του Ηλία Μακρή, βιοκαλλιεργητή συνεταιριστή

Κατά την υπόσχεσή μου αγαπητοί αναγνώστες στο προηγούμενο δημοσίευμά μου θα προσπαθήσω ν' απαντήσω στο ερώτημα όλων μας : «Αν τα βιολογικά προϊόντα είναι πράγματι βιολογικά».

Στην κοινωνία που ζούμε σήμερα και έτσι που έχει διαμορφωθεί από όλους μας, το ερώτημα αυτό πηγαίνει πακέτο με πάρα πολλά άλλα ερωτήματα και με την προϋπόθεση βέβαια, ότι σήμερα, σπάνιο πράγμα να υπάρχουν «άγγελοι», καθώς αναφέρονται τόσον οι ποιητές μας όσον και οι τραγουδοποιοί μας. επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικά από τα ερωτήματα του πακέτου που πιο πάνω αναφέρω.

Υπάρχουν σήμερα υπάλληλοι στο δημόσιο, που να τους ενδιαφέρει η π η προκοπή της χώρας -νομίζω όχι - εκτός εξαιρέσεων ευτυχώς!

Υπάρχουν σήμερα γιατροί που να μη φοροδιαφεύγουν και να μην προσβλέπουν σε κάποιο «φακελάκι» - όχι - εκτός εξαιρέσεων ευτυχώς!

Υπάρχουν σήμερα οι ασχολούμενοι με την πολιτική που να υπηρετούν τον όρκο τους και να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, είτε είναι στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση; Φαντάζομαι πάρα πολύ λίγοι, δυστυχώς! Και λέω δυστυχώς, διότι το μετερίζι της πολιτικής πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα υπήρχαν. Αλλά συγχωρέστε με που παρασύρθηκα και μη μου καταλογίζετε «εξοστρακισμό» από το θέμα μας.

Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε σε όλα παίζει ρόλο το πιστεύω του κάθε ανθρώπου στην κάθε δουλειά που αναλαμβάνει και η συνείδηση του. Αν αυτό δεν υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, ένας χωροφύλακας να υπάρχει για να τον ελέγχει, τίποτα δε γίνεται. Το πολύ - πολύ να διαβρωθεί και αυτός ο ένας.

Για να δούμε όμως τι ισχύει στη βιολογική γεωργία και τι περιορισμούς δέχονται οι βιοκαλλιεργητές γενικότερα και πώς ελέγχονται για να μην πέσουν στον πειρασμό του κέρδους και της ευκολίας. «Διότι το έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι η βιολογική καλλιέργεια είναι δύσκολη υπόθεση».

Γι αυτό αν διαβάσετε κάθε χρόνο τη λίστα των αποχωρούντων είναι πάρα πολύ μεγάλος αριθμός, διότι άλλοι τα βρήκαν σκούρα και άλλοι έκαναν σφάλματα και διεγράφησαν από τους αρμόδιους οργανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης.

Η διαδικασία που ακολουθείται για τον έλεγχο, εκτός από τις οδηγίες τόσον της ΕΟΚ όσον και από το Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης, είναι οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι σε ανύποπτο χρόνο για την εφαρμογή των πιο πάνω διατάξεων, από αρμόδιους γεωπόνους, οι οποίοι σε τακτά χρονικά διαστήματα βρίσκονται στην καλλιέργεια και παίρνουν χώμα, καθώς και προϊόντα για εξέταση και ανάλογα με το σφάλμα επιβάλλονται κυρώσεις, πολλές φορές ο αποκλεισμός, και πρόστιμα.

Επειδή λοιπόν πάνω από τον κάθε βιοκαλλιεργητή υπάρχει ο αυστηρός έλεγχος κι επειδή όλοι οι βιοκαλλιεργητές μεταξύ μας γνωριζόμαστε από τα διάφορα σεμινάρια σε επίπεδο κάθε περιοχής και κάθε καλλιέργειας, δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει βιοκαλλιεργητής να διακινδυνεύσει το «ρεζίλεμα» ενώπιον των συναδέλφων και ενώπιον του Οργανισμού που τον ελέγχει.

