του Ηλία Μάκρη συνεταιριστή βιοκαλλιεργητή

Σημαντικά γεγονότα διαδραματίστηκαν αγαπητοί αναγνώστες το Μάρτη που πέρασε και που ο ανώνυμος λαός μας του έχει καταλογίσει πολλούς και αμφίρροπους μεταξύ τους χαρακτηρισμούς: «γδάρτης», «παλουκοκαύτης», απαγορευτικό για τις γυναίκες, ότι αν είναι λίγο μελαχρινές γίνονται πιο όμορφες και προτρέπονται να μην βάλουν από την παράδοση, το καθιερωμένο σχοινάκι για την επιτυχία του σκοπού τους και πολλά άλλα. Το πιο διαδεδομένο όμως απ όλα είναι, το «από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα».

Πάλι με παρέσυρε το φιλολογικό μου και το ρομαντικό μου και ξέφυγα «συγνώμη» αγαπητοί μου. Επανέρχομαι λοιπόν στα γεγονότα και πιστεύω να συμφωνείτε να αρχίσω από το τέλος προς τα πίσω λόγω της σημαντικότητας της επετείου της 25ης Μαρτίου, της διπλής αυτής γιορτής του Ελληνισμού και του χριστιανισμού και λόγο της Κυριακής της Ορθοδοξίας, διότι η 25η Μαρτίου 1821 είναι η επέτειος του ξεσηκωμού ενός ταλαιπωρημένου και περιφρονημένου λαού που επί 400 χρόνια δουλείας και προσπάθειας εξαφανισμού της πατρίδας μας όχι μόνο από την οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και από τη σιωπηρή συγκατάθεση των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων. Επιτρέψτε μου, αγαπητοί μου μια δική μου σκέψη. Και τότε που έδειξαν οι μεγάλες δυνάμεις κάποια συμπάθεια «αφού βέβαια έβλεπαν την εξέλιξη του αγώνα μας» το έκαναν υπολογίζοντας στην καταδυνάστευσή μας διοικητικά, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων και εγένετο με τους ξενόφερτους κυβερνήτες.

Θα ήταν όμως μεγάλη αδικία στο σημείο αυτό αν δεν αναγνωρίσουμε τη βοήθεια των φιλελλήλων άμεσα. Και αυτό όμως το οφείλουμε στους άξιους προγόνους μας τόσο π.Χ αλλά και μ.Χ. από το δημοκρατικά τους ιδεώδη, από τα ιστορικά τους μνημεία και τους ανεπανάληπτους συγγραφείς μας που ενίσχυσαν την φιλειρηνικότητα τους. Αλλά και σήμερα ακόμα η συμπαράσταση που γίνεται στη χώρα μας από τους άλλους λαούς, στους αρχαίους προγόνους μας οφείλεται. Γύρω λοιπόν από αυτό το σημαντικό γεγονός πολλά έχει ο «μπαξές» της ιστορίας μας. Μμήμες, παραδείγματα ηρωισμού και αυταπάρνησης, παραδείγματα θυσιών των μη εμπλεκομένων με όπλα αλλά δυστυχώς και μελανά σημεία. Ο καθένας λοιπόν, ας πάρει από αυτό το περιβόλι ότι εκφράζει και ότι νομίζει ότι αυτό που θα διαλέξει θα είναι για το καλό της πατρίδας μας. Αν ανατρέξουμε στην αφετηρία της σκλαβιάς μας, ή γίνεσαι Παλαιολόγος ή γίνεσαι καλόγερος και το χειρότερο αν ανοίγεις κερκόπορτες. Και πιο παλιά ή πολεμάς τον Πέρση ή γίνεσαι Εφιάλτης. Αλλά και γύρω από τον αγώνα του ’21 ή γίνεσαι Τζαβέλλας ή Πήλιο-Γούσης, ή γίνεσαι, Κωλέττης ή Κολοκοτρώνης κι ενώ σε κλείνουν στο «μπουντρούμι» του Αναπλιού εσύ όταν τελικά βγαίνεις αποτεινώμενος στους δολοπλόκους λες: «Πριν βγω στ’ Ανάπλι πέταξα στη θάλασσα τα παλιά τα περασμένα. Κάνετε και σεις το ίδιο για να ευημερήσει η Πατρίς». Αυτά τα λόγια αγαπητοί αναγνώστες ποτέ δεν χάνουν την επικαιρότητά τους και τώρα και πάντοτε και ιδιαίτερα όταν είμαστε μια όμορφη χώρα, ένα πανέμορφο μαργαριτάρι μέσα στη Μεσόγειο κι όλοι μας ζηλεύουν. Είναι βλέπετε σημεία των καιρών η ομορφιά να είναι μειονέκτημα.

