Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 09 Μάρ 2012

 

Του Ηλία Μακρή Συνεταιριστή- βιοκαλλιεργητή

 

Ο μόνος τρόπος για να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία, την οποία αποτελούν τα αποκαλούμενα «λαμόγια» χωρίς να χυθεί αίμα, είναι τα σχολειά μας σε όλες τις βαθμίδες και σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερα όμως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ακόμα και στα νηπιαγωγεία, εκεί που από σωστούς εκπαιδευτικούς, με όσα προβλήματα δικά τους που μπορεί να κουβαλάνε, άλλοι δικαιολογημένα και άλλοι αδικαιολόγητα, δικαιολογημένα γι αυτούς αφού έχουν περάσει στη συνείδησή τους ότι αδικούνται. Από αυτούς όμως πρέπει να στηριχθούν και να ενισχυθούν τα μικρά ανθρώπινα «δεντράκια», σε χαρακτήρα, σε συνείδηση, σε ευθύτητα, σε φιλαλήθεια, σε ειλικρίνεια, σε αγάπη, σε σεβασμό, σε σωστή χριστιανική πίστη και όχι χριστιανική πίστη εσωστρέφειας ή υπεροψίας και πολλά άλλα αγαπητοί αναγνώστες που μπορούν να σφυρηλατήσουν τον αυριανό πολίτη, δίκαιο και σωστό, με πολλές πιθανότητες να γίνει σωστός ηγέτης. Πιστεύω λοιπόν ότι το σοβαρότερο μάθημα στο οποίο έπρεπε να είναι ενισχυμένος ρόλος του μετεξεταστέου πρέπει να είναι η «αγωγή του πολίτη», παλαιότερα ήταν «η χρηστομάθεια». Αυτό το μάθημα αγαπητοί δεν πρέπει να εξετάζεται μόνο σε προφορική και γραπτή εξέταση, αλλά και εργασία, σε πράξεις εφαρμογής, σε σχολικούς συνεταιρισμούς, σε ομάδες που θα τους έχει δοθεί το δικαίωμα διαχείρισης χρημάτων. π χ. για την αγορά μέσων αθλοπαιδιών, για το ταμείο αλληλεγγύης. Και φυσικά με την διακριτική επιλεκτική παρακολούθηση των διδασκάλων που ενώπιον όλων των μαθητών να επαινούνται οι αρχηγοί των ομάδων για τη σωστή συνεργασία και διαχείριση του κάθε Ταμείου, αλλά και όλων των μελών για την πειθαρχία που επέδειξαν στην επίτευξη του καθενός ειδικού σκοπού. Παράλληλα αν υπήρχαν μελανά σημεία στη διαχείρισης να καλείται ο υποτιθέμενος υπεύθυνος στο γραφείο από τον αρμόδιο καθηγητή, με αγάπη, με κατανόηση και όχι με κακομεταχείριση του πταίσαντος στον οποίο πρέπει να του γίνονται συστάσεις για το απαράδεκτο σφάλμα μικρό η μεγάλο και κυρίως οι συστάσεις να κατευθύνονται στο χαρακτηρισμό π.χ. «πως εσύ αγαπητό μου παιδί να εκμεταλλευτείς αυτούς τους συμμαθητές σου που τόσο αγαπάς» και δε σκέφτηκες πως καταρράκωσες την εμπιστοσύνη που σου είχαν;

Καταλαβαίνετε αγαπητοί μου ότι δεν αναφέρομαι σε πράγμα σπάνιο σφετερισμού χρημάτων αλλά κυρίως σε σωστή και καθαρή ανάλυση όλων των πεπραγμένων, σε έσοδα ,σε έξοδα, σε χορηγήσεις που ανταποκρίνονται καθαρογραμμένες και σωστές αποδείξεις για την όποια καθαρότητα ο δάσκαλος ν’ αφήνει να εννοηθεί. Όλα αυτά είναι απαραίτητα στοιχεία που αποκλείουν κάθε κατάχρηση και φυσικά οι δάσκαλοι θα φροντίζουν ώστε όλοι οι μαθητές να περνούν από αυτό το τεστ της ειλικρινούς και της σωστής διαχείρισης. Πιστεύω ότι αυτοί οι αυριανοί πολίτες θα έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να παρανομήσουν βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις. Τίποτα δεν είναι απόλυτο μπροστά στον πειρασμό του χρηματισμού που βάζει την ουρίτσα του και ο «Μαμμωνάς».