Με αυτή λοιπόν τη λογική πιστεύω ότι όλα τα βιολογικά προϊόντα είναι απαλλαγμένα κάθε χημικού σκευάσματος είτε σε επίπεδο λίπανσης, είτε σε επίπεδο καταπολέμησης ασθενειών, μικροβίων, μυκήτων και ζιζανίων. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε ότι αν πάτε σε ένα βιολογικής καλλιέργειας περιβόλι και σκάψετε το έδαφος. Θα βρείτε άφθονους γεωσκώληκες και μέσα στα χόρτα που οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχουν στις βιολογικές καλλιέργειες στις άκρες και μεταξύ των σειρών, θα βρείτε επίσης πολλά αρπακτικά έντομα, ψαλίδες, λαμπρίτσες κλπ.

Εντός δε της κάθε καλλιέργειας θα δείτε σε μικρό ποσοστό βέβαια βρομούσες, μελίγκρες και διάφορες κάμπιες, που μόνο τα δηλητήρια μπορούν να εξαφανίσουν ολοσχερώς.

Επιτρέψτε μου να αναφέρω και μια άλλη σκέψη. Πως γίνεται, το βιολογικό λάδι να έχει επτά γραμμές οξύτητα όταν υπάρχει δακοχρονιά και το συμβατικό λάδι τρεις γραμμές; Πως γίνεται, οι βιολογικές ντομάτες να χρειάζονται διαλογή μέχρι 25% για να φτάσουν στον καταναλωτή και οι συμβατικές να λάμπουν μέσα στο τελάρο κατευθείαν από το χωράφι;

Γι' αυτό το λόγο, αγοράζετε άφοβα τα βιολογικά προϊόντα και αν έχουν και κανένα ελαττωματάκι, υπάρχει και το μαχαιράκι να το καθαρίζετε.

Κάνετε τον κόπο να κόψετε μια αγκινάρα από βιολογική καλλιέργεια την εποχή της αγκινάρας και καθαρίστε την. Θα δείτε πόσες ψαλίδες και πόσα μυρμήγκια είναι μέσα στα φύλλα της. Κάνετε δε το ίδιο στις συμβατικές καλλιέργειες και θα διαπιστώσετε ότι όλες οι συμβατικές αγκινάρες είναι κατακάθαρες.

Σας πληροφορώ ότι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου και καλύτερης πιστοποίησης δεν υπάρχει από αυτήν ταύτην την ύπαρξη ελαττωμάτων στα βιολογικά προϊόντα που οπωσδήποτε αν προσέξετε σχολαστικά σίγουρα θα υπάρχουν.

Αν επισκεφτείτε την καλλιέργεια της ώρας της διαλογής τότε θα διαπιστώσετε ότι τα βιολογικά προϊόντα είναι πράγματι βιολογικά και μπορείτε να τα καταναλώνετε άφοβα, βοηθώντας έτσι κι όλους τους βιοκαλλιεργητές που πήραν την απόφαση ότι δεν πάει άλλο η μόλυνση του περιβάλλοντος.

Και όχι μόνο

Πάλι κατά την υπόσχεσή μου φίλοι αναγνώστες συνεχίζω το προηγούμενο δημοσίευμα μου με το θέμα - «Δήμου δρώμενα» μέσα στην αδράνεια και την απογοήτευση όλων των δημοτών. Στο προηγούμενο άρθρο, αναφέρομαι στην ασυδοσία και την κακοδιαχείριση, του παγκοσμίως αναγνωρισμένου πολυτιμότατου αγαθού του νερού. Στο σημερινό δημοσίευμα θα αναφερθώ για το άλλο πολυτιμότατο αγαθό τη φωτιά. Αυτοί οι άσπονδοι εχθροί, νερό και φωτιά, φίλοι αναγνώστες, που ο άνθρωπος κατόρθωσε να τα φυλακίσει και να τα κάνει να δουλεύουν γι αυτόν, αν μείνουν ανεξέλεγκτα είναι γνωστό πόσες καταστροφές μπορούν να προξενήσουν. Στην περίπτωση δε της φωτιάς, η καταστροφή είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη, γιατί δεν αφήνει τίποτε στο πέρασμά της. Δεν υπολογίζει ούτε χλωρίδα, ούτε πανίδα, ούτε περιβάλλον, ούτε ανθρώπους, ούτε σπίτια. Καταστρέφει τα πάντα με μια μανία πρωτοφανή που αν την παρακολουθήσατε από μακριά - γιατι από κοντά ποιος τολμάει(;)-πριν ακόμη τελειώσει το ταλαίπωρο δέντρο ή σπίτι, η φλόγα αδηφάγα τρέχει για το επόμενο, πολλές φορές αποκομμένη από την κυρίως εστία αν βοηθάει και ο καλύτερος φίλος της ο αέρας. Αυτή λοιπόν την καταστροφή,τόσο οι αρμόδιοι όσο και οι ολιγότερον αρμόδιοι αλλά οπωσδήποτε άμεσα κινδυνεύοντες, την έχουμε αφήσει στην τύχη. Πολλές φορές όταν φυσάει ένα σχετικό αεράκι το καλοκαίρι μεταξύ της δροσιάς που μας προσφέρει και μεταξύ σουβλακίου, ούζου και μπιρίτσας ακούγεται: ο θεός να βάλει το χέρι του μην έχουμε και καμιά φωτιά.