Όπως καταλαβαίνετε αγαπητοί αναγνώστες, μέσα στα τόσα που μπορεί να γράψει ο καθένας μας, για το ηρωικό αυτό το έπος του ξεσηκωμού, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τα τωρινά που όλοι μας είχαμε προβληματιστεί από τις προηγούμενες ημέρες. Θα γίνουν οι παρελάσεις; Δεν θα τις αφήσουν να γίνουν; Οι πιο πολλοί έλεγαν αν είναι να γίνουμε ρεζίλι διεθνώς καλύτερα να μη γίνουν τελικά. Έγιναν όμως, με όλα τα γνωστά με «παρατράγουδα», που αντί να παρελάσουν οι ανάπηροι του πολέμου και να αποδώσουν το φόρο τιμής στους άξιους προγόνους, παρέλασαν 4.000 αστυνομικοί. Τόση(!) ευαισθησία βρε παιδιά, όπου δολοφονούν τη Δημοκρατία εν ονόματι της Δημοκρατίας; Βλέπετε αυτός ο Θεός που ο καθένας μας πιστεύει είναι τόσο πολύ εύσπλαχνος και αγαπάει αμαρτωλούς και δικαίους. Ρε. Δίας που χάθηκε!! Ν’ απολύσει μερικούς κεραυνούς, μήπως και συνετισθούμε. Εν πάση περιπτώσει ας βάλει το χέρι του αυτός ο πολυεύσπλαχνος πιο πάνω μου ανέφερα γιατί δεν πάνε καθόλου καλά.

2. Η εορτή της γυναίκας. Πολλά έχουν γραφτεί για το σημαντικό ρόλο που παίζει στον κοινωνικό ιστό και πιστεύω ότι η σπουδαιότητα του ρόλου της θα μπορούσε να μας απαλλάξει από πολλά δεινά. Κάνοντας αγαπητοί μου μια σύγκριση, αν υποθέσουμε ότι το 30% των σοβαρών θέσεων, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, είναι γυναίκες. Πόσες από αυτές, είναι καταχράστριες δημοσίου χρήματος έναντι των ανδρών; Νομίζω ότι αυτό το μέτρο σύγκρισης λέει πολλά…

3. Ο αγώνας που κάνει η χώρα μας στη Γερμανία με το τουριστικό της περίπτερο για την ανάκτηση της χαμένης εμπιστοσύνης της χώρας μας προς τα διεθνή ταξιδιωτικά γραφεία. Εδώ αγαπητοί μου, το θέμα επιδέχεται πολλά σχόλια και παρατηρήσεις, γιατί πράγματι το μόνο που έχουμε σαν χώρα είναι ο τουρισμός σε συνδυασμό με τη ναυτιλία μας και βέβαια λόγω της γεωγραφικής μας θέσης με τα δαντελωτά μας ακρογιάλια, τον χρυσαφένιο ήλιο μας, τα ιστορικά μας μνημεία, κλπ. Ερώτημα λοιπόν. Γιατί προβληματίζονται οι τουρίστες να επισκεφθούν τη χώρα μας; Γιατί εμείς στο βωμό των κομματικών διαφορών και των συντεχνιακών συμφερόντων και αντεγκλήσεων, ρίχνουμε το πάπλωμα στη φωτιά για να κάψουμε τον ψύλλο, αλλά διαμαρτυρόμενοι για το κόψιμο της σφρατζόλας αποκλείουμε το καράβι που είναι φορτωμένο αλεύρι να έρθει στη χώρα μας να ξεφορτώσει. Ένα από τα σοβαρότερα σημείο έλξης των τουριστών είναι η Ακρόπολη με το Μουσείο της. Και εσύ ανεγκέφαλε Ελλήνα βάζεις ταμπέλα « κλειστόν λόγω απεργίας».

