Λίστα αντικειμένων
του Ηλία Μακρή
Στις μέρες μας αγαπητοί αναγνώστες το στερητικό «Α» είναι στις δόξες του: Ανεργία Αναξιοπάθεια -Απελπισία- Ανασφάλεια και πολλά ακόμη που συνθέτουν τη φοβερή λέξη επιθετικότητα και ετοιμάζονται οι μάζες σε σύγκρουση «ό μη γένοιτο»
Ας ασχοληθούμε όμως αγαπητοί μου με το ουσιωδέστερο που είναι η ΑΝΕΡΓΙΑ. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν «αεργίη τ’ όνειδος» δηλαδή, ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο και ιδιαίτερα στους νέους που οι πιο πολλοί απ’ αυτούς είναι επιστήμονες, μικροφαμελίτες και νοιώθουν μέσα τους τη δύναμη να παράγουν και υφίστανται ότι παθαίνουν τα οπωροφόρα δέντρα και τα εσπεριδοειδή όταν από τον πάγο προσβληθούν από την κομμίωση [ασθένεια που προσβάλλει τα φυτά, και παρουσιάζει ως κύριο σύμπτωμα την υπερβολική παραγωγή και έκκριση κόμμεος (κόλλας)].
Δένδρα όμως αγοράζεις, παλικάρια με τις σημερινές συγκυρίες και συνθήκες δύσκολα φτιάχνεις και πηγαίνει κατά διαβόλου ο κοινωνικός ιστός.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στο κόσμο που να διαθέτει την κοινή λογική να μην αναγνωρίζει την σοβαρότητα του προβλήματος.
Επικαλούμαι λοιπόν τους μεγάλους στατιστικολόγους που πήραν τον «πήχη» και μέτρησαν το όριο της φτώχειας, να μας πουν ποιος είναι ο γνώμονας της εργασίας και κατ’ επέκταση της αμοιβής. Είναι μια οποιαδήποτε υπηρεσία, δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα «μάλλον».
Τώρα ποιοι έμαθαν τους επιθυμούντες να εργασθούν με ωριαία αμοιβή από κάποια υπηρεσία το ξέρουν και οι τσουκνίδες. Αφού λοιπόν έσπειραν ανέμους τώρα ας θερίσουν θύελλες με τους ψηφοθηρικούς και πελατειακούς διορισμούς. Η υπηρεσία λοιπόν, συμπεριλαμβάνει και όλα τα εργατικά δικαιώματα: απεργίες, συντάξεις, καταλήψεις και ως ένα βαθμό πολύ σωστά εφ’ όσον οι εργοδότες δεν είναι αγγελούδια. Από τα παραπάνω βγαίνει ότι έχουμε ωριαία αντιμισθία ανεξάρτητα του παραγόμενου έργου, ενώ μικραίνει ο κορβανάς και το ταμείον είναι μείον, καθώς έλεγε ο αείμνηστος Παπαγιαννόπουλος.
Εδώ όμως αγαπητοί μου τίθεται το ερώτημα: Δεν υπάρχουν άλλες δουλειές εκτός από την κάθε υπηρεσία. Σίγουρα υπάρχουν αλλά θέλουν υπευθυνότητα, σκληρή εργασία και προπάντων συνεργασία και όχι «ζαμανφουτισμός» και δε βαριέσαι αδερφέ που πολλές φορές τραγουδάνε οι τρεις στον καφενέ.
Ευτυχώς στη Βόρεια Ελλάδα έχουμε πολλά παραδείγματα. Κάνω τη σκέψη, πως η χώρα μας εισάγει κρέας από άλλες χώρες και πολλά άλλα αγαθά που μπορούν να παραχθούν εδώ. Γιατί;
Άλλη σκέψη. Πόση καταστροφή έχει φέρει στην πατρίδα μας η φωτιά και πόσα χρήματα διατίθενται για την πυρόσβεση; Από πού πιάνει η φωτιά; Ρωτάω ευθαρσώς τους κατά τον πατριώτη Μακρυγιάννη. Καλαμαράδες, υπάρχει τετραγωνικός πόντος που να μην ανήκει κάπου; Ασφαλώς όχι. Ποιος ασχολήθηκε για αυτό το σοβαρό θέμα, για να καθαρισθούν τα επικίνδυνα σημεία ακόμη και με πληρωμή λύνοντας κατά ένα μικρό ποσοστό και το θέμα της ανεργίας; Ποιος ή ποιοι ανεγκέφαλοι έβγαλαν τη διαταγή, καθαρίστε γύρω απ’ τον κάθε οικισμό 100 μέτρα από το τελευταίο σπίτι;
Η ύπαιθρος έχει ερημωθεί, τη δημόσια περιουσία δεν τη φυλάει κανένας. Ποιος θα δει τη φωτιά όταν πιάσει τη νύχτα στα εκτός οικισμού ακαθάριστα χωράφια; Κι όταν ο αέρας φτάνει στα 7 μποφόρ, θα σταματήσει η φωτιά στα 100 καθαρισμένα μέτρα γύρω απ’ τον οικισμό;
Τι λέτε βρε παιδιά; Και αν παραδεχτούμε ότι γλιτώνει ο οικισμός και όλα γύρω του είναι κάρβουνο Θα υπάρχει οικισμός;
Αίσχος. Κύριοι της εκάστοτε πολιτικής προστασίας.
Και επειδή πολύς λόγος και δικαιολογημένα γίνεται για τις Μ.Κ.Ο ας γίνει μια Μ.Κ.Ο και να της χορηγηθούν κονδύλια για την πυρόσβεση δίνοντας εργασία σε άνεργα παλικάρια, πετυχαίνοντας έτσι μ’ έναν σμπάρο δύο τρυγόνια, προστασία από πυρκαγιές και εργασία στους νέους.
Και μετά από αυτό, δασώστε όλα τα καμένα να πρασινίσει ο τόπος. Φράξτε τα ρέματα και κόψτε τους την ορμή να μην κοκκινίζουν οι θάλασσες όταν βρέχει. Ποιοι ασχολήθηκαν; Ας ασχοληθούν κάποιοι υπεύθυνοι περιβαλλοντολόγοι και δασολόγοι.
Πόση σημασία έχει ο τίτλος του βιβλίου του αείμνηστου γεωπόνου Πάνου Παπαθανασόπουλου «ΠΡΙΝ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ».
Τα χρήματα που θα σπαταληθούν στα όσα παραπάνω αναφέρω, είναι πολύ λίγα μπροστά στο αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί. Ας ελέγξει κάποιος τις χωματουργικές εργασίες στα πρανή των ποταμών και των ρεμάτων. Αν κατορθώσουμε στις καταρρακτώδεις βροχές τα ποτάμια να είναι ξάστερα, χωρίς σκουπίδια και πλαστικές σακούλες, τότε θ’ αλλάξει μορφή ο τόπος μας, Θα εμπλουτιστούν οι πηγές μας, Θα βρουν καταφύγιο τ’ αγρίμια και τα πουλιά και δεν χρειάζεται εμείς να εμπλουτίζουμε με λύκους, τσακάλια και αγριογούρουνα τις ορεινές περιοχές. Ας δώσουμε ευκαιρία στον τόπο για ρουμάνια και τ’ αγρίμια θα βρουν τον τόπο μόνα τους. Ολ’ αυτά βέβαια θέλουν χρήματα για να πληρώνονται αυτοί που θα τα φτιάχνουν και θα τα διατηρούν.
Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Δεν νομίζετε;