του Ηλία Μακρή βιοκαλλιεργητή συνεταιριστή

Αφού αγαπητοί μου τα αποτελέσματα του Καλλικρατικού εγχειρήματος ακόμη είναι ασαφή και κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει στο ερώτημα ι ποια θα είναι η εξέλιξη, όσον αφορά τον κάθε πολίτη και τον απλό άνθρωπο «του βουνού και του κάμπου» όπως πολλές φορές έχουν αναφερθεί οι ποιητές μας. Στο ερώτημα παίρνει την απάντηση ότι ακόμα δεν έχουν διανεμηθεί αρμοδιότητες και βλέπει ότι εκεί που έχουν διανεμηθεί υπάρχει ασχετοσύνη με το κάθε αντικείμενο. Αφού άλλοτε υπήρχε εξυπηρέτηση ανάλογα, σε επίπεδο κοινοτήτων ή σε επίπεδο δήμων και τώρα βλέπουμε, όλα βαδίζουν σε συγκεντρωτισμό νομού ή και περιφερειακής ενότητας και ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες εγένετο μεγάλη προσπάθεια για την πολυπόθητη αποκέντρωση, φτάσαμε στον άκρατο συγκεντρωτισμό με συνέπεια την ταλαιπωρία όλων των πολιτών και όλα αυτά για την όσο το δυνατόν ολιγότερη δαπάνη της δημόσιας διοίκησης. Νομίζω αγαπητοί αναγνώστες ότι άλλη λύση δεν υπάρχει κατά τη δική μου γνώμη πάντα με την εμπειρία των τόσων ετών και την ταλαιπωρία που απλόχερα μοίρασε στη δική μας γενιά ο 20ος αιώνας, να επιστρέψουμε, όσο είναι βέβαια δυνατόν, σε εκείνα του είχαμε στα χωριά μας παλαιότερα: τη σύμπνοια εντός των οικογενειών και σε επίπεδο γειτονιάς και κατ’ επέκτασή τοπικών διαμερισμάτων και ιδιαίτερα οι νέοι που μέσα από όλους τους φορείς αγροτικούς συνεταιρισμούς, πολιτιστικούς συλλόγους να δημιουργηθούν ομάδες κοινής εκμετάλλευσης συλλογικά για το κάθε αντικείμενο. Και μέσα απ’ όλα αυτά ακόμη και ταμείο αλληλεγγύης από τα λίγα που μπορούμε να διαθέσουμε και που αθροιστικά γίνονται πολλά για την αντιμετώπιση μικρών εκτάκτων αναγκών «ανταποδοτικά» σε θέματα οδοποιίας, σε θέματα ύδρευσης, σε θέματα περιβαλλοντικά και ασφαλώς σε θέματα υγείας ψυχής και σώματος.

Για όλα αυτά βέβαια είναι απαραίτητη είναι απαραίτητη προϋπόθεση να κατανοήσουμε όλοι μας ότι ο τόπος που ζούμε είναι δικός μας και εμείς πρέπει να τον προσέξουμε. Κανένας μας δεν πρέπει να είναι αδιάφορος και κανένας μας δεν περισσεύει. Η αντίληψη ότι όλα τα παραπάνω είναι υπόθεση μόνον των αρμοδίων λόγω του συγκεντρωτισμού που πιο πάνω ανέφερα είναι λάθος. Όλοι μας πρέπει να γίνουμε αρμόδιοι και όλοι μας πρέπει να βάλουμε το χεράκι μας, για βοήθεια «προσωπικής εργασίας» αλλά και στην τσέπη μας. Και το σοβαρότερο όλοι μας πρέπει να μην εθελοτυφλούμε άλλα να καταδίδουμε και να κατακρίνουμε τους ασυνείδητους.

Επιτρέψτε μου λίγα παραδείγματα αγαπητοί μου.

-Έξω από τον κάδο των απορριμμάτων είναι μια τσάντα την οποία είναι ευνόητον ότι θα την σκίσουν η σκύλοι και οι γάτες δεν φαντάζομαι να περιμένουμε ότι θα έλθει ο περιφερειάρχης για να τη ρίξει στον κάδο κι οι αρμόδιοι της καθαριότητος από την αντιδημαρχία όταν θα είναι η σειρά τους να έρθουν.

-Στο δρόμο μια πέτρα κι ένα δέντρο έχουν κλείσει τη δεξιά λωρίδα και υποχρεώνουν τα αυτοκίνητα να περνούν στο αντίθετο ρεύμα και μάλιστα αν είναι και στροφή ο πρώτος οδηγός πρέπει να το διορθώσει αν μπορεί, διαφορετικά να τηλεφωνήσει αμέσως τον πρόεδρο του χωριού η στην Αστυνομία για να μη γίνει το κακό.