Γ΄’ αυτό όλα τα πράγματα θέλουν πάλη και παίδεμα. Γι’ αυτό και όλο το στερέωμα της μάθησης το ονομάζουμε «παιδεία» και γιατί όχι και πόλεμο όπως αναφέρει ο Ηράκλειτος «πόλεμος πατήρ πάντων». Πιστεύω ότι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι εννοούσε πόλεμο με αιματοχυσίες και καταστροφή των πάντων. Πόλεμο λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες, για το καλό, για το καλύτερο η το εφικτό, ακόμα και για το ουτοπικό, αλλά ειρηνικά και με αγάπη. Αγαπητοί δάσκαλοι σας παρακαλώ μη με χαρακτηρίζετε άσχετο ή ότι εγώ ο «σκαφτιάς» έλαβα το θάρρος να σας διδάξω παιδαγωγική. Ξέρω πόσα χρόνια καθίσετε στα θρανία της μάθησης και όχι μόνο της κλασικής, αλλά της ψυχολογίας της Κοινωνιολογίας κλπ. Όμως όπως πιο πάνω ανέφερα έχετε και σεις τα προβλήματά σας, οικογενειακά, επαγγελματικά, μισθολογικά. Σας παρακαλώ όμως με το βάρος των ετών που έχω, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο να τα ξεπερνάτε μερικές στιγμές, μήπως και δώσουμε σωστούς ανθρώπους που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Για να δούμε λοιπόν πόσες ερμηνείες και πόσες σελίδες μπορούν να γραφούν γύρω από τη λέξη «σωστό» γιατί δυστυχώς έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε στο «λάθος» μόνο για τους οικονομικούς κλέφτες και καταχραστές και τους δώσαμε το ψευδώνυμο «λαμόγια». Όμως έχετε τη γνώμη ότι μόνο αυτοί είναι τα λαμόγια; Ξέρετε αγαπητοί μου και πόσοι άλλοι είναι που δεν φαίνονται; Αν προσέξουμε αγαπητοί μου, την όλη πορεία μιας μέρας ενός πολίτη ας πούμε αγρότη. Πριν μπει στο αμάξι, πετάει το αποτσίγαρο και το πατάει με το πόδι του. Φτάνει στον προορισμό του. Στο δρόμο του χωραφιού του τον πιάνει το συναίσθημα της καθαριότητας και ότι είναι στοα αμάξι άχρηστο το πετάει στο δρόμο μαζί με τα αποτσίγαρα της τσιγαροθήκης. Πιάνει δουλειά ας υποθέσουμε για ράντισμα. Φτιάχνει το φάρμακο και τα κενά της συσκευασίας του φαρμάκου τα πετά κάτω μέσα στο χωράφι ή στο δρόμο. Ξαφνικά σπάει το λάστιχο από το ψεκαστικό και αρχίζει να βλασφημά το Χριστό, την Παναγία. Κάποια στιγμή κάνει και την ανάγκη του κάτω από ένα ελαιόδεντρο κατά προτίμηση του γείτονα και όταν την άλλη μέρα απλώνει το ελαιόπανο καταλαβαίνει τη βλακεία του. Στην επιστροφή μπαίνει στο λόγγο να κόψει ξύλα για το τζάκι, αλλά ξερά δύσκολο θα βρει, ρίχνει κάτω ένα χλωρό πεύκο το φορτώνει στα γρήγορα ρίχνει από πάνω λίγα ξερά και πηγαίνει ευχαριστημένος στο σπίτι του. Τι γνώμη έχετε αγαπητοί μου, αυτός δεν είναι λαμόγιο; Ας πάρουμε τώρα κι έναν που εργάζεται σε δημόσια υπηρεσία. Μπαίνει στο γραφείο του κάθεται στην άνετη περιστροφική πολυθρόνα παραγγέλνει καφέ και ανάβει τσιγάρο του. Η πόρτα του γραφείου κλειστή κι ο κορμός απ έξω «ουρά». Παίρνει τηλέφωνο π.χ το «αμόρε του» για το πώς ξενύχτησε από την ώρα που χώρισαν από το κέντρο αν είναι Δευτέρα ή παίρνει ένα συνάδελφο στο διπλανό γραφείο να συζητήσουν για την κρίση και κάποια στιγμή έρχεται 10 ή ώρα και ανοίγει την πόρτα. Η αγανάκτηση των πολιτών στο έπακρο. Ο υπάλληλος αναγγέλλει: ένας- ένας παρακαλώ και αρχίζει η εξυπηρέτηση με τα γνωστά «χρειάζεστε και άλλα δικαιολογητικά κύριε» σας παρακαλώ πηγαίνετε στον όροφο να βάλει μια υπογραφή ο τάδε κύριος…