Πολλές φορές σκέπτομαι μήπως εγώ με την υπερβολική ευαισθησία που έχω σε παρόμοια θέματα, είμαι ένας «παραλυμένος» γέρος και συγκαταλέγομαι μεταξύ των «αφελών» του αείμνηστου Δημήτρη Ψαθά, που πρέπει να καθίσω ήσυχος και να περιμένω το κάθε μοιραίο. «Σας θερμοπαρακαλώ τηλεφωνήστε μου και, ή ενθαρρύνετέ με, ή αποκλείστε με. Το τηλέφωνό μου είναι στο τέλος». Εύλογα από τα παραπάνω βγαίνει το ερώτημα: Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε, για να μειώσουμε τον κίνδυνο στο απειροελάχιστο;

Όλοι γνωρίζουμε ότι η φωτιά έχει δυο εχθρούς: το νερό και να μην έχει να φάει. Και κάνω τη σκέψη: Είναι τόσο δύσκολο να της στερήσουμε το φαγητό, αν όλοι μας καθαρίσουμε όλα τα επικίνδυνα σημεία από τα ξερόχορτα, τα οποία ως γνωστόν εκπέμπουν εύφλεκτο αέριο; Υπάρχει τετραγωνικός πόντος γης που να μην ανήκει κάπου; Φυσικά πρόσωπα, νομικά πρόσωπα, επαρχιακοί δρόμοι, εθνικοί δρόμοι, αγροτικοί δρόμοι, χωράφια εντός κι εκτός οικισμών, όλα αυτά είναι δύσκολο να καθαριστούν; Αναλογίζομαι βέβαια πόσα χρήματα διατίθενται για την καταστολή των πυρκαγιών. Για την πρόληψη δεν χρειάζονται ούτε τα μισά! Τόσοι εποχιακοί κουμκανάκηδες, δηλωτάκηδες, πρεφάκηδες, δεν θα μπορούσαν από δυο ώρες την ημέρα με ένα χορτοκοπτηκό ο καθένας, να καθάριζαν τα επικίνδυνα σημεία;

Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο, αλλά οπωσδήποτε είναι πολύ ευκολότερη η πρόληψη από την καταστολή. Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο.

Απ' όσο φαίνεται, το ποιος ή ποιοι πρέπει να φροντίσουν να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω δεν θα σας το πω εγώ, το αφήνω στην κρίση σας και αν δυσκολεύεστε ανατρέξτε στην επικεφαλίδα.

Κατά τη δική μου γνώμη για ορισμένα θέματα σαν αυτό, πρέπει να θεωρούνται, δοσίλογοι και εχθροί του λαού και του έθνους όταν ολιγωρούν.

Από διάφορες προσπάθειες ευαισθητοποίησης που έκανα, έφτασα στο σημείο να θεωρούμε εριστικός. Και κάνω τη σκέψη μήπως στην περίπτωση του θέματος μας έρχεται γάντι το ρητό «μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι»; Και αυτό το γράφω διότι όσες πόρτες κι αν χτύπησα όσους κι αν προσπάθησα να ευαισθητοποιήσω πήρα την ίδια απάντηση, «ωχ καημένε», να καθαρίσουμε κοντά στον οικισμό μήπως καούν τα σπίτια! Δηλαδή αν αυτό δεν είναι μωρία τότε τι είναι; Αν παραδείγματος χάριν καούν τα πάντα γύρω από το οικισμό και ο οικισμός του γλιτώσει, θα υπάρχει οικισμός περιβαλλοντολογικά; Τι να πω, φίλοι αναγνώστες αλλά και άμεσα ενδιαφερόμενοι. Θεέ μου δώς' τους φώτιση!

(το τηλέφωνό μου είναι 6977511776)