Αγαπητοί μου νιώθω την ανάγκη να ξεφύγω λίγο από το καθιερωμένο θέμα. Τι να σε κάνω κι αν δεν τρως αυτά που απαγορεύει η θρησκεία μας για να είσαι καλός χριστιανός, κι αν δεν μπορείς να αποτρέψεις να μη γίνει το κακό, είσαι «χαλκός ηχών ή τύμπανο αλαλάζον».

Τελειώνοντας αγαπητοί αναγνώστες, αν πραγματοποιήσουμε όλα τα παραπάνω η όχι, τότε θα μπορούμε να λέμε ότι δεν ξέρουμε ποια θα είναι η εξέλιξη του Καλλικράτη, οπωσδήποτε όμως μας ανάγκασε να ζούμε αρμονικά και με αγάπη, και τους χαρίζουμε ακόμα και την εκεί επιδιωκόμενη παγκοσμιοποίησή τους.

Σας παρακαλώ κάνετε μια βόλτα με το αυτοκίνητό σας από το συνεργείο του κ. Κηρύκου μέχρι τον ποταμό Κράθι και θα διαπιστώσετε πως έχει καταντήσει αυτή η υπέροχη διαδρομή από ασυνείδητους που δεν ξέρουν τι ρίχνουν στο δρόμο. Τώρα τελευταία μάλιστα κάποιος έριξε σκουπίδια επάνω στην άσφαλτο. Όταν το είδα αυτό έκανα τη σκέψη. Αυτός είναι Έλληνας που πονάει τον τόπο του και κατά επέκταση την πατρίδα του; Επ’ ευκαιρία ας κάνουν μια έρευνα οι αρμόδιοι. Δεν μπορεί, κάτι θα βρούνε ώστε να τιμωρήσουν αυστηρά αυτόν τον ασυνείδητο.

Κι όχι μόνον

Δεν υπάρχει αγαπητοί αναγνώστες στιγμή του χρόνου που διαθέτουμε που να μην αναφερόμαστε στην πολυσυζητημένη «καραμέλα» ο λαός. Ο λαός υποφέρει, ο λαός αποφάσισε, ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους και στις πλατείες, να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί έστω και αν διαλύσει τα πάντα, έστω και αν καταστραφούν περιουσίες του «λαού», έστω και αν χυθεί αίμα, έστω και αν διαλυθεί όλη η χώρα. Αρκεί την άλλη μέρα οι δημοσιογράφοι να αναφέρονται στην επιτυχία και στο πόσοι ήσαν και πόσοι ήσαν οι ειρηνιστές και τους μποϊκοτάρισαν οι άλλοι και πόσους κακομεταχειρίστηκαν οι αστυνομικοί «οι μπάτσοι, οι φασίστες» εκακοποίησαν τα αθώα ανθρωπάκια που βγήκαν στο δρόμο ζητώντας δημοκρατία, ψωμί και ελευθερία.

Για να δούμε λοιπόν ξεχωριστά την κάθε περίπτωση που μεταχειριζόμαστε αυτή τη λέξη.

1 - στις εκλογές όλοι ξέρουμε ότι τα ποσοστά από ετών είναι οριακά, ποιος λαός λοιπόν 151 Βουλευτές άντε 156 και οι άλλοι 149 ή 144 δεν είναι λαός. Όχι λοιπόν ο λαός αλλά το σύστημα.

