Όσοι σταθμοί πού’ναι κλειστοί, έρημοι, ρημαγμένοι, με τ’όνομά τους πια σβηστό, με μια αλυσίδα περαστή στη πόρτα τους δεμένη και τα παράθυρα ανοικτά, που αγέρες τα κτυπάνε, με θλίψη, λες, κοιτάζουνε τα τρένα να περνάνε…

Άλλοτε, όταν το πρωί ξεκίναγε η μέρα ο κόσμος επερίμενε την αμαξοστοιχία, ενώ άλλοι βιαστικότεροι, σίγουρα ευπορότεροι, ταξίδευαν ανετότερα, παίρνοντας την ταχεία.

Άλλοι επήγαιναν εκεί να στείλουν με φορτωτική, καλάθια με καλούδια, φρούτα, γλυκά, πίτες, τυριά, που στην απάνω τους μεριά είχανε, απαραίτητα, μια στρώση με ολόφρεσκα, χωριάτικα αυγά…

Τότε κι’εκείνοι οι σταθμοί είχανε και Σταθμάρχη που γύρω στο πηλίκιο είχε κι’ένα σειρήτι, όπου ο σταθμός ήταν μικρός.

Μα αν ήταν μεγαλύτερος και θεωρείτο «κόμβος», όπως στο έργο έλεγε ο Μίμης ο Φωτόπουλος, είχε σειρήτι κι’άλλο, που όταν το τρένο έπρεπε να συνεχίσει κι’άλλο, σήκωνε τη σημαία του κι’έδινε το σινιάλο.

Ύστερα αμέσως με τα μορς, ειδοποιούσε τους σταθμούς, πότε το τρένο έφυγε, κι’αυτοί να υπολογίσουνε πότε σε λίγο κι’από εκεί θα πρέπει να περνούσε.

Είχε ακόμα και βοηθό, αλλά χωρίς γαλόνια, που στ’άλλα του καθήκοντα ζύγιζε τις αποσκευές και φόρτωνε-ξεφόρτωνε τα φορτηγά βαγόνια.

Μέσα στον ίδιο το σταθμό ήσαν δωμάτια άλλα δυό, που’μενε ο Σταθμάρχης, που και το βράδυ έβγαινε, με το φανάρι ανοικτό, κι’έδινε σήμα φωτεινό στο τρένο το νυκτερινό.

Στους κλειδωμένους αυτούς σταθμούς, τα τρένα πια δεν σταματούν, ανθρώποι για να κατεβούν, ούτ’άλλοι για να ανέβουν, αλλά διαβαίνουν βιαστικά, αδιάφορα μπροστά τους και ούτε καν τους χαιρετούν με ένα σφύριγμά τους…

Πάτρα 27/11/2015

Π.Γ. Κονταξής (πρώην Δ/ντής ΙΚΑ)

Δυο λόγια για το ποίημα:
Με έντονα χαρακτηριστικές εικόνες περιγράφει στο ποίημά του την εποχή των ΣΠΑΠ.
Το πατρικό του, στον Πύργο Ηλείας, ήταν μόλις μια ανάσα από το Σταθμό και το μηχανοστάσιο του «ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗ». Οι εικόνες αυτές- σε μας τους παλαιούς- έχουν ανεξίτηλα χαραχθεί στη μνήμη μας και οι αναπολήσεις μας συγκινούν. Θα μείνουν όμως χρήσιμες πηγές για τις νεότερες γενιές.
Το ερέθισμα- για να γράψει τους στίχους του ο φίλτατος Τάκης- ήταν το δημοσίευμα στην εφημερίδα «Στύξ» του περασμένου Νοέμβρη: ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΛΑΤΑΝΟΥ.
Τον ευχαριστώ πολύ!
Επίσης να ευχαριστήσω και τον δραστήριο και ακαταπόνητο δημοσιογράφο- εκδότη & Σ/ντή της εφ. «Στυξ» Βασίλη Αντωνίου.
Είναι πατριώτης που προβάλλει και αναδεικνύει όλα τα θέματα των χωριών μας καθώς και των άλλων περιοχών του Νομού, αλλά πέραν αυτού.                             ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