Κάποιος τον έ.. ... και φοβέριζε τη γυναίκα του!

Αγαπητοί αναγνώστες έχω βαρεθεί να γράφω στο κάθε τέλος, μη χειρότερα.

Τώρα λοιπόν τι να γράψω; Χάθηκαν τα καλά νέα σε αυτόν τον τόπο; Αλλά συγγνώμη ξέχασα! Έχουμε και ένα «καλό»! Τα γεγονότα του Ολυμπιακού Σταδίου στο μήνα Μάρτη. Βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Δεν παίζουν οι μικρότεροι, κλέφτες κι αστυνόμους στούς απάνω δρόμους, ούτε φωτιές ανάβουνε του Αη-Γιαννιού και ούτε είναι εύκολο να βρείς Αργυρές αρχηγούς «οι Αργυρές έγιναν Ρίες, Ρούλες» και δεν υπάρχουν μανταρίνια με τις αρωματικές τσουχτερές φλούδες. Τώρα παίζουν οι μεγάλοι κλέφτες κι αστυνόμους κάτω τους μεγάλους δρόμους και στα γήπεδα και φωτιές ανάβουν στους απορριμματοφόρους κάδους. Βλέπετε τα παιδιά ενδιαφέρονται και φροντίζουν για την καθαριότητα μας… και το πρόγραμμα προβλέπει και συλλήψεις στο τέλος «προσαγωγές» από τους αστυνόμους «μπάτσους» όπως τους λένε οι κλέφτες. Κατά την ανακριτική διαδικασία πολλά τα δικαιολογητικά των συλλαμβανομένων. Ακολουθείταιι ακριβώς η ίδια διαδικασία της ανακρίσεως, όπως των μαθητών από τους καθηγητές στο υπέροχο κινηματογραφικό έργο « Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»: « εγώ πρόσεχα την Ρηγοπούλου που μιλούσε με τη Στυλιανοπούλου και κάτι της έλεγε η Ζαφειρόπουλου»!!.

Στην περίπτωσή μας όμως εγώ τυχαία περνούσα από κει και με συνέλαβαν οι «μπάτσοι». Εσύ γιατί ξύλωνες το πεζοδρόμιο; Ξέρετε εγώ είμαι πλακατζής και ήθελα να δω πως είναι τοποθετημένες οι πλάκες του πεζοδρομίκου!. Εσύ γιατί φορούσες κουκούλα; Εγώ έχω αλλεργία από τη γύρη των δέντρων. Και πολλές άλλες φαιδρές δικαιολογίες.

Απόφαση. Πηγαίνετε και μην το ξανακάνετε. Αλλά και τι άλλο να κάνουν οι αστυνομικοί; Αν τους βάλουν μέσα, πρέπει να τους ταΐσουν και το σοβαρότερο είναι ότι αυτά τα «θρεφτάρια» έχουν μάθει στα βούτυρα και στις μαρμελάδες και δεν τρώνε κομμένο μακαροτσίνι, στη φυλακή δεν έχουν μπριζόλες, σουβλάκια και μπύρες! Εκεί καταντήσαμε αγαπητοί αναγνώστες. Εν ονόματι της Δημοκρατίας ο καθένας να κόβει από ένα κομμάτι και το συμπέρασμα; Βία, αναρχία, τρομοκρατία και τόσα άλλα δυσάρεστα. Έ λοιπόν μη με παρεξηγήσετε! ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!! Εύχομαι σε όλους, ανάλογα πότε θα διαβαστούν αυτές οι σκέψεις μου, καλό Πάσχα ή Χριστός Ανέστη!!