2 - στην οποια διαμαρτυρία που εκ των πραγμάτων αντιλαμβάνεστε αποκλείεται να μην έχει και λίγο χρωματάκι κομματικό, και πόσοι άραγε να είναι αυτοί σε ποσοστό; Οπωσδήποτε κάτω του 50%. Όχι λοιπόν ο λαός. Κάνω μια υποθετική σκέψη αγαπητοί αναγνώστες. Αν ήταν δυνατόν να γίνει στο κάθε άτομο ξεχωριστά έλεγχος, δηλαδή, σε όσους ήσαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη και κατόρθωσαν να μη γίνει παρέλαση. Ένας –ένας λοιπόν: Πως λέγεστε αγαπητέ Έλληνα που δεν θέλεις να γιορταστεί το μεγαλοπρεπές έπος του 40; Τι δουλειά κάνεις; Ποια είναι τα οικονομικά σου; Πως ζεις; Έχεις σπίτι η σπίτια και πόσα έχεις; Αυτοκίνητο ακριβό, φτηνό ; Και πολλά άλλα που πρέπει να ρωτηθούν. Βέβαια το παράδειγμα είναι τραβηγμένο αλλά πιο τραβηγμένο και απογοητευτικό θα είναι το προϊόν της έρευνας, διότι πάρα πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν υποφέρουν, αλλά και λαμογιές θα έχουν κάνει και παράνομες συντάξεις θα έχουν εισπράξει από γονείς πεθαμένους προ δεκαπενταετίας και παράνομες επιδοτήσεις από βαμβάκια, ρύζια, λάδια, εσπεριδοειδή, εισπράξεις από ΕΛΓΑ από κτήματα που είναι λόγγος, ή που δεν υπάρχουν καθόλου και επιδόματα μπορεί να παίρνουν ή να έπαιρναν έγκαιρα προσελεύσεως στη δουλειά τους και γιατί έπλεναν τα χέρια τους με σαπούνι και γιατί οι οδηγοί προθέρμαιναν το αυτοκίνητο του τάδε Υπουργού. Αν ασχοληθεί η έρευνα επαγγελματικά, δικηγόροι και δικαστές επίορκοι, γιατροί συνταγογραφούντες για φάρμακα εγκυμοσύνης σε άντρες και πολλά άλλα αγαπητοί αναγνώστες που μπορεί κανείς να γεμίσει τόμους βιβλία.

Τέτοιος λαός είμαστε αγαπητοί μου δυστυχώς σε πολύ μεγάλο ποσοστό και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο. Αυτό το μικρό ποσοστό που δεν εμπίπτει στα όσα αναφέρω πιο πάνω σπανίως θα βγει στο δρόμο και στις πλατείες, και βγει θα έχει άλλου είδους συμπεριφορά και οπωσδήποτε αποκλείεται να κατονομάσει τον ανώτερο άρχοντα της χώρας προδότη. Εδώ βέβαια κάνω τη σκέψη ότι από αυτή την υποτιθέμενη έρευνα οπωσδήποτε θα βγει ποιοι πραγματικά υποφέρουν και απορώ γιατί το κράτος βοηθούμενο από τα μικρότερα κύτταρα, τοπικά διαμερίσματα και άλλους φορείς, δεν το έχει κάνει. Διότι αγαπητοί αναγνώστες αυτοί που υποφέρουν και αξίζει να βοηθηθούν είναι οι μικροσυνταξιούχοι οι μικροφαμελίτες όντας και πολύτεκνοι και μάλιστα αν μένουν και σε σπίτι πληρώνοντας νοίκι, καθώς βέβαια οι άνεργοι. Και πάνω σε αυτή τη λέξη επιτρέψτε μου ένα σχόλιο «ανεργία με γνώμονα τη δημοσιοϋπαλληλία» τη θυρίδα. Αυτά οπωσδήποτε τα ξέρουν πολύ καλά οι «οι συνδικαλιστές». Τι θέλω να πω; Άλλο παράδειγμα. Έστω και με τη βοήθεια του κράτους δημιουργείται μια επιχείρηση που δίδεται στούς συνδικαλιστές και στους συν αυτούς να τη διαχειριστούν. Εσείς πιστεύετε ότι σε μια πενταετία δεν θα έχει πρόβλημα η επιχείρηση; Πλανάσθε αν το νομίζετε αυτό. Εγώ πιστεύω ότι στο μισό της οι συνδικαλιστές θα είναι τακτοποιημένοι οικονομικά και η επιχείρηση θα χρειάζεται οικονομική βοήθεια από το κράτος για να μη χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι.

Όλα αυτά που γράφω και πολλά άλλα όλοι μας τα ξέρουμε και δεν τα λέμε πιστεύω ότι πλέον ήρθε ο καιρός όλοι μας να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας αν θέλουμε να πιάσουν τόπο οι θυσίες και εδώ πρέπει να το γράψουμε με κεφάλαια «ΤΟΥ ΛΑΟΥ».

Τώρα θα μου πείτε τι με έχει πιάσει και τα έβαλα με τους συνδικαλιστές όντας και εγώ συνεταιριστής , συνδικαλιστής; Ακριβώς διότι ξέρω τι συζητείται στις προγραμματικές διεργασίες για την κάθε συγκέντρωση. Δεν δεν φαντάζομαι να νομίζετε ότι η «απόρριψη» του προέδρου της Δημοκρατίας ηταν το αυθόρμητ εκδήλωση εκείνης της στιγμής. Αν το νομίζετε αυτό τότε δεν έχετε ακόμα καταλάβει από ποιους και γιατί υποφέρει χώρα μας και για να μην παρεξηγηθώ από ανεγκέφαλους όλων των χρωματικών παρατάξεων μηδενός εξαιρουμένου.