Του Ηλία Μακρή

Αγαπητοί μου αναγνώστες, όπως έχει τονισθεί επανειλημμένως από αυτή την στήλη στάνταρ ( χρυσές) συνταγές στις καλλιέργειες δεν υπάρχουν , εκτός βέβαια από ορισμένα στοιχεία αναμφισβήτητα που έχουν βγει από μελέτες επιστημονικές, π.χ. η περιεκτικότητα των εδαφών σε ασβέστιο(PH), η ανάγκη των εδαφών σε λιπαντικές μονάδες, η έλλειψη ιχνοστοιχείων κτλ και που όλα αυτά ερευνώνται επιστημονικά και βοηθούν τον κάθε καλλιεργητή. Πέραν αυτό όμως πρέπει να ισχύει ο νόμος του «ουδείς σοφότερος του πεπειραμένου», και εδώ είναι το μυστικό της όλης υπόθεσης. Πως αποκτάται η πείρα; η οποία θέλει παρακολούθηση της κάθε λεπτομέρειας στις καλλιέργειες. Για παράδειγμα αναφέρω το σοβαρό θέμα της εποχής λόγω της φετινής βροχερής άνοιξης που είναι τα χόρτα μέσα στις καλλιέργειες (ζιζάνια) όπως συνηθίζουμε να τα λέμε. Υπάρχει λοιπόν μια ανησυχία της καταπολέμησης τους μέχρι δημιουργίας άγχους και ενώ αυτοί που ραντίζουν έχουν το πλεονέκτημα του ( ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε),- όσοι όμως καταπολεμούν με χορτοκοπτικά χρειάζεται να επανέλθουν γιατί λόγω των καιρικών φαινομένων αναπτύσσονται πάλι. Σε αυτούς έχω να πω ότι: το άγχος είναι δικαιολογημένο μόνον από την πλευρά του τελειωμού και του ξεμπερδέματος της εργασίας, διότι επίπτωση στη φυσική κατάσταση των δέντρων δεν υπάρχει. Τους πληροφορώ ότι τα φυτά μεταξύ τους τα βρίσκουν και ισχύει ο νόμος του «δούνε και λαβείν», θα μου πείτε τι μπορεί να δώσει η λαψάνα π.χ. σε μια ελιά που έχει φυτρώσει στον κορμό της, πολλά μπορεί να δώσει και μάλιστα με τόκο. Και εξηγούμε, κλέβει από το δέντρο λιπαντικές μονάδες και νεράκι, όταν όμως φτάσει στην ξήρανση και κοπεί και τεμαχιστεί από το χορτοκοπτικό 1ον προφυλάσσει το δέντρο το καλοκαίρι από τις καυτερές ακτίνες και το φυλάει από την διαπνοή και 2ον όταν φθάσει στην αποσύνθεση της προσφέρει το άζωτο που πήρε και μάλιστα με τόκο, διότι αν η καλλιέργεια δεν είναι βιολογική το άζωτο που πήρε είναι χημικό, αυτό που του προσφέρει είναι φυσικό. Γι' αυτό λοιπόν και στο τέλος, λίγο πριν την ξήρανση αν επέμβουμε με χορτοκοπτικό τα δέντρα καμία διαφορά δεν θα έχουνε από εκείνα που ή ραντίστηκαν ή επεμβήκαμε περισσότερες φορές με το χορτοκοπτικό.

Αγαπητοί αναγνώστες, ο γράφων δεν διεκδικεί τον τίτλο του σοφού συγγραφέα. Απλώς ορισμένες σκέψεις μου, που βέβαια βγαίνουν από παρακολούθηση όπως είπαμε πιο πάνω, και κατά την πορεία των δικών μου εργασιών. Ξέρω βέβαια ότι σε όλα υπάρχει ο αντίλογος και η γνώμη της άλλης πλευράς. Από τις συζητήσεις που βγαίνουν από τις συγκεντρώσεις στα καφενεία, τα οποία το καθένα αποτελεί μια μικρή βουλή, προλαβαίνω λοιπόν τον αντίλογο αυτό και σκέφτομαι ότι είναι δικαιολογημένος . Αν είχε το λάδι τουλάχιστον 4 ευρώ, θα μου πει π.χ. ο Ανδρέας, να καταπολεμήσω τα ζιζάνια και με βοτάνισμα ακόμα, αλλά με 1.80 λάδι, με κοστολόγιο συλλογής 1.50, με τι μεράκι να δουλέψεις; Και δεν είναι μόνο αυτό, οργανώνουν φεστιβάλ ελαιολάδου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και κανένας τους δεν σκέφτηκε ότι στο «σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Κατά την υπόσχεση μου αγαπητοί αναγνώστες, συμπληρώνω το προηγούμενο άρθρο μου για τον κίνδυνο θηλυκοποίησης των ανδρών. Αναφέρει λοιπόν ο καθηγητής ουρολογίας κ. Νίκος Σοφικίτης, επηρεαζόμενος από την συμπεριφορά των αρσενικών κροκοδείλων που κολυμπούσαν μέσα σε απόβλητα της περιοχής Τάμπα της Φλώριντα, μιλώντας ET weekly αναφέρει τα εξής: άνδρες και κροκόδειλοι παρουσιάζουν σήμερα σχεδόν τους ίδιους γενετικούς εκφυλισμούς, παρατηρούμε πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων, σμίκρυνση του μεγέθους των όρχεων και αδιαφορία στις προκλήσεις των θηλυκών για αναπαραγωγή. Ο αριθμός των σπερματοζωαρίων στον άνδρα μειώνεται δραματικά ανά δεκαετία. Είναι κάτι που το βλέπουμε άλλωστε καθημερινά στις κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Οι τοξικοί παράγοντες του περιβάλλοντος αλλά και η διατροφή, θα αποτελέσουν στο άμεσο μέλλον την αιτία που οι άνδρες θα δουν τους όρχεις τους να μικραίνουν σε μέγεθος, να παράγουν λιγότερα ή καθόλου σπερματοζωάρια και ίσως αυτές οι αλλαγές να καθορίζουν όλο και περισσότερο και τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Φυσικά θα ήμασταν υπερβολικοί αν λέγαμε, ότι ο άνδρας θα εκλείψει αύριο ή μεθαύριο, ωστόσο σε αυτήν την κατεύθυνση οδηγούμαστε.

Έπειτα από όλα αυτά όμως, και πλέον εκφέρω δική μου γνώμη, γνωρίζοντας το τελευταίο χαρτί που έχουμε σαν ανθρώπινο γένος την (ελπίδα) δεν πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια αγαπητοί αναγνώστες και να περιμένουμε το μοιραίο «Σιν Αθηνά λοιπόν και χείρα κίνει». Όσο μπορούμε λοιπόν πιο λιγότερα απορρυπαντικά, λιγότερα χημικά, λιγότερη αιθάλη στην ατμόσφαιρα, λιγότερη καύση του γαιάνθρακα. Εφαρμογή της αιολικής και υδροδοτικής ενέργειας, εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας κτλ.

Αγαπητοί αναγνώστες, έχω προσέξει ότι όλοι μας όλο και κάτι κάνουμε και επιβαρύνουμε την τόσο επιβαρημένη κατάσταση. Και δικαιολογούμεθα ότι αυτό το δικό μας είναι μηδαμινό μπροστά στο μέγεθος του υπαρκτού προβλήματος. Νομίζω ότι είμαστε λάθος, όλα τα πολλά μικρά κάνουν το πολύ μεγάλο. Χρειάζεται λοιπόν σύνεση και μόνο όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς να επιβαρύνουμε την όλη κατάσταση. Τις μέρες αυτές έτυχα σε μια λιτανεία εικόνας της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής και κατά το πέρασμα της Εικόνας και της Φιλαρμονικής άρχισαν να πέφτουν εκκωφαντικά βαρελότα και βεγγαλικά και ένα σύννεφο από το καμένο θειάφι και το μπαρούτι κατέκλυσε το προαύλιο του Ναού. Εξεπλάγην και σκέφτηκα εντάξει στην Ανάσταση ας πέσει και κανένα βαρελότο, αλλά στην λιτανεία γιατί; Για να ξυπνήσουν οι ακολουθούντες την Εικόνα από την κατάνυξη της στιγμής εκείνης που λίγο πολύ όλοι επηρεαζόμαστε; Έστω και αν δεν είμαστε τόσο θρησκόληπτοι όσο θα έπρεπε; Συγγνώμη σεβαστέ μου ιερέα αλλά αυτή η στήλη γράφεται για να μπορέσει να βελτιώσει αυτήν την κατάσταση, και σε αυτήν την περίπτωση συμβιβασμοί δεν χωράνε.