Πολλές φορές υπάρχουν και λάθη στα δικαιολογητικά τα οποία όμως μπορούσαν για να διορθωθούν από τον υπάλληλο που δεν το κάνει όμως. Διότι έχει πεισμώσει από το κόψιμο του μισθού του. Ερχόμαστε τώρα και στους εξυπηρετούμενους, αυτοί που τα δικαιολογητικά τους είναι λάθος. Οι πιο πολλοί το ξέρουν και όχι μόνο το ξέρουν, αλλά προσπαθούν να τα περάσουν σε βάρος κάποιου άλλου. Αυτοί αγαπητοί μου δεν είναι λαμόγια; Αυτοί αγαπητοί μου δεν είναι λαμόγια; Υπάρχει και χειρότερος που θα έπρεπε να είναι ο φρουρός της υπαίθρου ας πούμε «ο Διγενής Ακρίτας» λόγω της διαβιώσεώς του στα ακριτικά μέρη της πατρίδας π.χ.ο κτηνοτρόφος. Πριν ακόμα φωτίσει παίρνει το τουφέκι του μήπως τυφλωθεί κανένας λαγός στο δρόμο από τα φώτα του αυτοκινήτου του που φυσικά έχει και το αλυσοπρίονο για να ρημάξει και κανένα από τα αιωνόβια δένδρα που θα έπρεπε να αποτελούν μνημεία διατήρησης. Ανοίγει το μαντρί του και πρωί καθώς είναι ακόμα προωθεί το ποίμνιό του εντός του οικισμού κι εντός των πυρόπληκτων περιοχών έχοντας βέβαια πλήρη γνώση ότι απαγορεύεται και προχωρώντας μέσα στο δάσος βλέπει ένα αιωνόβιο έλατο το οποίο στον κορμό του έχει φυτικό παράσιτο που «τρελαίνονται» τα αιγοπρόβοτα γι αυτό, παίρνει την πριόνα του και το ρίχνει κάτω, και ξέρει ότι την άλλη χρονιά θα το κόψει για ξύλα. Μέχρι το βράδυ φορτώνει και στο αυτοκίνητό του πασσάλους από αιωνόβια κέδρα για να τα πουλήσει, έχει χτυπήσει και ένα λαγό με τα φώτα, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, χωρίς να εξετάσει την εποχή, αν επιτρέπεται το κυνήγι και γύρισε σπίτι ευχαριστημένος. Εσείς τι λέτε αυτός δεν είναι λαμόγιο αισχίστου είδους; Και γεννάται το ερώτημα, πόσα αρμόδια όργανα πρέπει να πληρώσει το κράτος και πόσα έξοδα μετακινήσεων για να πιάσουν τον ασυνείδητο και να τον τιμωρήσουν; Τέλος γι αυτόν το λόγο επιμένω ότι μόνο με το σωστό, επίπονο και δύσκολο εκπαιδευτικό πρόγραμμα κάτι μπορεί να γίνει. Βέβαια εδώ χρειάζεται η εφαρμογή του νόμου και η τιμωρία των παράνομων.

Και πάλι κάτι πιο σοβαρό απ’ όλα, που έχει λάβει μεγάλη έκταση τις τελευταίες μέρες: οι υπεύθυνοι σύμφωνα με την συνταγματική Δημοκρατία αφήνουν στον λαό που τόσο υποφέρει την ελπίδα ότι τελικά θα τα καταφέρουμε. Οι άλλοι όμως «απ έξω από το χορό» κάθε στιγμή, σε κάθε εκδήλωση, διατυμπανίζουν ότι ήδη έχουμε εξοφλήσει οικονομικά γενικώς σαν κράτος και γεννάται το ερώτημα: αν από τη δική τους υπογραφή εξαρτάται η συνέχεια της βοήθειας από τους εταίρους μας με όλη την δυσαρέσκεια που μας αναγκάζουν να έχουμε απέναντί τους, θα υπέγραφαν «όχι δεν θέλουμε τη βοήθεια» ή το ανεύθυνο όχι τους αποτελεί επένδυση για τις επόμενες εκλογές ότι αυτοί είναι καλοί ξέροντας βέβαια ότι από την υπογραφή των άλλων θα μπορούμε να συνεχίσουμε έστω και με όσες δυσάρεστες συνέπειες συνεπάγεται αυτό. Το συμπέρασμα αγαπητοί μου είναι δικό σας. Αν αυτοί δεν είναι λαμόγια τότε εγώ θα πρέπει να δικαστώ από τα δικαστήρια της χώρος ως μέγας συκοφάντης.

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου