και οι μεν και οι δε. Μάλιστα όταν αρχίζουν με τις ποσοστιαίες μονάδες παραδείγματος χάριν για το Α.Ε.Π., για την ανεργία, για τις δημόσιες δαπάνες και πολλά άλλα σοβαρά θέματα.

Ακούσαμε ποτέ από την εκάστοτε αντιπολίτευση να συμβουλεύει τους πολίτες και ιδιαίτερα τη μαθητιώσα νεολαία να σταματήσει τις καταλήψεις και να επιστρέψουν οι μαθητές στα μαθήματά τους, ή να παρακαλέσει τους λιμενεργάτες να λύσουν την απεργία τους, διότι η χώρα γίνεται ρεζίλι διεθνώς και δεν αντέχει το υψηλό το υψηλό κόστος της ζημίας;

Με αυτή τη λογική, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, τόσο εύκολα όσο νομίζουν μερικοί, όταν στις διάφορες υπηρεσίες υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις «κλειδιά» που δε θέλουν να προχωρήσει η κυβερνητική πολιτική της οποιασδήποτε κυβέρνησης και σύμφωνα με την δυνατότητα που έχει ο καθένας, κάνει όσο πιο έντονη τη γραφειοκρατία, για να αγανάκτησε ο πολίτης εναντίον του κυβερνώντος κόμματος.

Αν λοιπόν δεν επιτευχθεί αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών και δεν καταλάβουμε όλοι μας, ότι τίποτε δεν βαδίζει καλά, στα: πολιτικά, θεσμικά, περιβαλλοντολογικά. πολιτισμικά, οικονομικά κ.λ.π., τότε «κλάφτα Χαραλάμπε» όπως έλεγαν οι σοφοί γονείς μας και έκαναν το γαλακτοκούτι, μπρίκι στον «φαναρά», για να μείνει μια δεκάρα για ψωμί.-

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου