του Ηλία Μακρή συνεταιριστή βιοκαλλιεργητή

Αν θέλετε αγαπητοί αναγνώστες να καταλογίσετε στην επικεφαλίδα του γραπτού μου, «βαθμό πραγματικότητας», δεν έχετε παρά να βγείτε με το αυτοκίνητό σας ή με τα πόδια σας μια βόλτα στην υπαίθρια χώρα. Είμαι βέβαιος, ότι θα βάλετε βαθμό επικινδυνότητας 100%.

Σε κάποια διαφήμιση, αγαπητοί αναγνώστες, έλεγε ο διαφημιστής «θέλω να το λέω , να το λέω», φυσικά και να το ακούω για σωστικές ενέργειες βέβαια. Πόσο μάλλον για το σοβαρότατο θέμα της πρόληψης της καταστροφής, από τη φωτιά. Επειδή το έχω επισημάνει πολλές φορές σε προηγούμενα δημοσιεύματά μου, επιτρέψτε μου να το επαναλάβω και πάλι λόγω επικαιρότητας. Βρισκόμαστε ήδη στη μέση της καλοκαιρινής περιόδου και γι’ αυτό επιτρέψτε μου «θα το λέω, θα το λέω και θα το επαναλαμβάνω» μήπως όλοι μας ξεκολλήσουμε από το λήθαργο του ωχαδερφισμού και αναλάβουμε τις ευθύνες μας και προβούμε στον καθαρισμό όλων των επικίνδυνων τοποθεσιών προς ανάφλεξη: Δρόμων, γηπέδων, χωραφιών εντός και εκτός οικισμών, αγροτεμαχίων, σκουπιδότοπων, υπόλοιπα κλαδευμάτων κι ότι ο καθένας μας θεωρεί επικίνδυνο. Πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όλοι οι φορείς της «Πολιτικής Προστασίας» ότι πρέπει να περάσουν το μήνυμα προς όλους τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων και αγροτεμαχίων, ότι η καταστροφική μανία της φωτιάς είναι 1000 φορές χειρότερη από την ακρίδα. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση, πως μεταξύ φωτιάς και ακρίδας το ποσοστό του ενδιαφέροντος για την ακρίδα, έρχεται πρώτο και έχει περάσει στη συνείδηση του λαού. Ότι στην καταπολέμηση ακρίδας δεν έχει «δεν πάω». Παρακαλώ τους προϊσταμένους των αρμόδιων φορέων να ενημερώσουν τον κόσμο, όσο γίνεται πιο γρήγορα, γιατί η ανεπιθύμητη βλάστηση έχει «οργιάσει» λόγω της βροχερής άνοιξης και πρέπει τώρα με χορτοκοπτικά και άλλα μέσα να γίνει ο καθαρισμός. Επισημαίνω ότι όσοι έχουν ραντίσει τα χωράφια τους με ζιζανιοκτόνα όταν η βλάστηση ήταν μεγάλη, πρέπει και αυτά να καθαριστούν, διότι βρίσκονται σε πολύ μεγάλο κίνδυνο ανάφλεξης, περισσότερο δε και από τα αράντιστα. Όσον αφορά την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, δεν αρκεί μια ανακοίνωση αναρτημένη σε κάποιο σημείο των Τοπικών Κοινοτήτων, αλλά πρέπει να γίνουν ενημερώσεις, στις αγορές , στα καφενεία, στις εκκλησίες, να διανεμηθούν έντυπα στους υπαλλήλους το σουπερ-μάρκετ με την παράκληση να τα δίνουν μαζί με τις αποδείξεις πληρωμής. Τα έντυπα να γράφουν «αν θέλεις να χαρείς και να απολαύσεις αυτά που αγόρασες, εσύ και τα παιδιά σου πρέπει επειγόντως να καθαρίσεις όσα επικίνδυνα μέρη έχεις στην ιδιοκτησία σου από τα χόρτα, προς αποφυγή φωτιάς.

Ας μου επιτρέψουν οι αρμόδιοι της πρόληψης και της καταστολής να σταματήσουν την «καραμέλα» καθαρίστε 100 μέτρα από τον οικισμό. Δηλαδή, με 8 μποφόρ αέρα, θα σταματήσει στα 100 μέτρα τα καθαρισμένα, η φωτιά; Η φωτιά δεν ξέρει μέτρα και σύνορα. Γι’ αυτό καθαρίστε όλοι τα χωράφια σας παντού, κι εντός κι εκτός οικισμών, ιδιαίτερα πλησίον των επαρχιακών δρόμων και κυρίως των αγροτικών. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο ή άδικο, αλλά πρέπει τελικά να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο που να υποχρεώνει όλους στον καθορισμού των επικινδύνων σημείων ανεξαιρέτως τοποθεσιών. Συμβαίνει το 50% των αγροτικών εκτάσεων ή και οικοπεδικών, να το κατέχουν πολίτες, που δεν κατοικούν μόνιμα στις Τοπικές Κοινότητες εκεί όπου ανήκουν τα χωράφια τους, με αποτέλεσμα να ολιγωρούν από άγνοια ή εσκεμμένα στο να καθαρίσουν τις ιδιοκτησίες τους, ενώ πολλές φορές επικαλούνται αδυναμία αγροτικών εργασιών λόγω κρίσης. Δηλαδή επειδή έχουμε κρίση, πρέπει να καταστραφούμε ολοσχερώς; Ακόμα δε και αν υπάρχουν μέρη που δεν ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα, αυτά πρέπι να καθαριστούν από τους εποχιακούς προσλαμβανόμενους για την κατάσβεση των πυρκαγιών, με χορτοκοπτικά δουλεύοντας λίγες ώρες της κάθε μέρας, συνειδητοποιώντας ότι και αυτούς τους συμφέρει να προλάβουν το κακό παρά να το θεραπεύσουν, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Λογικό είναι ότι όλοι μας προσπαθούμε να καθαρίσουμε το χώρο γύρω από το σπίτι μας. Είναι λογικό όμως σε μια περίπτωση καταστροφής από τη φωτιά, που δεν αφήνει τίποτα στο διάβα της, παρά μόνο κάρβουνα, απαίσιο θέαμα και βεβαρημένο περιβάλλον, να γλιτώσεις μόνο το σπίτι σου εν μέσω χιλιομέτρων γης που έχουν γίνει στάχτη;. Έχεις τότε, σπίτι; Γι’ αυτό παράλληλα με την φροντίδα για το σπίτι σου και φρόντισε να κόψεις το δρόμο στον καταστροφικό επισκέπτη.

Επειδή ίσως μου καταλογίσετε λέγοντας «εσύ δηλαδή τι παριστάνεις»; Είσαι πιο ευαισθητοποιημένος από όλους εμάς; Απαντώ ευθαρσώς, ναι. Διότι έχω κινδυνεύσει πολλές φορές να εγκλωβιστώ από τη φωτιά κατά την ώρα της καταστολής, αλλά και όταν ταξιδεύω προς την ενδοχώρα ιδιαίτερα προς Ποταμιά και δρόμο Καλαβρύτων και ξέροντας τι δασικός πλούτος καταστράφηκε, με πιάνει το παράπονο και αυτόματα βγαίνει από τα χείλη μου. Γιατί Θεέ μου πόση καταστροφή;